Υπάρχει ελπίς;

 

Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά

 Η προηγηθείσα εβδομάδα, ήτο πλήρης ημερών πόνου και ανθρωπίνων απωλειών, μνήμης και ερεθισμάτων για Εθνική αφύπνιση και λήψη αποφάσεων. Δύο αετοί των αιθέρων της Πολεμικής αεροπορίας, άφησαν την τελευταία τους πνοή, το πρωί της 30/1/2023 πετώντας με το F04 αεροσκάφος τους στα πλαίσια επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως, γνωστής ως <πτήση ναυτιλίας σε χαμηλό ύψος>.

 Εικοσιεπτά χρόνια πριν, την 31/1/1996,τρείς πιλότοι του Πολεμικού Ναυτικού, σκοτώθηκαν μετά από την πτώση του ελικοπτέρου στο οποίο επέβαιναν, υπερασπιζόμενοι την ελληνικότητα των Ιμίων. Οι λόγοι των δύο πτώσεων, άγνωστοι μέχρι στιγμής. Δικαιολογημένα βεβαίως για την πτώση του F04,διότι η 30/1/2023 δεν απέχει πολύ ημερομηνιακώς  από σήμερα, για να βγει το ασφαλές πόρισμα των ειδημόνων. Αντιθέτως, είναι αδικαιλόγητος η μη γνωστοποίηση της αληθούς αιτίας πτώσεως του ελικοπτέρου ,την δύσκολη βραδιά των Ιμίων. Ο Κυριακάτικος τύπος, κάνει αναφορές σε πιθανές αιτίες  πτώσεως του αεροσκάφους, που μέχρι να επισημοποιηθούν θα παρέλθει πολύς χρόνος, αν βεβαίως ανακοινωθεί επισήμως, η αληθής αιτία πτώσεως.

Η ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ

Η επέτειος της θλιβερής ημέρας των Ιμίων και της απωλείας των τριών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, δυστυχώς δεν τιμάται από την πολιτεία, ούτε με ρήψη στεφάνου στον τόπο της μεγάλης απωλείας, ούτε με μνημόσυνο επί της βραχονησίδος των Ιμίων. Σαφώς και δεν είναι ίδιον του πολιτισμού μας η μεταφορά στην λήθη των ηρωϊκώς πεσόντων υπέρ πατρίδος. Απλώς ,συγχρόνως με την τραγική εκείνη απώλεια ,προφανώς απωλέσθη και η κυριαρχία των Ιμίων, κάτι που κρύπτεται εσκεμμένως εν Ελλάδι, αλλά το ανακοίνωσε ευθαρσώς το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Στις 9/1/23,η Ουάσινγκτον, παρουσίασε  την έκθεση του Κογκρέσου ,στην οποία, τα ονόματα 30 μικρών νήσων, κάποιες εκ των οποίων είναι κατοικημένες και βραχονησίδων, φαίνονται ως μη ανήκουσες σε καμία χώρα. Μεταξύ αυτών  τα Ίμια, η Τζουράφα, οι Αρκιοί, η Γαύδος, το Κουφονήσι,η Ψέριμος,οι Λειψοί,το Φαρμακονήσι, οι Οινούσσες κλπ. Η συμφωνία Σημίτη στην Μαδρίτη και η αποδοχή της , αποκαλύπτεται με ύπουλο τρόπο, την δύσκολη αυτή χρονική συγκυρία. Η Ελληνική κυβέρνηση διατηρεί εκκωφαντική σιωπή…

Η ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ

 Μία νεαρή δασκάλα στο Διαφάνι της Καρπάθου, με δύο μαθητές του μονοθεσίου σχολείου στο οποίο διδάσκει, απεφάσισε και τίμησε, διδάσκοντας ιστορία και εθνική μνήμη, τους νεκρούς των Ιμίων, τους τρείς ήρωες αξιωματικούς. Ο Βασίλης κι ο Μαρίνος, αφού έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο, πέταξαν μέσα στην θάλασσα το δάφνινο στεφάνι που ετοίμασαν με την δασκάλα τους, στραμμένοι προς τα Ίμια. Θεοδώρα Κουκουρίκου από την Αλεξανδρούπολη, η νεαρή μεγάλη Ελληνίδα δασκάλα, η πραγματικά φέρουσα το δώρο της φιλοπατρίας που  μεταλαμπαδεύει  στους μικρούς μαθητές της. Αξίζει να θυμόμαστε το όνομά της, λείπουν σήμερα οι εκπαιδευτικοί… ή διατηρούν  εν κρυπτώ την φιλοπατρία τους

