Έβρος ώρα μηδέν

 Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά,

Όταν η κλιματική αλλαγή, καλείται να καλύψει την ανυπαρξία έργων.

 Τα τελευταία χρόνια ,όλες οι αιφνίδιες αλλαγές των καιρικών συνθηκών, ή ακόμη και οι υπερβολικές βροχοπτώσεις ή υψηλές θερμοκρασίες κατά τους θερινούς μήνες, έστω και αν συνέβαιναν  αρκετά συχνά και στο  μακρινό παρελθόν, αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για την αλλαγή, για την οποία προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως αιτία των δεινών που κατά καιρούς πλήττουν την χώρα, ξοδεύονται άπειρες εργατοώρες «ειδημόνων του γράφειν κατόπιν εντολών». Άλλωστε επάνω στην κλιματική αλλαγή, έχει δομηθεί  ολόκληρο το οικοδόμημα της ανάγκης του πλανήτου γή, από την πράσινη λεγομένη ανάπτυξη. Μετά απ’όσα έχουν γραφεί όλα αυτά τα χρόνια της αναζητήσεως της «πράσινης ανάπτυξης», μέσω διαρκών δηλώσεων των αλόγως πράττειν, διεθνώς αναγνωρισμένα για την εγκυρότητα των μελετών τους πανεπιστήμια, έρχονται να δηλώσουν, ότι οι περίφημες ανεμογεννήτριες, των πολλών τόνων σιδήρου, που στολίζουν πλέον τα Ελληνικά όρη, δημιουργούν θέρμανση, αυξάνοντας την επιφανειακή θερμοκρασία των περιοχών στις οποίες ευρίσκονται. Αυτό βεβαίως για τους πρεσβευτές της πράσινης ανάπτυξης, έστω κι αν έχει δημοσιευθεί από το 2018, λόγω του πλούτου που εισπράττουν, δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί που εφαρμόζουν κατά γράμμα, μία αμφισβητουμένη από πολλούς επιστήμονες πολιτική, της αντικαταστάσεως του πρασίνου, με τόνους δυσκόλως μεταφερομένου σιδήρου σε βουνοκορφές και με την κάλυψη χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργησίμου και παραγωγικού εδάφους με ηλιοσυλλέκτες.

Ο Έβρος κείται μακράν. 

Ο Έβρος δυστυχώς, πέραν όλων των άλλων προβλημάτων, λόγω του ότι διαχρονικώς αντιμετωπίζεται ως η άκρη της Ελλάδος και όχι ως η αρχή της και φυσικά ως είσοδος της Ευρωπαϊκής ηπείρου, δέχεται «επιθέσεις αγάπης» από εταιρείες εγκαταστάσεων αιολικών πάρκων ,ακόμη και στον καμένο εθνικό δρυμό της Δαδιάς, κατόπιν αδείας της κυβερνήσεως. Σε γονίμους δε πεδινούς αγρούς εγκαθίστανται πάρκα ηλιοσυλλεκτών. Εκτός των προαναφερθέντων, η Βουλγαρία κρατάει μεγάλο όγκο των υδάτων του ποταμού Έβρου, έτσι ώστε στο Δέλτα να πεθαίνουν τα ψάρια του γλυκού νερού, διότι υπερέχει το θαλασσινό νερό, τα δε άγρια άλογα χάνουν την ζωή τους αφυδατωμένα στις νησίδες του ποταμού που διαμένουν, λόγω της υπερβολικής ποσότητος του θαλασσίου ύδατος και της ελλείψεως γλυκού νερού. Οι κάτοικοι του Δέλτα, αλιείς και αγρότες ,προσπαθούν και μεταφέρουν με βάρκες δοχεία με πόσιμο νερό και τροφή για τα άλογα, προσπαθώντας να ανατρέψουν την απώλεια της εξαιρετικού ενδιαφέροντος πανίδος της περιοχής. Ουσιαστικώς είναι οι μόνοι που συνδράμουν,στο να διατηρηθεί ζωντανός ο πλούτος αυτός. Η κυβερνητική αδιαφορία είναι εμφανής, λόγω μη εγκαίρου συμβάσεως με τις γείτονες χώρες, για την δικαία κατανομή του υπάρχοντος όγκου των υδάτων. Εμφανής και η απουσία των «ευαισθήτων ΜΚΟ», των δραστηριοποιουμένων στην περιοχή, για την προστασία των αγνώστων στοιχείων λαθροεισβολέων. Όσο για τον δήμο Αλεξανδρουπόλεως, στον οποίο ανήκει η περιοχή του Αινησείου Δέλτα, προφανώς δεν το έχει εντάξει στις προτεραιότητές του, οπότε κωφεύει γενικώς στις εκκλήσεις για βελτίωση του οδικού δικτύου αλλά και της ευζωϊας των ζώντων εκεί ζώων.

Οι ακολουθούμενες πρακτικές του «ωχαδελφισμού», γνωστές στο μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής επικρατείας, που δεν εφαρμόζεται η πρόληψη, αλλά κατόπιν των καταστροφών σπεύδουν οι αρμόδιοι να επισκευάσουν ότι επισκευάζεται, έγιναν αιτία να πλημμυρίσουν προάστια της Αλεξανδρουπόλεως, να σπάσουν γέφυρες και να γεμίσουν οι όμορφες παραλίες σκουπίδια. Έναν χρόνο μετά την μεγάλου εύρους πυρκαγιά των 1.000.000 στρεμμάτων δασικής εκτάσεως, έργα περιορισμού των εκχωματώσεων δεν έγιναν, όπως κατήγγειλε προσφάτως ο Δήμαρχος της πόλεως, αποδίδοντας τις ευθύνες στην κυβερνητική αδιαφορία. Η μεγάλης εντάσεως ωριαία βροχή της προηγουμένης Τρίτης, κατάφερε ανεμπόδιστη να ξεριζώσει κορμούς καμένων δέντρων και παρασύροντες πέτρες και χώματα να καταλήξουν όλα στην θάλασσα, δημιουργώντας στο πέρασμά τους καταστροφές, καλύπτοντας δε σε κάποια σημεία και το οδόστρωμα της Εγνατίας οδού.

Ομολογουμένως η κινητοποίηση του μηχανισμού της περιφερείας αλλά και του δήμου Αλεξανδρουπόλεως, υπήρξε άμεσος, μετά τις καταστροφές, αλλά για άλλη μία φορά το μήνυμα της φύσεως ήτο, ότι «κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν». Προφανώς η υπάρχουσα δημοτική αρχή ,δεν ασπάζεται τα περί προλήψεως. Αυτό αποδεικνύεται, από πρόσφατα έργα της, που σε χείμαρρο εύρους κοίτης πενήντα μέτρων, έδωσε διέξοδο 3-4 μέτρων. Η κατασκευασθείσα γέφυρα έσπασε από τον τεράστιο όγκο ύδατος, φερτών υλικών και καμένων κορμών δένδρων που κατέβηκαν από τα καμένα δάση. 

Οι θλιβερές επέτειοι δεν παραδειγματίζουν

Πριν τέσσερις ημέρες ,αφιερώθηκε πολύς χρόνος στα ΜΜΕ, για την μνήμη των 106 αδικοχαμένων πολιτών, στις φωτιές του 2018 στο Μάτι Αττικής. Όντως ασύλληπτος ο πόνος. Δυστυχώς όμως, δεν παραδειγματίζονται οι καθ’ ύλην υπεύθυνοι ,ώστε να προλάβουν αντίστοιχα γεγονότα σε άλλες περιοχές της χώρας. Το να μεριμνά η δημοτική αρχή για την διατήρηση της κοίτης των ρεμάτων ,τον καθαρισμό τους,την υπογειοποίησή τους, εάν επιβάλλεται αυτό ,με καταλλήλους τρόπους, είναι αναγκαίο. Όπως άλλωστε αναγκαίο είναι το να ελέγχει σε ιδιαιτέρως αυξημένης τουριστικής κινήσεως περιοχές ,το πώς λειτουργούν καταστήματα και χώροι σταθμεύσεως, έτσι ώστε η διαμονή των μονίμων κατοίκων, όσο και η παραμονή των επισκεπτών, να είναι ασφαλής. Ασφαλής πρέπει να είναι και η διαφυγή τους, μέσω υπαρχόντων δρόμων, σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης. Δυστυχώς όμως τίποτε απ’όλα αυτά δεν γίνεται. Όλα λειτουργούν εις βάρος του περιβάλλοντος και των κατοίκων, συμφώνως με το περιστασιακό συμφέρον ενός εκάστου εκ των ασκούντων επιχειρηματική δραστηριότητα στις παραλίες. Είναι σύνηθες, ο Έλληνας πολίτης να αισθάνεται ανασφαλής στον τόπο του. Οι Εβρίτες, την ανασφάλεια αυτήν την αισθάνονται διαρκώς. Κάποτε υπήρχε ο στρατός που τους προστάτευε σε δύσκολες περιστάσεις. Δυστυχώς σήμερα αποδυναμωμένος κι αυτός, έπαψε να αποτελεί εγγύηση του ασφαλώς ζην των ακριτών και της συνέχειας του έθνους σ’αυτό το κομμάτι της εναπομείνασας Πατρίδος. Η χώρα όμως συνεχίζει να εξοπλίζεται, γιατί άραγε; Οι συνοριοφύλακες, με καθημερινό κίνδυνο της ζωής τους, προσπαθούν να φυλάττουν τα πάτρια εδάφη, στερούμενοι του απαραιτήτου εξοπλισμού. Προφανώς δεν επαρκούν οι οικονομικοί πόροι για την αγορά όλων αυτών, που θα τους επιτρέπουν να εργάζονται με ασφάλεια. Αλλά σε περίπτωση τραυματισμού τους, από πυρά της «φίλης γείτονος χώρας», όπως συνέβη το προηγούμενο Σάββατο, γίνονται προσπάθειες συγκαλύψεως του συμβάντος και του μεγέθους του για να μην προκληθεί η οργή των Ελλήνων. Δυστυχώς τα αιματηρά περιστατικά, εις βάρος των Ελλήνων είναι αρκετά. Ενήμερη η κυβέρνηση, άβουλη και άπραγη, αφήνει τον ανθό των υπερασπιστών της χώρας έρμαιο των δολοφονικών διαθέσεων του «φίλου» σουλτάνου. Η κυβερνητική εμμονή στην ουτοπία της «Ελληνοτουρκικής φιλίας», προβληματίζει, η τακτική όμως της ανοχής, της ατολμίας και της απραξίας αποτελεί μείζον θέμα και χρήζει αμέσου αντιμετωπίσεως.