Στη ζωή μου έχω διαβάσει – και διαβάζω ακόμα – πάρα, μα πάρα, πολλά βιβλία. Όμως η εκτίμηση της σημερινής κατάστασης, από μέρους μου, πολύ λίγο έχει να κάνει με τα βιβλία. Έχει να κάνει με αυτό που είχε πει κάποτε ο πατέρας του γνωστού σε μας Ιμπραήμ, ο Μωχάμετ Άλυ της Αιγύπτου (εκ της ημετέρας πόλεως της Καβάλας προερχόμενος): «Τα μόνα βιβλία που διαβάζω ποτέ είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων, και σπανίως τα διαβάζω λάθος»!
Διονύσιος Σ Δραγώνας: Σιωπηρή πλειοψηφία!
Η ψήφος μολονότι θεωρείται υποχρεωτική και δη το μεγαλύτερο δώρο, που προσφέρει απλόχερα η Πολιτεία σε κάθε πολίτη, που πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, εν τοις πράγμασι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αντικρίζουμε αβυσσαλέα νούμερα αποχής. Η εκλογική «εγκράτεια» ενίοτε μεταφράζεται, ως η μη δυνατότητα κάποιων πολιτών, να παραβρεθούν εις τα εκλογικά κέντρα για να ασκήσουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους, εντούτοις θεωρείτε κατά κύριο λόγο, ως ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς τους ιθύνοντες, τη κατάσταση που δρομολογείτε από τους τελευταίους, και ενδεχομένως και προς το πολίτευμα. Δηλονότι, ομοθυμαδόν οι αποτελούντες τη λεγομένη «αποχή» προοιωνίζουν, βέβαια αλυσιτελώς, την απαρέσκειά τους προς τους υποψηφίους, οι οποίοι δεν μπορούν να τροποποιήσουν, κατά αυτούς, την υφιστάμενη κατάσταση.
Ο Δήμος Καλαμάτας βλέπει θετικά και επιδιώκει την ανέγερση κτηρίου στην Πολιανή που θα στεγάσει το Μουσείο των ηρώων του ’21, Παπαφλέσσα και Αναγνωσταρά. Αυτό υπογράμμισε σήμερα, Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022 ο Δήμαρχος, Θανάσης Βασιλόπουλος, σε αντιπροσωπεία που τον επισκέφθηκε για τον σκοπό αυτό.
Π
|
Ο εκμαυλισμός της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς, η οποία
δύναται να στηλιτεύει μέσω του βήματος, που τις παρέχεται ένδον του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
καθετί που κείται υπέρ της Πατρίδος, έχει αποβεί σε «χόμπι». Με ένα
αντικειμενικά σημαντικό αντιπολιτευτικό ποσοστό για να την εντάξει στη Βουλή, προσεταιρίζει
κάθε παροριστή, που τον νομιμοποίησε, με αποτέλεσμα να έχουμε την αλλοίωση του εκλογικού
αποτελέσματος. Ο λήθαργος αρκετών και ενδεχομένως η μερική τους αδιαφορία βοηθά
κατά κόρον τη δημιουργία στράτας από πρώην κομμουνιστές, ώστε αενάως να εκλέγονται
και δη να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν εν σχέσει με την οδό που θα ακολουθήσει
το Ελλαδικό κράτος.
O Δήμος Βορείων Τζουμέρκων σε Συνδιοργάνωση με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων και την συμμετοχή της Αδελφότητας Σαρακατσαναίων Ηπείρου, διοργανώνουν εκδήλωση για τον προεπαναστατικό ήρωα των Αγράφων Αντώνη Κατσαντώνη την Παρασκευή 18-2-2002 στα Ιωάννινα στο ξενοδοχείο DU LAC.
Η επανεμφάνιση του μακεδονισμού της Αριστεράς
του Γιώργου Καραμπελιά
Εν τούτοις, στα πλαίσια της ενίσχυσης των εθνομηδενιστικών τάσεων στο εσωτερικό της Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, εγκαταλείπονται σταδιακώς τοποθετήσεις όπως εκείνη του Συνασπισμού των αρχών της δεκαετίας του 1990. Αντίθετα, ιδιαίτερα μετά το 2000, η εξωκοινοβουλευτική Άκρα Αριστερά, οι Οικολόγοι, ο Συνασπισμός, αλλά και το ΚΚΕ θα αρχίσουν να επιστρέφουν στον πατροπαράδοτο «μακεδονισμό» ξανασυναντώντας τις παλιές καλές παραδόσεις του πρώιμου ΚΚΕ. Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτή την επιστροφή στις ρίζες θα διαδραματίσουν διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί που θα συμπεριλάβουν την επιστροφή στον μακεδονισμό στο συνολικό εγχείρημα της «κατεδάφισης των εθνικών μύθων» το οποίο θα αναλάβει η διαρκώς ενισχυόμενη επί δύο τουλάχιστον δεκαετίες εθνομηδενιστική Αριστερά[1].
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Κάποια στιγμή, η κρίση
για την Ουκρανία και η νέα ψυχροπολεμική αντιπαράθεση των Δυτικών και Ρώσων
ελεφάντων θα εκτονωθεί, μάλλον με διάλογο και διαπραγματεύσεις. Ούτε η Δύση –
ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ – ούτε η Ρωσία θα οδηγήσουν τα πράγματα σε πόλεμο. Δεν συμφέρει σε
κανέναν, επειδή και οι δύο πλευρές συνειδητοποιούν ότι ένας πόλεμος για την
Ουκρανία:
Θα αλλάξει τον χάρτη της Ευρώπης. Θα αναδιατάξει δραματικά σφαίρες επιρροής και ισοζύγια ισχύος. Θα επηρεάσει το ενεργειακό της Γηραιάς Ηπείρου. Θα διαταράξει διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Θα έχει τρομερές επιπτώσεις σε ανθρώπινες ζωές με οικονομικές καταστροφές.
Η στροφή των Λαϊκών Μετώπων
Μπροστά στον αυξανόμενο φόβο της Σοβιετικής Ένωσης απέναντι στην άνοδο του φασισμού, στο 6ο συνέδριο του ΚΚΕ, τον Δεκέμβριο του 1935, καθώς ολοκληρώνεται η στροφή προς τα Λαϊκά Μέτωπα –και μετά το αποτυχημένο βενιζελικό πραξικόπημα της 1ης Μαρτίου του 1935–η αυτοδιάθεση των Μακεδόνων εγκαταλείπεται και μεταβάλλεται σε «παραχώρηση ίσων δικαιωμάτων στις μειονότητες». Εντούτοις, στην ίδια απόφαση σημειώνεται πως πρόκειται απλώς για τακτική υποχώρηση:
Η γένεση των «Σλαβομακεδόνων» ως έθνους
Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς
Οι υποστηρικτές μιας αυτόνομης σλαβομακεδονικής εθνότητας, σε αυτή την πρώτη περίοδο, ήταν ιδιαίτερα λιγοστοί και θα αρχίσουν να ακούγονται για πρώτη φορά μετά την αποτυχία της βουλγαρόφωτης εξέγερσης του Ήλιντεν. Τότε –αμέσως μετά–, τον Δεκέμβριο του 1903, εκδόθηκε, από τον Κρίστε Μισίρκωφ, το θεωρούμενο ως μανιφέστο των Σλαβομακεδόνων βιβλίο, Μακεδονικές υποθέσεις (Za makedonckite raboti)[1],που υποστήριζε την ανάγκη να διαμορφωθεί μια ενιαία σλαβική μακεδονική γλώσσα. Μεταξύ άλλων, ο Μισίρκωφ υποστηρίζει πως οι Σλαβομακεδόνες κινδυνεύουν να πέσουν θύματα του ανταγωνισμού των Βουλγάρων, των Σέρβων και των Ελλήνων και, επομένως, θα πρέπει να συγκροτήσουν μια αυτόνομη ταυτότητα, έστω και αν αυτή δεν είχε προϋπάρξει στο παρελθόν.
Ο συρφετός, ήτοι η αγελαία μάζα που ετίθετο εν πενία, αποφάσισε να εκλέξει ένα ζοφερό «τσούρμο» για να κυβερνήσει αυτό το τόπο. Οι πριμοδοτήσεις που δόθηκαν ήταν αδιάλειπτες, με αποτέλεσμα άτομα με μη στωική στράτα, να αναλαμβάνουν θέσεις, που χαρακτηρίζονταν ως «θέσεις ευθύνης», μολονότι οι ίδιοι πίστευαν πως βρίσκονταν πιθανώς στην έπαυλή τους, δηλονότι εκεί όπου αποφασίζουν, δίχως δεύτερη σκέψη. Η μη άοκνη και στενευμένη προετοιμασία τους φάνηκε εν ριπή οφθαλμού, αφού στο τέλος και οι ίδιοι το ομολόγησαν. Η οικονομική καταβαράθρωση συνέχιζε να υφίσταται, ενώ η ηθική καταβαράθρωση αυξανόταν αενάως.
Συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη (21-1-18) και τρία από το αντίστοιχο στην Αθήνα (20-1-19) εναντίον στην Συμφωνία των Πρεσπών. Όμως και δύο από την κύρωση της Συμφωνίας από την Ελληνική Βουλή με ψήφους των βουλευτών του Σύριζα, μέρος του Ποταμιού και μέρος των ΑΝΕΛ. Το Μακεδονικό, όπως αναφέρει στην παρακάτω εκτενή μελέτη ο Γ. Καραμπελιάς, αποτελεί το προπατορικό αμάρτημα της αριστεράς και μόνο αυτή θα μπορούσε να το “λύσει” με τόσο άσχημο και επιζήμιο για την Ελλάδα τρόπο.
