Όλη αυτή η συζήτηση που ξεκίνησε και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση για τα εγκλήματα του σταλινισμού, βγάζει ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.
Μπορεί ο κόσμος να βαρέθηκε τις ανιστόρητες βλακείες που είναι… ιστορία, όμως, υπάρχουν και σημεία που θα πρέπει να τονιστούν για να καταλάβουμε που πάμε και τι επιδιώκουν ορισμένοι. Όπως π.χ. η προσπάθεια που γίνεται εδώ και χρόνια για το ξέπλυμα του Σταλινισμού και των ορφανών του Πατερούλη. Διότι κανείς δεν είπε ότι κομμουνισμός και ναζισμός είναι το ίδιο, όλοι όσοι γνωρίζουν ιστορία, ωστόσο, μπορούν άνετα να συγκρίνουν τον Χίτλερ με τον Στάλιν.
Τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα, αλλά και αλλού, γίνεται μια προσπάθεια να ξεπλυθούν όλα αυτά τα εγκλήματα. Από την ίδια βάση άλλωστε ξεκινά τόσο η έλλειψη τσίπας από την κυβέρνηση να αποδεχθεί και να καταδικάσει τα εγκλήματα των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων όσο και η άρνηση της γενοκτονίας των Ποντίων. Διότι ο ξεριζωμός του έγινε και με το… χεράκι που έβαλε και ο Στάλιν.
Όλες αυτές τις δεκαετίες γίνεται προσπάθεια, με ιδιαίτερα πετυχημένα αποτελέσματα, να γραφτεί η ιστορία όχι από τους νικητές αλλά από τους ηττημένους. Πρώτα ο Στάλιν, μετά ο Ζαχαριάδης, έπειτα ο Βελουχιώτης και ούτω κάθε εξής. Πάντα ένας… αριστερός είναι πρωταγωνιστής, ήρωας, πατριώτης ενώ οι δεξιοί σχεδόν πάντα είναι προδότες, δοσίλογοι, γερμανοτσολιάδες κ.λπ. Ακόμη και το Πολυτεχνείο το οικειοποιήθηκαν οι αριστεροί όταν ακόμη και το ίδιο το ΚΚΕ καταδίκαζε τους νέους που κλείστηκαν εκεί. Έχουμε γράψει κατά καιρούς για την ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς, ειδικά από τη Μεταπολίτευση και μετά. Κατάφερε να περνά ως φυσιολογικό π.χ. ένας τρομοκράτης που έχει σκοτώσει καμιά δεκαριά να είναι «κοινωνικός αγωνιστής». Ή όσοι έκαναν πλιάτσικο το 2008 στα «Δεκεμβριανά» να είναι… ακτιβιστές κατά του κράτους της δεξιάς.
Με την ανακίνηση του θέματος των κομμουνιστικών εγκλημάτων η αριστερά πέτυχε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Δηλαδή κάθε φορά που αποτυχαίνει να ερμηνεύσει και να διαχειριστεί το παρόν και το μέλλον καταφεύγει στο παρελθόν. Ειδικά στην ιστορία η οποία έχει γραφτεί από… αριστερά χέρια και με παραμορφωτικό φακό.
Το δεύτερο είναι ότι στριμώχνει για ακόμη μια φορά τη δεξιά, την φιλελεύθερη παράταξη. Είναι πολύ εύκολος τρόπος να καταδικάζεις τους δεξιούς κάθε φορά που τολμούν να αποκαλύψουν τις αλήθειες που υπάρχουν για την αριστερά. Μόλις τολμήσει κανείς να μιλήσει για κομμουνισμό αμέσως είναι ακροδεξιός, ναζιστής, δολοφόνος και οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί συνεχίζονται.
Μια ματιά να ρίξει κανείς σταsitesθα καταλάβει ότι τις τελευταίες ημέρες η ΝΔ ήταν η κακή της υπόθεσης, οι νεοναζί που θέλουν να ξεπλύνουν τον Χίτλερ. Κι όχι η αριστερά που ξεπλένει τον Στάλιν. Όχι τα «ορφανά» του που ξεσαλώνουν λες και αυτό που κάνουν είναι φυσιολογικό. Λες και οι υμνητές του Τσαβισμού και του Μαδουρισμού έχουν δίκιο να υπερασπίζονται τον Στάλιν.
Όχι, λοιπόν, δεν έχουν κανένα δίκιο και αυτή η υπόθεση μπορεί να γίνει η αρχή για να ξυπνήσει η δεξιά, να ταρακουνηθεί η ΝΔ. Πρέπει να σταματήσει επιτέλους να κυριαρχεί η αριστερή προπαγάνδα, να σταματήσει να είναι φυσιολογική η ιδεολογία που βάφτηκε με αίμα.
Δεν πρέπει να φοβηθούν στη ΝΔ από τους γκαίμπελς της αριστεράς που έχουν βγει στο κλαρί. Ούτε και από τους άθλιους, πληρωμένους λαδοπόντικες που λένε «ο Καραμανλής δεν θα τα δεχόταν αυτά». Αυτές οι απόψεις είναι που κατάντησαν τη ΝΔ ενοχική, φοβική, να κατουριέται από το φόβο της κάθε φορά που μιλά η αριστερά.
Είναι η ώρα να σταματήσει, μετά από τόσα χρόνια να πατάει η αριστερά τη δεξιά κάτω και ο ηττημένος να βρίσκεται πάνω από τον νικητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου