Γράφει ο Γιώργος Κοτλίδας
Με την πάροδο του 3ήμερου εθνικού πένθους, όπως είχα "τολμήσει" να περιμένω και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις - και που κάποιοι όντως σεβόμαστε, εν αντιθέσει με γνωστές ασεβείς ομάδες, αλλά και όσους θυμούνται τέτοιους θεσμούς επιλεκτικά - θα τολμήσω κι εγώ να αφήσω δυό αράδες για το δυστύχημα που μάς (συγ)κλόνισε ατομικά και συλλογικά.
Πέραν του κόμπου που ένιωσα μέσα μου όταν ενημερώθηκα για την τραγωδία, αλλά και ενόσω προέκυπταν όλο και πιο φρικτά γεγονότα, δε μπορεί να μη σχολιάσω και την κοινωνική προέκταση όσων ακολούθησαν:
- Όσον αφορά το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης, αυτή φυσικά και υπάρχει, κι ορθώς παραιτήθηκε ο αρμόδιος Υπουργός, εφόσον εδώ και 3,5 χρόνια δε μπόρεσε να οδηγήσει τις καταστάσεις ώστε να έχουμε αυτονόητες για την εποχή μας τεχνολογικές αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού μας δικτύου. Είχε το Υπουργείο απευθείας ευθύνη για τις επεμβάσεις αυτές; Όχι, καθώς μιλάμε για εταιρίες που διαχειρίζονται το δίκτυο. Αλλά όφειλε να διαμορφώσει το νομοθετικό πλαίσιο, και τέλος πάντων, να ασκήσει πιέσεις.
Μια παραίτηση πάντως, που, στην Ελλάδα, μονάχα αυτονόητη δεν ήταν, και θα πρέπει να γίνει αυτονόητη πλέον.
- Οι εταιρίες Hellenic Train, ΤΡΑΙΝΟΣΕ/ΟΣΕ, FSI: Πρώτη έκφανση του πώς κάποιοι βλέπουν κάθε γεγονός, όσο τραγικό κι αν είναι, ως ιδεολογικό μέσο, είναι τα επεισόδια έξω από τη Hellenic Train, η οποία ουσιαστικά το μόνο που κάνει είναι εμπορική διαχείριση του Σιδηροδρόμου.
Αντιθέτως, ελάχιστοι τολμούν να στραφούν κατά της κατεξοχήν υπεύθυνης, για την τραγική κατάσταση του σιδηροδρομικού μας δικτύου, εταιρίας, που είναι και παραμένει ΔΗΜΟΣΙΑ. Οπότε κάνει τζιζ να πούμε πολλά, γιατί για τους μεν δε βγαίνει το αφήγημα περί ιδιωτικοποίησης, για άλλους δεν παίρνει να θίξουν γιατί έχουν βολέψει μέσα "δικά τους παιδιά"...Κι εδώ έγκειται άλλη μια κυβερνητική ευθύνη, που δεν κατάφερε να χτυπήσει την κομματοκρατία στα κατώτερα κλιμάκια της δημόσιας διοίκησης, και που δε χτύπησε το απόστημα του κομματικοποιημένου συνδικαλισμού.
Όπως δημόσια είναι και η ιταλική FSI, που αγόρασε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ το 2017(!), οπότε για τους όρους εκείνου του αποικιοκρατικής κλίμακας ξεπουλήματος θα πρέπει να μιλήσετε με τους τότε υπεύθυνους...
- Για την ατομική ευθύνη του διαβόητου σταθμάρχη: φυσικά και υπάρχει. Μπορούσαμε να έχουμε καλύτερα συστήματα; Ναι, όπως ειπώθηκε παραπάνω. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ένα ελλιπούς εκπαίδευσης (😉 ή ακατάλληλων προσόντων (😉 άτομο βρέθηκε σε θέση ευθύνης ζωής, με αίτιο τις χρόνιες παθογένειες του ελλαδικού κράτους, και την εμμονή σε μόνο δημόσιες δομές, με τα αποτελέσματα να είναι αυτά που είναι.
Αυτά, χονδρικά, περί ευθυνών.
Εν τέλει, αυτό που προσωπικά με τρομάζει, είναι το πόσο εύκολα η ελλαδική κοινωνία αφήνεται στο συναίσθημα, με αποτέλεσμα να γίνεται χειραγωγίσιμη. Και πόσο αρνείται να δει μια εικόνα συνολικά, αλλά επιδίδεται στον φωτισμό συγκεκριμένων πτυχών ενός συμβάντος, ανάλογα με τα προσωπικά συμφέροντα ή/και "πιστεύω" κάθε υποκειμένου. Ήτοι:
- Για όσους τα ρίχνουν στις ιδιωτικοποιήσεις: α) όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς έχουν δημόσιο χαρακτήρα (χωρίς αυτό να αποτελεί αρνητικό ή θετικό τεκμήριο υπέρ τους, από μόνο του), β) συνήθως αυτοί που το κάνουν αυτό προβάλλουν ως υπόδειγμα - ορθώς! - ξένες χώρες που συνήθως (γιατί, μάλλον δε μιλούν για τη Συρία, το Ιράν ή τη Βολιβία...) έχουν μερικώς ή πλειοψηφικώς ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ σιδηροδρομικά δίκτυα. Εξ ου και, διά του ανταγωνισμού και της Καινοτομίας, επιτυγχάνεται βελτίωση των υποδομών. Αλλά δύσκολα είναι έτοιμη η ελλαδική κοινωνία να συζητήσει για αυτό...
- Για το συγκεκριμένο κόμμα, που βρήκε ευκαιρία να προβάλει κατάδικα/υπόδικα στελέχη του αυτές τις μέρες, για να μιλήσουν ΤΥΧΑΙΑ για το γεγονός, μόνο ντροπή. Όπως ντροπή και για το κάλεσμα του ίδιου κόμματος σε πορείες, πριν καν λήξει το πένθος, αλλά και ενώ ξέρουμε πολύ καλά τι αντίστοιχο έκανε σε τραγωδίες στη...βάρδιά του.
- Για όσους βρήκαν αφορμή χθες να ξεκινήσουν τα γνωστά τους μπάχαλα, πέραν της επίσης ντροπής, πραγματικά εύχομαι όλη η κοινωνία να κρίνει τι είδε, και να αναγνωρίσει πόσο τυχαίο είναι όλο αυτό τη δεδομένη χρονική στιγμή.
- Δικαίωμα στην τυφλή οργή και σε κατάρες έχουν μόνο όσοι έχασαν δικούς τους. Και το γράφει αυτό άνθρωπος που χρησιμοποιεί αυτό το τρένο 15-20 φορές το χρόνο.
Οι υπόλοιποι, που βρήκαν ευκαιρία να αραδιάσουν κατάρες, να ευχηθούν θανάτους κλπ., ας κοιταχτούν στον καθρέφτη, και ας αναλογιστούν πόσο πολύ σέβονται τους αδικοχαμένους. Αλλά και τι ακριβώς πετυχαίνουν με αυτό, πέραν του να γεμίζουν την κοινωνία με τυφλό μίσος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
- Για όσους μιλάνε για "κρατικό έγκλημα" ή "κρατική δολοφονία": να ενημερώσουμε αυτή τη μερίδα προ-πολιτικών όντων, ότι συλλογική ποινική ευθύνη στη Δημοκρατία μας ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Είθε, κράτος και κοινωνία, να βοηθήσουν στην εύρεση ΚΑΘΕ υπεύθυνου για ποινικά ζητήματα, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται. Αλλά όσοι χρησιμοποιούν την παραπάνω ρητορική αψήφιστα, αξιοποιώντας λόγο που μόνο ναζί και ολοκληρωτιστές της "άλλης πλευράς" χρησιμοποιούν, με μόνο σκοπό να απονομιμοποιήσουν Κράτος και Πολίτευμα, παραγγέλονται επειγόντως να επιστρέψουν στα θρανία, πριν να είναι αργά.
- Ακόμη, βλέπουμε να ζωντανεύει το κίβδηλο "όλοι τα ίδια είναι", που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού την προηγούμενη δεκαετία. Αυτή η εμμανής ανάγκη πολλών ελλαδιτών να αποκολλήσουν τους εαυτούς τους από το πολιτικό σύστημα, υπολογίζοντας έτσι - κουτοπόνηρα - σε αποποίηση των ευθυνών τους ως ψηφοφόροι και ως κοινωνοί.
Για αυτούς υπάρχουν νέα: δε ζούμε σε οθωμανικό τσιφλίκι, για να χωριζόμαστε σε "αυτούς-κοτζαμπάσηδες" και "εμείς-ραγιάδες", όπου, υποφέρουμε μεν, αλλά "τουλάχιστον δεν έχουμε προβλήματα". Εδώ είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, και ό,τι ζούμε το ζούμε ΜΑΖΙ, όποιος μάς κυβερνάει εκλέγεται από ΜΑΣ, και οποία ευθύνη βαραίνει το πολιτικό σύστημα, βαραίνει πρωτίστως ΕΜΑΣ που το αναδεικνύουμε. Όποιος δεν αντέχει την ευθύνη της πολιτειότητας (ψήφος, εκλογή, δικαιώματα-υποχρεώσεις) είναι ελεύθερος να δοκιμάσει άλλα πολιτεύματα, και κοντά έχουμε πολλά...
Κλείνοντας, καλό θα είναι κάποτε αυτή η κοινωνία να μπορέσει να ξεπεράσει τον εθισμό της στον στείρο συναισθηματισμό, που επιτρέπει σε κάθε λογής δημαγωγό και κοινωνικό υπονομευτή να χειραγωγεί ολόκληρα πλήθη, και να αξιοποιήσει τη θεόδοτη Λογική, μπας και επιτέλους αρχίσουμε να βρίσκουμε λύσεις για προβλήματα, και όχι προβλήματα για λύσεις. Ας μην επιτρέψουμε να ζήσουμε κάτι όμοιο, χανώμενοι στην ενδο-διαμάχη.
Συλλυπητήρια, και πάλι, σε όσους έχασαν τους αγαπημένους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου