Οι δημοσκοπήσεις της ντροπής

     Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά

Δεκατέσσερις ημέρες μετά το δυστύχημα των Τεμπών και κάποιοι άφρονες, ανακοίνωσαν δύο δημοσκοπήσεις ήδη, προσπαθώντας να δώσουν την εικόνα των προθέσεων του εκλογικού σώματος . Ξένισε η συμπεριφορά τους αυτή, γιατί οι Έλληνες είθισται να τιμούν τους νεκρούς τους. Μία εθιμική διαδικασία χιλιετιών ,ως προς την ταφή,  την απόδοση τιμών στον εκλιπόντα  και το πένθος , προσεβλήθη βαναύσως ,από επαγγελματίες που απεφάσισαν να επενδύσουν πάνω στον πόνο όλων και να <μαγειρέψουν> μέσω των επικοινωνιολόγων ,τα εκλογικά προσδοκόμενα αποτελέσματα κομμάτων. Προφανώς, η παύση των πολέμων της αρχαιότητος προκειμένου να ταφούν με τις τιμές που τους αρμόζουν, οι νεκροί τους, δεν έδωσε κάποιο μάθημα στους συγχρόνους των προβλέψεων και των αναλύσεων.  Η άγνοια των σημαντικών για το Έθνος και η προσβολή αυτών, έμμεση ή άμεση, δηλώνει την έλλειψη παιδείας. Αυτής της παιδείας ,που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, που δημιουργεί τα ήθη και έθιμα της εθνικής συνοχής και  ως δοκιμασμένη διαχρονικώς, στηρίζει στον πόνο και στην χαρά τους ανθρώπους, συνεισφέροντας στην ύπαρξη του εθιμικού δικαίου.

 Η υπάρχουσα  πληροφόρηση, ότι παραγγέλθησαν οι δημοσκοπήσεις από κόμματα, αναδεικνύει το προβληματικόν της λειτουργίας των πολιτικών σχηματισμών . Αναδεικνύει επίσης  την αποκοπή των πολιτικών λειτουργών, από τα σημαντικά που ταλανίζουν την κοινωνία. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς την αμετροέπεια πολλών εξ αυτών ,να παρουσιάζονται σε τηλεοπτικές εκπομπές, με άταφους  ακόμη τους νεκρούς και να προσπαθούν να απενοχοποιήσουν τους εαυτούς τους και το κόμμα τους, από τις όποιες ευθύνες  φέρουν  για το τραγικό ατύχημα;

