Ο ελέφαντας Αναστασιάδης, ο πικραμένος Αβέρωφ και το κατάντημα του άλλοτε υπερήφανου ΔΗΣΥ

 Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης,

Ο ΔΗΣΥ είναι, λογικά, σε ηλικία πολιτικής ωριμότητας. Ακόμα παιδιαρίζει, ανοητολογώντας! Αυτό το άλλοτε εθνικόφρον κόμμα ελεύθερων, αγωνιστών, πατριωτών και έντιμων Ελλήνων, αναδεικνύεται στον χείριστο, επικίνδυνο, διαπρύσιο κήρυκα της τουρκοδιζωνικής τερατουργίας, η οποία θα καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα τουρκέψει-ισλαμοποιήσει την Κύπρο

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1976 διεξήχθησαν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την τουρκική εισβολή, ζώντος του Προέδρου Μακαρίου και με έντονα ακόμα τα σημάδια του εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Οι πολίτες ήταν χωρισμένοι σε Μακαριακούς και Γριβικούς, σε δημοκράτες-αντιστασιακούς και σε πραξικοπηματίες-χουντικούς, παρά τον κλάδο ελαίας που ο Μακάριος έφερε μετά την επιστροφή του στην Κύπρο (7/12/1974). Τις 35 έδρες της τότε Βουλής διεκδικούσε συνδυασμός τριών κομμάτων: ΑΚΕΛ, ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ, που υποστήριξαν τον ανεξάρτητο Τάσσο Παπαδόπουλο. Ο δεύτερος συνδυασμός αποτελείτο από τον Δημοκρατικό Συναγερμό με επικεφαλής τον Γλ. Κληρίδη και το Δημοκρατικό Εθνικό Κόμμα (ΔΕΚ) του Τάκη Ευδόκα. Και, τέλος, 11 ανεξάρτητοι υποψήφιοι.

Τι συνέβη σ’ εκείνες τις εκλογές; Ενώ ο ΔΗΣΥ-ΔΕΚ πέτυχε ποσοστό 27,60%, δεν κέρδισε καμία έδρα! Αυτή ήταν η «δημοκρατία» της τότε εποχής. Η «Σημερινή» ιδρύθηκε στις 3/2/1976, ως ανεξάρτητη εφημερίδα των συντακτών-ιδρυτών της. Όταν προκηρύχθηκαν οι βουλευτικές εκλογές, χωρίς να χάνει τη συντακτική ανεξαρτησία και ελευθερία της, κρίθηκε ότι όφειλε να υπερασπιστεί και να υποστηρίξει τον Γλ. Κληρίδη, που καθυβριζόταν από τη συνεργασία ΑΚΕΛ, ΔΗΠΑ, ΕΔΕΚ, ως δήθεν πραξικοπηματίας.

Ο γράφων έγραψε προεκλογικά ένα εκτενές κείμενο-ανάλυση (εκτός πολλών άλλων) γιατί έπρεπε να ψηφίσουμε Δημοκρατικό Συναγερμό και Γλ. Κληρίδη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα εσωτερικές διαφωνίες στη σύνταξη της «Σ» και την αποχώρηση τού εκ των ιδρυτών της, Δ. Παπαδημήτρη. Η «Σ» και οι συντάκτες της για χρόνια υπερασπίζονταν την πολιτική ΔΗΣΥ και Κληρίδη - χωρίς να είναι ποτέ όργανό τους - και τον προέβαλαν ως την «άνοιξη», μέχρι που ήρθε η μεγάλη ρήξη με το σχέδιο Ανάν.

