Τι δεν σας είπαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ για τις γαλλικές εκλογές

 

Γράφει ο Ραφαήλ Καλυβιώτης

Στη βάση της νέας πραγματικότητας φάνηκε ξεκάθαρα η συμμαχία κεφαλαίοι - αριστεράς - ΜΚΟ, παράνομων μεταναστών.

  Στο Παρίσι, στη Λιόν, στο Στρασβούργο, στη Ρεν, στην Γκρενόμπλ και πολλές άλλες γαλλικές πόλεις υπήρξε κοσμοσυρροή όχι για να πανηγυρίσουν μετά Βαΐων και κλάδων, αλλά για να διαμαρτυρηθούν μετά βεγγαλικών εναντίον της εκλογής Μακρόν. Η αποχή ήταν η υψηλότερη από το 1969 και, σε συνδυασμό με λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια, αντιπροσωπεύει το 35% του εκλογικού σώματος. 

  Εν συγκρίσει με το 2017, οι ψήφοι του Μακρόν μειώθηκαν κατά 2.000.000, ενώ της Λεπέν αυξήθηκαν κατά 2.700.000.

  Οι περισσότερες ψήφοι του Μακρόν προέρχονται από τους 65+, ενώ της Λεπέν από τους 25-65.

  Η καθοριστική και αποφασιστική για να λάβει κρίσιμες ψήφους ο Μακρόν ήταν όταν, "εξοργισμένος", απευθύνθηκε στη Λεπέν για "ΑΝΟΧΗ" για τους παράνομους μετανάστες. Πιο πολύ από ποτέ, λοιπόν, φάνηκε δια αυτού του τρόπου για ποιον λόγο οι ελίτ επιτρέπουν το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης. Διότι όταν έχουν τον εκλεκτό τους πάνω στην εξουσία, για να τον διατηρήσουν, του έχουν έτοιμη μία κρίσιμη μάζα εκατομμυρίων ανθρώπων που θα τον ψηφίσουν όταν ζορίσουν τα πράγματα.

  Στη βάση αυτής της νέας πραγματικότητας φάνηκε ξεκάθαρα η συμμαχία κεφαλαίοι - αριστεράς - παρανόμων μεταναστών. Η Αριστερά με τις ΜΚΟ τούς φέρνουν με τα λεφτά του κεφαλαίου. Η Αριστερά, που ιδεολογικά δεν πείθει όπως πριν από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, λαμβάνει καινούργιες ψήφους. Στο τέλος, όμως, αυτός που κερδίζει είναι το κεφαλαίου, αφού οι του λανσάρονται ως "αντιρατσιστές", "αντινατιβιστές", και "πολίτες του κόσμου". 

  Γι αυτό ο γράφων, συστηματικά, τα τελευταία 15 χρόνια καταφέρεται εναντίον της παρανόμου μεταναστεύσεως. Πλην της ανυπαρξίας πολιτισμικής συνάφειας, οι άνθρωποι αυτοί είναι θύματα του διεθνιστικού κεφαλαίου. Φυσικά υπάρχει μεγάλο μέρος το οποίο ανήκε στο ακραίο Ισλάμ, το οποίο, βέβαια, σταδιακά αυτονομείται και δεν θα λειτουργεί εσαεί ως υπηρέτης του κεφαλαίου. 

  Οι uper middle και οι πλούσιοι ψήφισαν Μακρόν. Αντίθετα, οι φτωχοί και οι αγρότες ψήφισαν Λεπέν.

  Παραδοσιακά οι ψήφοι που έλαβε η Λεπέν προέρχονται ΚΑΙ από πολλούς ψηφοφόρους που υποστήριζαν κατά το παρελθόν την Αριστερά, ενώ η ανθρωπογεωγραφία των ψήφων του Μακρόν προέρχεται από τις μητροπόλεις και από τη διεθνιστική Δεξιά και Αριστερά. Εν ολίγοις, οι άνθρωποι του οπουδήποτε νίκησαν τους ανθρώπους του κάπου, αυτήν τη φορά. 

  Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, όταν έχεις μία ευρεία πλειοψηφία που κραυγάζει "θέλω ταυτότητα" και "δεν τα βγάζω πέρα οικονομικά" ενώ εσύ φωνάζεις "θέλω αυτοκρατορία, θέλω ευρωκράτος", μαντέψτε ποιος θα κερδίσει στο τέλος. Το 1869 οι Βοναπαρτιστές κέρδισαν με σημαντική διαφορά τους ρεπουμπλικάνους και τους φιλομοναρχικούς. Έπειτα από κάποιο διάστημα οι Βοναπαρτιστές, και δη ο Ναπολέων ο ΙΙΙ, έπεσαν στην παγίδα του Μπίσμαρκ, ο οποίος τους προκάλεσε - για να συνενώσει τα γερμανικά κράτη σε ένα - και εν τέλει οι Γάλλοι παρασύρθηκαν σε πόλεμο, τον περίφημο Γαλλοπρωσικό Πόλεμο. 

  Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μία αποφασιστική νίκη της Πρωσίας. Επειδή, όμως, το Βοναπαρτικό καθεστώς δεν ήταν αγαπητό, ούτε ο ίδιος ο Μπίσμαρκ δεν ήθελε την επιστροφή του Ναπολέοντα του ΙΙΙ στη Γαλλία, διότι γνώριζε ότι η ήδη κακή γνώμη των Γάλλων απέναντί του θα τους εξαγόραζε θεωρώντας τον μαριονέτα του. Τελικός προορισμός του Ναπολέοντα του ΙΙΙ η εξορία εις τας Αγγλίας. Δεν πέρασε πολύς καιρός και Γαλλική Δημοκρατία. 

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»