Αναφορά της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων(ΠΕΘ) προς τον Πρόεδρο της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ                                                                    Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2019

Χαλκοκονδύλη 37 – 104 32 ΑΘΗΝΑ                                                                                       Αρ. Πρωτ.:  52

Τηλ. 210 5224180 FAX 2105224420

Email: petheol@gmail.com

Ιστοχώρος: petheol.gr

Προς: κ. Κωνσταντίνο Μενουδάκο

Επιτ. Πρόεδρο του ΣτΕ

Πρόεδρο της Αρχής Προστασίας

Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα

Κοιν.: κ. Νίκη Κεραμέως

Υπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων             

                                        

                          Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

Όπως διαβάσαμε στον τύπο, εξεδώσατε απόφαση με την οποία ισχυρίζεστε ότι δεν θα πρέπει να δηλώνεται το θρήσκευμα να παίρνουν απαλλαγές οι μαθητές, ούτε να αναγράφεται το θρήσκευμα και η υπηκοότης στα απολυτήρια των μαθητών. Οφείλουμε να σημειώσουμε, ωστόσο, ότι η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων 115/2012 που είναι υποχρεωτικά εφαρμοστέα, συγκρούεται άμεσα με το σκεπτικό της απόφασης της Ανεξάρτητης Αρχής που υπηρετείτε, διότι κρίνει το θέμα εντελώς διαφορετικά, καθώς υποχρεώνει όλους τους μαθητές να δηλώνουν το θρήσκευμά τους και ορίζει και την διαδικασία χορήγησης των απαλλαγών(1).

Υπ’ όψη ότι η ως άνω απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων έχει ισχύ απόφασης Συμβουλίου της Επικρατείας. 

Σας ενημερώνουμε επίσης, ότι εκτός από την προειρημένη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, υπάρχει και η Απόφαση 660/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας για το Πρόγραμμα Σπουδών του πρώην Υπουργού Παιδείας  κ. Ν. Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών, η οποία κρίνει ότι οι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι μαθητές έχουν δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών «χωρίς καμμία δυσμενή συνέπεια, εφ’ όσον οι γονείς τους υποβάλουν αξιόπιστη δήλωση ότι δεν επιθυμούν, για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως, ήτοι διότι είναι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι, να παρακολουθήσουν τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών».

Σημειώνουμε τα ανωτέρω, θεωρώντας βάσιμη την ανάγκη για διορθωτική έκδοση της απόφασής σας. Στην περίπτωση που η εν λόγω  απόφασή σας έχει υπόψη της τα ανωτέρω δεδομένα, αποτελεί παράλειψη, εν προκειμένω, ο ερμηνευτικός παραγκωνισμός  τους που επισημαίνουμε, κάτι που δεν είναι ασυνάρτητο ως προς  το άρθρ. 42 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα.

Υπ’  όψη ότι το προαναφερόμενο άρθρ. 10 του  Συντάγματος σας υποχρεώνει να μας στείλετε σύντομα την απάντησή σας, προκειμένου να προχωρήσουμε, αν χρειαστεί, στις κατά νόμον περαιτέρω ενέργειες μας.

Μετά τιμής

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

                            Ο Πρόεδρος                                                  Ο Γεν.  Γραμματέας

                                                           

                        Ηρακλής Ρεράκης                                          Παναγιώτης Τσαγκάρης

             Καθηγητὴς Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ                           Υπ. Δρ. Θεολογίας

1.     Η Απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων που αφορούσε στο ζήτημα της απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών τόνιζε ότι «οι άθρησκοι, οι αλλόθρησκοι και οι ετερόδοξοι μαθητές έχουν δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά μόνον όταν συντρέχουν στο πρόσωπό τους λόγοι θρησκευτικής συνείδησης, τους οποίους οφείλουν να επικαλούνται οι ίδιοι ή οι γονείς τους (ότι δηλαδή είναι άθεοι, αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι)» συνεπώς τεκμηριωμένα θα πρέπει να υπάρξει αιτιολόγηση του λόγου απαλλαγής. Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια απόφαση «οι διευθυντές των σχολικών μονάδων, οφείλουν να ελέγχουν τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων (λόγων) απαλλαγής, ότι δηλαδή πρόκειται για άθεο ή αλλόδοξο ή ετερόθρησκο μαθητή, προκειμένου να διαπιστωθεί η τήρηση του προεκτεθέντος συνταγματικού κανόνα του ειδικού σκοπού του μαθήματος των Θρησκευτικών, που πραγματώνεται με την υποχρεωτική παρακολούθηση από τους Ορθόδοξους μαθητές και για να τηρηθεί ο συνταγματικός κανόνας του άρθρου 13 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, ώστε να διευκολυνθεί ο άθρησκος, αλλόθρησκος ή ετερόδοξος μαθητής, στην άσκηση του δικαιώματός του να απολαύσει “ανεμπόδιστα” την ελευθερία της θρησκευτικής του συνείδησης. Απορρίπτεται η χρήση του δικαιώματος της απαλλαγής με το πρόσχημα ότι υπάρχουν λόγοι συνείδησης».