Προς πάσα/πάντα αρμόδια/-ο,
Προς τη Γραμματέα της ΝΔ,
Διετέλεσα μέλος της ΟΝΝΕΔ, και ακολούθως της ΝΔ, σχεδόν αδιάκοπα από το 2016. Μάλιστα, είχα την τιμή να μετάσχω ως σύνεδρος στο επανιδρυτικό συνέδριο της ΟΝΝΕΔ το 2016, καθώς και στα δύο επόμενα (2019, 2022), όντας κι από τους ελάχιστους εκπροσώπους του Τόπου μου, των – εν πολλοίς ξεχασμένων από τους φορείς της Οργάνωσης και του κόμματος – Γρεβενών. Επίσης, στήριξα ενεργά τις προεκλογικές εργασίες του 2019 και του 2023, ενώ πολλάκις έχω παλέψει να στηρίξω με σθένος πολιτικές και θέσεις της παράταξης με αρθρογραφία, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στους χώρους επαγγελματικής και κοινωνικής διάδρασης, αλλά και καθημερινά στην πραγματική Κοινωνία.
Ωστόσο, με μεγάλη μου απογοήτευση, παρατηρώ ότι η παράταξη που επιτυχώς διακυβέρνησε τη χώρα κατά την 4ετία 2019-2023 συγκροτώντας ευρύτατο κοινωνικό συνασπισμό και διατηρώντας εύστοχα πολιτικές ισορροπίες, έχει πλέον αλλάξει πορεία. Αν και κατά την ανωτέρω 4ετία επιτεύχθηκαν μεγάλες τομές στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τις δομές Διοίκησης, έγιναν μεγάλα άλματα Ανάπτυξης, τομές στην Παιδεία, και η χώρα ενισχύθηκε διπλωματικά, οικονομικά και αμυντικά, η πορεία της διακυβέρνησης της 2ης θητείας αυτής της κυβέρνησης (2023-) φαίνεται να έχει έναν αρκετά διαφορετικό χαρακτήρα.
Συντάχθηκα και εντάχθηκα στη Νέα Δημοκρατία, θεωρώντας ότι αποτελεί τη σοβαρή κεντροδεξιά επιλογή που είχε ανάγκη η χώρα, και που θα ξεπερνούσε τέλματα και κωλύματα πολλών ετών. Κι αυτό, θεωρώντας ότι τα θεμέλια της παράταξης αποτελούνται από τρεις βασικούς πυλώνες: Φιλελευθερισμό – Συντηρητισμό – Εθνο-πατριωτισμό, και όπου επιτυγχάνονταν τα σωστά μίγματα πολιτικής ώστε η Πατρίδα μας να πορεύεται με σοβαρότητα και ευθύνη προς το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον, επιτυγχάνοντας παράλληλα να άρει αδικίες, εμπόδια μείωσης της ατομικής και εθνικής ελευθερίας και συμπλέγματα αιώνων. Δυστυχώς, πλέον βλέπω ότι δεν κινείται προς τα παραπάνω.
- Φιλελευθερισμός: Η δυσανάλογη φορολογική επιβάρυνση του παραγωγικού ιστού της χώρας συνεχίζεται, με κορωνίδα το φορολογικό νομοσχέδιο που αποτέλεσε μια – ανεξήγητη για φιλελεύθερη πολιτική - «επίθεση» του Κράτους προς τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Το Κράτος παραμένει εξίσου μεγάλο - αν δε μεγαλώνει - με την αξιολόγηση να μην υπάρχει καν σοβαρά στον Δημόσιο διάλογο, και με τα πάρε-δώσε με μη-παραγωγικές ομάδες να οξύνονται στο βωμό των ψήφων.
Η επιδοματική πολιτική, αντί της πολιτικής κινήτρων, έχει γίνει κεντρική πολιτική επιλογή.
Διάφοροι «παράγοντες» που δεν έχουν τίποτα άλλο να δείξουν στην Αγορά και την Κοινωνία πέραν της κομματικής τους ιδιότητας, λειτουργούν ως μεσάζοντες ανέλιξης των κλιμακίων εξουσίας, αλλά ακόμη και…«εύρεσης εργασίας».