  Οι δημοσκοπήσεις έγιναν και ξεκίνησε η αντιπαράθεση, όταν οι νεκροί ήσαν άταφοι στην πλειοψηφία τους. Προφανώς σκοπός τους  δεν ήτο η ανάδειξη της αληθείας αλλά και της ευθύνης ενός εκάστου για το τραγικό γεγονός, αλλά  να πείσουν ότι το ανεύθυνον των καθ΄ύλην υπευθύνων και διαχρονικώς  ανευθύνων, δεν επιρρεάζει  πολύ την ψήφο των πολιτών. Αυτό και μόνον δείχνει την ποιότητα της πλειοψηφίας των πολιτικών της χώρας,μία ποιότητα που δεν συνάδει με το σημαντικόν του ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν για την σωτηρίαν της και φυσικά για την συνέχεια του Έθνους. Ποία η λογική των δημοσκοπήσεων σε περίοδο εθνικού πένθους; Μετράται ο πόνος και η συντριβή της ψυχής; Απαντώνται τα ερωτήματα  που αφορούν τις κακές επιλογές εργαζομένων, σε ένα  μεταφορικό μέσο διαχρονικώς ασφαλές ανά τον κόσμο; δείχνουν την τάση του εκλογικού σώματος για τις προσεχείς κοινοβουλευτικές εκλογές. Αυτό είναι το ζητούμενο την συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Ποιος θα φανεί ο επικρατών ή ποιος θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων προτείνοντας και δημιουργώντας συνθήκες ασφαλούς λειτουργίας των σιδηροδρόμων. Τι είναι αυτό που κάνει τους αποφασίζοντες για τις ζωές των πολιτών στην χώρα, να πιστεύουν ότι όλα λησμονούνται με το πέρασμα του χρόνου; Ότι τα 57 φέρετρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως οθόνη προβολής των επιχειρημάτων των διεκδικούντων την εξουσία ;Μέχρι πότε θα τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν διαχρονικές αστοχίες και πτυχές του ωχαδελφισμού ,για να επιβάλλουν ρητορικές και πρακτικές διαλυτικές για την χώρα. Πολλά τα προκύπτοντα  ερωτήματα από την στερουμένη αιδούς συμπεριφορά των υπευθύνων. Μεγάλη η ύβρις, που καθίσταται επικίνδυνος, αν ληφθεί υπ΄όψιν  ότι η μακρά προεκλογική περίοδος, θα στηριχθεί εν πολλοίς στην ανεπάρκεια των κρατικών λειτουργών και στον τρόπο λειτουργίας της δημοσίας διοικήσεως. Ο σεβασμός στην ανθρώπινη οντότητα, δείχνει να συμψηφίζεται με το ελκυστικόν της παροχολογίας που χρησιμοποιείται κατά κόρον, προς άγραν ψήφων. Το δύσβατον του μέλλοντος, δείχνει να μην απασχολεί πλην ελαχίστων εκ των πολιτικών. Η διαχρονική εξαπάτηση των πολιτών με την απόκρυψη της αλήθειας για σημαντικά γεγονότα, όπως το θλιβερό δυστύχημα των Τεμπών, καλά κρατεί. Στα καίρια ερωτήματα ,απλά αλλά σημαντικά, για το <πόσοι ήσαν οι επιβαίνοντες στην αμαξοστοιχία> ,<πόσοι οι εργαζόμενοι στην εμπορική αμαξοστοιχία και ποιο το περιεχόμενο των μεταφερομένων κοντέϊνερς από αυτήν>, δεν δόθηκε καμία απάντηση ως όφειλε να δοθεί από την διοίκηση του αμαρτωλού φορέως. Η Ηellenique train,σιωπά για τον αριθμό και τα ονόματα των επιβαινόντων. Αντιθέτως, καθημερινές τηλεοπτικές εκπομπές, προσπαθώντας να καλύψουν τηλεοπτικό χρόνο, αναλίσκονται σε ανεξακρίβωτες πληροφορίες περί του ατυχήματος, που διαχέουν φόβο και αμφισβήτηση της μέχρι στιγμής  δοθείσης αληθείας των γεγονότων. Η ανάγκη της ενημερώσεως από την πολιτεία επιβεβλημένη. Όπως επιβεβλημένη ήτο και η στήριξη που ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση, των πληγέντων  από την σύγκρουση των τραίνων. Ευθύνη λέγεται της πολιτείας, έναντι των πληγέντων, από την διαχρονική απουσία της και την επιβολή μέτρων για την σωστή λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς. Ευθύνη ,που έστω κι αν δεν υπήρξε στην επιλογή διοικούντων και εργαζομένων, έρχεται με την κίνηση της στηρίξεως των πληγέντων ,να συνδράμει τον πολίτη και να επιδείξει τον ελάχιστο σεβασμό στους νεκρούς και τους τραυματίες. Κι είναι σημαντική αυτή η ένδειξη ευθύνης ,ενσυναισθήσεως των κυβερνώντων και αλληλεγγύης στις δύστοκες αυτές στιγμές. Η ευθύνη των πολιτών βρίσκεται στην διαρκή ενημέρωση της πολιτείας για τα τυχόντα λάθη που αντιλαμβάνονται στην λειτουργία φορέων του ευρυτέρου δημοσίου τομέως, στην ανάδειξή τους και στην καταδίκη τους. Διότι για κάθε ανάλογο λυπηρό γεγονός που συμβαίνει στην χώρα, συνυπεύθυνοι είναι όλοι. Οι υπεύθυνοι κατά νόμο, αλλά και οι γνωρίζοντες και σιωπούντες. Οι πάτρωνες του συνδικαλισμού που έλκονται από κομματικές εξαρτήσεις και που  με ευκολία διεκδικούν το ανεξέλεγκτο και το ανέλεγκτο των ψυχοκινητικών δυνατοτήτων των εργαζομένων. Όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζοντες και συγκαλύπτοντες τον ανεπαρκή <συνάδελφο> .Μία μεγάλη κλίμακα εργαζομένων που υπόκεινται της διοικήσεως και του πολιτικού υπευθύνου, που σιωπούν αποφεύγοντας την ευθύνη. Σκοπός όλων πρέπει να γίνει η δικαίωση των χαμένων επιβαινόντων, με την δημιουργία ασφαλών μέσων μεταφοράς, αναλόγων των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας και μέσω χρηστής διαχειρήσεως των υπαρχόντων πόρων. Η διεκδίκηση του αυτονοήτου είναι πλέον μονόδρομος για όλους τους συνειδητούς πολίτες.