Σε δύο άλλες περιοχές της Ελλάδος, στην Αρκαδία και στο πολύπαθο παγωμένο Νευροκόπι, οι οικογένειες των δύο αξιωματικών της Π.Α, μαζί με όλους τους Έλληνες και την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας, εκήδευσαν με τιμές ανωτάτου αξιωματικού ,τους δύο αετούς. Ο Μάριος Μιχαήλ και ο Στάθης, πέταξαν στους ουρανούς και φώλιασαν  στις καρδιές μας. Φτιαγμένοι από σπάνιο υλικό αντοχής και θυσιαστικής αγάπης για την Πατρίδα, έγιναν οι ήρωες της νεώτερης ιστορίας. Χωρίς να το επιδιώξουν, με την προσήλωσή τους στην σκληρή επιχειρησιακή  εκπαίδευση και το ήθος τους, για το οποίο ομιλούν συγγενείς και φίλοι , κατάφεραν να εισέλθουν στο Πάνθεον των αθανάτων. Σεμνοί αγωνιστές της καθημερινότητος και λάτρεις της ζωής, έδιναν εκουσίως καθημερινώς τον δύσκολο αγώνα προασπίσεως των εθνικών συμφερόντων και της ακεραιότητος της χώρας, πιστεύοντας στο ΧΡΕΟΣ, ενός εκάστου των Ελλήνων προς την Πατρίδα. Την Πατρίδα ,που διαχρονικώς αξιολογεί την προσφορά τους προσφέροντάς τους μισθούς δυσαναλόγους της επικινδυνότητος και του απαιτητικού του επαγγέλμάτός  τους…  Ευχή όλων είναι να αφυπνισθεί  η πολιτική ηγεσία και να αποφασίσει να τιμά εν ζωή αυτούς τους σεμνούς Έλληνες. Να τους  εξασφαλίζει τους πόρους αξιοπρεπούς και άνευ άγχους, διαβιώσεως των ιδίων ,αλλά και των οικογενειών που δημιουργούν. Αλλά και οι οικογένειές τους, ζωντανά παραδείγματα Ελληνικών οικογενειών παλαιάς κοπής, που ταυτίζουν την Ελληνικότητα με το χρέος, την θυσία και την αυταπάρνηση, όταν επιβάλλεται από το Εθνικό καθήκον. Με περίσσια αξιοπρέπεια, αποχαιρέτησαν τους αγγέλους τους, που <θυσίασαν την ζωή τους ,υπέρ Πατρίδος>. Που έφυγαν <γεμάτοι Ελλάδα>. Όταν δε η μάνα γή  δέχθηκε, ότι δεν είχε κρατήσει η θάλασσα ενθύμιο από τα σώματά τους μαζί με τα συντρίμια του αεροσκάφους τους, υπερήφανοι και με λυγμούς οι γονείς έψαλλαν μαζί με όλους τους παρευρισκομένους, αποχαιρετώντας τα βλαστάρια τους, τον Εθνικό Ύμνο, που παιάνιζε η στρατιωτική φιλαρμονική. Στιγμές μοναδικές, δωρικής λιτότητος που μόνον στην Ελλάδα συναντάς. Στην Ελλάδα της ευπρέπειας, του πατριωτισμού ,της γενναιότητος του πνεύματος, της αρχοντιάς. Στην Ελλάδα για την οποίαν πετούν οι αετοί της και που τόσο όμορφα περιέγραψε λίγο πριν ταξειδέψει για τους ουρανούς, ο σπουδαίος πιλότος Γιώργος Μπαλταδώρος.( Άλλος ένας εκ των μαχητών των αιθέρων που έφυγε λίγα χρόνια πριν, κομίζοντας το μήνυμα, ότι αυτός οφείλει στην Πατρίδα κι όχι η Πατρίδα σ’αυτόν). Στην Ελλάδα ,που συχνά η καθημερινότητα δείχνει ότι έχει εκλείψει, αλλά κάτι τέτοιες δύσκολες στιγμές, αποδεικνύεται ότι υπάρχει και αθόρυβα γαλουχεί μελλοντικούς ήρωες, όπως ο Στάθης, ο Μάριος Μιχαήλ, ο Γιώργος Μπαλταδώρος ο δυνατός των αιθέρων και του πνεύματος, ο Παναγιώτης, ο Χριστόδουλος κι ο Έκτωρας των Ιμίων, ο Στέφανος της παρέας της νεότητός μου και όλοι αυτοί που θυσιάσθηκαν  γι αυτήν. Ήρωες που εκπαιδεύονται καθημερινώς να την υπερασπισθούν, <<τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι>> και που έχουν ενστερνισθεί το << μητρός τε πατρός και απάντων των άλλων προγόνων, αγιώτερον και τιμιώτερον εστί η πατρίς>>

Ήταν οι μαχητές των αιθέρων που οφείλουμε να θυμόμαστε:

 Ευστάθιος Τσιτλακίδης 31 ετών, σμηναγός

Μάριος Μιχαήλ Τουλούτσικας 29 ετών υποσμηναγός.

Ταξειδεύουν για την ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Η Θεοδώρα, ο Βασίλης, ο Μαρίνος βαδίζουν  στον δρόμο της ελπίδος ,αυτόν που διάνοιξαν οι Ήρωες θυσιασθέντες.