Τα μη-απαραίτητα γραφεία, γραμματείες και διευθύνσεις πληθαίνουν.
Η εξόχως άδικη και ανελεύθερη ατζέντα της πολιτικής «DEI», της ψεύδους «διαφορετικότητας» - ισοπεδωτικής «ισότητας» - με το ζόρι «συμπερίληψης» εφαρμόζεται φανατικά, με νόμους περί ποσοστόσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, επιδοτήσεων θέσεων εργασίας βάσει εξωτερικών/βιολογικών χαρακτηριστικών και χρηματοδοτούμενες εκδηλώσεις προώθησης της αυτής ατζέντας.
- Συντηρητισμός: ο θεσμός της Οικογένειας δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική υποστήριξη και ανάδειξη ως προς τα πρωτεία του στην κοινωνική συνοχή, ενώ προσφάτως δέχεται και…νομοθετική μεταλλαγή της ιδιοσυστασίας του.
Η θρησκευτική συνείδηση δέχεται διαρκώς λοιδορία, ακόμη και εντός της παράταξης, όπου λαμβάνει προτεραιότητα κάθε αντιθρησκειακή κοσμοθεωρία.
Η προστασία και διαφύλαξη των βασικών Ελευθεριών, αυτών που γέννησε η Ελλάδα και καλλιέργησε συλλογικά η Ευρώπη και η Δύση, σχετικοποιείται διαρκώς, στο πλαίσιο και πάλι συγκεκριμένης ατζέντας, δυνάμει της οποίας προτάσσεται αντί της Ελευθερίας Λόγου το «μην προσβάλεις».
Αντί της ισόρροπης ατομικής και συλλογικής αυτονομίας, διενεργείται η πλήρης αποδόμηση των παραδοσιακών κοινωνικών θεσμών προς όφελος μιας θεοποίησης ενός ουδέτερου, «γκρίζου» σε όλα του ατόμου.
- Εθνο-πατριωτισμός: Ο Εθνικός χαρακτήρας της Παιδείας αλλοιώνεται συνεχώς, με αλόγιστη και άκριτη εισαγωγή ξενόφερτων στοιχείων, και μηδενική προσπάθεια για δημιουργία εθνικής και πολιτισμικής αυτοπεποίθησης.
Η οποιαδήποτε έκφραση εθνοκεντρικών απόψεων και αντιλήψεων δαιμονοποιείται, κι ακόμη και εντός παράταξης προτιμάται η ανάδειξη του διεθνισμού και της «πολυπολιτισμικότητας», συνάμα με την απόλυτη περιθωριοποίηση οποιουδήποτε τολμά να είναι περήφανος για τον Ελληνισμό.
Στην Εξωτερική Πολιτική μας, την εξαιρετικά επιτυχημένη πρώτη 4ετία ακολουθεί η «μυστική διπλωματία» μιας ανεξήγητης «μετριοπάθειας».
Η Μακεδονία μας, για την οποία τρέξαμε και αγωνιστήκαμε, είναι τελευταίας τάξεως ζήτημα, ακόμη και για πολλούς που κάποτε την έβαζαν μπροστά μέχρι να λάβουν κάποιες «θέσεις».
Ο Πολιτισμός μας χρησιμοποιείται μονάχα ως προϊόν, χωρίς καμία προσπάθεια εγκαθίδρυσης εθνικής αυτοπεποίθησης και εξαγωγής του στο μεγαλείο που του αρμόζει.
Στον τομέα του μεταναστευτικού επιχειρείται μια επικοινωνιακή διαχείριση που επιτρέπει σε στρατούς ΜΚΟ και διάφορους επιτήδειους να εφαρμόζουν ιδεοληψίες διασπαθίζοντας δημόσιο και διευρωπαϊκό χρήμα, ακόμη και να αποκομίζουν οφέλη, με τα στοιχεία να είναι πλέον αμείλικτα ως προς την απώλεια ελέγχου των ροών εντός χώρας ανθρώπων και ομάδων που όχι μόνο μπαίνουν σε αυτήν παρανόμως και με το «έτσι θέλω», αλλά και απέχουν παρασάγγας από τον πολιτισμό της, ενώ πλέον τούς αποδίδεται και ταχέως «άσυλο» και παροχές που ξεπερνούν κάθε αδικία ως προς τους Έλληνες.