Γιατί τα θυμόμαστε όλα αυτά; Διότι ο σημερινός ΔΗΣΥ δεν είναι ο αγωνιστικός, πατριωτικός ΔΗΣΥ του 1976, του 1980, του 1990. Είναι τραγική καρικατούρα μιας άλλοτε δυναμικής και δυνατής εθνικόφρονος παράταξης, που δεν διαφέρει και πολύ από το αρτηριοσκληρωμένο ΑΚΕΛ. Τους άλλοτε ιστορικούς ηγέτες του κόμματος σήμερα διαδέχθηκαν παφλάζοντα και φλυαρούντα μειράκια, που προκαλούν γέλωτες με την επίκληση της «Κληριδικής κληρονομιάς», για να δικαιολογήσουν την ανεπάρκειά τους. Η σημερινή ηγεσία του ΔΗΣΥ είναι ένα κακέκτυπο μωροφιλόδοξων μικροκομματιζόντων, που δεν έχουν ούτε το ανάστημα, ούτε το ήθος, ούτε την ικανότητα ν’ ανασηκώσουν ένα ιστορικό κόμμα, που ούτε τα ράκη του δεν μπορεί πια να συμμαζέψει.

Αίφνης, αλλ’ όχι ανεξήγητα, παλαιοί δήθεν αγαπημένοι «συναγωνιστές» (έτσι εμφανίζονταν στην εξαπατημένη συναγερμική πλέμπα), σήμερα αλληλοδάκνωνται ως νεαροί μολοσσοί. Ο ένας… ελέφαντας στην Πινδάρου, ο άλλος πικραμένος κατήγορος. Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδης, σε συνέντευξή του σε podcast του Αντ1, ρωτήθηκε για πολλά και ειδικά για το Κυπριακό. Απαντώντας σε πρόκληση του Αβέρωφ Νεοφύτου, να αποκαλύψει όσα κατ’ ισχυρισμόν συζητήθηκαν στο ξενοδοχείο Peninsula, στη Νέα Υόρκη, είπε:

«Δεν θέλω ν’ ασχολούμαι με πικραμένους […]. Εκείνο που θέλω να πω στον κύριο Νεοφύτου που ερωτά, να ανατρέξει στα ημερολόγιά του, για να θυμηθεί εάν ενημερώθηκε ή όχι, τι ελέχθη και τι δεν ελέχθη στη συνάντηση του Σεπτέμβρη του 2018 στη Νέα Υόρκη». Ο Αβέρωφ Νεοφύτου σήκωσε το γάντι και με… ποιητικό τρόπο απάντησε: «Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε…/ Τάχα η θέλησή σου λίγη,/ τάχα ο πόνος σου μεγάλος,/ η ζημιά ήτανε στο ζύγι/, πάντα φταίει κάποιος άλλος», σε στίχους Μαν. Αναγνωστάκη. Είναι γνωστό ότι ανέκαθεν οι προσωπικές και πολιτικές σχέσεις Αναστασιάδη-Αβέρωφ δεν ήταν οι καλύτερες. Απλώς συγκαλύπτονταν υπό τον μανδύα μιας ψευδεπίγραφης «ενότητας του κόμματος».

Οι πανηγυρισμοί και οι εναγκαλισμοί στις εξέδρες ήταν για το θεαθήναι τοις αφελέσι, για να εμπαίζονται αδίστακτα οι γνήσιοι συναγερμικοί, που νόμιζαν ότι είχαν τους καλύτερους, αξιότερους και πιο αδιάφθορους ηγέτες. Το θέαμα που σήμερα εμφανίζουν ξανά οι Αναστασιάδης-Αβέρωφ είναι ενδεικτικό της τραγικής και συνάμα κωμικής κατάστασης, στην οποία περιήλθε ένα κόμμα που, από της ιδρύσεώς του, ευαγγελίστηκε τις ωραίες αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αξιοκρατίας, της απελευθέρωσης χωρίς να παραδώσει ελάττω την πατρίδα. Και πού κατάντησε; Με έναν ελέφαντα-Αναστασιάδη να τα κάνει ρημαδιό στο εσωτερικό, ενώ όφειλε να λογοδοτεί για την ολέθρια «προίκα», που άφησε στον εκλεκτό μαθητή του, Ν. Χριστοδουλίδη. Και με έναν πικραμένο αλλ’ αδιόρθωτο Αβέρωφ με μνήμη χρυσόψαρου.

Δεν είναι αυτός ο συχνός, εναβρυνόμενος επισκέπτης ξένων πρεσβειών, ο υμνολόγος «αδηρίτων πραγματικοτήτων» και ο προάγγελος «καλοκαιριάτικων τσουνάμι», που με δοξαστικούς λόγους αναφερόταν στον Αναστασιάδη; Σε μιαν από τις πολλές φανφαρόνικες ομιλίες του (2/7/2020, στο Σκαλί Αγλαντζιάς), ο Αβέρωφ επιδόθηκε σε ένα αηδές γλείψιμο του τότε Προέδρου: «Με άξιο καπετάνιο τον Πρόεδρό μας, τον Νίκο Αναστασιάδη (…) διαφυλάξαμε τη δημόσια υγεία (…). Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε, το 2013, ν’ αντιμετωπίσει μια δημοσιονομική, τραπεζική κρίση και τα κατάφερε. Το 2020 είχε ν’ αντιμετωπίσει μια παγκόσμια κρίση με την πανδημία και τα κατάφερε και πάλι. Συγκρίθηκε με παγκόσμιους ηγέτες και είναι από τους λίγους που έχουν να επιδείξουν τέτοιαν επιτυχία».

Αυτός ο… καταξιωμένος και παγκόσμιας εμβέλειας ηγέτης, κατηγορούμενος για διαφθορά, αναθεματίζεται ως ο ελέφαντας που κατερείπωσε τον ΔΗΣΥ. Σε συνέντευξή του («Φιλελεύθερος», 3/9/2023), και απαντώντας σε ερώτηση της εκλεκτής συναδέλφου, Ανδρούλας Ταραμουντά, ο Ν. Αναστασιάδης ξεκαθάρισε: «Ούτε πολιτικός συνταξιούχος ή αόρατος ελέφαντας αισθάνομαι και, βεβαίως, ούτε και ‘‘ταύρος εν υαλοπωλείω’’ (…). Όσον αφορά τον ατυχή χαρακτηρισμό, πως λειτούργησα ως αόρατος ελέφαντας κατά τη διάρκεια των εκλογών, με θλίβει γιατί στην προσπάθεια δημιουργίας άλλοθι και μετακύλισης ευθυνών εις ώμους άλλων, προσετέθη άλλο ένα σφάλμα στη σωρεία λαθών που διέκριναν τις αποφάσεις αλλά και την όλη προεκλογική εκστρατεία από ιδρύσεως του κόμματος». Για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο ΔΗΣΥ έμεινε εκτός εξουσίας και εμφανίζει εικόνα αλλοπρόσαλλης, εσωστρεφούς αντιπολίτευσης-συμπολίτευσης.

Φέτος έκλεισε τα 48 χρόνια του. Ο ΔΗΣΥ είναι, λογικά, σε ηλικία πολιτικής ωριμότητας. Ακόμα παιδιαρίζει, ανοητολογώντας! Η ηγεσία του επιμένει να προκαλεί με δηλώσεις και παιδιάστικες συμπεριφορές, ενώ όφειλε ν’ αντιληφθεί την τεράστια σημασία της πολιτικής σιωπής και, κυρίως, της εδαφιαίας συγγνώμης για όσα έπραξε εναντίον του τόπου. Αυτό το άλλοτε εθνικόφρον κόμμα ελεύθερων, αγωνιστών, πατριωτών και έντιμων Ελλήνων, αναδεικνύεται στον χείριστο, επικίνδυνο, διαπρύσιο κήρυκα της τουρκοδιζωνικής τερατουργίας, η οποία θα καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα τουρκέψει-ισλαμοποιήσει την Κύπρο. Και η νυν Πρόεδρος, Αννίτα Δημητρίου, στοιχισμένη με τους Αναν-ιστές Αναστασιάδη-Αβέρωφ, αναμέλπει τσιρίζοντας σπαστικά, «διζωνική, διζωνική, διζωνική».