Ο εθνικισμός να γίνει αγκαλιά για κάθε Έλληνα

 Γράφει ο Τρύφων Μπουγάς,

Διχόνοια, έριδες, ματαιοδοξία, φιλαρέσκεια, ναρκισσισμός, κουτσομπολιό, αλληλοκατηγορίες. Χαρακτηριστικά που δε συνάδουν με την εθνικιστική ιδεολογία. Κι όμως όλα αυτά τα χρόνια, που μάχομαι για τον χώρο, όσο προσωπικά προσπάθησα να τα αποφύγω και θεωρώ πως τα κατάφερα σε έναν μεγάλο βαθμό, διαπιστώνω πως αποτελούν τις πληγές, που πέρα από το κυνήγι που έχει εξαπολύσει το σύστημα στην ιδεολογία των εθνικιστών, αποτελούν τροχοπέδη, για την ενίσχυση και την επικράτησή του, στη συνείδηση των Ελλήνων. Συμπεριφορές, που έχουν εκδηλωθεί και δυστυχώς, έχουν γυρίσει μπούμερανγκ σε πολλές προσπάθειες των εθνικιστών, αλλά και εκείνων που βρίσκονται κοντά στις ιδεολογικές μας θέσεις, ωστόσο διατηρούν ένα πιο μετριοπαθές προφίλ.

Παρακολουθώ τις πολιτικές εξελίξεις καθημερινά, με τα κόμματα που βρίσκονται δεξιότερα της δεξιάς, ή αν θέλετε. όπως τα ίδια προσδιορίζονται, σε αυτό που ονομάζουν οι συστημικοί πατριωτικό χώρο. Βλέπω τον τρόπο που το ένα κόμμα επιτίθεται στο άλλο, μεταξύ εκείνων που κινούνται σε αυτόν τον χώρο και αναρωτιέμαι, αν αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος ώστε να πείσουν τον απογοητευμένο κόσμο της κυβερνητικής παράταξης, να στραφεί στους ίδιους. Με κατηγορίες πως ο ένας είναι πιο συστημικός ή αβαντάρει την κυβέρνηση, το μόνο που δεν θα πετύχουν ποτέ, είναι να προσελκύσουν κόσμο από τη ΝΔ. Να χτυπήσουν αυτές τις δεξαμενές, από τις οποίες πάντοτε το κυβερνών κόμμα, παίρνει και τις εκλογικές τους νίκες. Ίσα-ίσα που φοβίζουν κόσμο να μην φύγει ποτέ από το μαντρί με τέτοιες τακτικές.

Με λύπη μου διαπιστώνω, πως αυτό συμβαίνει και στους εθνικιστές. Το σύστημα πάντα γνώριζε και γι’ αυτό φρόντιζε να σπέρνει (ή να τοποθετεί στοχευμένα) κάποια «ζιζάνια» που δημιουργούσαν έριδες μέσα στον εθνικιστικό χώρο. Διαδίδοντας ψεύδη και συκοφαντίες, προκειμένου να εμποδίσουν την συσπείρωση. Ήταν εκείνοι οι σκοτεινοί τύποι, που φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια, να καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα, μέσα στους εθνικιστικούς σχηματισμούς, κατηγορώντας συναγωνιστές πως δήθεν εποφθαλμιούσαν καρέκλες και αξιώματα, ανατροπές των ηγετών κτλ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την φθορά του εθνικιστικού χώρου, την αποσυσπείρωση και τελικά την κατάρρευση του, όταν το κόμμα των πολιτικών κομμάτων, του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, εξαπέλυσε την επίθεσή του.

Τα χρόνια περνάνε, αλλά ο χώρος των πατριωτών και των εθνικιστών, δεν φαίνεται να μπορεί να ηρεμήσει από αυτές τις έριδες. Δεν μπορούν πολλοί να κατανοήσουν, (γιατί δεν είναι δυνατό και όλοι όσοι σφάλλουν να είναι βαλτοί), πως για να ενισχυθεί ο χώρος, δεν μπορεί να συμβεί βρίζοντας όσους βρίσκονται αρκετά κοντά μας ιδεολογικά, αλλά και κάπως μακριά μας. Κανένας δεν προέρχεται από παρθενογέννεση και κανένας δεν έχει την ίδια οπτική για τα πράγματα. Ο εθνικιστικός χώρος, θα πρέπει να βρει τον κατάλληλο τρόπο, να φέρει κοντά του, τον κόσμο, που για διάφορους λόγους βρέθηκε εγκλωβισμένος στο κυβερνών κόμμα, που πλέον ολοένα και περισσότεροι κατανοούν πως δεν πρεσβεύει και δεν εκπροσωπεί ακόμα και τις αξίες της λαϊκής Δεξιάς. Αρκεί όμως αυτό από μόνο του, να φέρει τον κόσμο πιο κοντά στον εθνικισμό; Η απάντηση μου είναι όχι.

Ο Έλληνας θέλει στην επιλογή του να αισθάνεται, ασφάλεια. Επιπλέον επειδή ακόμα το φιλότιμο υπάρχει, ο Έλληνας πατριώτης θα έρθει πιο κοντά στις θέσεις μας, όταν θα διαπιστώσει συνέπεια λόγων και φυσικά όταν θα κατανοήσει πως μπορεί να γίνει δεκτός, ακόμα και με αντιλήψεις που είναι κοντά σε μας, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα πως είναι λιγότερο πατριώτης. Μα πάνω απ’ όλα θα έρθει κοντά στον εθνικιστικό χώρο, όταν θα δει συμπεριφορές που θα συνάδουν με αυτό που εκφράζει ή θα έπρεπε να εκφράζει ο χώρος μας. Οι εθνικιστές είναι πάντοτε δίπλα στον ελληνικό λαό και όχι απέναντι του, ακόμα και στο κομμάτι των συμπολιτών μας που ήταν όχι τόσο κοντά, αλλά ούτε και μακριά από τις δικές μας θέσεις.

Ιδεολογικά ο εθνικισμός, οφείλει να προβάλλει τις πραγματικές αρχές του, απομονώνοντας όμως τα στοιχεία εκείνα που τον καθιστούν όμοιο με τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Θα πρέπει απ’ όποιον ιδεολογικό σχηματισμό και αν προέρχεται κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως πατριώτης, να έχει συνέπεια λόγων και έργων και πάνω απ’ όλα να μην κατηγορεί ακόμα, ανθρώπους που κινούνται στον ίδιο ιδεολογικό χώρο. Το μόνο που κατορθώνουμε είναι να προκαλούμε, φθορά στη δική μας εικόνα και να απομακρύνουμε κόσμο από κοντά μας.

Σε όλη μου την πορεία στον εθνικιστικό χώρο, συμμετείχα σε πολλές προσπάθειες και σε διάφορους σχηματισμούς. Πάντα κινήθηκα με ξεκάθαρο τρόπο, ως προς την άποψή μου, τον τρόπο που κινήθηκα και κυρίως χωρίς ο κύριος μου στόχος να είναι η κατάληψη κάποιας καρέκλας. Κι αυτό είναι θεωρώ, μετά από τις δεκαετίες της πορείας μου στο χώρο, που μου έχει δώσει το δικαίωμα να απολαμβάνω τον σεβασμό πολλών συναγωνιστών μου. Είτε εκείνων που τώρα συμπορευόμαστε στην προσπάθεια του Εθνικού Μετώπου, είτε εκείνους που δώσαμε τις μάχες μας, στον εθνικιστικό σχηματισμό που ακόμα βρίσκεται δέσμιο του συστήματος. Για ν’ αποδείξουμε έμπρακτα στον πατριώτη που θέλει να μας εμπιστευθεί, οφείλουμε να αποδεικνύουμε πως δεν είμαστε σαν αυτούς.

Σεβασμός, συνέπεια θέσεων, και άνοιγμα σε εκείνους που τόσα χρόνια παγιδεύτηκαν στους κόλπους της ψευτοδεξιάς. Πάνω απ’ όλα σεβασμός σε κάθε συναγωνιστή και πατριώτη που δίνει καθημερινά τον αγώνα του για την επιβίωση. Σε αυτόν οφείλουμε ν’ απευθυνθούμε και να τον φέρουμε κοντά μας για να δυναμώσουμε.

Κάποιοι που κυκλοφορούν δίπλα μας βρίζοντας τους άλλους πως δεν είναι εθνικιστές, το αποτέλεσμα που φέρνουν είναι το αντίθετο και μάλλον αυτοκαταστροφικό. Με την ενότητα θα έρθει η νίκη!