Τα παραπάνω συνοδεύονται από τον εσωτερικό μετασχηματισμό της παράταξης, που έχει αφήσει στο περιθώριο συνεπείς αγωνιστές και έχει μετατραπεί σε ένα δοχείο οπορτουνιστών και ανιδεολόγητων ανθρώπων που την βλέπουν μόνο ως μοχλό προσωπικής ανέλιξης. Ο «κοτζαμπασισμός» - αυτό το νοσηρό φαινόμενο της σύγχρονης ιστορίας μας, που πάει χέρι-χέρι με τον «ραγιαδισμό» - επικρατεί πρωτοφανώς έντονα, σε κάθε επίπεδο της παράταξης, από τις Τ.Ο. και την ΟΝΝΕΔ, μέχρι τα ανώτερα Υπουργεία, όπου άνθρωποι άξιοι και με διάθεση για προσφορά αγνοούνται ή και διώκονται, ώστε να προχωρήσουν άνθρωποι που είτε «είδαν φως και μπήκαν», είτε έχουν τα κατάλληλα τηλέφωνα εύκαιρα…
Προ του τέλους, αξίζει να λεχθεί ότι τα τελευταία 2-3 έτη μεγάλο μέρος της παράταξης και περί της ηγεσίας της βρίσκεται σε φοβερή αδυναμία να ερμηνεύσει τα (διεθνή και εσωτερικά) πολιτικά ρεύματα της εποχής μας, ακολουθώντας μια εμμονική προσήλωση σε πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις θεμελιώδεις αξίες της παράταξης ή τα αιτήματα της βάσης της και της Κοινωνίας. Ευθυγραμμιζόμενη με όσους σε όλη τη Δύση τα έθνη με ολοένα και μεγαλύτερη ορμή επιθυμούν να αποδιώξουν από την εξουσία, αποδίδοντάς τους τις δέουσες ευθύνες για δεκαετίες καταστροφικών πολιτικών, βγάζει στο περιθώριο ακόμη και πρώην Πρωθυπουργούς που της τονίζουν τα παραπάνω, καθώς και όσους προσπάθησαν να προλάβουν αυτή την εκτροπή.
Θα ήθελα, μολαταύτα, να δηλώσω ευσυνείδητα ότι ποτέ δε θα αγνοήσω τα καλά που έγιναν κατά τα χρόνια αυτά διακυβέρνησης της ΝΔ, ούτε και θα αδικήσω όσα άτομα άδολα και φιλόπονα εργάστηκαν (και συνεχίζουν) σε αυτή την κυβέρνηση για την πρόοδο της χώρας μας. Δε θα πρέπει, όμως, η ικανότητα επίτευξης των αυτονόητων για μια κυβέρνηση, όσο κι αν δεν ήταν αυτονόητα στη χώρα μας, να δικαιολογεί τη σκιώδη καπήλευση της λαϊκής ετυμηγορίας, την ιδεολογική μετάλλαξη και στρεψοδικία προς εφαρμογή ατζέντας και πολιτικών που ελάχιστοι ήθελαν και οι πολλοί δε γνώριζαν, την καταφανή εκχώρηση αποτελεσματικότητας προς προώθηση προσώπων και ιδεολογικών αγκυλώσεων εκτός τόπου και χρόνου, καθώς και τη γενική έλλειψη οράματος που τόσο έχει ανάγκη η Πατρίδα μας.
Αφήνω την παράταξη έχοντας μετρήσει εντός πολλούς συναγωνιστές, συνεργάτες και φίλους που ατομικά ίσως ξανασταυρωθούμε στο μέλλον. Ωστόσο, η ιδεο-φιλοσοφική μου αξιοπρέπεια, δυνάμει όλων των ανωτέρω, δεν μου επιτρέπει στην παρούσα φάση να παραμείνω μέλος της.
Έτσι, ζητώ να με διαγράψετε από τα μητρώα της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ, και να καταργήσετε την ιδιότητα μέλους μου.
Με εκτίμηση,
Γεώργιος Κ. Κοτλίδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου