Γράφει ο Γ.Δημητράκης
Καυχόμαστε
όλοι μας ότι είμαστε δημοκράτες και
ακούμε ευχαρίστως τον κ. Πρωθυπουργό να μας
ομιλεί περί «εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη», ότι ανήκουμε εις την
Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, και ότι πρωταρχικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η
έξοδος από τα Μνημόνια, αλλά τώρα και απο την Πανδημία του Govid-19. Όμως αν θέλομε να είμαστε
ρεαλιστές το όνειρο αυτό δεν πρόκειται να εκπληρωθεί εφόσον δεν προηγηθεί κάτι
βασικότερο. Η αλλαγή της νοοτροπίας, η ανάκτηση της αξιοπρέπειας και η αφύπνιση
της εθνικής συνείδησης. Πολλά σχετικά παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν.
Όμως επειδή το μέγεθος του άρθρου δεν επιτρέπει μια εκτενή περιγραφή των
διαφορών μας με τους άλλους, θα περιορισθώ σε μερικά απλά παραδείγματα.
Η οικονομική
και η κοινωνική ανάπτυξη μίας χώρας στηρίζεται πρωτίστως εις την αξιοπρέπεια
και τον αυτοσεβασμό ενός Λαού, βαθιές έννοιες οι οποίες έχουν τις ρίζες τους
εις την ισονομία και ισοτιμία. Εις την σύγχρονη Ελλάδα όμως οι αξίες αυτές
ουδέποτε απέκτησαν βάθος, παρά τα υφιστάμενα και γνωστά ξένα πρότυπα. Αυτά,
λένε μερικοί δήθεν «ειδήμονες», είναι
συνέπειες της Τουρκοκρατίας. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, ένα ψευδές
«άλλοθι» που κατασκευάστηκε μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και το οποίο
μέχρις σήμερα πιπιλίζουμε ως καραμέλα. Για τον λόγο αυτόν επικρατούν εις την
«σύγχρονη Ελλάδα» νοοτροπίες, συνήθειες
και συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές.