γράφει ο Θανάσης Κ.
Ο Σαμαράς πιστώνεται από χθες μια μεγάλη ανατροπή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα:
Έδειξε ότι το «μέχρι τέλους» μπορεί να γίνει πραγματικότητα!
Και να σκεφτείτε ότι βρισκόμαστε ακόμα μόνο στην αρχή (του τέλους)…
Γιατί αυτό είναι «μεγάλη ανατροπή»;
Γιατί απλούστατα, όταν ξεκίνησε αυτή η σκευωρία σπίλωσης δέκα πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ – με εργαλείο το «σκάνδαλο Νοβάρτις», που δεν ψάχθηκε ποτέ – κανείς δεν πίστευε ότι τα πράγματα θα έφθαναν μέχρις εδώ που έφτασαν σήμερα:
Δηλαδή, κανείς δεν περίμενε ότι θα ξεκινούσε και επίσημα η Ελληνική Βουλή τη διαδικασίας παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο…
Κι όμως, η υπόθεση προχώρησε…
Κι εδώ υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ ως τώρα…
Όσοι έστησαν τη σκευωρία πίστευαν αρχικά ότι:
* Πρώτον, τα κατηγορούμενα πρόσωπα θα πανικοβληθούν και θα προσπαθούν καθένας να αποδείξει την αθωότητά του!
Θα επικρατούσε δηλαδή το γνωστό: «ο σώζων εαυτόν σωθήτω!»
* Δεύτερον, τα πρόσωπα που σπιλώθηκαν ήταν έτσι επιλεγμένα ώστε να δοθεί η ευκαιρία στο χώρο της αντιπολίτευσης να εκκαθαριστούν οι πιο σκληροί αντίπαλοι της τότε κυβέρνησης Τσίπρα: Στην ΝΔ να εκκαθαριστούν οι «Σαμαρικοί» και στο ΚΙΝΑΛ να εκκαθαριστούν οι οπαδοί του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Ο Τσίπρας και η παρέα του είχαν – κακώς όπως αποδείχθηκε – τη βεβαιότητα, ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα απομόνωναν τους κατηγορούμενους μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητά τους. Κι έτσι θα αποδυναμωνόταν κάθε αντίσταση σε συνεργασίες η συναίνεση προς την τότε κυβέρνηση Τσίπρα…
Θα αποδυναμωνόταν μάλιστα και η λαϊκή αντίδραση προς τη Συμφωνία των Πρεσπών, μια που ο πιο σκληρός πολέμιός της, ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, που διάλεξαν εκείνοι τη στιγμή να τον κατηγορήσουν ως δήθεν «διεφθαρμένο»…
* Τρίτο, οι σκευωροί πίστευαν ότι αν έψαχναν τα πάντα (λογαριασμούς, συνεργάτες, τραπεζικές θυρίδες, συγγενείς και φίλους) των προσώπων αυτών, όλο και κάτι θα έβρισκαν! Ακόμα κι αν ήταν ασήμαντο ή απολύτως αθώο, θα μπορούσαν ωστόσο να στήσουν μια «επικοινωνιακή καταιγίδα»…
Όπως έκαναν σε βάρος του Σταύρου Παπασταύρου. Που ήξεραν από την αρχή ότι ο λογαριασμός που του χρέωσαν δεν ήταν δικός του, ο ίδιος ήταν μόνον ο «κατά νόμον διαχειριστής» του, κι όμως τον ταλαιπωρούσαν επί πέντε χρόνια.
Έτσι φαντάστηκαν ότι θα μπορούσαν να ταλαιπωρήσουν τον Αντώνη Σαμαρά, το Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Άδωνη Γεωργιάδη, τον Ανδρέα Λοβέρδο, τον Δημήτρη Αβραμόπουλο…
Πίστευαν λοιπόν, ότι και κάτι ελάχιστο αν έβρισκαν, θα έφτανε για να κάνουν τεράστιο θόρυβο:
Να προφυλακίσουν κάποιους από αυτούς. Να κυκλοφορήσουν πρωτοσέλιδα με τη φωτογραφία, ας πούμε του Σαμαρά ή το Βενιζέλου με… χειροπέδες, να διαβαίνουν την είσοδο της φυλακής.
Κι ύστερα να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές, κραδαίνοντας τη «ρομφαία» κατά του «σάπιου πολιτικού συστήματος».
Κι όταν, μετά από χρόνια, οι δίκες αποδείκνυαν ότι οι κατηγορούμενοι ήταν αθώοι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κερδίσει και δεύτερη τετραετία. Οι αντίπαλοί του θα τον είχαν «προσκυνήσει». Και θα κυβερνούσε πλέον ασυγκράτητος ο ίδιος – και χωρίς φραγμούς από πουθενά.
Σε αυτό το σχεδιασμό ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βοήθεια μάλλον και από διάφορες «συνιστώσες» – και του ΠΑΣΟΚ που δεν είχε πάει ακόμα στο ΣΥΡΙΖΑ (πήγε αργότερα) αλλά και της ΝΔ (την περιβόητη «γαλάζια συνιστώσα»)…
Αυτή είναι η πλευρά της ιστορίας, που την γνωρίζουν πολλοί, την υποπτεύονται περισσότεροι, την υπαινίσσονται κάποιοι, αλλά ακόμα δεν την λέει καθαρά κανείς…
Δυστυχώς υπήρξαν και «δούρειοι ίπποι» εντός των τειχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ…
Όμως, το σχέδιο αυτό απέτυχε…
— Οι κατηγορούμενοι δεν έσπευσαν… «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!
Πέρασαν όλοι τους στην αντεπίθεση! Μετωπική και αδυσώπητη αντεπίθεση…
—Συμμάχησαν μεταξύ τους και με την αλήθεια τους.
–Και η στάση τους συμπαρέσυρε τα κόμματά τους συνολικά, που τους συμπαραστάθηκαν πλήρως…
Αντί να κατακερματιστεί η τότε αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ, ενώθηκε όσο ποτέ…
Αντί να διασπαστεί η ΝΔ έγινε πιο συμπαγής!
Κι αντί να φοβηθούν οι κατηγορούμενοι, άρχισαν τις μηνύσεις και πήγαν τους αντιπάλους τους… «αίμα»!
* Τέταρτο: τότε κινήθηκαν οι εφεδρείες του «συστήματος» και προσπάθησαν να εξουδετερώσουν την αντεπίθεση των κατηγορουμένων.
Αρχικά έβαλαν στο αρχείο τις μηνύσεις κατά της εγκληματικής ομάδας και των σκευωρών (που περιλάμβανε – τουλάχιστον στη μήνυση Σαμαρά – και τον ίδιο τον Τσίπρα! Ενώ στη μήνυση Βενιζέλου, όπου δεν κατονομαζόταν ο Τσίπρας, ωστόσο το καταγγελλόμενο αδίκημα ήταν «εσχάτη προδοσία»…)
Όμως, σε λίγο ήταν τόσο συντριπτικά τα στοιχεία των μηνυόντων και τόσο γελοίες οι κατηγορίες εναντίον τους, ώστε η υπόθεση άρχισε να «μπάζει από παντού» και οι μηνύσεις ανασύρθηκαν.
Και μάλιστα ανασύρθηκαν όσο κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα (Ιανουάριο του 2019). Στο μεταξύ είχαν ψαχτεί τα πάντα για τα 10 κατηγορούμενα πολιτικά πρόσωπα και δεν βρέθηκε το παραμικρό. Μα απολύτως τίποτα…
Κι έτσι, όταν ανασύρθηκε η μήνυση Σαμαρά – από τον ίδιο εισαγγελέα που την είχε αρχειοθετήσει αρχικά – τότε πλέον η σκευωρία είχε καταρρεύσει!
Όλοι κατάλαβαν τότε ότι οι σκευωροί την είχαν πατήσει.
