Διονύσιος Σ Δραγώνας: Σιωπηρή πλειοψηφία!

                                Διονύσιος Σ Δραγώνας: Σιωπηρή πλειοψηφία!

 Η ψήφος μολονότι θεωρείται υποχρεωτική και δη το μεγαλύτερο δώρο, που προσφέρει απλόχερα η Πολιτεία σε κάθε πολίτη, που πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, εν τοις πράγμασι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αντικρίζουμε αβυσσαλέα νούμερα αποχής. Η εκλογική «εγκράτεια» ενίοτε μεταφράζεται, ως η μη δυνατότητα κάποιων πολιτών, να παραβρεθούν εις τα εκλογικά κέντρα για να ασκήσουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους, εντούτοις θεωρείτε κατά κύριο λόγο, ως ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς τους ιθύνοντες, τη κατάσταση που δρομολογείτε από τους τελευταίους, και ενδεχομένως και προς το πολίτευμα. Δηλονότι, ομοθυμαδόν οι αποτελούντες τη λεγομένη «αποχή» προοιωνίζουν, βέβαια αλυσιτελώς, την απαρέσκειά τους προς τους υποψηφίους, οι οποίοι δεν μπορούν να τροποποιήσουν, κατά αυτούς, την υφιστάμενη κατάσταση.

  Βέβαια, γνωστός τοις πάσι αποτελεί ο λόγος, που μερικοί αυλοκόλακες παρευρίσκονται στα εκλογικά κέντρα, αφού το τελούν για λόγους πελατειακών σχέσεων, που σε μία δυτική δημοκρατία συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα αμοραλισμού, με αποτέλεσμα να έχουμε αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος. Δυστυχώς, τούτο το διακύβευμα δεν είναι καινοφανές, αλλά εμφανίζεται από την ανάδυση της δημοκρατίας, μετά την μερική ολοκλήρωση της Ελληνικής Επαναστάσεως, μέχρι ώσπου η Ελλάς είτε δεν είχε δημοκρατία, άρα και όχι εκλογές, ή όταν εισήλθαμε σε καθεστώς ΔΟΕ τέλη του 19ου αιώνος.

  Ο φενακισμένος Ελληνικός λαός βαθμηδόν αρνείται συθέμελα τη κάθε συμμετοχή του στα κοινά, ήτοι στα δρώμενα που πραγματοποιούνται εις ένα δημοκρατικό πολίτευμα, όπως το σημερινό, καίτοι ο δείκτης δημοκρατίας μας κλιμακωτά χάνει έδαφος, με τούτο να αποτελεί όνειδος. Συνάμα πλειστάκις εισακούγονται φωνές, οι οποίες αμφισβητούν την εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων, άρα κατ΄ επέκταση και την άποψη των Ελλαδιτών εν σχέσει με τη πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου μας. Όθεν, γεννάται έτσι το εξής εύλογο ερώτημα: ποια είναι η άποψη των Ελλαδιτών, εν τέλει, αφού έχουμε κυβερνήσεις μειοψηφίας (ουχί μονάχα σήμερα αλλά και στο παρελθόν);

  Η τηλοψία καίτοι θωρείται ως εργαλείο φαιάς προπαγάνδας έχοντας ως λειτουργούς τους εξωνημένους δημοσιογράφους, οι οποίοι δεν εκφράζουν τη κοινή γνώμη, αλλά τη διαμορφώνουν, πολλάκις μέσω της λεωφόρου της παρακολουθήσεως του κοινού συγκεκριμένων εκπομπών, «εκδίδουμε» ορισμένα συμπεράσματα. Επί παραδείγματι, η περιβόητη και περίφημη σειρά «Άγιος Παΐσιος- από τα Φάρασα στον ουρανό», η οποία δυνάμει των ποσοστών τηλεθέασης, που ουδεμία αμφισβήτηση χωρούν, έρχεται πρώτη με διαφορά σε σχέση με τις άλλες εκπομπές, που μεταδίδονται ταυτοχρόνως με τη προαναφερόμενη σειρά, εξάγει τη προτίμηση του τηλεοπτικού κοινού.   

  Στα ΜΚΔ (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης) πάλι καταφθάνει πρώτη, και συγκεκριμένα στο «Twitter», που είναι η πρώτη τάση. Τούτου σημαίνει πως πράγματι το ποίμνιο, παρόλο που δεν κείται τις Κυριακές εις ολόκληρον στις Εκκλησίες ένεκεν της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, συνεχίζει να παρακολουθεί εκπομπές με αμιγώς θρησκευτικό (Ορθόδοξο) περιεχόμενο. Οι στωικοί και η νηνεμία εις το πολιτικό γίγνεσθαι εν σχέσει με θρησκευτικού περιεχομένου ζητημάτων δεν συνεπάγεται με πλήρη αδιαφορία των Χριστιανών προς την αρραγή πίστη μας. Καθώς φαίνεται ο πανακής Άγιος Παΐσιος από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας συνεχίζει αταλάντευτα να διακηρύττει το μήνυμα της πίστεως, γι΄ αυτό κιόλας παρακολουθείτε με ιδιαίτερο ζήλο.

  Ασφαλώς, όσοι «ταξιδιώτες κομμάτων» επιδίωξαν να αμαυρώσουν με εωσφορικά τερτίπια το πρόσωπο του Αγίου από τα Φάρασα, ενός Αγίου που έζησε μεσούντος του προηγούμενου αιώνος, κατάφεραν, εν τέλει, να δεχτούν δριμεία κριτική, αλλά και την αναγγελία της παρουσίας τους στους ναούς της Δικαιοσύνης, αφού ο συγκεκριμένος πρόσβαλε την επικρατούσα θρησκεία. Οι τραμπούκοι σκέψεων και ιδεών ανερυθρίαστα, ως ιταμοί και στυγνοί, εξοβελίζουν αδιαλείπτως βαρείς χαρακτηρισμούς, αφού δεν έχουν το υπόβαθρο να αντιληφθούν πως ο άκαμπτος Ελληνικός λαός παραμένει Ορθόδοξος και το δείχνει μέσω και της παρακολούθησης τέτοιων σειρών. 

  Αγαθή τη τύχη, η εύνοια πολλών προς τη πίστη μας, μας βοηθά παρασάγγας ώστε σε μία κοινωνία απαγορεύσεως της ελευθερίας της έκφρασης, να συνεχίσουμε τη στράτα Του Χριστού. Η ευαρέσκεια αυτή από τους οικονομικά καθημαγμένους παρό της συνεχούς αυξήσεως των τιμών, που αποτελεί τη δαμόκλειο σπάθη ενός οίκου, ευτυχώς, μέσω της ειλικρινούς μετάνοιας επέρχεται ο σύμφυτος της δαψιλής ζωής (ουχί από την υλική πλευρά) ενάντια στην ένδεια των σκαιών.

  Ως έπος ειπείν, εν καιρώ ευελπιστούμε αυτή η σιωπηρή πλειοψηφία να παύσει να θεωρείτε ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω, αλλά να αποτελέσει τον ίλιγγο κατά της καθεστηκυίας τάξης. Ως παρρησιαστής πιστεύω ακράδαντα πως ο εκμαυλισμός εν ευθέτω χρόνω θα αποτελεί παρελθόν με τη νομιμότητα να καταρρακώνει όχι τον εκάστοτε αιπυμήτη αλλά όσους αναγάγουν ψεύδη και συκοφαντίες για να ζημιώσουν την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, που τη θεωρούν εσφαλμένα ως μία παρηγονή. 

Διονύσιος Σ. Δραγώνας

Φοιτητής Νομικής NUP,

Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