ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 3ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843

 

                                                            Ἀθήνα 3 Σεπτεμβρίου 2020

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 3^ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843:

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

Με αφορμή την σημερινή επέτειο της εξέγερσης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, σε συνάρτηση με τη νέου τύπου «Βαυαροκρατία» που και σήμερα υποκαθιστά τη λαϊκή κυριαρχία, η Χ.Δ. εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:   

Η εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, 177 χρόνια από σήμερα, πραγματοποιήθηκε από τους επαναστάτες με επικεφαλής και τον Μακρυγιάννη, προκειμένου να παραχωρηθεί Σύνταγμα από τον τότε Βασιλιά Όθωνα. Η παραχώρηση πραγματοποιήθηκε όντως τότε από τον Βασιλιά, οπότε η απόλυτη μοναρχία μεταβλήθηκε σε συνταγματική μοναρχία.

Οι ρυθμίσεις του Συντάγματος υπαγορεύτηκαν από τους Επαναστάτες μετά την ενέργεια στο Παλάτι. Στις μέρες μας, δέκα χρόνια ήδη και πλέον από την είσοδό μας στα Μνημόνια Κατανόησης, το Σύνταγμα του 1875/1986/2001, το τμήμα της έννομης τάξης με τη μεγαλύτερη τυπική ισχύ, έχει τεθεί σε μια διαρκή καταστρατήγηση. Μπορούν να αναφερθούν μια σειρά από διατάξεις θεμελιώδους σημασίας οι οποίες παραβιάζονται διαρκώς μέσα σε αυτή τη δεκαετία, όμως το σημαντικότερο το οποίο παραβιάστηκε ήταν η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Σύμφωνα με το «δόγμα Γιούνκερ», που διατυπώθηκε από τον τότε Πρόεδρο της «Κομισιόν» στις αρχές του 2015, οι «Ευρωπαϊκές Συνθήκες» είναι υπεράνω της έκφρασης της λαϊκής βούλησης. 

Όλη η νομοθεσία όλων των ετών αυτών υπαγορεύτηκε από πιστωτικούς μηχανισμούς τοκογλυφικού χαρακτήρα, οι οποίοι κατόρθωσαν με τον εκβιασμό που άσκησαν σε εκλεγμένες κυβερνήσεις ( «Μόλις ξεμείνατε από λεφτά», όπως είχε πει ο επονείδιστος Ντάισελμπλουμ με το καλημέρα στους Υπουργούς της νέας Κυβέρνησης) –με πιο κραυγαλέα περίπτωση την εξώθηση προς τη βάναυση παραβίαση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος του 2015- τη νομοθέτηση διατάξεων οι οποίοι ήταν ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού.

Πέραν αυτού, φαλκιδεύτηκαν σε εξαιρετικό βαθμό οι αρχές του κοινωνικού κράτους δικαίου, με το κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία, με τον «προγραμματισμό» μιας τεράστιας ανεργίας που συναντήθηκε μόνο υπό νεοφιλελεύθερες δικτατορίες τύπου Πινοσέτ, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κ.π.ά.

Προφανής συνέπεια όλων των παραπάνω είναι όχι μόνο η απουσία υποχρέωσης συμμόρφωσης με οποιονδήποτε από τους  παραπάνω νόμους αλλά και το δικαίωμα με κάθε μέσο αντίστασης εναντίον τους, όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.

Η πλήρης αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας, όπως την ήθελαν εξαρχής και την επέβαλαν οι αγωνιστές του 21 στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, είναι πρώτη προτεραιότητα για την αντιμετώπιση της παρακμής και της σταδιακής εξαθλίωσης στην οποία έχει καταδικαστεί η ελληνική κοινωνία.

                                                                               Από το Γραφείο Τύπου της Χ.Δ.