ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
». Έλεγε, μεταξύ άλλων, στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων:
«Χιλιάδες παιδία εξακολουθούν ακόμη στερούμενα τής μητρικής αγκάλης, χιλιάδες σπίτια έχουν βυθισθή εις το πένθος και επάνω εις ολόκληρον την εθνικήν ημών οικογένειαν έχει απλωθεί, ως απαίσιος εφιάλτης, η φρίκη και ο πόνος δια το αποτολμηθέν παιδομάζωμα. Ο θηριώδης Ηρώδης ανεβίωσεν. Όπως τότε εκείνος ύψωνε εις τας απαίσιας χείρας του την αιμοστάζουσαν μάχαιραν, από τον φόνον τόσων αθώων παιδιών, ούτω και σήμερον, σύγχρονοι Ηρώδαι προέβησαν εις παραπλήσιον έγκλημα, το όποιον θα μείνει αιώνιον στίγμα του συγχρόνου πολιτισμού.
|
Τραγικές και ηρωικές φυσιογνωμίες του Ελληνικού λαού. Ο γέρος χωρικός, ο γέρος ιερέας και η Ελληνίδα μητέρα, με τα όπλα στο χέρι προστατεύουν τα παιδιά τους. |
Η Ελλάς εθρήνησε και θρηνεί τα απαχθέντα παιδία της. Απησχολημένη όμως εις ένα αγώνα ζωής ή θανάτου, δεν κατώρθωσε, δύο σχεδόν έτη αφ' ότου ήρχισε το αίσχος του παιδομαζώματος, νά δήξει όσον θα έπρεπε τον εθνικόν αυτής πόνον δια το αποτρόπαιον κακούργημα, δια το όποιον άλλως τε και ανέμενεν από τον πεπολιτισμένον κόσμον κάτι περισσότερον των μεμονωμένων φωνών συμπαθείας και συμπαραστάσεως. Άλλα τώρα ήλθεν η ώρα να αφήση να εκσπάση ο πόνος αυτής και δεν θα ησυχάσει, μέχρις ότου δει και το τελευταίον βιαίως απαχθέν παιδίον να επιστρέφει εις την πάτριον γην (. . .). Καθιερώθη δε η 29η Δεκεμβρίου, ότε ποιούμεθα μνήμην των υπό του Ηρώδου άναιρεθέντων παιδίων, ως ημέρα εθνικού πένθους. Κατά την ως άνω ημέραν ολόκληρος η Ελλάς, όλοι οι Έλληνες, ως εις άνθρωπος, οπουδήποτε και αν ευρίσκωνται, θα καλέσωσι τον πεπολιτισμένον κόσμον να θρηνήσει μαζί των. Από τας Αθήνας και την Ελληνικήν επαρχίαν μέχρι τής Αυστραλίας, της Ασίας, τής Αφρικής, της Αμερικής και της Ευρώπης, όπου υπάρχει Έλλην, πρέπει εκείνην την ημέραν να δείξει το πένθος του. Επί του σημείου αυτού ιδιαιτέρως επιθυμώ να επιστήσω σήμερον την προσοχήν υμών και παρακαλώ πατρικώς ένα έκαστον, άνδρας, γυναίκας και παιδία, όπως ως εις άνθρωπος, κατά τας σχετικός υποδείξεις, αίτινες θα εξαγγελθώσι δια του τύπου και του ραδιοφώνου, εκδηλώσωμεν το βαρύ πένθος, το όποιον διακατέχει τας ψυχάς μας. Ή ήμερα της 29ης Δεκεμβρίου ας αποτελέσει μίαν σταυροφορίαν διαμαρτυρίας εκ μέρους ολοκλήρου του Έθνους, διαμαρτυρίας, διότι κατά την ευφρόσυνον αυτήν ημέραν τρεις σχεδόν μυριάδες παιδιών μας στενάζουν υπό τον απαίσιον ζυγόν της ωμής βίας, η όποια προσπαθεί να αλλοίωση ότι πολυτιμότερον υπάρχει μέσα εις αυτά: την ψυχήν των. Ας γίνει όμως ταυτοχρόνως και μία εκστρατεία προσευχής. Ομόφωνος και πύρινη κατά την ημέραν αυτήν, αλλά και κατόπιν μέχρις ότου τα παιδιά μας επανέλθουν εις τας εστίας των, ως υψώνεται προς τον Κύριον η ικεσία όλων μας, όπως ελεήσει το Έθνος μας και του αποδώσει τους νεαρούς και τυραννουμένους βλαστούς του.»