Κριτική για την ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού»

 Γράφει ο Φαίδων Χριστοδουλάκης 

Χθες είδαμε ένα φωτεινό αριστούργημα μέσα στο σκοτάδι των ημερών που ζούμε τον Άνθρωπο του Θεού-Man of God.

Κι ας αρχίσουμε απ’ τα βασικά που είναι και τα θεμελιώδη για μια ταινία που φιλοδοξεί να είναι όχι απλά ένας κινηματογραφικός βίος Αγίου ή ένα συναξάρι αλλά μια μαρτυρία Ορθό-δοξης βιωτής κάτι που το πετυχαίνει πλήρως αναμφισβήτητα.

Σενάριο δεμένο χωρίς να “κάνει κοιλιά”και να προκαλεί την κλασική αμηχανία στους θεατές σχετικά γρήγορο αλλά όχι ξεπέτα δίνει τον βίο του Αγίου χωρίς φλυαρίες και διδακτισμούς χωρίς κενά και χάσματα μάλλον με έναν ρεαλισμό που καθηλώνει.

Θεολογικά κι αυτό έχει τεράστια σημασία και είναι το ζουμί της ταινίας παρουσιάζεται ο Άγιος μέσα στο φως της Ορθόδοξης ζωής με κυρίαρχο και πανταχού παρόν το ασκητικό και λειτουργικό στοιχείο χωρίς ίχνος αγαπουλισμού και ευσεβισμού κάτι που οφείλεται και στην σπουδαία συμβολή του αδελφού μας π. Γεννάδιος Μανώλης που συμμετείχε συμβουλευτικά και συνέβαλε καθοριστικά στο άριστο τελικό αποτέλεσμα.

Οι ερμηνείες ιδανικές με πρώτη και καλύτερη του Άρη Σερβετάλη που σε κάνει να ξεχνάς πως είναι ηθοποιός και νομίζεις πως έχεις μπροστά σου μια αγιασμένη μορφή σαν τον Άγιο Νεκτάριο που ζει κι αναπνέει μέσα στο φως του Ευαγγελίου και δίνει καθημερινή μαρτυρία άκρως συγκινητική ως το τέλος μέσα απ’ τις διώξεις και τις συκοφαντίες ενός κόσμου που κείται εν τω πονηρω.

Εξαιρετική η εμφάνιση όλου του καστ των ηθοποιών με πιο καλή κατά την άποψη μας του Λούλη που παίζει τον ρόλο του επιθετικά άθεου και κατηγόρου του μοναχισμού. Σ αυτό το σημείο να τονίσουμε το γρήγορο πέρασμα δεύτερων και τρίτων περιφερειακών ρόλων ηθοποιών σπουδαίων όπως της Καραμπέτη,του Τσακίρογλου,του Στάνκογλου και πιο εντυπωσιακή του Μίκυ Ρουρκ στο συγκλονιστικό φινάλε της ταινίας με εξαιρετικές ερμηνείες που μας τονίζει ξεκάθαρα το δίδαγμα του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου:μια σπουδαία ταινία βασίζεται σε σπουδαίους δεύτερους και τρίτους ρόλους.

Η σκηνοθεσία καθ όλα άριστη σε μεταφέρει απόλυτα στο κλίμα της εποχής.Φωτογραφία που αγγίζει την τελειότητα με πλάνα ατμοσφαιρικά κι εντυπωσιακά συνάμα και μουσική επένδυση απολύτως εναρμονισμένη σου δίνει την αίσθηση μιας διαρκούς γαλήνης.

Με λίγα λόγια μην ακούτε τους “κριτικούς”της κακιάς ώρας και δείτε ΟΛΟΙ αυτό το αριστούργημα.

Πάρτε μια ανάσα ζωής και γεμίστε το μέσα σας με αλήθεια κι ελπίδα κι όχι με τα πολιτισμικά σκουπίδια της Παγκοσμιοποίησης.