Αλλά κανείς δεν πίστευε ακόμα, ότι θα έφτανε η ώρα της τιμωρίας τους…
Ο Σαμαράς είχε δικαιωθεί, αλλά το «μέχρι τέλους» φαινόταν «ανέφικτο»…
Και όμως…
Και τώρα η άλλη μισή ιστορία που δεν ειπώθηκε:
Μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την απώλεια της διακυβέρνησης από τον Τσίπρα, φάνηκε προς στιγμήν ότι η υπόθεση θα κουκουλωθεί!
* Πέμπτο, αρχικά έπεσε η ιδέα (στο χώρο της ΝΔ πλέον) να μην παραπεμφθεί ο Παπαγγελόπουλος σε Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής! Παρά να κριθεί από την … «τακτική δικαιοσύνη»! Με το πρόσχημα ότι όσο φέρεται να έκανε τα έκανε «επ’ ευκαιρία» των καθηκόντων του κι όχι «στα πλαίσια» των υπουργικών καθηκόντων του.
Το «επιχείρημα» αυτό υπήρξε εξ αρχής γελοίο. Αν έκανε αυτά που κατηγορούνταν (να στήσει πρωτοφανή σκευωρία κατά πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης Τσίπρα) ήταν κεντρική και σχεδόν αποκλειστική υπουργική του ενασχόληση. Μπόρεσε και τα προετοίμασε, μπόρεσε και τα έστησε, μπόρεσε και τα προχώρησε, όχι «επ’ ευκαιρία» της υπουργικής του θέσης, αλλά εξ αιτίας της υπουργικής του θέσης! Επομένως, πήγαινε για Προανακριτική καραμπινάτος…
Ύστερα έγινε προσπάθεια να πέσει στα μαλακά. Να του αποδοθούν πλημμελήματα! Πάντως όχι κακούργημα…
Κι ακόμα να του αποδοθούν κατηγορίες, που δεν θα μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν. Άρα θα κατέπιπταν.
Ας πούμε, πήγε να του αποδοθεί «ηθική αυτουργία» σε αδίκημα στο οποίο δεν υπήρχαν «φυσικοί αυτουργοί»!
Και πώς να υπάρχουν; Αφού «φυσικοί αυτουργοί» ήταν οι Εισαγγελείς Διαφθοράς, δηλαδή η Τουλουπάκη και οι δύο συνεργάτες της, που παρέμεναν στη θέση τους και χειρίζονταν ακόμα τις υποθέσεις που τους είχε αναθέσει να στήσουν ο ερευνόμενος Παπαγγελόπουλος…
Μέχρι πριν λίγους μήνες ακόμα η Προανακριτική έμοιαζε ότι θα οδηγούσε σε μιαν ανώδυνη εκτόνωση σε ένα εύσχημο κουκούλωμα…
Ο Τσίπρας σίγουρος ότι η νέα κυβέρνηση τον κάλυπτε, κόμπαζε ακόμα και προκαλούσε…
* Έκτο: Στο μεταξύ η Εισαγγελέας Διαφθοράς Τουλουπάκη, που όπως φαίνεται ήταν κεντρικό εκτελεστικό πρόσωπο σε όλη των σκευωρία, πήρε δεύτερη και τρίτη ανανέωση της θητείας της! Παρά το γεγονός ότι συνάδελφοί της – και προϊστάμενοι της ακόμα – Εισαγγελείς είχαν αρχίσει να την καταγγέλλουν δημόσια για διάφορα…
Κι έτσι επί ένα χρόνο ακόμα, επί κυβέρνησης ΝΔ πλέον, η Εισαγγελείς που εκτέλεσαν την σκευωρία Παπαγγελόπουλου επί ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονταν στη θέση τους παρά το γεγονός ότι είχαν καταγγελθεί ακόμα και από συναδέλφους τους Εισαγγελείς!
Τα «πέπλα προστασίας» του παραδικαστικού που είχε στήσει ο Παπαγγελόπουλος έμοιαζαν ακόμα πολύ «ανθεκτικά».
Τώρα πια, φαινόταν να την προστατεύει κι ένα ιδιότυπο «κύκλωμα από την Κρήτη»…
Μετά από αρκετούς μήνες αποκαλύψεων στην Εξεταστική, το «Μέχρι τέλους» έμοιαζε ακόμα μακρινό…
* Έβδομο: Και ξαφνικά – εκεί που πολλοί πίστευαν ότι η υπόθεση θα ξεφούσκωνε – έσπασαν όλες οι «γραμμές άμυνας» ταυτόχρονα:
— Ασκήθηκε δίωξη στην Τουλουπάκη για διαφθορά.
— Το πόρισμα κατονομάζει τις ευθύνες και της Τουλουπάκη και των δύο συνεργατών της που μάλλον συμ-παραπέμπονται μαζί με τον Παπαγγελόπουλο.
— Η κατηγορίες κατά του Παπαγγελόπουλου περιλαμβάνουν και τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης (συμμορίας) και κακουργηματική ηθική αυτουργία.
— Υπάρχουν πλέον και οι «φυσικοί αυτουργοί» (Τουλουπάκη κλπ)
Δηλαδή η υπόθεση «δένει» από παντού…
— Κατονομάζονται και οι ευθύνες Τσίπρα (ότι γνώριζε τη σκευωρία κλπ.)
— Ενώ από άλλες υποθέσεις που άρχισαν να «σκάνε» (ηχητικό Παπά-Μυωνή, ηχητικό Καλογρίτσα κλπ.) αποκαλύπτονται πλέον και ευθύνες του τότε Μαξίμου (δηλαδή των Τσίπρα-Παπά), που είναι αδύνατο πλέον να κουκουλωθούν.
Κι έτσι για πρώτη φορά το «Μέχρι τέλους», αρχίζει να αποκτά υπόσταση.
Τώρα δεν γελάνε πιά, όσοι κάγχαζαν όταν το άκουγαν πριν δύο χρόνια…
Όσοι ήταν άνετοι, «αμέριμνοι» και προκαλούσαν μέχρι πριν λίγους μήνες, τώρα πια ανησυχούν. Και δικαίως!
Τώρα το «Μέχρι τέλους» τους τρομάζει.
Και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή (του τέλους)…
Γιατί θα βγουν ακόμα πολλά.
ΥΓ1 Και παρεμπιπτόντως, κανένα σοβαρός Πρωθυπουργός δεν θέλει να πάει τους αντιπάλους του στη φυλακή. Ούτε ο Μητσοτάκης βέβαια, αλλά ούτε και ο Σαμαράς. Ο τελευταίος ήταν Πρωθυπουργός για δυόμιση χρόνια, ούτε σκευωρίες έστησε, ούτε κουκουλοφόρους ψευδομάρτυρες επιστράτευσε…
Αλλά εδώ δεν μιλάμε για το αν ο Πρωθυπουργός θέλει να στείλει τους αντιπάλους του φυλακή – που ορθώς δεν θέλει…
Εδώ πρόκειται για το αν η Δικαιοσύνη πρόκειται να κουκουλώσει εγκληματική οργάνωση – που, ασφαλώς, δεν πρόκειται να κουκουλώσει…
ΥΓ.2 Τώρα λοιπόν, τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους.
Τώρα δεν είναι ο Πρωθυπουργός που «κυνηγάει» τους αντιπάλους του.
Είναι η Δικαιοσύνη που αποκαλύπτει όσους έστησαν παραδικαστικό, έστησαν παρακράτος και έστηναν σκευωρίες.
Και στο έργο της Δικαιοσύνης – που επιχειρεί την αυτοκάθαρσή της – κανείς δεν μπορεί να επέμβει.
ΥΓ.3 Οι «δούρειοι ίπποι», μάλλον δεν τα κατάφεραν αυτή τη φορά. Το «μέχρι τέλους» τους ξεπάστρεψε. Και αυτούς…
ΥΓ.3 Τελικά η ιστορία που δεν ειπώθηκε ακόμα είναι πιο συναρπαστική απ’ όσα ήδη μάθαμε…
Και να σκεφτείτε ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή (του τέλους)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου