H Aριστερά του Μεσαίωνα

 

Σάκης Μουμτζής

 Ως γνωστόν η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, αντιδρά στην εξ αποστάσεως διδασκαλία στα σχολεία. Οι προφάσεις είναι αστείες. Ο κυριότερος λόγος είναι πως με αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας αποκλείονται οι προστατευόμενοι, από την Αριστερά, καταληψίες. Όμως δεν είναι δυνατόν και να παρανομούν και να μην υφίστανται τις συνέπειες της παρανομίας τους. Η Κεραμέως τους έκοψε την «τζάμπα μαγκιά».

Πόσοι είναι αυτοί; Είναι μια ασήμαντη μειοψηφία, όπως φάνηκε και από το προχθεσινό «παμμαθητικό» συλλαλητήριο στην Αθήνα. Μετά βίας ήταν 5000 άτομα. Κυριαρχούσαν οι «μαθητές» των τριάντα ετών, ενώ υπήρχαν επαγγελματικά στελέχη των κομματικών νεολαιών, μπαχαλάκηδες και μετανάστες, κάποιοι εκ των οποίων πρωτοστάτησαν στα επεισόδια που έγιναν μετά.

Υπήρχαν και μερικοί μαθητές, για να μην αδικώ την διαδήλωση.

Είναι ολοφάνερο πως στις καταλήψεις κυριαρχούν οι χαβαλέδες, οι χουλιγκάνοι των γηπέδων και από κοντά οι μαθητές που είναι μέλη της ΚΝΕ και της, ούτως ειπείν, νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν παρόμοιες μαθητικές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνταν πριν από 15 ή 20 χρόνια, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα είχαν εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα είναι κατειλημμένα συνολικά περίπου 300 σχολεία. Πρωταγωνιστές 15-20 μαθητές και εξωσχολικοί σε κάθε σχολείο. Πριν από 15-20 χρόνια κοντά τους θα προσέτρεχαν και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων στους οποίους ηγούνταν «προοδευτικοί» γονείς.

Σήμερα οι γονείς είναι απέναντι στους καταληψίες, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αποπειράθηκαν να τερματίσουν δυναμικά τις καταλήψεις.

Το ερώτημα είναι γιατί η Αριστερά παρέχει πολιτική κάλυψη σε εξωσχολικά στοιχεία, σε μπαχαλάκηδες, σε φανατικούς θυρών ποδοσφαιρικών γηπέδων; Γιατί ταυτίζεται με ό,τι πιο σκοτεινό υπάρχει στον χώρο των νέων ανθρώπων

Ένας βασικός λόγος είναι πως η Αριστερά έχει παβλοφικά αντανακλαστικά στις κινητοποιήσεις. Όπου βλέπει κινητοποίηση προσπαθεί να την καπελώσει και να την ελέγξει. Το πεζοδρόμιο είναι μέσα στο DNA της Αριστεράς, παλαιόθεν. Είναι γνωστή η πάγια θέση αυτών των κομμάτων για «αγώνες μέσα κι έξω από την βουλή».

Σήμερα, όμως οι «πελάτες» έχουν λιγοστέψει δραματικά, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των νέων παιδιών θέλει να μορφωθεί, να σπουδάσει, να δημιουργήσει. Με απλά λόγια, δεν θέλουν να γίνουν «λαϊκοί αγωνιστές» προς μεγάλη λύπη των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ.

Ας γίνει κατανοητό πως σήμερα η Αριστερά, σε όλες τις αποχρώσεις της, είναι μια αντιδραστική δύναμη. Μια δύναμη που αντιστέκεται στην σύγχρονη ψηφιακή κοινωνία γιατί, μέσα από αυτήν, δεν μπορεί να κυριαρχήσει με την βία, δεν μπορεί να ελέγξει με την φυσική απειλή, δεν μπορεί να καθοδηγήσει και να επιβάλει. Όλα γίνονται από απόσταση, με το πληκτρολόγιο, μέσα σε κλίμα ηρεμίας και περισυλλογής. Μιλούν αβίαστα οι πολλοί.

Και μια Αριστερά που δεν μπορεί να επιβληθεί σε συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους που προνομιακά ελέγχει από την Μεταπολίτευση και εντεύθεν, είναι μια ευνουχισμένη Αριστερά. Και σήμερα, βρίσκεται σε μια παρόμοια κατάσταση. Γι΄αυτό αντιδρά στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Γίνεται μια επικίνδυνη αρχή. Όπως αντέδρασε και στην ηλεκτρονική ψηφοφορία των πρυτανικών εκλογών.

Ας το καταλάβουμε. Η Αριστερά σήμερα εκφράζει τον Μεσαίωνα γιατί μόνον έτσι μπορεί να επιβληθεί. Μέσα από τις σύγχρονες ψηφιακές διαδικασίες, αποσυντίθεται. Γίνεται αυτό που είναι. Ένα ιστορικό απολίθωμα.

http://anaxfiles.blogspot.com/2020/10/h.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fanaxfiles+%28%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F+FORUM%29