Γράφει ο Κοσμάς Θεοδωρίδης.
Καθώς αντικρίζεις το Φανάρι από την ακτή του Κερατίου κόλπου στην Πόλη, ένα κόκκινο κτήριο δεσπόζει στο λόφο. Είναι η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Αν ανεβείς την απότομη ανηφόρα ως το πρόθυρό της, διαβάζεις μια μεγαλογράμματη επιγραφή «ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ». Και ακριβώς δίπλα τρία γράμματα αχνοφαίνονται, α, ω και π. Σε αυτά τα τρία γράμματα, ή καλύτερα στο πανάρχαιο σύστημα που αντιπροσωπεύουν και με πείσμα και καρτερία συνεχίζει να αναπαράγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, κρύβεται ένα ακόμη κλειδί, ένα ακόμη ζωντανό αποτύπωμα, για την κατανόηση της εφευρέσεως του αλφαβήτου.
Θα μου πείτε, τι δουλειά έχει μια χριστιανική εκκλησία και πολύ περισσότερο μια σχολή μέσης εκπαιδεύσεως, όπως πλέον είναι η Μεγάλη του Γένους, με μια εφεύρεση που έχουμε συζητήσει ότι αναφέρεται ρητώς στην αρχαία γραμματεία να ανήκει σε έναν ήρωα του Τρωικού Πολέμου; Κι όμως αν δεν υπήρχε το σύστημα αριθμήσεως που χρησιμοποιούν ακόμη στην Κωνσταντινούπολη, όπως και σε άλλα πρεσβυγενή πατριαρχεία, δε θα μπορούσαμε εύκολα να κατανοήσουμε ή να βεβαιωθούμε για τη δομή του πρωτοαλφαβήτου.
Το πρωτοαλφάβητο, όπως έχουμε δει, δεν είναι το σημερινό ελληνικό αλφάβητο, ούτε το λατινικό, ούτε το εβραϊκό, αν και είναι πρόγονος και των τριών. Είναι στην πράξη το δωρικό αλφάβητο, για το οποίο όμως δεν έχουμε αρχαιολογικά ευρήματα για τη σειρά των γραμμάτων. Πώς λοιπόν γνωρίζω την σειρά των στοιχείων στο πρωτοαλφάβητο; Πώς μπορώ να ισχυριστώ με βεβαιότητα ότι υπάρχει η «υπογραφή του Παλαμήδη», που κατένειμε τα φωνήεντα των γραμμικών γραφών ώστε να βρίσκονται ανά 3,4,5 και έξι σύμφωνα; Αυτήν τη δομή όπως έχω προαναφέρει την γνωρίζουμε από αρχαιολογικά ευρήματα, τα Ετρουσκικά αλφαβητάρια που έχουν ανακαλυφθεί, αλλά όχι μόνον. Η σειρά παρέμεινε ζωντανή και περίπου απαράλλακτη, όχι στο κλασικό ελληνικό αλφάβητο που είναι απόγονος του Μιλησίου, αλλά στο ελληνικό σύστημα αριθμήσεως που είναι επίσης απόγονος του πρωτοαλφαβήτου. Στα αρχαία χρόνια, όπως έχουμε δει, τόσο το αλφάβητο όσο και το σύστημα αριθμήσεως αποδιδόταν στον Παλαμήδη, κάτι που από τη σκοπιά της Αιγαιακής θεωρίας του αλφαβήτου είναι πολύ λογικό.
Πιο συγκεκριμένα το αριθμητικό σύστημα προήλθε από το πρωτοαλφάβητο με την προσθήκη των τεσσάρων γραμμάτων μετά το Υ, κάτι που συναντάμε και σε πολλά από -αλλά όχι όλα- τα μεταγενέστρερα ελληνικά τοπικά αλφάβητα. Είναι το μόνο σύστημα που διατηρεί ακέραια και τα 23 σύμβολα του πρωτοαλφαβήτου, περιλαμβανομένων των χαμένων για την αλφάβητο μας τριών συμβόλων: δίγαμμα (πλέον στίγμα ή στ’), σαμπεί (ή σαμπί, με μετάθεση στη σειρά) και κόππα.
Είναι επίσης το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιεί ακόμη ο Πατριάρχης στην αλληλογραφία του και βλέπουμε στο υπέρθυρο της Μεγάλης του Γένους διότι βεβαίως ,αωπ αντιπροσωπεύει τον ινδοαραβικό αριθμο 1880, την ημερομηνία που, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος για το σημερινό κτήριο της. Δεν είναι εκπληκτικό ότι η σειρά του πρωτοαλφαβήτου παραμένει ζωντανή από τα Τρωικά -αν τουλάχιστον πιστέψουμε την παράδοση της αρχαίας γραμματείας που αποδίδει την εφεύρεσή της στον Παλαμήδη – έως σήμερα; Κυριολεκτικώς ζωντανή, καθώς το σύστημα αυτό δεν έχει σταματήσει να αναπαράγεται και να βρίσκεται σε χρήση διαρκώς από τα αρχαία χρόνια με την ίδια σειρά χαρακτήρων.
Για να είμαι ακριβής, περίπου την ίδια σειρά, με ένα μόνο στοιχείο διαφορετικό, όπως περίπου ίδια με ένα άλλο στοιχείο διαφορετικό παραμένει στο αρχαίο εβραϊκό σύστημα αριθμήσεως. Όμως ακόμα και αυτή η μικρή αλλαγή στην αντιπροσωπευση ενός αριθμού εκτός σειράς, ενισχύει την αιγαιακή θεωρία. Αλλά, επειδή η συζήτηση για αριθμούς είναι τεχνική και δε θέλω να κουράσω, το αφήνω για επόμενο επεισόδιο.
πΗΓΗ: https://meaculpa.gr/otan-to-protoalfavito-krymmeno-epimenei/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου