Με αφορμή την επέτειο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου του 1974, πραγματοποιήθηκε απόψε (20 Ιουλίου 2020) ομιλία με θέμα «Μακάριος:αυτός που κάλεσε τους Τούρκους στην Κύπρο», στα γραφεία του Ιερού Λόχου στη Θεσσαλονίκη.
Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Θυμίζουμε ότι ενημερωτική δράση πραγματοποιήθηκε την σήμερα και από τον Ιερό Λόχο Γερμανίας έξω από το Τουρκικό Προξενείο του Αμβούργου (δείτε εδώ).
Παραθέτουμε το επίσημο κείμενο της αποψινής ομιλίας :
46 χρόνια μετά ...
Αγαπητοί συναγωνιστές σήμερα θα μιλήσουμε για το πως φτάσαμε στην προδοσία της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.
Παρότι έχουν περάσει 46 χρόνια η ιστορική αλήθεια δεν έχει λάμψει και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες.Τουναντίον αθώοι λοιδωρήθηκαν και διώχθηκαν και προδότες ανακηρύχθηκαν σε “εθνάρχες”. Ήρωες αφέθηκαν να πολεμήσουν μόνοι τους τον βάρβαρο εχθρό την ίδια ώρα που δειλοί διαπραγματεύονταν ποια οφέλη θα αποκομίσουν από την μεταπολίτευση.
Η σημερινή λοιπόν ομιλία μας θα προσπαθήσει να αποδώσει ευθύνες και να καταδείξει ποιοι πραγματικά είναι οι ένοχοι για την προδοσία της μεγαλονήσου μας.
Πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε τα γεγονότα των νεότερων χρόνων θα κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή.
Ιστορική αναδρομή
Η Κύπρος είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της μεσογείου.
Από την προϊστορία ήταν Ελλάδα αφού εκεί κατά την μυθολογία γεννήθηκε και η θεά Αφροδίτη, η θεά του έρωτα κατά το δωδεκάθεο.
Η γεωγραφική της θέση είναι η ευχή και η κατάρα της.Ανάμεσα σε 3 ηπείρους Ευρώπη,Ασία και Αφρική, η θέση της αυτή την καθιστά ως άκρως στρατηγική και εμπορική βάση για όποιον την κατέχει.
Από το 1191 από το ελληνικό βυζάντιο περνάει διαδοχικά στους Φράγκους, Βενετούς και στους Τούρκους οι οποίοι την εκμίσθωσαν στους Άγγλους το 1878.
Το 1923 με την συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία παραχώρησε κάθε κυριαρχικό δικαίωμα που είχε στο νησί και το 1925 η Αγγλία ανακήρυξε την Κύπρο Αποικία του Στέμματος.
Το τονίζω αυτό γιατί είναι πολύ σημαντικό γεγονός το οποίο στην συνέχεια θα αναλύσουμε.
Η μοίρα της Κύπρου μπορεί να αντιπαραβληθεί με εκείνην της Κρήτης, η οποία είχε τεθεί υπό την προστασία των Δυνάμεων το 1897, για να ενσωματωθεί στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Με δεδομένες τις περιπτώσεις των Ιονίων Νήσων και της Κρήτης, δεν προξενεί ιδιαίτερη έκπληξη ότι υπήρξε κίνημα για ένωση με την Ελλάδα, καθώς επίσης και αναβρασμός.
Οι πρώτες προσπάθειες των Ελλήνων αδελφών μας για Ένωση με την Ελλάδα ξεκινούν το 1931 όταν με πρόσχημα τα φορολογικά μέτρα ξέσπασαν ταραχές που έφτασαν μέχρι το κάψιμο το αγγλικού Κυβερνείου.
Τα επόμενα χρόνια δυστυχώς δεν θα ευνοήσουν την πολυπόθητη Ένωση. Παρότι η Ελλάδα πολεμάει στο πλευρό της Αγγλίας στο Β παγκόσμιο πόλεμο, εκείνη με το τυχοδιωκτικό χαρακτήρα που την διακρίνει εμπλέκεται στην πολιτική ζωή της Πατρίδος μας.
Οι λίρες που προσφέρονται στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ του ΚΚΕ κατά την Κατοχή έχουν ως αποτέλεσμα την στιγμή που όλη η Ευρώπη επουλώνει τις πληγές της από τον παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάς να συνεχίζει να πολεμά τους συμμορίτες του ΚΚΕ και τους λοιπούς εχθρούς του Έθνους.
Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής αστάθειας είναι να αδυνατούμε να διεκδικήσουμε την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο μετά την λήξη του Β΄ππ
Δημοψήφισμα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα
Ο πόθος όμως για Ένωση δεν είχε σβήσει στις καρδιές των Ελλήνων της Κύπρου.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1950, η Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε δημοψήφισμα για την Ένωση.
Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό υπέρ της Ενώσεως με 96% να ψηφίζουν υπέρ.
Η κυβέρνηση όμως του Πλαστήρα δεν ήταν έτοιμη να συγκρουστεί με το Λονδίνο. Για αυτό και όταν η κυπριακή πρεσβεία ζήτησε συνάντηση με τον πρωθυπουργό, η στάση της κυβέρνησης ήταν επιφυλακτική.
Ο δε γέρος της δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε :
”Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν”. Και ας μην μας ξενίζει αυτή η δήλωση, γιατί είναι ίδιον των "δημοκρατών" να προτιμούν να είναι αρεστοί πρώτα στα αφεντικά τους και μετά στο Έθνος τους.
Όμως η αντίδραση του Ελληνικού Λαού ήταν εντελώς διαφορετική με πλήθος κόσμου να ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους και να υποδέχεται την Κυπριακή αντιπροσωπεία στην στις 20 Μαϊου του ίδιου χρόνου.
Τα αποτελέσματα αυτού του δημοψηφίσματος ήταν πολύ σημαντικά γιατί αφενός νομιμοποίησε στην συνείδηση όλων την καθολική θέληση του Κυπριακού Λαού για Ένωση με την Ελλάδα και αφετέρου διεθνοποίησε το θέμα σε παγκόσμιο επίπεδο!
Έναρξη ένοπλου αγώνα ΕΟΚΑ (1955-1959)
Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου, αποτέλεσε την προσταγή για την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ που ακολούθησε πέντε χρόνια αργότερα.
Το 1955 ξεσπά ο ένοπλος αγώνας για Ένωση μετά της μητρός Ελλάδος της ΕΟΚΑ, υπό την καθοδήγηση του Γεωργίου Γρίβα Διγενή.Το πολιτικό σκέλος του αγώνα το ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ.
Το 1957 οι Άγγλοι μην μπορώντας να ελέγξουν την ΕΟΚΑ δημιουργούν σε συνεργασία με τους Τούρκους την παραστρατιωτική τουρκική οργάνωση ΒΟΛΚΑΝ.
Η στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στο νησί ήταν πλέον γεγονός αφού η ΒΟΛΚΑΝ στελεχώθηκε από εν ενεργεία αξιωματικούς του Τουρκικού στρατού με σαφείς εντολές από την Άγκυρα.
Η αδυναμία αυτή όμως των Άγγλων -δηλαδή να νικήσουν στρατιωτικά την ΕΟΚΑ οδηγούσε το θέμα στον ΟΗΕ κάτι που δεν σύμφερε τους αποικιοκράτες εγγλέζους. Η στρατιωτική ήττα των άγγλων από την ΕΟΚΑ δεν επέφερε όμως και την πολυπόθητη Ένωση.
Η προδοσία Καραμανλή -Μακαρίου : Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου (1959)
Το 1959 η Αγγλία απειλώντας για εφαρμογή του σχεδίου τριπλής συγκυριαρχίας (σχέδιο Μακ Μίλαν), καλεί σε τριμερής συνομιλίες στην Ζυρίχη την Ελλάδα ως άμεσα ενδιαφερόμενη αλλά και την Τουρκία παρότι δεν είχε κανένα δικαίωμα επί της Κύπρου.
Δυστυχώς ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο υπουργός εξωτερικών Αβέρωφ δέχονται την πρόσκληση και υπογράφουν μαζί με τους αντίστοιχους τούρκους ομολόγους τους, Μεντερές και Ζορλού την προδοτική συμφωνία Ζυρίχης που οδήγησε στην τελική υπογραφή της συμφωνίας του Λονδίνου και από τον Μακάριο τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους.
Η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου στο τελικό σύνολο της παραχωρούσε στους Τούρκους της Κύπρου μεγαλύτερη επιρροή (για παράδειγμα, 30 τοις εκατό των θέσεων στη δημόσια υπηρεσία) απ’ όσο αναλογούσε στον αριθμό τους, την ύπαρξη στρατιωτικής δύναμης καθώς και το γεγονός ότι θα διέθεταν δικαίωμα ένστασης σε θέματα εξωτερικών σχέσεων, άμυνας, ασφάλειας και επιβολής φορολογίας.
Ενώ λοιπόν η συμφωνία σήμαινε την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας,συνάμα έβαζε ταφόπλακα στην πολυπόθητη Ένωση και νομιμοποιούσε την εμπλοκή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Δεν έλειψαν οι αντιδράσεις τόσο στην Κύπρο από τον ηγέτη της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα Διγενή ο οποίος δεν συμφωνούσε με την συμφωνία όσο και στην Ελληνική Βουλή.
Μάλιστα ο Σοφοκλής Βενιζέλος της Ένωσης Κέντρου ήταν κατηγορηματικός:
"Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Αντιθέτως ο Γεώργιος Παπανδρέου από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στήριξε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή λέγοντας στην Ελληνική Βουλή:
"Αι συμφωνίαι, αι οποίαι υπεγράφησαν από την ηγεσίαν του κυπριακού λαού και ήρχισαν εφαρμοζόμεναι, δεν είναι δυνατόν, δεν είναι εθνικώς συμφέρον, να ακυρωθούν".
1963 -1973 : ΟΗΕ -Βομβαρδισμοί Τουρκίας - ΝΑΤΟ-Σοβιετική Ένωση - Ελληνική μεραρχία - Μακάριος -Γεώργιος Γρίβας
Όπως ήταν φυσικό η συμφωνία του Λονδίνου δεν μπορούσε να εφαρμοστεί επί της πράξεως και κατέρρευσε το 1963 όταν ο Μακάριος επιχείρησε να τροποποιήσει το σύνταγμα της Κυπριακής δημοκρατίας.
Οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν απορρίφθηκαν αρχικά από την Τουρκία και στη συνέχεια από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική της Άγκυρας για διχοτόμηση του νησιού. Ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος της Κύπρου διακήρυξε ότι το σύνταγμα ήταν νεκρό, υποστηρίζοντας ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν. Η ατμόσφαιρα στο νησί κατέστη εμπόλεμη με ένοπλες συγκρούσεις .
Με την Τουρκία να απειλεί με εισβολή, ο Πρόεδρος Μακάριος παρέπεμψε το πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη. Ο ΟΗΕ αποφάσισε στις 4 Μαρτίου 1964, με το Ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας, να αναπτυχθούν ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ (UNFICYP) στο νησί και να οριστεί μεσολαβητής του ΟΗΕ.
Τον Αύγουστο του 1964 αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας βομβάρδισαν ελληνικά χωριά και άλλους μη στρατιωτικούς στόχους, χρησιμοποιώντας σε κάποιες περιπτώσεις βόμβες ναπάλμ.
Σημαντικές νικηφόρες μάχες δόθηκαν στην περιοχή της Τηλλυρίας όπου γράφτηκαν νέες σελίδες ελληνικού ηρωισμού με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Νικόλαο Ντερτιλή.
Έλληνες στρατιώτες επιδεικνύουν τα τουρκικά λάφυρα
Αν και οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί είχαν αρχικά συμφωνήσει να μην αποτρέψουν κάποια τουρκική εισβολή, φοβήθηκαν ότι ένας πόλεμος μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας θα έβλαπτε σοβαρά το ΝΑΤΟ, προς όφελος της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Σοβιετική Ένωση είχε απειλήσει ότι θα υπερασπιστεί την Κύπρο σε περίπτωση εισβολής, όχι φυσικά γιατί αγαπούσε τους Κύπριους αλλά γιατί έβλεπε μια καλή ευκαιρία να δημιουργήσει πλήγμα στο ΝΑΤΟ. Κατόπιν τούτου οι ΗΠΑ προειδοποίησαν την Ελλάδα και την Τουρκία να μην προχωρήσουν σε πόλεμο.
Υπό τον φόβο της εμπλοκής της Σοβιετικής Ένωσης στην Κύπρο,τον ίδιο χρόνο οι ΗΠΑ προτάσουν το σχέδιο Άτσεσον που είτε λίγο είτε πολύ οδηγούσε σε διχοτόμηση της Κύπρου, με παραχώρηση της Καρπασίας στην Τουρκία.
Μακάριος και Γεώργιος Παπανδρέου που ήταν πρωθυπουργός στην Ελλάδα συμφώνησαν ότι η λύση δεν ήταν εθνικά συμφέρουσα.
Πλέον ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η Κύπρος ανεξάρτητη δεν μπορούσε να υπάρξει.
Η Ένωση ήταν και θα είναι η μόνη βιώσιμη λύση για μια Κύπρο ελεύθερη και Ελληνική.
Το ίδιο έτος, δηλαδή το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου, αποφάσισε την μυστική αποστολή μεραρχίας στο νησί με 8,500 χιλιάδες άνδρες.
Η μετάβαση της μεραρχίας ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Παράλληλα, τόσο η ΕΛΔΥΚ όσο και η ΤΟΥΡΔΥΚ αύξησαν το προσωπικό τους πέρα από τα ανώτατα όρια που είχαν οριστεί από την συμφωνία του Λονδίνου.
Η μυστική κάθοδος της μεραρχίας, ωστόσο ήταν κοινό μυστικό σε όλους. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Βρετανία, ήθελαν την μεραρχία, για να δώσουν το μήνυμα ότι ελέγχουν τον Μακάριο, ο οποίος είχε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία και φοβόντουσαν μήπως μετατραπεί σε “Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου” ενώ επιπλέον πίστευαν ότι θα απέτρεπε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύρραξη.
Τον Νοέμβριο του 1967 ξεσπούν ένοπλες συγκρούσεις στο χωριό Κοφίνου λίγα χιλιόμετρα νότια της Λευκωσίας.Οι τούρκοι της περιοχής συστηματικά δημιουργούσαν προβλήματα με κορύφωση την αιματηρή σύγκρουση με την Εθνική Φρουρά στις 15 Νοεμβρίου του 1967.
Προς αποκατάσταση της τάξης ο Μακάριος στέλνει τον Στρατηγό Γρίβα όπου στην μάχη που ακολουθεί σκοτώνονται 2 Έλληνες έναντι 24 τούρκων.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται το γεγονός και απειλεί με άμεση εισβολή στο νησί.Οι ΗΠΑ στέλνουν τον υφυπουργό άμυνας Βανς όπου πιέζουν να αποσυρθεί η Ελληνική μεραρχία από την Κύπρο που βρισκόταν κατά παράβαση της συνθήκης του Λονδίνου.
Κάτω από τις πιέσεις του ΝΑΤΟ η Απριλιανή Επανάσταση που είχε αναλάβει μόλις λίγους μήνες υποχρεώνεται να αποσύρει την μεραρχία.
Σε βιβλίο του ο Στυλιανός Παττακός αναφέρει ότι η Ελλάς δεν ήταν έτοιμη για πόλεμο με την Τουρκία αφού ότι όπλα είχαμε ήταν πεπαλαιωμένα και ως εκ τούτου έπρεπε να δεχτούν την αποχώρηση της μεραρχίας.
Ο γράφων συμφωνεί με αυτή την άποψη διότι είναι γνωστό ότι η Απριλιανή Επανάσταση εξόπλισε στη συνέχεια με άρματα, υποβρύχια και αεροπλάνα τις Ένοπλες Δυνάμεις καθιστώντας υπεροπλία αυτών έναντι των τούρκικων δυνάμεων για πρώτη φορά στην ιστορία μας!
Το 1968 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επανεξελέγη πρόεδρος με συντριπτική πλειοψηφία, συγκεντρώνοντας περισσότερο από 95 τοις εκατό των ψήφων, κερδίζοντας έτσι μία ισχυρή έγκριση για την πολιτική του,που φυσικά δεν ήταν πολιτική της Ένωσης αλλά της ανεξαρτησίας.
Ανεξαρτησία όμως δεν ήταν εφικτό να υπάρξει γιατί ούτε η Αμερική δεν το ήθελε λόγω της Ρωσίας, αλλά ούτε και η Ελλάδα και Τουρκία, η καθεμία βέβαια για δικούς της λόγους.
Το 1971 επιστρέφει μυστικά ο Γρίβας από την Αθήνα στην Κύπρο όπου είχε ανακληθεί το 1967 μετά τα γεγονότα της Κοφίνου.
Ο 72 χρόνων πλέον Στρατηγός Γρίβας ιδρύει την εθνική και ενωτική οργάνωση Οργάνωση Γρίβας που οι εχθροί της ονόμασαν τελικώς ΕΟΚΑ Β'.
Η ΕΟΚΑ Β΄είχε ως αντικειμενικό σκοπό την άσκηση πιέσεων ώστε τελικά να εξαναγκαστεί η κυπριακή κυβέρνηση να επιστρέψει στο πάγιο αίτημα του Κυπριακού λαού για Ένωση.
Οι συγκρούσεις μεταξύ Μακαριακών και Γριβαϊκω
Ο Μακάριος όμως σίγουρος πλέον για την νίκη του, συνεχίζει τους επόμενους μήνες την απηνή δίωξη των ανδρών της ΕΟΚΑ Β.
Παπαδόπουλος -Ιωαννίδης - πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου
Εν τω μεταξύ ο Παπαδόπουλος από τον Οκτώβριο του 1973 προανήγγειλε άνοιγμα στις πολιτικές δυνάμεις ορίζοντας πρωθυπουργό τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη και εκλογές τον Φεβρουάριο. Αυτό δεν άρεσε τόσο στα πολιτικά κόμματα που διέβλεπαν την επικράτηση του Παπαδόπουλου ούτε σε πολλούς στρατιωτικούς κύκλους που πιθανόν να επηρεάζονταν και από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Ως εκ τούτου στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Ιωαννίδης ανατρέπει τον Παπαδόπουλο.
Ο Ιωαννίδης υπέρμαχος της Ένωσης της Κύπρου ήξερε ότι το πρόβλημα ήταν ο Μακάριος.
Όμως και ο Μακάριος γνωρίζοντας ότι απειλείται από τον Ιωαννίδη αλληλογραφεί με Καραμανλή και Βασιλιά Κωνσταντίνο για την ανατροπή του Ιωαννίδη και επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Με μια αψυχολόγητη ενέργεια ο Μακάριος και ενώ οι τούρκοι καραδοκούν διατάσσει την 1η Ιουλίου την αποχώρηση των Ελλαδιτών αξιωματικών από την Κύπρο!
Στη δισέλιδη επιστολή του προς τον «Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας» Στρατηγό Φ. Γκιζίκη θα τον διατάξει εντός 20 ημερών να αποχωρήσουν όλοι οι Έλληνες Αξιωματικοί της Ε.Φ. (περ 600) και την άμεση μείωση της στρατιωτικής θητείας στην Κύπρο στους 14 μήνες. Παράλληλα επεξεργάζεται σχέδιο οριστικής διάλυσης της ΕΦ και αντικατάστασης της από την αστυνομία, το εφεδρικό και μιαν ομάδα 1000 ένοπλων ακελικών.
Ο Ιωαννίδης μαζί με τους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων αποφασίζει την διενέργεια πραξικοπήματος και την βίαιη ανατροπή του Μακαρίου. Η απάντηση στο τελεσίγραφο του Μακαρίου θα έρθει τελικά στις 15 Ιουλίου στις 8 και 20 το πρωί. Δυστυχώς ο Μακάριος διαφεύγει -όλως περιέργως εύκολα και ανενόχλητος και θα καταφύγει στην Πάφο και από εκεί θα διαφύγει στο εξωτερικό.
Ο Ιωαννίδης αφελώς νομίζει, ότι οι Τούρκοι δεν θα αντιδράσουν και δεν θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους έδωσε και πως οι Αμερικανοί θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.
Αντί λοιπόν να κάνει το νησί “αστακό” με στρατεύματα από την Ελλάδα δεν κάνει απολύτως τίποτα.
Οι Τούρκοι όμως βλέποντας τα όσα συμβαίνουν δεν θα αφήνουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Ο πρωθυπουργός Ετσεβίτ αρχικά εξασφαλίζει την σιωπηρή ανοχή-ενοχή της Αγγλίας και μεταβαίνει στις ΗΠΑ. Η Αμερική και ο εβραίος Κίσσινγκερ που κινεί όλα τα νήματα δίνει στον Ετσεβίτ το πράσινο φως για εισβολή.
1η τουρκική εισβολή : 20 Ιουλίου 1974. Η «νομιμοποίηση» της εισβολής από τον Μακάριο
Το έγκλημα νομιμοποιείται με την ομιλία του Μακαρίου στην σύνοδο του ΟΗΕ στις 19 Ιουλίου 1974 όπου ζητεί από τις εγγυήτριες δυνάμεις (Αγγλία-Τουρκία) να τον επαναφέρουν στην εξουσία.
Ο Μακάριος από το βήμα του ΟΗΕ (19/7/1074) ουσιαστικά καλεί την Τουρκία να επέμβει!
Στις 20 Ιουλίου οι Τούρκοι θα κάνουν την απόβαση τους στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας.
Η Τουρκική Αεροπορία σφυροκοπεί ανελέητα από πριν το στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ και άλλα στρατηγικής σημασίας σημεία.
Τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ όπως και Κύπριοι στρατιώτες της ΕΦ προσπαθούν να αμυνθούν απέναντι σε ένα πανίσχυρο στρατό.
14 Αυγούστου 1914 (επί κυβερνήσεως Καραμανλή) : Η απόβαση των Τούρκων σχεδόν χωρίς καμία αντίσταση. Οι επιτελείς από την Αθήνα καθησύχαζαν ότι πρόκειται για νατοϊκή άσκηση!
Είναι θλιβερό ότι με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής και ενώ μπορούσαν πράγματι έστω και μόνοι να αποσοβήσουν την επίθεση οι Κύπριοι αδελφοί μας, τα μέλη του Εφεδρικού, μικρές παραστρατιωτικές οργανώσεις πιστές προς τον Μακάριο και στον Λυσσαρίδη, διάφοροι αριστεροί-Ακελικοί αρνήθηκαν να πάρουν καν τα όπλα και να πολεμήσουν τον ξένο εισβολέα, πιστεύοντας ότι έτσι θα πέσει η “χούντα” και θα έρθει ο Μακάριος.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της Ουρανίας Κοκκίνου που έβλεπε τα Τουρκικά Αεροπλάνα να πραγματοποιούν ρίξεις αλεξιπτωτιστών και να αγαλλιάζεται η καρδιά της όπως είχε δηλώσει η ίδια.
Αντιθέτως τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ (που απελευθερώθηκαν με εντολή του Σαμψών πέντε μόλις μέρες προηγουμένως) θα λάβουν οι ίδιοι μέρος στην άμυνα του νησιού.
Στις 21 προς 22 Ιουλίου γίνεται η αποστολή αυτοκτονίας των Καταδρομέων της Α και Γ ΜΚ από την Κρήτη προς την Κύπρο.
Στις 22 Ιουλίου ο Σαμψών (που έχει αναλάβει Πρόεδρος μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου) θα παραιτηθεί υπέρ του Κληρίδη σαν προϋπόθεση να επιτευχθεί και να επισπευσθεί εκεχειρία.
Στις 24 Ιουλίου θα καταρρεύσει και ο Ιωαννίδης.
Ο Γκιζίκης καλεί τον Καραμανλή να αναλάβει την εξουσία και η δημοκρατία αποκαθίσταται στην Ελλάδα.
2η τουρκική εισβολή: 14 Αυγούστου 1974. Ο προδοτικός ρόλος του Καραμανλή
Εν μέσω εκεχειρίας οι Τούρκοι θα συνεχίσουν να εξοπλίζονται και προωθούνται σε στρατηγικα σημεία. Μεταξύ άλλων καταλαμβάνουν και το χωριό Καραβά-Λάπηθο προετοιμάζοντας το δεύτερο μέρος του σχεδίου τους.
Με την επιστροφή Καραμανλή στις 24 Ιουλίου ξεκινά και επίσημα η περίοδος της μεταπολίτευσης.
Οι Τούρκοι δεν έχουν καταφέρει σχεδόν τίποτα και εάν ενισχυόταν η άμυνα της Κύπρου από δυνάμεις σταλμένες από την Ελλάδα τότε όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν.
Αντί αυτού ο πρωθυπουργός Καραμανλής δηλώνει στις 15/8/1974 στο δεύτερο διάγγελμα του:
"Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις την Κύπρο καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων. Και δεν ήτο δυνατόν να επεχειρηθή χωρίς τον κίνδυνον εξασθενίσεως της άμυνας αυτής ταύτης της Ελλάδος."Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ δηλαδή.
Στις 14 Αυγούστου το πρωί μετά από μιαν σύντομη ανάπαυλα διαπραγματεύσεων και “υποτιθέμενης εκεχειρίας”, οι Τούρκοι θα επιτεθούν κατά της Λευκωσίας όπου η ΕΛΔΥΚ ηρωικά θα σταματήσει την διχοτόμηση στο 38% του νησιού.
1619 αγνοούμενοι (αιχμάλωτοι πολέμου). Τα οστά κάποιων από αυτούς βρίσκονται τα τελευταία χρόνια και αποδίδονται στους συγγενείς τους (μέσω εξέτασης DNA) σε Ελλάδα και Κύπρο. ΟΥΔΕΠΟΤΕ Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε να καταδικαστεί η τουρκία για ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ αφού οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ!
Ποιος έφταιξε ;
Η ανάμειξη των Άγγλων,ΟΗΕ και ΗΠΑ και του ίδιου του εβραιομασώνου Κίσσινγκερ είναι αδιάσειστο γεγονός. Εκείνοι όμως εξυπηρέτησαν τα δικά τους συμφέροντα.
Ο Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος όταν υπέγραψαν την συνθήκη Ζυρίχης Λονδίνου ποιου συμφέροντα εξυπηρετούσαν;
Ο Ιωαννίδης γιατί αφελώς εμπιστεύτηκε τους Αμερικάνους; και γιατί δεν αντέδρασε έστω και καθυστερημένα μετά την εισβολή;
Για το έγκλημα της Κύπρου ουδείς στην Ελλάδα δικάστηκε.
Ο φάκελος της Κύπρου παραμένει εδώ και τόσες δεκαετίες κλειστός, αφενός γιατί η δημοκρατία πούλησε την Κύπρο αφετέρου γιατί κρύβει πολύ προδοσία στα αποδεικτικά στοιχεία του.
Είναι εθνική ανάγκη να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου ώστε έστω και τώρα να αποδοθούν ευθύνες.
Η τραγωδία της Κύπρου δυστυχώς δεν είναι τόσο απλή όσο μπορεί να αποτυπωθεί σε μια ομιλία.
Χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες σκοτώθηκαν,δολοφονήθηκαν ή βίωσαν την βαρβαρότητα των τουρκόχοιρων.
Αγνοούμενοι ακόμα υπάρχουν και αναζητούνται.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι απέγιναν οι φυλακισμένοι στα Άδανα.
Ούτε φυσικά μπορούμε να ξεχάσουμε την δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του Σολομού.
Σε αυτούς όλους τους γνωστούς και άγνωστους Ήρωες αφιερώνεται η σημερινή μας εκδήλωση.Σας ευχαριστώ,
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Ελληνορθόδοξη Στρατιά
Με αφορμή την επέτειο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου του 1974, πραγματοποιήθηκε απόψε (20 Ιουλίου 2020) ομιλία με θέμα «Μακάριος:αυτός που κάλεσε τους Τούρκους στην Κύπρο», στα γραφεία του Ιερού Λόχου στη Θεσσαλονίκη.
Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Θυμίζουμε ότι ενημερωτική δράση πραγματοποιήθηκε την σήμερα και από τον Ιερό Λόχο Γερμανίας έξω από το Τουρκικό Προξενείο του Αμβούργου (δείτε εδώ).
Παραθέτουμε το επίσημο κείμενο της αποψινής ομιλίας :
Αγαπητοί συναγωνιστές σήμερα θα μιλήσουμε για το πως φτάσαμε στην προδοσία της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.
Παρότι έχουν περάσει 46 χρόνια η ιστορική αλήθεια δεν έχει λάμψει και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες.Τουναντίον αθώοι λοιδωρήθηκαν και διώχθηκαν και προδότες ανακηρύχθηκαν σε “εθνάρχες”. Ήρωες αφέθηκαν να πολεμήσουν μόνοι τους τον βάρβαρο εχθρό την ίδια ώρα που δειλοί διαπραγματεύονταν ποια οφέλη θα αποκομίσουν από την μεταπολίτευση.
Η σημερινή λοιπόν ομιλία μας θα προσπαθήσει να αποδώσει ευθύνες και να καταδείξει ποιοι πραγματικά είναι οι ένοχοι για την προδοσία της μεγαλονήσου μας.
Πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε τα γεγονότα των νεότερων χρόνων θα κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή.
Η Κύπρος είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της μεσογείου.
Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό υπέρ της Ενώσεως με 96% να ψηφίζουν υπέρ.
Ο δε γέρος της δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε :
Όμως η αντίδραση του Ελληνικού Λαού ήταν εντελώς διαφορετική με πλήθος κόσμου να ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους και να υποδέχεται την Κυπριακή αντιπροσωπεία στην στις 20 Μαϊου του ίδιου χρόνου.
Τα αποτελέσματα αυτού του δημοψηφίσματος ήταν πολύ σημαντικά γιατί αφενός νομιμοποίησε στην συνείδηση όλων την καθολική θέληση του Κυπριακού Λαού για Ένωση με την Ελλάδα και αφετέρου διεθνοποίησε το θέμα σε παγκόσμιο επίπεδο!
Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου, αποτέλεσε την προσταγή για την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ που ακολούθησε πέντε χρόνια αργότερα.
Το 1955 ξεσπά ο ένοπλος αγώνας για Ένωση μετά της μητρός Ελλάδος της ΕΟΚΑ, υπό την καθοδήγηση του Γεωργίου Γρίβα Διγενή.Το πολιτικό σκέλος του αγώνα το ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ.
Το 1957 οι Άγγλοι μην μπορώντας να ελέγξουν την ΕΟΚΑ δημιουργούν σε συνεργασία με τους Τούρκους την παραστρατιωτική τουρκική οργάνωση ΒΟΛΚΑΝ.
Η στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στο νησί ήταν πλέον γεγονός αφού η ΒΟΛΚΑΝ στελεχώθηκε από εν ενεργεία αξιωματικούς του Τουρκικού στρατού με σαφείς εντολές από την Άγκυρα.
Η αδυναμία αυτή όμως των Άγγλων -δηλαδή να νικήσουν στρατιωτικά την ΕΟΚΑ οδηγούσε το θέμα στον ΟΗΕ κάτι που δεν σύμφερε τους αποικιοκράτες εγγλέζους. Η στρατιωτική ήττα των άγγλων από την ΕΟΚΑ δεν επέφερε όμως και την πολυπόθητη Ένωση.
Η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου στο τελικό σύνολο της παραχωρούσε στους Τούρκους της Κύπρου μεγαλύτερη επιρροή (για παράδειγμα, 30 τοις εκατό των θέσεων στη δημόσια υπηρεσία) απ’ όσο αναλογούσε στον αριθμό τους, την ύπαρξη στρατιωτικής δύναμης καθώς και το γεγονός ότι θα διέθεταν δικαίωμα ένστασης σε θέματα εξωτερικών σχέσεων, άμυνας, ασφάλειας και επιβολής φορολογίας.
Ενώ λοιπόν η συμφωνία σήμαινε την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας,συνάμα έβαζε ταφόπλακα στην πολυπόθητη Ένωση και νομιμοποιούσε την εμπλοκή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Δεν έλειψαν οι αντιδράσεις τόσο στην Κύπρο από τον ηγέτη της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα Διγενή ο οποίος δεν συμφωνούσε με την συμφωνία όσο και στην Ελληνική Βουλή.
Μάλιστα ο Σοφοκλής Βενιζέλος της Ένωσης Κέντρου ήταν κατηγορηματικός:
"Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Αντιθέτως ο Γεώργιος Παπανδρέου από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στήριξε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή λέγοντας στην Ελληνική Βουλή:
"Αι συμφωνίαι, αι οποίαι υπεγράφησαν από την ηγεσίαν του κυπριακού λαού και ήρχισαν εφαρμοζόμεναι, δεν είναι δυνατόν, δεν είναι εθνικώς συμφέρον, να ακυρωθούν".
Στη δισέλιδη επιστολή του προς τον «Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας» Στρατηγό Φ. Γκιζίκη θα τον διατάξει εντός 20 ημερών να αποχωρήσουν όλοι οι Έλληνες Αξιωματικοί της Ε.Φ. (περ 600) και την άμεση μείωση της στρατιωτικής θητείας στην Κύπρο στους 14 μήνες. Παράλληλα επεξεργάζεται σχέδιο οριστικής διάλυσης της ΕΦ και αντικατάστασης της από την αστυνομία, το εφεδρικό και μιαν ομάδα 1000 ένοπλων ακελικών.
Ο Ιωαννίδης μαζί με τους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων αποφασίζει την διενέργεια πραξικοπήματος και την βίαιη ανατροπή του Μακαρίου. Η απάντηση στο τελεσίγραφο του Μακαρίου θα έρθει τελικά στις 15 Ιουλίου στις 8 και 20 το πρωί. Δυστυχώς ο Μακάριος διαφεύγει -όλως περιέργως εύκολα και ανενόχλητος και θα καταφύγει στην Πάφο και από εκεί θα διαφύγει στο εξωτερικό.
Ο Ιωαννίδης αφελώς νομίζει, ότι οι Τούρκοι δεν θα αντιδράσουν και δεν θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους έδωσε και πως οι Αμερικανοί θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.
Αντί λοιπόν να κάνει το νησί “αστακό” με στρατεύματα από την Ελλάδα δεν κάνει απολύτως τίποτα.
Οι Τούρκοι όμως βλέποντας τα όσα συμβαίνουν δεν θα αφήνουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Ο πρωθυπουργός Ετσεβίτ αρχικά εξασφαλίζει την σιωπηρή ανοχή-ενοχή της Αγγλίας και μεταβαίνει στις ΗΠΑ. Η Αμερική και ο εβραίος Κίσσινγκερ που κινεί όλα τα νήματα δίνει στον Ετσεβίτ το πράσινο φως για εισβολή.
Το έγκλημα νομιμοποιείται με την ομιλία του Μακαρίου στην σύνοδο του ΟΗΕ στις 19 Ιουλίου 1974 όπου ζητεί από τις εγγυήτριες δυνάμεις (Αγγλία-Τουρκία) να τον επαναφέρουν στην εξουσία.
Σε αυτούς όλους τους γνωστούς και άγνωστους Ήρωες αφιερώνεται η σημερινή μας εκδήλωση.Σας ευχαριστώ,
46 χρόνια μετά ...
Παρότι έχουν περάσει 46 χρόνια η ιστορική αλήθεια δεν έχει λάμψει και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες.Τουναντίον αθώοι λοιδωρήθηκαν και διώχθηκαν και προδότες ανακηρύχθηκαν σε “εθνάρχες”. Ήρωες αφέθηκαν να πολεμήσουν μόνοι τους τον βάρβαρο εχθρό την ίδια ώρα που δειλοί διαπραγματεύονταν ποια οφέλη θα αποκομίσουν από την μεταπολίτευση.
Η σημερινή λοιπόν ομιλία μας θα προσπαθήσει να αποδώσει ευθύνες και να καταδείξει ποιοι πραγματικά είναι οι ένοχοι για την προδοσία της μεγαλονήσου μας.
Πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε τα γεγονότα των νεότερων χρόνων θα κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή.
Ιστορική αναδρομή
Από την προϊστορία ήταν Ελλάδα αφού εκεί κατά την μυθολογία γεννήθηκε και η θεά Αφροδίτη, η θεά του έρωτα κατά το δωδεκάθεο.
Η γεωγραφική της θέση είναι η ευχή και η κατάρα της.Ανάμεσα σε 3 ηπείρους Ευρώπη,Ασία και Αφρική, η θέση της αυτή την καθιστά ως άκρως στρατηγική και εμπορική βάση για όποιον την κατέχει.
Από το 1191 από το ελληνικό βυζάντιο περνάει διαδοχικά στους Φράγκους, Βενετούς και στους Τούρκους οι οποίοι την εκμίσθωσαν στους Άγγλους το 1878.
Το 1923 με την συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία παραχώρησε κάθε κυριαρχικό δικαίωμα που είχε στο νησί και το 1925 η Αγγλία ανακήρυξε την Κύπρο Αποικία του Στέμματος.
Το τονίζω αυτό γιατί είναι πολύ σημαντικό γεγονός το οποίο στην συνέχεια θα αναλύσουμε.
Η μοίρα της Κύπρου μπορεί να αντιπαραβληθεί με εκείνην της Κρήτης, η οποία είχε τεθεί υπό την προστασία των Δυνάμεων το 1897, για να ενσωματωθεί στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Με δεδομένες τις περιπτώσεις των Ιονίων Νήσων και της Κρήτης, δεν προξενεί ιδιαίτερη έκπληξη ότι υπήρξε κίνημα για ένωση με την Ελλάδα, καθώς επίσης και αναβρασμός.
Οι πρώτες προσπάθειες των Ελλήνων αδελφών μας για Ένωση με την Ελλάδα ξεκινούν το 1931 όταν με πρόσχημα τα φορολογικά μέτρα ξέσπασαν ταραχές που έφτασαν μέχρι το κάψιμο το αγγλικού Κυβερνείου.
Τα επόμενα χρόνια δυστυχώς δεν θα ευνοήσουν την πολυπόθητη Ένωση. Παρότι η Ελλάδα πολεμάει στο πλευρό της Αγγλίας στο Β παγκόσμιο πόλεμο, εκείνη με το τυχοδιωκτικό χαρακτήρα που την διακρίνει εμπλέκεται στην πολιτική ζωή της Πατρίδος μας.
Οι λίρες που προσφέρονται στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ του ΚΚΕ κατά την Κατοχή έχουν ως αποτέλεσμα την στιγμή που όλη η Ευρώπη επουλώνει τις πληγές της από τον παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάς να συνεχίζει να πολεμά τους συμμορίτες του ΚΚΕ και τους λοιπούς εχθρούς του Έθνους.
Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής αστάθειας είναι να αδυνατούμε να διεκδικήσουμε την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο μετά την λήξη του Β΄ππ
Το τονίζω αυτό γιατί είναι πολύ σημαντικό γεγονός το οποίο στην συνέχεια θα αναλύσουμε.
Η μοίρα της Κύπρου μπορεί να αντιπαραβληθεί με εκείνην της Κρήτης, η οποία είχε τεθεί υπό την προστασία των Δυνάμεων το 1897, για να ενσωματωθεί στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Με δεδομένες τις περιπτώσεις των Ιονίων Νήσων και της Κρήτης, δεν προξενεί ιδιαίτερη έκπληξη ότι υπήρξε κίνημα για ένωση με την Ελλάδα, καθώς επίσης και αναβρασμός.
Οι πρώτες προσπάθειες των Ελλήνων αδελφών μας για Ένωση με την Ελλάδα ξεκινούν το 1931 όταν με πρόσχημα τα φορολογικά μέτρα ξέσπασαν ταραχές που έφτασαν μέχρι το κάψιμο το αγγλικού Κυβερνείου.
Τα επόμενα χρόνια δυστυχώς δεν θα ευνοήσουν την πολυπόθητη Ένωση. Παρότι η Ελλάδα πολεμάει στο πλευρό της Αγγλίας στο Β παγκόσμιο πόλεμο, εκείνη με το τυχοδιωκτικό χαρακτήρα που την διακρίνει εμπλέκεται στην πολιτική ζωή της Πατρίδος μας.
Οι λίρες που προσφέρονται στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ του ΚΚΕ κατά την Κατοχή έχουν ως αποτέλεσμα την στιγμή που όλη η Ευρώπη επουλώνει τις πληγές της από τον παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάς να συνεχίζει να πολεμά τους συμμορίτες του ΚΚΕ και τους λοιπούς εχθρούς του Έθνους.
Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής αστάθειας είναι να αδυνατούμε να διεκδικήσουμε την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο μετά την λήξη του Β΄ππ
Δημοψήφισμα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα
Ο πόθος όμως για Ένωση δεν είχε σβήσει στις καρδιές των Ελλήνων της Κύπρου.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1950, η Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε δημοψήφισμα για την Ένωση.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1950, η Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε δημοψήφισμα για την Ένωση.
Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό υπέρ της Ενώσεως με 96% να ψηφίζουν υπέρ.
Η κυβέρνηση όμως του Πλαστήρα δεν ήταν έτοιμη να συγκρουστεί με το Λονδίνο. Για αυτό και όταν η κυπριακή πρεσβεία ζήτησε συνάντηση με τον πρωθυπουργό, η στάση της κυβέρνησης ήταν επιφυλακτική.
Ο δε γέρος της δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε :
”Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν”. Και ας μην μας ξενίζει αυτή η δήλωση, γιατί είναι ίδιον των "δημοκρατών" να προτιμούν να είναι αρεστοί πρώτα στα αφεντικά τους και μετά στο Έθνος τους.
Όμως η αντίδραση του Ελληνικού Λαού ήταν εντελώς διαφορετική με πλήθος κόσμου να ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους και να υποδέχεται την Κυπριακή αντιπροσωπεία στην στις 20 Μαϊου του ίδιου χρόνου.
Τα αποτελέσματα αυτού του δημοψηφίσματος ήταν πολύ σημαντικά γιατί αφενός νομιμοποίησε στην συνείδηση όλων την καθολική θέληση του Κυπριακού Λαού για Ένωση με την Ελλάδα και αφετέρου διεθνοποίησε το θέμα σε παγκόσμιο επίπεδο!
Έναρξη ένοπλου αγώνα ΕΟΚΑ (1955-1959)
Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου, αποτέλεσε την προσταγή για την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ που ακολούθησε πέντε χρόνια αργότερα.Το 1955 ξεσπά ο ένοπλος αγώνας για Ένωση μετά της μητρός Ελλάδος της ΕΟΚΑ, υπό την καθοδήγηση του Γεωργίου Γρίβα Διγενή.Το πολιτικό σκέλος του αγώνα το ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ.
Το 1957 οι Άγγλοι μην μπορώντας να ελέγξουν την ΕΟΚΑ δημιουργούν σε συνεργασία με τους Τούρκους την παραστρατιωτική τουρκική οργάνωση ΒΟΛΚΑΝ.
Η στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στο νησί ήταν πλέον γεγονός αφού η ΒΟΛΚΑΝ στελεχώθηκε από εν ενεργεία αξιωματικούς του Τουρκικού στρατού με σαφείς εντολές από την Άγκυρα.
Η αδυναμία αυτή όμως των Άγγλων -δηλαδή να νικήσουν στρατιωτικά την ΕΟΚΑ οδηγούσε το θέμα στον ΟΗΕ κάτι που δεν σύμφερε τους αποικιοκράτες εγγλέζους. Η στρατιωτική ήττα των άγγλων από την ΕΟΚΑ δεν επέφερε όμως και την πολυπόθητη Ένωση.
Η προδοσία Καραμανλή -Μακαρίου : Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου (1959)
Το 1959 η Αγγλία απειλώντας για εφαρμογή του σχεδίου τριπλής συγκυριαρχίας (σχέδιο Μακ Μίλαν), καλεί σε τριμερής συνομιλίες στην Ζυρίχη την Ελλάδα ως άμεσα ενδιαφερόμενη αλλά και την Τουρκία παρότι δεν είχε κανένα δικαίωμα επί της Κύπρου.
Δυστυχώς ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο υπουργός εξωτερικών Αβέρωφ δέχονται την πρόσκληση και υπογράφουν μαζί με τους αντίστοιχους τούρκους ομολόγους τους, Μεντερές και Ζορλού την προδοτική συμφωνία Ζυρίχης που οδήγησε στην τελική υπογραφή της συμφωνίας του Λονδίνου και από τον Μακάριο τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους.
Δυστυχώς ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο υπουργός εξωτερικών Αβέρωφ δέχονται την πρόσκληση και υπογράφουν μαζί με τους αντίστοιχους τούρκους ομολόγους τους, Μεντερές και Ζορλού την προδοτική συμφωνία Ζυρίχης που οδήγησε στην τελική υπογραφή της συμφωνίας του Λονδίνου και από τον Μακάριο τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους.
Η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου στο τελικό σύνολο της παραχωρούσε στους Τούρκους της Κύπρου μεγαλύτερη επιρροή (για παράδειγμα, 30 τοις εκατό των θέσεων στη δημόσια υπηρεσία) απ’ όσο αναλογούσε στον αριθμό τους, την ύπαρξη στρατιωτικής δύναμης καθώς και το γεγονός ότι θα διέθεταν δικαίωμα ένστασης σε θέματα εξωτερικών σχέσεων, άμυνας, ασφάλειας και επιβολής φορολογίας.
Ενώ λοιπόν η συμφωνία σήμαινε την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας,συνάμα έβαζε ταφόπλακα στην πολυπόθητη Ένωση και νομιμοποιούσε την εμπλοκή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Δεν έλειψαν οι αντιδράσεις τόσο στην Κύπρο από τον ηγέτη της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα Διγενή ο οποίος δεν συμφωνούσε με την συμφωνία όσο και στην Ελληνική Βουλή.
Μάλιστα ο Σοφοκλής Βενιζέλος της Ένωσης Κέντρου ήταν κατηγορηματικός:
"Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Αντιθέτως ο Γεώργιος Παπανδρέου από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στήριξε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή λέγοντας στην Ελληνική Βουλή:
"Αι συμφωνίαι, αι οποίαι υπεγράφησαν από την ηγεσίαν του κυπριακού λαού και ήρχισαν εφαρμοζόμεναι, δεν είναι δυνατόν, δεν είναι εθνικώς συμφέρον, να ακυρωθούν".
1963 -1973 : ΟΗΕ -Βομβαρδισμοί Τουρκίας - ΝΑΤΟ-Σοβιετική Ένωση - Ελληνική μεραρχία - Μακάριος -Γεώργιος Γρίβας
Όπως ήταν φυσικό η συμφωνία του Λονδίνου δεν μπορούσε να εφαρμοστεί επί της πράξεως και κατέρρευσε το 1963 όταν ο Μακάριος επιχείρησε να τροποποιήσει το σύνταγμα της Κυπριακής δημοκρατίας.
Οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν απορρίφθηκαν αρχικά από την Τουρκία και στη συνέχεια από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική της Άγκυρας για διχοτόμηση του νησιού. Ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος της Κύπρου διακήρυξε ότι το σύνταγμα ήταν νεκρό, υποστηρίζοντας ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν. Η ατμόσφαιρα στο νησί κατέστη εμπόλεμη με ένοπλες συγκρούσεις .
Με την Τουρκία να απειλεί με εισβολή, ο Πρόεδρος Μακάριος παρέπεμψε το πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη. Ο ΟΗΕ αποφάσισε στις 4 Μαρτίου 1964, με το Ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας, να αναπτυχθούν ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ (UNFICYP) στο νησί και να οριστεί μεσολαβητής του ΟΗΕ.
Τον Αύγουστο του 1964 αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας βομβάρδισαν ελληνικά χωριά και άλλους μη στρατιωτικούς στόχους, χρησιμοποιώντας σε κάποιες περιπτώσεις βόμβες ναπάλμ.
Σημαντικές νικηφόρες μάχες δόθηκαν στην περιοχή της Τηλλυρίας όπου γράφτηκαν νέες σελίδες ελληνικού ηρωισμού με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Νικόλαο Ντερτιλή.
Αν και οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί είχαν αρχικά συμφωνήσει να μην αποτρέψουν κάποια τουρκική εισβολή, φοβήθηκαν ότι ένας πόλεμος μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας θα έβλαπτε σοβαρά το ΝΑΤΟ, προς όφελος της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Σοβιετική Ένωση είχε απειλήσει ότι θα υπερασπιστεί την Κύπρο σε περίπτωση εισβολής, όχι φυσικά γιατί αγαπούσε τους Κύπριους αλλά γιατί έβλεπε μια καλή ευκαιρία να δημιουργήσει πλήγμα στο ΝΑΤΟ. Κατόπιν τούτου οι ΗΠΑ προειδοποίησαν την Ελλάδα και την Τουρκία να μην προχωρήσουν σε πόλεμο.
Υπό τον φόβο της εμπλοκής της Σοβιετικής Ένωσης στην Κύπρο,τον ίδιο χρόνο οι ΗΠΑ προτάσουν το σχέδιο Άτσεσον που είτε λίγο είτε πολύ οδηγούσε σε διχοτόμηση της Κύπρου, με παραχώρηση της Καρπασίας στην Τουρκία.
Μακάριος και Γεώργιος Παπανδρέου που ήταν πρωθυπουργός στην Ελλάδα συμφώνησαν ότι η λύση δεν ήταν εθνικά συμφέρουσα.
Πλέον ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η Κύπρος ανεξάρτητη δεν μπορούσε να υπάρξει.
Η Ένωση ήταν και θα είναι η μόνη βιώσιμη λύση για μια Κύπρο ελεύθερη και Ελληνική.
Το ίδιο έτος, δηλαδή το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου, αποφάσισε την μυστική αποστολή μεραρχίας στο νησί με 8,500 χιλιάδες άνδρες.
Η μετάβαση της μεραρχίας ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν απορρίφθηκαν αρχικά από την Τουρκία και στη συνέχεια από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική της Άγκυρας για διχοτόμηση του νησιού. Ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος της Κύπρου διακήρυξε ότι το σύνταγμα ήταν νεκρό, υποστηρίζοντας ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν. Η ατμόσφαιρα στο νησί κατέστη εμπόλεμη με ένοπλες συγκρούσεις .
Με την Τουρκία να απειλεί με εισβολή, ο Πρόεδρος Μακάριος παρέπεμψε το πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη. Ο ΟΗΕ αποφάσισε στις 4 Μαρτίου 1964, με το Ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας, να αναπτυχθούν ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ (UNFICYP) στο νησί και να οριστεί μεσολαβητής του ΟΗΕ.
Τον Αύγουστο του 1964 αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας βομβάρδισαν ελληνικά χωριά και άλλους μη στρατιωτικούς στόχους, χρησιμοποιώντας σε κάποιες περιπτώσεις βόμβες ναπάλμ.
Σημαντικές νικηφόρες μάχες δόθηκαν στην περιοχή της Τηλλυρίας όπου γράφτηκαν νέες σελίδες ελληνικού ηρωισμού με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Νικόλαο Ντερτιλή.
 |
| Έλληνες στρατιώτες επιδεικνύουν τα τουρκικά λάφυρα |
Η Σοβιετική Ένωση είχε απειλήσει ότι θα υπερασπιστεί την Κύπρο σε περίπτωση εισβολής, όχι φυσικά γιατί αγαπούσε τους Κύπριους αλλά γιατί έβλεπε μια καλή ευκαιρία να δημιουργήσει πλήγμα στο ΝΑΤΟ. Κατόπιν τούτου οι ΗΠΑ προειδοποίησαν την Ελλάδα και την Τουρκία να μην προχωρήσουν σε πόλεμο.
Υπό τον φόβο της εμπλοκής της Σοβιετικής Ένωσης στην Κύπρο,τον ίδιο χρόνο οι ΗΠΑ προτάσουν το σχέδιο Άτσεσον που είτε λίγο είτε πολύ οδηγούσε σε διχοτόμηση της Κύπρου, με παραχώρηση της Καρπασίας στην Τουρκία.
Μακάριος και Γεώργιος Παπανδρέου που ήταν πρωθυπουργός στην Ελλάδα συμφώνησαν ότι η λύση δεν ήταν εθνικά συμφέρουσα.
Πλέον ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η Κύπρος ανεξάρτητη δεν μπορούσε να υπάρξει.
Η Ένωση ήταν και θα είναι η μόνη βιώσιμη λύση για μια Κύπρο ελεύθερη και Ελληνική.
Το ίδιο έτος, δηλαδή το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου, αποφάσισε την μυστική αποστολή μεραρχίας στο νησί με 8,500 χιλιάδες άνδρες.
Η μετάβαση της μεραρχίας ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Παράλληλα, τόσο η ΕΛΔΥΚ όσο και η ΤΟΥΡΔΥΚ αύξησαν το προσωπικό τους πέρα από τα ανώτατα όρια που είχαν οριστεί από την συμφωνία του Λονδίνου.
Η μυστική κάθοδος της μεραρχίας, ωστόσο ήταν κοινό μυστικό σε όλους. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Βρετανία, ήθελαν την μεραρχία, για να δώσουν το μήνυμα ότι ελέγχουν τον Μακάριο, ο οποίος είχε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία και φοβόντουσαν μήπως μετατραπεί σε “Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου” ενώ επιπλέον πίστευαν ότι θα απέτρεπε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύρραξη.
Τον Νοέμβριο του 1967 ξεσπούν ένοπλες συγκρούσεις στο χωριό Κοφίνου λίγα χιλιόμετρα νότια της Λευκωσίας.Οι τούρκοι της περιοχής συστηματικά δημιουργούσαν προβλήματα με κορύφωση την αιματηρή σύγκρουση με την Εθνική Φρουρά στις 15 Νοεμβρίου του 1967.
Η μυστική κάθοδος της μεραρχίας, ωστόσο ήταν κοινό μυστικό σε όλους. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Βρετανία, ήθελαν την μεραρχία, για να δώσουν το μήνυμα ότι ελέγχουν τον Μακάριο, ο οποίος είχε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία και φοβόντουσαν μήπως μετατραπεί σε “Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου” ενώ επιπλέον πίστευαν ότι θα απέτρεπε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύρραξη.
Τον Νοέμβριο του 1967 ξεσπούν ένοπλες συγκρούσεις στο χωριό Κοφίνου λίγα χιλιόμετρα νότια της Λευκωσίας.Οι τούρκοι της περιοχής συστηματικά δημιουργούσαν προβλήματα με κορύφωση την αιματηρή σύγκρουση με την Εθνική Φρουρά στις 15 Νοεμβρίου του 1967.
Προς αποκατάσταση της τάξης ο Μακάριος στέλνει τον Στρατηγό Γρίβα όπου στην μάχη που ακολουθεί σκοτώνονται 2 Έλληνες έναντι 24 τούρκων.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται το γεγονός και απειλεί με άμεση εισβολή στο νησί.Οι ΗΠΑ στέλνουν τον υφυπουργό άμυνας Βανς όπου πιέζουν να αποσυρθεί η Ελληνική μεραρχία από την Κύπρο που βρισκόταν κατά παράβαση της συνθήκης του Λονδίνου.
Κάτω από τις πιέσεις του ΝΑΤΟ η Απριλιανή Επανάσταση που είχε αναλάβει μόλις λίγους μήνες υποχρεώνεται να αποσύρει την μεραρχία.
Κάτω από τις πιέσεις του ΝΑΤΟ η Απριλιανή Επανάσταση που είχε αναλάβει μόλις λίγους μήνες υποχρεώνεται να αποσύρει την μεραρχία.
Σε βιβλίο του ο Στυλιανός Παττακός αναφέρει ότι η Ελλάς δεν ήταν έτοιμη για πόλεμο με την Τουρκία αφού ότι όπλα είχαμε ήταν πεπαλαιωμένα και ως εκ τούτου έπρεπε να δεχτούν την αποχώρηση της μεραρχίας.
Ο γράφων συμφωνεί με αυτή την άποψη διότι είναι γνωστό ότι η Απριλιανή Επανάσταση εξόπλισε στη συνέχεια με άρματα, υποβρύχια και αεροπλάνα τις Ένοπλες Δυνάμεις καθιστώντας υπεροπλία αυτών έναντι των τούρκικων δυνάμεων για πρώτη φορά στην ιστορία μας!
Το 1968 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επανεξελέγη πρόεδρος με συντριπτική πλειοψηφία, συγκεντρώνοντας περισσότερο από 95 τοις εκατό των ψήφων, κερδίζοντας έτσι μία ισχυρή έγκριση για την πολιτική του,που φυσικά δεν ήταν πολιτική της Ένωσης αλλά της ανεξαρτησίας.
Ο γράφων συμφωνεί με αυτή την άποψη διότι είναι γνωστό ότι η Απριλιανή Επανάσταση εξόπλισε στη συνέχεια με άρματα, υποβρύχια και αεροπλάνα τις Ένοπλες Δυνάμεις καθιστώντας υπεροπλία αυτών έναντι των τούρκικων δυνάμεων για πρώτη φορά στην ιστορία μας!
Το 1968 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επανεξελέγη πρόεδρος με συντριπτική πλειοψηφία, συγκεντρώνοντας περισσότερο από 95 τοις εκατό των ψήφων, κερδίζοντας έτσι μία ισχυρή έγκριση για την πολιτική του,που φυσικά δεν ήταν πολιτική της Ένωσης αλλά της ανεξαρτησίας.
Ανεξαρτησία όμως δεν ήταν εφικτό να υπάρξει γιατί ούτε η Αμερική δεν το ήθελε λόγω της Ρωσίας, αλλά ούτε και η Ελλάδα και Τουρκία, η καθεμία βέβαια για δικούς της λόγους.
Το 1971 επιστρέφει μυστικά ο Γρίβας από την Αθήνα στην Κύπρο όπου είχε ανακληθεί το 1967 μετά τα γεγονότα της Κοφίνου.
Ο 72 χρόνων πλέον Στρατηγός Γρίβας ιδρύει την εθνική και ενωτική οργάνωση Οργάνωση Γρίβας που οι εχθροί της ονόμασαν τελικώς ΕΟΚΑ Β'.
Η ΕΟΚΑ Β΄είχε ως αντικειμενικό σκοπό την άσκηση πιέσεων ώστε τελικά να εξαναγκαστεί η κυπριακή κυβέρνηση να επιστρέψει στο πάγιο αίτημα του Κυπριακού λαού για Ένωση.
Οι συγκρούσεις μεταξύ Μακαριακών και Γριβαϊκω
Το 1971 επιστρέφει μυστικά ο Γρίβας από την Αθήνα στην Κύπρο όπου είχε ανακληθεί το 1967 μετά τα γεγονότα της Κοφίνου.
Ο 72 χρόνων πλέον Στρατηγός Γρίβας ιδρύει την εθνική και ενωτική οργάνωση Οργάνωση Γρίβας που οι εχθροί της ονόμασαν τελικώς ΕΟΚΑ Β'.
Η ΕΟΚΑ Β΄είχε ως αντικειμενικό σκοπό την άσκηση πιέσεων ώστε τελικά να εξαναγκαστεί η κυπριακή κυβέρνηση να επιστρέψει στο πάγιο αίτημα του Κυπριακού λαού για Ένωση.
Οι συγκρούσεις μεταξύ Μακαριακών και Γριβαϊκω
Στις 27 Ιανουαρίου του 1974 ο Αρχηγός Διγενής περνάει στην αιωνιότητα. Η ΕΟΚΑ Β αναστέλλει την δράση της δια της έγγραφης διαταγής του νέου της αρχηγού Ταγματάρχη Καρούσου.
Ο Μακάριος όμως σίγουρος πλέον για την νίκη του, συνεχίζει τους επόμενους μήνες την απηνή δίωξη των ανδρών της ΕΟΚΑ Β.
Ο Μακάριος όμως σίγουρος πλέον για την νίκη του, συνεχίζει τους επόμενους μήνες την απηνή δίωξη των ανδρών της ΕΟΚΑ Β.
Παπαδόπουλος -Ιωαννίδης - πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου
Εν τω μεταξύ ο Παπαδόπουλος από τον Οκτώβριο του 1973 προανήγγειλε άνοιγμα στις πολιτικές δυνάμεις ορίζοντας πρωθυπουργό τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη και εκλογές τον Φεβρουάριο. Αυτό δεν άρεσε τόσο στα πολιτικά κόμματα που διέβλεπαν την επικράτηση του Παπαδόπουλου ούτε σε πολλούς στρατιωτικούς κύκλους που πιθανόν να επηρεάζονταν και από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Ως εκ τούτου στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Ιωαννίδης ανατρέπει τον Παπαδόπουλο.
Ο Ιωαννίδης υπέρμαχος της Ένωσης της Κύπρου ήξερε ότι το πρόβλημα ήταν ο Μακάριος.
Όμως και ο Μακάριος γνωρίζοντας ότι απειλείται από τον Ιωαννίδη αλληλογραφεί με Καραμανλή και Βασιλιά Κωνσταντίνο για την ανατροπή του Ιωαννίδη και επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Με μια αψυχολόγητη ενέργεια ο Μακάριος και ενώ οι τούρκοι καραδοκούν διατάσσει την 1η Ιουλίου την αποχώρηση των Ελλαδιτών αξιωματικών από την Κύπρο!
Ο Ιωαννίδης υπέρμαχος της Ένωσης της Κύπρου ήξερε ότι το πρόβλημα ήταν ο Μακάριος.
Όμως και ο Μακάριος γνωρίζοντας ότι απειλείται από τον Ιωαννίδη αλληλογραφεί με Καραμανλή και Βασιλιά Κωνσταντίνο για την ανατροπή του Ιωαννίδη και επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Με μια αψυχολόγητη ενέργεια ο Μακάριος και ενώ οι τούρκοι καραδοκούν διατάσσει την 1η Ιουλίου την αποχώρηση των Ελλαδιτών αξιωματικών από την Κύπρο!
Ο Ιωαννίδης μαζί με τους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων αποφασίζει την διενέργεια πραξικοπήματος και την βίαιη ανατροπή του Μακαρίου. Η απάντηση στο τελεσίγραφο του Μακαρίου θα έρθει τελικά στις 15 Ιουλίου στις 8 και 20 το πρωί. Δυστυχώς ο Μακάριος διαφεύγει -όλως περιέργως εύκολα και ανενόχλητος και θα καταφύγει στην Πάφο και από εκεί θα διαφύγει στο εξωτερικό.
Ο Ιωαννίδης αφελώς νομίζει, ότι οι Τούρκοι δεν θα αντιδράσουν και δεν θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους έδωσε και πως οι Αμερικανοί θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.
Αντί λοιπόν να κάνει το νησί “αστακό” με στρατεύματα από την Ελλάδα δεν κάνει απολύτως τίποτα.
Οι Τούρκοι όμως βλέποντας τα όσα συμβαίνουν δεν θα αφήνουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Ο πρωθυπουργός Ετσεβίτ αρχικά εξασφαλίζει την σιωπηρή ανοχή-ενοχή της Αγγλίας και μεταβαίνει στις ΗΠΑ. Η Αμερική και ο εβραίος Κίσσινγκερ που κινεί όλα τα νήματα δίνει στον Ετσεβίτ το πράσινο φως για εισβολή.
1η τουρκική εισβολή : 20 Ιουλίου 1974. Η «νομιμοποίηση» της εισβολής από τον Μακάριο
 |
| Ο Μακάριος από το βήμα του ΟΗΕ (19/7/1074) ουσιαστικά καλεί την Τουρκία να επέμβει! |
Στις 20 Ιουλίου οι Τούρκοι θα κάνουν την απόβαση τους στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας.
Η Τουρκική Αεροπορία σφυροκοπεί ανελέητα από πριν το στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ και άλλα στρατηγικής σημασίας σημεία.
Τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ όπως και Κύπριοι στρατιώτες της ΕΦ προσπαθούν να αμυνθούν απέναντι σε ένα πανίσχυρο στρατό.
Είναι θλιβερό ότι με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής και ενώ μπορούσαν πράγματι έστω και μόνοι να αποσοβήσουν την επίθεση οι Κύπριοι αδελφοί μας, τα μέλη του Εφεδρικού, μικρές παραστρατιωτικές οργανώσεις πιστές προς τον Μακάριο και στον Λυσσαρίδη, διάφοροι αριστεροί-Ακελικοί αρνήθηκαν να πάρουν καν τα όπλα και να πολεμήσουν τον ξένο εισβολέα, πιστεύοντας ότι έτσι θα πέσει η “χούντα” και θα έρθει ο Μακάριος.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της Ουρανίας Κοκκίνου που έβλεπε τα Τουρκικά Αεροπλάνα να πραγματοποιούν ρίξεις αλεξιπτωτιστών και να αγαλλιάζεται η καρδιά της όπως είχε δηλώσει η ίδια.
Αντιθέτως τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ (που απελευθερώθηκαν με εντολή του Σαμψών πέντε μόλις μέρες προηγουμένως) θα λάβουν οι ίδιοι μέρος στην άμυνα του νησιού.
Στις 21 προς 22 Ιουλίου γίνεται η αποστολή αυτοκτονίας των Καταδρομέων της Α και Γ ΜΚ από την Κρήτη προς την Κύπρο.
Τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ όπως και Κύπριοι στρατιώτες της ΕΦ προσπαθούν να αμυνθούν απέναντι σε ένα πανίσχυρο στρατό.
 |
| 14 Αυγούστου 1914 (επί κυβερνήσεως Καραμανλή) : Η απόβαση των Τούρκων σχεδόν χωρίς καμία αντίσταση. Οι επιτελείς από την Αθήνα καθησύχαζαν ότι πρόκειται για νατοϊκή άσκηση! |
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της Ουρανίας Κοκκίνου που έβλεπε τα Τουρκικά Αεροπλάνα να πραγματοποιούν ρίξεις αλεξιπτωτιστών και να αγαλλιάζεται η καρδιά της όπως είχε δηλώσει η ίδια.
Αντιθέτως τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ (που απελευθερώθηκαν με εντολή του Σαμψών πέντε μόλις μέρες προηγουμένως) θα λάβουν οι ίδιοι μέρος στην άμυνα του νησιού.
Στις 21 προς 22 Ιουλίου γίνεται η αποστολή αυτοκτονίας των Καταδρομέων της Α και Γ ΜΚ από την Κρήτη προς την Κύπρο.
Στις 22 Ιουλίου ο Σαμψών (που έχει αναλάβει Πρόεδρος μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου) θα παραιτηθεί υπέρ του Κληρίδη σαν προϋπόθεση να επιτευχθεί και να επισπευσθεί εκεχειρία.
Στις 24 Ιουλίου θα καταρρεύσει και ο Ιωαννίδης.
Στις 24 Ιουλίου θα καταρρεύσει και ο Ιωαννίδης.
Ο Γκιζίκης καλεί τον Καραμανλή να αναλάβει την εξουσία και η δημοκρατία αποκαθίσταται στην Ελλάδα.
2η τουρκική εισβολή: 14 Αυγούστου 1974. Ο προδοτικός ρόλος του Καραμανλή
Εν μέσω εκεχειρίας οι Τούρκοι θα συνεχίσουν να εξοπλίζονται και προωθούνται σε στρατηγικα σημεία. Μεταξύ άλλων καταλαμβάνουν και το χωριό Καραβά-Λάπηθο προετοιμάζοντας το δεύτερο μέρος του σχεδίου τους.
Με την επιστροφή Καραμανλή στις 24 Ιουλίου ξεκινά και επίσημα η περίοδος της μεταπολίτευσης.
Με την επιστροφή Καραμανλή στις 24 Ιουλίου ξεκινά και επίσημα η περίοδος της μεταπολίτευσης.
Οι Τούρκοι δεν έχουν καταφέρει σχεδόν τίποτα και εάν ενισχυόταν η άμυνα της Κύπρου από δυνάμεις σταλμένες από την Ελλάδα τότε όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν.
Αντί αυτού ο πρωθυπουργός Καραμανλής δηλώνει στις 15/8/1974 στο δεύτερο διάγγελμα του:
"Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις την Κύπρο καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων. Και δεν ήτο δυνατόν να επεχειρηθή χωρίς τον κίνδυνον εξασθενίσεως της άμυνας αυτής ταύτης της Ελλάδος."Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ δηλαδή.
Στις 14 Αυγούστου το πρωί μετά από μιαν σύντομη ανάπαυλα διαπραγματεύσεων και “υποτιθέμενης εκεχειρίας”, οι Τούρκοι θα επιτεθούν κατά της Λευκωσίας όπου η ΕΛΔΥΚ ηρωικά θα σταματήσει την διχοτόμηση στο 38% του νησιού.
Αντί αυτού ο πρωθυπουργός Καραμανλής δηλώνει στις 15/8/1974 στο δεύτερο διάγγελμα του:
"Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις την Κύπρο καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων. Και δεν ήτο δυνατόν να επεχειρηθή χωρίς τον κίνδυνον εξασθενίσεως της άμυνας αυτής ταύτης της Ελλάδος."Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ δηλαδή.
Στις 14 Αυγούστου το πρωί μετά από μιαν σύντομη ανάπαυλα διαπραγματεύσεων και “υποτιθέμενης εκεχειρίας”, οι Τούρκοι θα επιτεθούν κατά της Λευκωσίας όπου η ΕΛΔΥΚ ηρωικά θα σταματήσει την διχοτόμηση στο 38% του νησιού.
 |
| 1619 αγνοούμενοι (αιχμάλωτοι πολέμου). Τα οστά κάποιων από αυτούς βρίσκονται τα τελευταία χρόνια και αποδίδονται στους συγγενείς τους (μέσω εξέτασης DNA) σε Ελλάδα και Κύπρο. ΟΥΔΕΠΟΤΕ Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε να καταδικαστεί η τουρκία για ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ αφού οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ! |
Ποιος έφταιξε ;
Η ανάμειξη των Άγγλων,ΟΗΕ και ΗΠΑ και του ίδιου του εβραιομασώνου Κίσσινγκερ είναι αδιάσειστο γεγονός. Εκείνοι όμως εξυπηρέτησαν τα δικά τους συμφέροντα.
Ο Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος όταν υπέγραψαν την συνθήκη Ζυρίχης Λονδίνου ποιου συμφέροντα εξυπηρετούσαν;
Ο Ιωαννίδης γιατί αφελώς εμπιστεύτηκε τους Αμερικάνους; και γιατί δεν αντέδρασε έστω και καθυστερημένα μετά την εισβολή;
Για το έγκλημα της Κύπρου ουδείς στην Ελλάδα δικάστηκε.
Ο φάκελος της Κύπρου παραμένει εδώ και τόσες δεκαετίες κλειστός, αφενός γιατί η δημοκρατία πούλησε την Κύπρο αφετέρου γιατί κρύβει πολύ προδοσία στα αποδεικτικά στοιχεία του.
Είναι εθνική ανάγκη να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου ώστε έστω και τώρα να αποδοθούν ευθύνες.
Η τραγωδία της Κύπρου δυστυχώς δεν είναι τόσο απλή όσο μπορεί να αποτυπωθεί σε μια ομιλία.
Ο Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος όταν υπέγραψαν την συνθήκη Ζυρίχης Λονδίνου ποιου συμφέροντα εξυπηρετούσαν;
Ο Ιωαννίδης γιατί αφελώς εμπιστεύτηκε τους Αμερικάνους; και γιατί δεν αντέδρασε έστω και καθυστερημένα μετά την εισβολή;
Ο φάκελος της Κύπρου παραμένει εδώ και τόσες δεκαετίες κλειστός, αφενός γιατί η δημοκρατία πούλησε την Κύπρο αφετέρου γιατί κρύβει πολύ προδοσία στα αποδεικτικά στοιχεία του.
Είναι εθνική ανάγκη να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου ώστε έστω και τώρα να αποδοθούν ευθύνες.
Η τραγωδία της Κύπρου δυστυχώς δεν είναι τόσο απλή όσο μπορεί να αποτυπωθεί σε μια ομιλία.
Χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες σκοτώθηκαν,δολοφονήθηκαν ή βίωσαν την βαρβαρότητα των τουρκόχοιρων.
Αγνοούμενοι ακόμα υπάρχουν και αναζητούνται.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι απέγιναν οι φυλακισμένοι στα Άδανα.
Ούτε φυσικά μπορούμε να ξεχάσουμε την δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του Σολομού.
Αγνοούμενοι ακόμα υπάρχουν και αναζητούνται.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι απέγιναν οι φυλακισμένοι στα Άδανα.
Ούτε φυσικά μπορούμε να ξεχάσουμε την δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του Σολομού.
Σε αυτούς όλους τους γνωστούς και άγνωστους Ήρωες αφιερώνεται η σημερινή μας εκδήλωση.Σας ευχαριστώ,
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Ελληνορθόδοξη Στρατιά
Δευτέρα, 20 Ιουλίου 2020
Γερμανία.Δεν Ξεχνάμε έξω από το Τούρκικο προξενείο του Αμβούργου!
Δεν Ξεχνώ
και αγωνιζόμαστε για μια
Κύπρο Ελεύθερη και Ελληνική!
Ζήτω η Ένωση
Σαράντα έξι χρόνια πόνου. Σαράντα έξι χρόνια προσμονής.Σαρανταέξι χρόνια απραξίας.
Ο Αττίλας εκεί.Ακόμα εκεί....να μολύνει την Γη μας.
Ο βάρβαρος Αττίλας που έσπειρε την καταστροφή. Τον θάνατο. Την βεβήλωση σε κάθε τι Ορθόδοξο και Ελληνικό.Που άφησε πίσω του χιλιάδες αγνοούμενους για να γίνει το δράμα σε Κύπρο και Ελλάδα ακόμα μεγαλύτερο. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν 900 αγνοούμενοι.
Η Τουρκική θηριωδία δεν επιτρέπει ούτε και σήμερα σε αυτές τις ψυχές να βρουν την ησυχία τους. Ούτε και στις οικογένειές τους.
Και εσείς μας μιλάτε για φιλία των λαών.
Ποιων λαών;
Αυτών που ακόμα και σήμερα τα χέρια είναι βαμμένα με Αίμα Ελληνικό;
Όχι καμία φιλία κανένας συμβιβασμός!
Σαν Έλληνες πρώτα από όλα και μετά ως Ιερός Λόχος Γερμανίας, νιώσαμε την ανάγκη να μνημονεύσουμε τα θύματα αυτού του πολέμου.Σε μία λιτή αλλά γεμάτο Ελλάδα και Χριστό τελετή μνημονεύσαμε τους γνωστούς και άγνωστους Ήρωες της προδοσίας του 1974.
Η Τουρκία δυστυχώς δεν αλλάζει. Απειλεί, δεν σέβεται τίποτε. Ούτε καν την Αγιά Σοφιά.
Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ξέρουμε όμως πως όλα εξυπηρετούν το σχέδιο Του.
Ξέρουμε πως θα μας φωτίσει ο Κύριος και θα γυρίσουμε και στην Κερύνεια και στην Αμμόχωστο και στην Αγιά Σοφιά.
Και επειδή κανείς δεν ξεχνάει και τίποτα δεν ξεχνιέται
θελήσαμε να δώσουμε ειρηνικά το παρών
και έξω από το τουρκικό προξενείο του Αμβούργου...
Ζήτω η Ένωση
Ζήτω η Ορθοδοξία.
Ζήτω η μία και αδιαίρετος Ελλάς.
 |
| Δεν Ξεχνώ και αγωνιζόμαστε για μια Κύπρο Ελεύθερη και Ελληνική! Ζήτω η Ένωση |
Ο Αττίλας εκεί.Ακόμα εκεί....να μολύνει την Γη μας.
Ο βάρβαρος Αττίλας που έσπειρε την καταστροφή. Τον θάνατο. Την βεβήλωση σε κάθε τι Ορθόδοξο και Ελληνικό.Που άφησε πίσω του χιλιάδες αγνοούμενους για να γίνει το δράμα σε Κύπρο και Ελλάδα ακόμα μεγαλύτερο. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν 900 αγνοούμενοι.
Η Τουρκική θηριωδία δεν επιτρέπει ούτε και σήμερα σε αυτές τις ψυχές να βρουν την ησυχία τους. Ούτε και στις οικογένειές τους.
Και εσείς μας μιλάτε για φιλία των λαών.
Ποιων λαών;
Αυτών που ακόμα και σήμερα τα χέρια είναι βαμμένα με Αίμα Ελληνικό;
Όχι καμία φιλία κανένας συμβιβασμός!
Σαν Έλληνες πρώτα από όλα και μετά ως Ιερός Λόχος Γερμανίας, νιώσαμε την ανάγκη να μνημονεύσουμε τα θύματα αυτού του πολέμου.Σε μία λιτή αλλά γεμάτο Ελλάδα και Χριστό τελετή μνημονεύσαμε τους γνωστούς και άγνωστους Ήρωες της προδοσίας του 1974.
Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ξέρουμε όμως πως όλα εξυπηρετούν το σχέδιο Του.
Ξέρουμε πως θα μας φωτίσει ο Κύριος και θα γυρίσουμε και στην Κερύνεια και στην Αμμόχωστο και στην Αγιά Σοφιά.
Και επειδή κανείς δεν ξεχνάει και τίποτα δεν ξεχνιέται
θελήσαμε να δώσουμε ειρηνικά το παρών
και έξω από το τουρκικό προξενείο του Αμβούργου...
θελήσαμε να δώσουμε ειρηνικά το παρών
και έξω από το τουρκικό προξενείο του Αμβούργου...
Ζήτω η Ένωση
Ζήτω η Ορθοδοξία.
Ζήτω η μία και αδιαίρετος Ελλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου