Αν δεν έχεις στρατιωτική δύναμη, κανείς δεν νοιάζεται τι πιστεύεις

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Αθάνατε Θουκυδίδη… Πριν από λίγες ημέρες πέθανε ένας παθιασμένος και επίμονος μελετητής της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου που ξυνέγραψε ο Θουκυδίδης, ο πρώτος ιστορικός και ο πρώτος θεωρητικός των Διεθνών Σχέσεων. Πρόκειται για τον γνωστό Αμερικανό καθηγητή, Ντόναλντ Κέιγκαν (1932-2021), ο οποίος δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και εμφύσησε σε ολόκληρες γενιές κλασικιστών την αγάπη για την Ελλάδα και τον Θουκυδίδη.

Όπως γράφει η Ελληνίδα συνάδελφος, Μαργαρίτα Πουρνάρα («Καθημερινή», 28/8/2021), γνώρισε τον Κέιγκαν το 2008, σε μια κρουαζιέρα με αποφοίτους μεγάλων Αμερικανικών Πανεπιστημίων.

·        «Θυμάμαι», γράφει, «τον Κέιγκαν στη Μήλο να διαβάζει την επιστολή των Μηλίων προς τους Αθηναίους και να εξηγεί στους συμμετέχοντες πως, αν δεν έχεις στρατιωτική δύναμη, κανείς δεν νοιάζεται για το τι πιστεύεις».

Ο Αμερικανός διανοητής διατύπωσε πιο απλουστευμένα την διαχρονική απόφανση του Θουκυδίδη:

·        «Στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του» (Θουκυδίδου Ιστορίαι – 5.89.1).

Ο Αναστασιάδης ΔΕΝ μπορεί

Επισημαίνω τα πιο πάνω με αφορμή δύο γεγονότα. Το πρώτο είναι η ασυγκράτητη, πλέον, βιασύνη του Κύπριου προέδρου Αναστασιάδη (συνεπικουρούμενος από τον ΥπΕξ, Ν. Χριστοδουλίδη), να πάει σε συνομιλίες με τον υπονομευτή και προδότη της Κυπριακής Δημοκρατίας, εγκάθετο της τουρκικής κατοχής, Τατάρ. Και το δεύτερο, είναι η Ετήσια Έκθεση του Κυπριακού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών για το 2021.

Όσον αφορά τις επιδιωκόμενες συνομιλίες, είναι να απορεί κανείς με τον Κύπριο Πρόεδρο: Θεωρητικά, η επιθυμία του για λύση είναι θεμιτή. Αυτό απαιτεί και ο κυπριακός Ελληνισμός από το 1974.

·        Όμως, με ποιες δυνατότητες διαπραγμάτευσης – πολιτικές, διπλωματικές, κυρίως στρατιωτικές – ο Ν. Αναστασιάδης επιμένει να μεταβεί σε νέες συνομιλίες; Εξάλλου, είναι και προσωπικά ευάλωτος εξαιτίας των κατηγοριών για διαφθορά μετά και τον διεθνή διασυρμό της Κύπρου με το σκάνδαλο μεγατόνων για τα «χρυσά διαβατήρια».

Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι ο Κύπριος Πρόεδρος ΔΕΝ μπορεί να διαπραγματευτεί επειδή έχουν μελετήσει και ξέρουν τον Θουκυδίδη: «Στις ανθρώπινες (και στις διακρατικές και διεθνείς) σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη». Εμείς και οι Τούρκοι δεν είμαστε ισόπαλοι σε δύναμη.

Στο παρά ένα της τουρκοποίησης

Οι Τούρκοι έχουν υπεροπλία και εξ αυτού απαιτούν την παράδοση και την υποταγή μας. Στην αντιπαράθεση με τον Ελληνισμό, η Κύπρος είναι ο αδύναμος κρίκος εξαιτίας διαχρονικών λαθών και παραλείψεων των ηγετών της στο τομέα της άμυνας και της ασφάλειας για την αντιμετώπιση και εξουδετέρωσης της τουρκικής απειλής.

·        Από το 1956 οι Τούρκοι βροντοφωνάζουν σε βαρήκοες Έλληνες ηγέτες ότι θέλουν και μεθοδεύουν επανάκτηση της Κύπρου. Φτάσαμε στο παρά ένα της τουρκοποίησης.

Ο Ν. Αναστασιάδης πιστεύει, πραγματικά ότι, συνομιλώντας με τους εγκάθετους της κατοχής θα… λύσει το Κυπριακό, διά της αγγλοτουρκοδιζωνικής τερατουργίας; Νομίζει ότι με τα ψηφίσματα, τα παρακάλια και τις συμπαραστάσεις θα… κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία;

Μα, δεν είναι ο Κύπριος Πρόεδρος που προειδοποιούσε την Τουρκία με ανακοπή της ενταξιακής πορείας της; Γιατί δεν την εξαγγέλλει; Γιατί δεν την υλοποιεί; Δεν είναι ο ίδιος που βολιδοσκοπούσε τον Τούρκο ΥπΕξ, Τσαβούσογλου, και πολλούς άλλους, για λύση δύο κρατών;

Πρόσφατα, με αφορμή την ανάκληση-ακύρωση διαβατηρίων του κατοχικού ηγέτη και άλλων αξιωματούχων του ψευδοκράτους, ο Ν. Αναστασιάδης, δήθεν υπό μορφή ρητορικής αποστροφής, έριξε το πυροτέχνημα της επιστροφής των Τ/κ στην Κυπριακή Δημοκρατία και στο Σύνταγμα του 1960.

·        Με απλά λόγια: Άσκηση πολιτικής στα κουτουρού, με πυροτεχνήματα και ξερομαγκιές για εντυπωσιασμό της πλέμπας.

Και κάθε φορά η ίδια κωμικοτραγική επιχείρηση: Ο ΥπΕξ και άλλοι αρμόδιοι να τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα του Προέδρου. Με δηλώσεις του, ο ΥπΕξ, Ν. Χριστοδουλίδης επιχείρησε άγαρμπα να… εξηγήσει τι εννοούσε ο Ν. Αναστασιάδης.

Ενιαίο-ομόσπονδο

Σε μια μεταστροφή 360 μοιρών, αφού επισήμανε πως «στόχος των διαπραγματεύσεων παραμένει η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο σε ομόσπονδο κράτος» και ότι «ουδέποτε τέθηκε θέμα αλλαγής του επιδιωκόμενου στόχου για τη λύση του Κυπριακού», δήλωσε:

«Είμαστε έτοιμοι να συμμετάσχουμε σε όποια συνάντηση ο ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών προτίθεται να καλέσει, που θα έχει στόχο την επανέναρξη ουσιαστικών συνομιλιών». Έτοιμοι;

·        Και η Αμμόχωστος, που ήδη εποικίζεται και αναπτύσσεται από την κατοχική Τουρκία; Η εισβολή Ερντογάν και οι εξαγγελίες του; Οι αμφισβητήσεις και παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ; Η πολιορκία της Κύπρου από τον τουρκικό στόλο; Η βάση drones στο κατεχόμενο αεροδρόμιο του Λευκονοίκου; Οι αδιάλειπτες απειλές κατά της κυριαρχίας, ελευθερίας και ανεξαρτησίας της Κύπρου;

«Πατρίδα μας, η Τουρκία»

Όλα έγιναν γαργάρα, στον βωμό αμφίβολων συνομιλιών αφού:

>Η Τουρκία και οι πράκτορές της από το 1963 δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία, τώρα εμμένουν σε λύση δύο κρατών και δεν θέλουν ούτε διζωνική ούτε ομοσπονδία ούτε συνομοσπονδία επειδή ο απώτερος στόχος τους είναι η κατάληψη και ο έλεγχος ολόκληρου του νησιού.

Ο κατοχικός Τατάρ, που κατηγορείται από τον Ν. Αναστασιάδη ως υπονομευτής της Κυπριακής Δημοκρατίας, δήλωσε επανειλημμένα: «…Είμαστε διαφορετική φυλή. Μιλάμε τουρκικά, η θρησκεία μας είναι το Ισλάμ, η πατρίδα μας είναι η Τουρκία».

>Η δε Λευκωσία έμεινε απελπιστικά αγκιστρωμένη στην τουρκοδιζωνική. Τι θα συμβεί, αν επαναρχίσουν συνομιλίες; Μια ενδιάμεση λύση, μεταξύ διζωνικής και λύσης δύο κρατών, που θα είναι και πάλι τουρκικών προδιαγραφών και συμφερόντων.

Φυσικά, ούτε σκέψη στην κυπριακή κυβέρνηση ή στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και στο ΔΗΣΑΚΕΛ για αγώνα απελευθέρωσης επειδή, τάχα, θα οδηγηθούμε σε διχοτόμηση.

·        Ποια διχοτόμηση; Η Τουρκία θέλει να καταπιεί όλη την Κύπρο. Αυτόν τον εφιάλτη, που ήδη προδιαγράφεται στον ορίζοντα του Κυπριακού, ποιος και πώς θα τον ανακόψει και εξουδετερώσει; Με ψηφίσματα; Με γελοίες εκκλήσεις στην κατοχική δύναμη να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο; Με ανέξοδες συμπαραστάσεις από ξένους;

Η κυπριακή πολιτική ηγεσία, ανιστόρητη, αμνήμων και μονίμως στους αιθέρες των ευσεβών πόθων, βολεύεται με το παραμύθι των συνομιλιών «από εκεί που έμειναν στο Crans Montana» και της δήθεν επανένωσης, ενώ όφειλε να σχεδιάζει την απελευθέρωση της Κύπρου, με ενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Χώρου και δραστικό επανεξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς με οπλικά συστήματα σύγχρονης τεχνολογίας και drones.

Η μείωση της θητείας

Πρόσφατα κυκλοφόρησε η Ετήσια Έκθεση του Κυπριακού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών για το  2021, η οποία αναφέρεται στο φοβερό ανισοζύγιο δυνάμεων μεταξύ των κατοχικών στρατευμάτων και της Εθνικής Φρουράς. Όπως αναλύει ο δρ Άριστος Αριστοτέλους, Διευθυντής του ΚΚΣΜ, «ενώ ο συσχετισμός  στρατιωτικής ισχύος στο νησί παραμένει δυσμενής για τη Κυπριακή Δημοκρατία και για το 2021, οι ενδείξεις είναι ότι τείνει να διευρυνθεί».  Και προσθέτει ότι στην Έκθεση:

«Επισημαίνονται ιδιαίτερα ορισμένες ποσοτικές και ποιοτικές τάσεις και εξελίξεις που δρουν αρνητικά στον τομέα της άμυνας του νησιού. Πρόκειται για κενά και επιπλέον προβλήματα που σχετίζονται με τη μείωση της θητείας στην Ε.Φ., το πεπαλαιωμένο υλικό και τον εξοπλισμό της Δύναμης, τους περιορισμένους οικονομικούς πόρους  και τα επίπεδα τεχνολογίας».

Ο Μάριος Μακρυγιάννης, αντιστράτηγος ε.α., έγραφε (1/3/2021):

·        «Το 2016, ο τότε ΥΠΑΜ (Χριστόφορος Φωκαϊδης), τουρκολόγος στο επάγγελμα, αγνοώντας τις έντονες ανησυχίες και υποδείξεις του ΓΕΕΦ, του ανώτατου επίσημου θεσμοθετημένου οργάνου, ειδικού σε θέματα άμυνας, χωρίς να ενημερώσει για τις προθέσεις του και, βέβαια, χωρίς να εκπληρωθεί καμία απολύτως προϋπόθεση, έσπευσε, εν όψη των βουλευτικών εκλογών, ετσιθελικά, άτσαλα, άσχετα, ‘πραξικοπηματικά’, να μειώσει την θητεία στους 14 μήνες, αιφνιδιάζοντας τους πάντες».

Κρίσιμα ερωτήματα

Εξάλλου, ο Φοίβος Κλόκκαρης, πρώην υπουργός Άμυνας και αντιστράτηγος ε.α., σε ανάλυσή του (16/4/2018) έθετε κρίσιμα ερωτήματα για την άμυνα της Κύπρου:

>Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει θεσμοθετήσει Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ούτε έχει συγκροτήσει Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας;

>Γιατί αδρανοποιήθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας;

>Γιατί το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης δεν διατίθεται ολόκληρο για τους εξοπλισμούς της ΕΦ;

>Γιατί αποδυναμώθηκε η μαχητική ισχύς της ΕΦ, με τη στασιμότητα στους εξοπλισμούς, την μεγάλη και απότομη μείωση της θητείας, χωρίς να έχει μεταβληθεί η Τουρκική απειλή, χωρίς να έχει προηγηθεί η υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων;

>Γιατί δεν υποβλήθηκε ακόμα αίτηση ένταξης της ΚΔ στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη;

Στα κλειστά δώματα του προεδρικού και των κομμάτων, ακούει κανείς; Ποτέ δεν άκουγαν και ποτέ δεν θέλησαν να αντιληφθούν τους φοβερούς κινδύνους που απειλούν την εθνική και βιολογική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού από τον αδίστακτο τουρκισμό και ισλαμισμό.

Απλώς υποτονθορίζουν κακόφωνα και κωμικά το ποιηματάκι τους για συνομιλίες, αγνοώντας βάναυσα και τις διδαχές του Θουκυδίδη και την υπόδειξη Κέιγκαν πως, αν δεν έχεις στρατιωτική δύναμη, κανείς δεν νοιάζεται τι λες ή τι επιδιώκεις ή αν βρίσκεσαι υπό ξένη κατοχή. Τα θλιβερά παραδείγματα του Ναγκόρνο Καραμπάχ και του Αφγανιστάν δεν τους διδάσκουν;