Η Πύλη του Ρωμανού : ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΟΥΜΑ

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2022

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΟΥΜΑ

Εκπρόσωπος Τύπου "Πατριωτική Ένωση"

στον Γιώργο Τσουμάνη

1) Ποια η πολιτική και δημοσιογραφική σταδιοδρομία του Παναγιώτη Δούμα από τα νεανικά του χρόνια έως και σήμερα;

Με την πολιτική ασχολούμαι από τα μαθητικά μου χρόνια. Φοιτούσα στο ίδιο σχολείο, που είχε φοιτήσει και ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος αποτελούσε «μύθο» για τη μαθητική κοινότητα και ειδικά για όσους είχαν εθνικές απόψεις. Αποφάσισα λοιπόν, τότε – μιλάμε για το 1986, που ήμουν 15 ετών – να τον αναζητήσω και τον ακολούθησα στη Νεολαία Ε.Π.ΕΝ. Το κόμμα ήταν ταυτισμένο με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος το είχε ιδρύσει, ευρισκόμενος στη φυλακή. Η Νεολαία ωστόσο, ελάχιστα ησχολείτο με αυτόν. Εκεί άκουσα και διάβασα για πρώτη φορά για τον εθνικισμό, για τον Ίωνα Δραγούμη, για την GRECE, τον Αλαίν Ντε Μπενουά και για τα κινήματα που γεννιόντουσαν τότε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία.

Όταν η Ε.Π.ΕΝ. είχε πια διαλυθεί, τον Απρίλιο του 1994, συμμετείχα στην ίδρυση του Ελληνικού Μετώπου, μίας πραγματικής συσπείρωσης των πατριωτικών δυνάμεων εκείνης της εποχής και κυρίως των νεωτέρων, οι οποίοι προέρχονταν από τη Νεολαία Ε.Π.ΕΝ. και το ΕΝ.Ε.Κ. Το ΕΝ.Ε.Κ. ήταν ούτως ή άλλως μία μετεξέλιξη και της Ε.Ν.Ε.Π., της Νεολαίας της Εθνικής Παρατάξεως και άρα τα περισσότερα στελέχη του ήταν μικρής ηλικίας. Και είναι πολλές οι φορές που σκέφτομαι, ότι αν αυτή η συσπείρωση συνέβαινε σήμερα, θα ήταν η συνταγή για κάτι πολύ μεγάλο, καθώς επρόκειτο για ένα εγχείρημα που ακολούθησε συλλογικές διαδικασίες από την αρχή. Γι’ αυτό άλλωστε οι περισσότεροι που συμμετείχαμε το υπηρετήσαμε πιστά και με μεγάλο ζήλο και αγάπη για 11 ολόκληρα χρόνια. Μέχρι το 2005, που και πάλι με συλλογική του απόφαση το Ελληνικό Μέτωπο προσεχώρησε στο ΛΑ.Ο.Σ.

Δημοσιογραφικά, σε ένα επαγγελματικό επίπεδο, ασχολήθηκα για πρώτη φορά το 1997, όταν ανέλαβα την αρχισυνταξία του περιοδικού NEXUS. Εν παραλλήλω «έστησα» τις Ελληνικές Γραμμές, το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Ελληνικού Μετώπου, ενώ συγχρόνως, μαζί με τον Χρήστο Χαρίτο, το Νίκο Δούκα και τον Π.Λ. συγκροτήσαμε μία πολύ δυνατή επικοινωνιακή ομάδα για το μέγεθος του κόμματός μας και τα δεδομένα της εποχής. Το Ελληνικό Μέτωπο, μετά το σημιτικό ΠΑΣΟΚ ήταν το πρώτο κόμμα με επίσημη ιστοσελίδα, αλλά και με διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδος του, η οποία παρεμπιπτόντως υπάρχει μέχρι και σήμερα, στη διεύθυνση e-grammes.gr.

Η δημοσιογραφία βέβαια δεν μπορούσε τότε να αποτελεί μέσο βιοπορισμού, παρά μόνο για τους ολίγους. Το διαδίκτυο ήταν σε εμβρυακό επίπεδο. Ασχολήθηκα λοιπόν μοιραία και με τις επιχειρήσεις, αρθρογραφώντας ωστόσο συστηματικά στις Ελληνικές Γραμμές, μέχρι και το 1998, όπου απέκτησα δική μου στήλη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», όπου και αρθρογραφούσα, αλλά και δημοσίευα κάθε εβδομάδα μία γελοιογραφία. Αυτό το συνέχισα και στο περιοδικό PATRIA, όπου πέραν των άρθρων μου, δημοσίευα σε κάθε τεύχος και ένα κόμικ με τον τίτλο «Λάμπρος Γραικύλος».

Από το 2016 αρθρογραφούσα συστηματικά στη «Δημοκρατία», ενώ το 2018 όταν και διέκοψα κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα (ένδυση και τηλεπικοινωνίες), εργάστηκα στο Pronews και τη Στρατηγική και σήμερα στον όμιλο της Δημοκρατίας.

Συγχρόνως, αρθρογραφώ και για τη γερμανική εφημερίδα Junge Freiheit, που αποτελεί τη μεγαλύτερη συντηρητική και ευρωσκεπτικιστική εφημερίδα της Ευρώπης.

Τι είναι για εσάς Δεξιά;

Η δεξιά είναι κάτι το υπαρκτό, όσο και αν αρκετοί πολιτικοί αρέσκονται στο να αποκηρύσσουν το δίπολο δεξιάς-αριστεράς. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών είναι δεξιοί και είτε δεν το γνωρίζουν, διότι δεν αντιλαμβάνονται, τι θα πει δεξιά, είτε επειδή δε θέλουν να αναλάβουν τη δύσκολη δουλειά της αποκαταστάσεως του ονόματός της, το οποίο έχει υποστεί ανεπανάληπτη και μοναδική ανά τον κόσμο κακοποίηση από τη Νέα Δημοκρατία.

Αυτό που ο περισσότερος κόσμος δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι, όπως και η αριστερά, έτσι και η δεξιά είναι μία παράταξη. Δεν είναι ούτε κόμμα ούτε και ιδεολογία. Είναι μία παράταξη που φέρει ως κεντρικό της πυλώνα το έθνος και όσοι βρίσκονται εντός αυτής χαρακτηρίζονται ιδεολογικά από ένα εκκρεμές, βασισμένο σε αυτόν τον πυλώνα, που κινείται μεταξύ απόλυτης ελευθερίας και σοσιαλισμού. Όταν η ελευθερία παύει να «κρέμεται» και άρα να ελέγχεται από το έθνος, παύει να έχει σχέση με τη δεξιά. Σε κάθε περίπτωση, με την Αριστερά να αυτοπροσδιορίζεται με περηφάνεια ως τέτοια και να κυριαρχεί, ακόμη και αν δεν υπήρχε η Δεξιά, θα έπρεπε να την εφεύρουμε.

Πώς βλέπετε την εξέλιξη του ευρωσκεπτικισμού στην Ελλάδα και όχι μόνο;

Στην Ελλάδα ο ευρωσκεπτικισμός είναι σε εμβρυακό επίπεδο και είναι εξίσου παρεξηγημένος με τη δεξιά. Έχει ταυτιστεί με τον «αντιευρωπαϊσμό», που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα, διότι τόσο οι συστημικοί πολιτικοί, όσο και τα ΜΜΕ διακατέχονται από έναν άνευ προηγουμένου «ευρωεπαρχιωτισμό», όπου οτιδήποτε έχει ως κέντρο αποφάσεώς του τις Βρυξέλλες είναι θετικό και πρέπει να το ακολουθήσουμε «για να γίνουμε επιτέλους Ευρώπη».

Βλέπετε πρόωρες εκλογές μέσα στο φθινόπωρο ή στο τέλος της τετραετίας; Πώς βλέπετε την διαμόρφωση της επόμενης Βουλής; Ποιες οι πιθανές συμμαχίες για κυβέρνηση;

Προσωπικά, βασιζόμενος στο χαρακτήρα του πρωθυπουργού, ο οποίος στοιχειώνει ό,τι συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα, θεωρώ ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους. Παρ’ ότι είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι δε θα μπορέσει να βγάλει το χειμώνα, λόγω της τρομερής ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης που αναμένεται, εκτιμώ ότι έχει κάνει τόσα «θελήματα», που θα πάρει αρκετά δωράκια για να εγκαταλείψει το Μαξίμου αξιοπρεπώς και με πλήρη τετραετία.

Οι συμμαχίες που μπορεί να διαμορφωθούν είναι πολλές, δεδομένου του ανύπαρκτου ιδεολογικού βάθους που έχουν τα περισσότερα κοινοβουλευτικά κόμματα. Πλην του ΚΚΕ, το οποίο ωστόσο στρατηγικά έπαιζε ανέκαθεν έναν επικουρικό ρόλο για το σύστημα, όλα τα άλλα κόμματα είναι δυνητικοί «παίκτες» για συγκυβερνήσεις.

Η Χρυσή Αυγή και τα παρακλάδια της σήμερα, έχουν μέλλον; Ποιες πατριωτικές δυνάμεις βλέπετε να έχουν μέλλον;

Η Χρυσή Αυγή και τα υποπροϊόντα της μέλλον μπορεί να έχουν. Δυσκολεύομαι ωστόσο να διακρίνω κάτι θετικό για την πατρίδα, από τη στιγμή που τα πρόσωπα είναι τα ίδια και που από τώρα ξέρουμε, τι θα κάνουν, αν εκλεγούν. Θα φωνασκούν και θα επαναλάβουν το έργο που είδαμε μέχρι και το 2019. Συγχρόνως, δε θα θέλει κανείς να συνεργαστεί μαζί τους και άρα θα έχουν ένα πολύ χαμηλό «ταβάνι», εντός ή εκτός βουλής.

Μία προοπτική έχει σίγουρα το εγχείρημα, στο οποίο συμμετέχω ως εκπρόσωπος τύπου, η Πατριωτική Ένωση με επικεφαλής τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Αποτελεί ένα εθνικό ψηφοδέλτιο, χωρίς «βεβαρυμένο μητρώο», το οποίο συσπειρώνει αρκετές πατριωτικές δυνάμεις γύρω από ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, τον ευπατρίδη και μεγάλο πατριώτη και ευεργέτη, Πρόδρομο Εμφιετζόγλου.

Από ‘κει και πέρα, στον πατριωτικό χώρο υπάρχουν πάρα πολλές προσωπικότητες αλλά και μικρότερα εγχειρήματα, που πρέπει να ενεργοποιηθούν και να πάρουν αποφάσεις, ώστε να μη χαριστεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη η αυτοδυναμία.

Μέσα στο 2022 ανακοινώσατε την προσχώρηση σας στην «Πατριωτική Ένωση» του κ. Προδρόμου Εμφιετζόγλου. Τι σας οδήγησε στον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα και όχι σε κάποιο άλλο από τα τόσα κόμματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας;

Επέλεξα την «Πατριωτική Ένωση», διότι σέβομαι απεριόριστα τον Πρόεδρό της και πιστεύω ότι είναι το κατάλληλο πρόσωπο γύρω από το οποίο μπορεί να κτιστεί μία παράταξη και κατ’ επέκτασιν ένα πραγματικό κίνημα. Και να το πω διαφορετικά. Αν οι υπάρχουσες πατριωτικές δυνάμεις – εξαιρουμένης της Πατριωτικής Ενώσεως – ήθελαν να συνεργαστούν και αδυνατούσαν να καταλήξουν στον ηγέτη που θα αναλάβει τα ηνία, δε θα αναζητούσαν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής; Ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου δεν είναι ένα τέτοιο πρόσωπο; Κι αν όχι αυτός, ποιος; Πολλώ δε μάλλον, όταν έχει τις δυνατότητες να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα; Είμαι πεπεισμένος, ότι αργά ή γρήγορα, δε θα είναι λίγοι αυτοί που θα το συνειδητοποιήσουν αυτό.

2) Θα υπάρξουν συνεργασίες με άλλα κόμματα, κινήσεις, φορείς, προσωπικότητες της δεξιάς;

Προφανέστατα, όταν βαφτίζεις το εγχείρημά σου «Πατριωτική Ένωση», αυτό είναι που στοχεύεις. Μία ένωση. Μιλάμε με πάρα πολλούς φορείς και πρόσωπα και αρκετές από αυτές τις συζητήσεις είναι σε πολύ καλό δρόμο. Αλλά και αυτές που δεν είναι, αργά ή γρήγορα θα τραπούν στη σωστή κατεύθυνση.

3) Υποθέτουμε πως μετά τις εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν τελικά η «Πατριωτική Ένωση» είναι εντός Βουλής. Τι συνεργασίες θα υπάρξουν, ποια η τακτική που θα ακολουθήσει το κόμμα σας;

Αυτό είναι δύσκολο να το πει κανείς, διότι εξαρτάται και από το ποιοι τελικά θα έχουν συμμετάσχει στις εκλογές και τι αποτελέσματα θα φέρουν. Αν τώρα με τη λέξη «συνεργασίες» μιλάμε σε ένα κυβερνητικό επίπεδο, φρονώ ότι θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξουν τέτοιες, καθώς η Πατριωτική Ένωση θέτει μία σειρά προϋποθέσεων, με κορυφαίες αυτές των 12 ν.μ. και της ανακηρύξεως ΑΟΖ.

4) Όπως είπαμε και στην αρχή εκτός από την πολιτική, ασχολείστε χρόνια και με την δημοσιογραφία. Εγώ προσωπικά σας γνώρισα μέσα από το ΔΙ.Ε.ΣΥ. και τις εκπομπές με τους αξιόλογους επίσης κ. Ραφαήλ Καλυβιώτη, Δημήτρη Παπαγεωργίου κλπ. Πώς ξεκίνησε αυτή η συνεργασία και ποιο το μέλλον της;

Το Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών ξεκίνησε ως ομάδα πίεσης και μετεξελίσσεται σε έναν φορέα, μία δεξαμενή σκέψεως. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δε θα αφήσουμε να αποκτήσει κομματικό χαρακτήρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς δε θα είναι πολιτικά ενεργός. Γνωριστήκαμε το 2015, ενώ το ΔΙΕΣΥ προϋπήρχε ως δημιούργημα του Ραφαήλ Καλυβιώτη από το 2013. Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτά που θέλουμε για την Ελλάδα και για το Δυτικό Πολιτισμό και νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι εκεί έξω, που ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων έχουν τις ίδιες αξίες με εμάς. Κυρίως στη νεολαία και στις δημιουργικές ηλικίες μέχρι και τα 50-55.

Πιστεύω ότι κάνουμε πολύ καλή δουλειά, διότι ευαισθητοποιούμε τον κόσμο και σε ζητήματα, που δεν τα αντιλαμβάνεται με την πρώτη, καθώς τα συστημικά ΜΜΕ, όχι μόνον δεν προβάλλουν τέτοιες θέσεις, αλλά ομόφωνα προωθούν ό,τι πιο αποδομητικό για το έθνος και τον πολιτισμό μας.

5) Η ελληνική ελίτ με πρώτη την ΠτΔ Κ. Σακελλαροπούλου δηλώνουν συχνά πως η λύση για το δημογραφικό είναι η μετανάστευση. Αυτό βλέπουμε στην πράξη πως είναι αδύνατον, ποια θεωρείτε ως πραγματική λύση αυτού του προβλήματος;

Όσο περνά ο καιρός η άσκηση αυτή θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Αρχικά, έπρεπε απλά να αποκρούσουμε τις μεταναστευτικές ροές και συγχρόνως να ενθαρρύνουμε την γονιμότητα στους Έλληνες. Σήμερα, οι έποικοι είναι εντός των τειχών, ενώ το ζήτημα της δημογραφικής κρίσεως, δεν είναι απλά οικονομικό, αλλά αποτελεί θέμα τρόπου ζωής – lifestyle, όπως θα έλεγαν κάποιοι.

Η λύση προϋποθέτει σκληρή μεταναστευτική πολιτική, σημαντικές παρεμβάσεις στην παιδεία, μετακύληση των επιδοματικών κονδυλίων που θα εξοικονομηθούν από τη μείωση του διοικητικού και κοινωνικού κόστους της λαθρομετανάστευσης σε πολιτικές για την ελληνική οικογένεια, ενθάρρυνση της αποκέντρωσης και αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέως με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην καθίσταται απαραίτητη η μετάκληση αλλοδαπών εργατών. Ο περιορισμός των αμβλώσεων είναι κι αυτό ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, κατά παραδοχή και του ιδίου του πρωθυπουργού. Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο για τη διάσωση του έθνους και δε βλέπω κανέναν να αντιλαμβάνεται ότι σε 100 χρόνια δε θα υπάρχουν πια γηγενείς Έλληνες.

6) Η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση της πανδημίας ακολούθησε μια τακτική. Ήταν σωστή, αν όχι τι έπρεπε να γίνει κατά την γνώμη σας;

Αν το αποτέλεσμα των αυταρχικών κυβερνητικών πολιτικών στα θέματα της πανδημίας ήταν θετικό, θα δυσκολευόμουν πολύ να κατακρίνω την κυβέρνηση για τις ανελεύθερες πρακτικές τις και τις οικονομικά καταστροφικές πολιτικές της. Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης δε δικαιώνεται από τη στάση του και μια ματιά στους διεθνείς δείκτες σε διάφορους τομείς και σε σχέση με χώρες παρόμοιας δυναμικής και πληθυσμού, επιβεβαιώνουν την αποτυχία του.

Σημαντικό είναι ωστόσο να δούμε, ότι αυτές οι πρακτικές λειτούργησαν και ως test-drive σε σχέση με τα αντανακλαστικά του ελληνικού λαού και δυστυχώς, παρ’ ότι υπέστημεν τους μεγαλύτερους περιορισμούς, φανήκαμε πολύ αδύναμοι στο να αντιδράσουμε, χαρίζοντας συχνά την αντίσταση στα παράλογα που ζήσαμε, σε γραφικούς.

7) Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει συνέπειες παγκοσμίως. Ποια θα είναι η εξέλιξη τους;

Φρονώ ότι όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο φταίχτης και κανείς δε θέλει να τον ονομάσει. Μέχρι και ο τελευταίος αστοιχείωτος και αναλφάβητος αυτής της χώρας θα σου πει ότι φταίνε οι Αμερικανοί. Δυστυχώς, τόσο τα ΜΜΕ όσο και η κυβέρνηση αναπτύσσουν ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο όλα βαίνουν καλώς, όλες οι αποφάσεις είναι ορθές και ο «κακός λύκος», η Ρωσία, θα βρεθεί σύντομα στο καναβάτσο. Προς ώρας βλέπω αδύναμους λαούς σαν τον δικό μας να βρίσκονται σε αυτή τη θέση και μάλιστα να την έχουν επιδεινώσει κιόλας, για χάρη των προσωπικών δεσμεύσεων και φιλοδοξιών των ηγετών τους. Θα υποφέρουμε πάρα πολύ απ’ αυτή την ιστορία… Ήταν τεράστιο λάθος η ενεργή εμπλοκή μας και η ρητορική που χρησιμοποιήσαμε.

8) Κλείνοντας αυτή την συνέντευξη θα θέλαμε να δώσετε μια συμβουλή σε κάθε νέο που αγαπά την πατρίδα του, είναι δεξιός, έχει αξίες, πιστεύει στον Θεό.

Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά νομίζω ότι ο Ίων Δραγούμης έχει πει το πιο απλό και συνάμα σωστό και απαραίτητο, που – όποιος θέλει το πιστεύει – το πίστευα πριν καν το διαβάσω από αυτόν: «Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι σ' αυτόν έλαχε να σώσει το έθνος του». Είναι μία ορθολογική σκέψη αυτή και διόλου ρομαντική. Το πώς, είναι άλλωστε υποκειμενικό. Είναι άλλο πράγμα οι πολιτικές διαφορές και αντιπαραθέσεις και άλλο πράγμα οι ιδέες και οι αξίες μας. Σ’ αυτές μπορούμε να συμφωνούμε και να προσπαθούμε να τις αναπτύσσουμε και να τις μεταλαμπαδεύουμε σε όλο και περισσότερους ανθρώπους. Πιστεύω πάρα πολύ στη νέα γενιά και δεν το λέω αυτό ως κλισέ, που λένε όλοι οι πολιτικοί. Άλλωστε, από τότε που τέλειωσα το σχολείο έχουν περάσει πολλές «νέες γενιές». Το λέω τώρα και κυρίως για τους νέους ανθρώπους που μόλις έχουν τελειώσει το σχολείο και το πανεπιστήμιο και οι οποίοι δείχνουν και πιο ώριμοι, αλλά και πιο αποφασισμένοι να αλλάξουν τα πράγματα. Εύχομαι να μην τους σταματήσει ποτέ τίποτε και όλα θα πάρουν το σωστό δρόμο.