Έπονται ώρες ευθύνης

 Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά

Πλησιάζουν οι κοινοβουλευτικές εκλογές και η ευτελής αντιπαράθεση των συμμετεχόντων πολιτικών, τρομάζει κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Η αποϊδεολογικοποίηση των υπαρχόντων κομματικών οργανισμών, καθίσταται εμφανής, όπως και η πολιτική ανεπάρκεια στην πλειοψηφία ,των υποψηφίων κοινοβουλευτικών, ανδρών και γυναικών. Η άλλοτε ισχυρή συντηρητική παράταξη, φροντίζει εκ των έσω να απομακρύνει τα δικά της μέλη και στελέχη και αλιεύοντας σε θολά σοσιαλιστικά, ποταμίσια και άλλων αριστερών παραποτάμων νερά, ελπίζει σε άνοδο των ποσοστών της στις επερχόμενες εκλογές. Περίεργες ημέρες, με πολιτικούς πεπερασμένων δυνατοτήτων και απέχοντες πολύ των ζητουμένων του εκλογικού σώματος. Φράσεις τυποποιημένες, όπως <το αριστερό πλεονέκτημα>, έχουν ευτυχώς αυτοκαταστραφεί, παραμένουν όμως στην αποθήκη των επιχειρημάτων, δια πάσαν …προοδευτικήν χρήσην, το <τιμούμε τους αγώνες της αριστεράς>, <θα πατάξομε τον νατιβισμό>, <επιθυμούμε μία πολυπολιτισμική κοινωνία>. Ποιοί αλήθεια τα πρεσβεύουν όλα αυτά; Είναι λυπηρό η λαϊκή δεξιά, που πάντοτε πρωταγωνιστούσε στους αγώνες του Έθνους και στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και της ευημερίας της χώρας, να αυτοκαταστρέφεται από τους επικεφαλής της. Σερνόμενη πίσω από δήθεν δυνάμεις του απροσδιορίστων πολιτικών διαστάσεων Κέντρου, του πνιγηρού σημιτικού ΠΑΣΟΚ και των υπολειμμάτων αριστερών ομάδων, αμφισβητουμένου ιδεολογικού προσήμου, που με όπλο την αριστεροσύνη, πορεύονται αναζητώντας παρασιτικό βιοπορισμό εντός των πολιτικών κέντρων, αποποιείται το διαχρονικό πολιτικό και ηθικό της ανάστημα. Έρμαιο των αριστεροστρόφων επιταγών, διαπράττει πολιτικά λάθη, ανάξια του παρελθόντος της. Ξεκινώντας από την μικροπρεπή συμπεριφορά στην πρώην Βασιλική οικογένεια της Ελλάδος, με κηδεία της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως Κωνσταντίνου, λόγω του φόβου αντιδράσεων των αριστερών, που υπήρξε προσβλητική για το Ελληνικό γένος. Το γένος που εθιμικά τιμά πάντοτε τους νεκρούς του, πόσο μάλλον τον πρώην Ανώτατο Πολιτειακό του άρχοντα . Φθάνοντας στα όρια του ενδοτισμού με την διαρκή ανοχή στην πολεμοχαρή και διαρκώς απειλούσα την Πατρίδα, γείτονα χώρα. Δηλώσεις στερούμενες του πατριωτικού προσήμου, όπως της γνωστής πολιτικού, ότι< δεν είναι ταμπού τα δώδεκα μίλια >που προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας για τα χωρικά ύδατα, που παραπέμπουν στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ,δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες της πατριωτικής παρατάξεως. Η καθημερινή πλύση εγκεφάλου, από <ρεαλιστικά σκεπτομένους> ότι το Αιγαίο Πέλαγος δεν είναι κλειστή Ελληνική θάλασσα, όπως επί χιλιετίες είναι, αλλά δικαιούνται τον κρυπτόμενο πλούτο του και οι γείτονες, βάζει σε σκέψεις. Η δε εμμονική πλέον προσήλωση στον διάλογο ,με την καθημερινώς δεικνύουσα τις σκοτεινές προθέσεις της γείτονα χώρα, αναδεικνύει το νοσηρό των προθέσεων. Όσο για την πολυαναφερομένη προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης ,που διαρκώς οι εδώ παπαγάλοι αναφέρουν, αποτελεί βήμα Εθνικής μειοδοσίας, εφ όσον έχει ως σκοπό να διαμοιράσει τα υπάρχοντα κεκτημένα. Η Ελλάδα δεν διεκδικεί, οπότε δεν έχει κανένα λόγο να συνδράμει τον γείτονα στις διεκδικήσεις του από τα κεκτημένα της.

Υπαρχούσης της εμπειρίας, της υπογραφής της ανθελληνικής συμφωνίας των Πρεσπών, από αριστερή κυβέρνηση με δεκανίκι πολλούς απ’ αυτούς που σήμερα φιλοξενεί η κεντροδεξιά παράταξη, η ευθύνη της ,για το μέλλον της πατρίδος είναι τεραστία. Γι αυτό και επιβάλλεται να υπάρχει καθαρή ιδεολογική τοποθέτηση ,πρίν από τις επερχόμενες εκλογές, έτσι ώστε οι ψηφοφόροι ,να έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν με την ψήφο τους, τον κομματικό σχηματισμό που θα τους εκφράζει. Επιβάλλεται να υπάρξει καθαρή θέση για τα μείζονα Εθνικά θέματα. Κάποιοι χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα, την σπουδή και την σημαντική συνδρομή των Ελλήνων προς την Τουρκία, αμέσως μετά τον φονικό σεισμό και τις ευχαριστίες των γειτόνων για την στήριξη των πληγέντων, εξυφαίνουν το αφήγημα της ανθεκτικής στον χρόνο φιλίας των δύο λαών. Σαφώς και δεν περιλαμβάνει αυτό το αφήγημα, την συμπεριφορά των Τούρκων έναντι των Ελλήνων στην Κύπρο, τις διαρκείς προκλήσεις τους στο Αιγαίο, την πέραν πάσης λογικής προσπάθεια δημιουργίας τουρκικής μειονότητος στην Θράκη, τις καθημερινές τους προκλήσεις στην συνοριακή γραμμή.

Παραλλήλως ,μία πλασματική παρουσίαση ευημερίας των Ελλήνων, με την συνδρομή των προσφερομένων pass,δημιουργεί σκέψεις για το πόσο κατανοητή είναι στους πολιτικούς άρχοντες, η ανέχεια που μαστίζει την πλειοψηφία των Ελλήνων. Η αιτιολόγηση ότι ευθύνεται, ο υποδαβλιζόμενος από τις ΗΠΑ, πόλεμος στην Ουκρανία, δεν ικανοποιεί πλέον κανέναν. Η επιστροφή στην τόνωση του πρωτογενούς τομέως, φαίνεται ότι δεν απασχολεί τους νοήμονες πολιτικούς, όπως άλλωστε δεν τους απασχολεί και το δημογραφικό με την υπογεννητικότητα των πληττομένων οικονομικά Ελλήνων. Δυστυχώς οι εν ενεργεία πολιτικοί, πιστεύουν ,οι μεν της αντιπολιτεύσεως ότι με τα ψεύτικα τα λόγια και τις παροχολογίες ,θα πείσουν τον Έλληνα να τους ξαναψηφίσει αναζητώντας ανακούφιση από τα προβλήματά του, με τις προτεινόμενες ταχύρρυθμες δήθεν λύσεις. Οι δε της συντηρητικής παρατάξεως, ότι με επικοινωνιακά τερτίπια, θα πείσουν τον ψηφοφόρο που αναζητά τρόπους αντιμετωπίσεως της καθημερινότητός του ,να ξεχάσει την καθημερινή του αγωνία και την ανέχεια και να επιλέξει να τους ψηφίσει. Η σκέψη και μόνον ότι υποτιμάται ο σκληρά εργαζόμενος πολίτης, έχει την δυνατότητα να γίνει ο ανατρεπτικός παράγοντας. Τα όποια επιτεύγματα των κυβερνώντων, σημαντικά σε κάποιους τομείς, δεν αρκούν για να υπερκεράσουν την δεινή πραγματικότητα. Η <ανάπτυξη> με το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας, αργεί να φέρει, αν ποτέ φέρει καρπούς, ο δε περεταίρω πλουτισμός των κρατικοδιαίτων επιχειρηματιών γεννά έντονες αντιδράσεις. Η προσήλωση στην… πράσινη ενέργεια και στις έξωθεν επιταγές για στροφή σε συγκεκριμένα προγράμματα και μόνον, προβληματίζει. Ο σφιχτός εναγκαλισμός με τις ΜΚΟ και η ανοχή στην πληθυσμιακή αλλοίωση της πατρίδος, οδηγεί σε περίεργες –οδυνηρές μελλοντικές καταστάσεις.

Έπονται ώρες ευθύνης.

Αναζητούνται Έλληνες, που με οδηγό την εθνική συνείδηση ,μη εξαρτώμενοι από …<φίλους και προστάτες> θα υπερασπισθούν τα της Πατρίδος .Ήγγικεν η χρονική στιγμή των μεγάλων ΟΧΙ και των ΝΑΙ της εθνικής επιβιώσεως.Γρηγορείτε!