Ροταριανοὶ συνηντήθησαν μετὰ τοῦ Σεβ. Λαρίσης
Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου
Ὁ νέος Μητροπολίτης Λαρίσης ἐκκίνησε μὲ τὰς καλυτέρας προϋποθέσεις. Ἄνθρωπος ὑψηλῆς μορφώσεως ἐξελέγη ἀπὸ τὴν Ἱεραρχίαν, ὥστε νὰ ἀνταποκριθῆ εἰς τὸν ἑνωτικὸν ρόλον ποὺ ἀπῄτουν αἱ συνθῆκαι τῆς Ἱ. Μ. Λαρίσης πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς κανονικῆς τάξεως καὶ ζωῆς τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας.
Εἰς τοὺς πρώτους μῆνας τῆς ποιμαντορίας του προσεπάθησε νὰ παρουσιάση πρόσωπον ἀνοικτόν, ἀλλά… πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν. Ἂν εἶχεν ἀφουγκρασθῆ περισσότερον τὴν ζῶσαν τοπικὴν εὐλάβειαν τῶν χριστιανῶν, ποὺ ἀκολουθοῦν τὰς παρακαταθήκας τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεολόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν παραδοσιακὴν γραμμὴν τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ἴσως θὰ εἶχεν ἀποφύγει σφάλματα, τὰ ὁποῖα δικαίως ἐρεθίζουν καὶ πάλιν τὰ Ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ πολλῶν ἐντὸς καὶ ἐκτός τῆς περιφερείας του.
Εἰς τοὺς πρώτους μῆνας τῆς ποιμαντορίας του προσεπάθησε νὰ παρουσιάση πρόσωπον ἀνοικτόν, ἀλλά… πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν. Ἂν εἶχεν ἀφουγκρασθῆ περισσότερον τὴν ζῶσαν τοπικὴν εὐλάβειαν τῶν χριστιανῶν, ποὺ ἀκολουθοῦν τὰς παρακαταθήκας τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεολόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν παραδοσιακὴν γραμμὴν τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ἴσως θὰ εἶχεν ἀποφύγει σφάλματα, τὰ ὁποῖα δικαίως ἐρεθίζουν καὶ πάλιν τὰ Ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ πολλῶν ἐντὸς καὶ ἐκτός τῆς περιφερείας του.
Τὰ γεγονότα
Τέλη Ἰανουαρίου ὄχι μόνον παρέστη εἰς τὰς ἐκδηλώσεις διὰ τὸ «ὁλοκαύτωμα» τῶν Ἑβραίων, ἀλλὰ καὶ ὡμίλησεν εἰς τὴν Συναγωγὴν λέγων μεταξὺ ἄλλων ὅτι «τόσο ἡ θρησκεία τοῦ Ἰσραήλ, ὅσο καὶ ὁ Χριστιανισμός, μιλοῦν γιὰ ἡσυχασμὸ μέσα σὲ ἱεροὺς χώρους κι ἐνδεχομένως ἀποτρέπουν τὸ χειροκρότημα, γιατί κρύβει ἐνθουσιασμό, ποὺ ἔχει τὸν χαρακτήρα τῆς ρηχότητας…». Ὁ λόγος του δεικνύει ὅτι δὲν γιγνώσκει οὔτε τὰ τῆς συναγωγῆς οὔτε τὰ περὶ ἡσυχασμοῦ.
Τὸν ἑπόμενον μῆνα, Φεβρουάριον, εἶχε συνάντησιν μὲ ἀντιπροσωπία τμήματος τῶν ΑΗΕΡΑ, ἡ ὁποία φαίνεται ἦτο τὸ προανάκρουσμα τῆς ἐπερχομένης προθύμου ἀνταποκρίσεως εἰς αἴτημα τῶν ROTARY, νὰ ἀποστείλη εἰς αὐτοὺς κληρικὸν, διὰ νὰ «εὐλογήση» τὴν συνεστίασίν των τὸ Σάββατον τῆς 23ης Μαρτίου. Τὸ ζήτημα ἀνέδειξεν ἡ ἐφημερὶς «Ἀγώνας» καὶ ἀρκετὰ ἱστολόγια, προκαλῶν τὰ ἐπικριτικὰ σχόλια τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν.
Ἀποτέλεσμα ἦτο νὰ λάβη ἐνυπόγραφον ἐπιστολὴν τὴν 18ην Ἀπριλίου, εἰς τὴν ὁποίαν μεταξὺ ἄλλων ὑπενθυμίζετο εἰς τὸν Σεβασμιώτατον ὅτι «ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 10.1.1974 καὶ μεμονωμένοι Μητροπολίτες μὲ Ἐγκυκλίους συνιστοῦν ἀποχὴ ἀπὸ συγκεντρώσεις Ροταριανῶν καὶ δὲν ἐπιτρέπουν σὲ Ροταριανοὺς νὰ εἶναι Ἀνάδοχοι σὲ Βαπτίσεις («Ὀρθόδοξος Τύπος» (15.3.1974)». Ἐπίσης, ἐτονίζετο ὅτι τὸ Ρόταρυ εἶναι παρακλάδι τῆς Μασονίας, τὴν ὁποίαν μὲ πολλαπλάς ἐγκυκλίους ἔχει καταδικάσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπήντησε γραπτῶς τὴν 20ήν Ἀπριλίου. Τὸ κύριον ἐπιχείρημά του, διὰ νὰ ἀντικρούση τὰς κατηγορίας εἶναι ὅτι ἀνέτρεξεν εἰς τὸν ἠλεκτρονικὸν ἱστότοπον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀνερευνῶν τοὺς καταλόγους τῶν παραχριστιανικῶν καὶ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων δὲν ἀνεῦρε καταχώρησιν τῶν Ρόταρυ. Ἡ ἑρμηνεία ποὺ δίδει εἰς τὸ γεγονὸς εἶναι ἡ ἀκόλουθος:
«Σημαίνει ἁπλῶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, ἔχοντας ἀκούσει τὶς ἐπιφυλάξεις πολλῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπεύθυνη γνώμη τῶν ἁρμοδίων ἐπὶ τοῦ ζητήματος, δὲν ἔχει πειστεῖ ὅτι πρέπει νὰ κατατάξει τὸ Ρόταρυ στὶς ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ὁμάδες… θὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ θὰ συμμορφωθοῦμε. Ἐπιμένω πάντως στὴν ὑπακοὴ στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου… ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη προσεκλήθη νὰ ἀποστείλει κάποιον Κληρικό, ὄχι γιὰ νὰ ἀναπέμψει προσευχὴ σὲ συγκέντρωση τῶν Ρόταρυ, ὅπως ἀνακριβῶς διατυπώνεται στὸ δημοσίευμα, ἀλλὰ γιὰ νὰ εὐλογήσει τὸ τραπέζι τοῦ δείπνου».
Εἰς τὸν Σεβ. Λαρίσης ἐστάλη καὶ νέα ἐπιστολὴ τῆς 4ης Μαΐου. Ἐκεῖ ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ βασικὴ ἀπόφαση τοῦ κειμένου μου (ἐνν. κατὰ τοῦ Ρόταρυ) προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὑπάρχουν ἐγκύκλιοι καὶ ἀπὸ μεμονωμένες Μητροπόλεις. Ἐπίσης, ὁ καλύτερος ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ μέγιστος ἀντιαιρετικὸς θεολόγος, πολέμιος τῶν ποικίλων αἱρέσεων καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἅγιος Γέρων κυρὸς Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ὁ ὁποῖος ἐκόσμησε καὶ ἐλάμπρυνε ὄχι μόνο τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λαρίσης καὶ Τυρνάβου, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία, ἀναφέρει κι ἄλλες ἀρνητικὲς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὸ Ρόταρυ… Εὐελπιστῶ, ὅμως, ὅτι ἡ ἐπιστολή μου θὰ ἀποτελέσει ἀφορμή, γιὰ νὰ ἐρευνήσετε ἐνδελεχῶς τὸ θέμα, δεδομένου ὅτι ὑπάρχει πλουσιότατο ὑλικό, βιβλιογραφία, καθὼς καὶ τεκμηριωμένες ἀπόψεις ἁγιασμένων Πατέρων, ὅπως τῶν μακαριστῶν Γερόντων Ἀθανασίου Μυτιληναίου καὶ Χαραλάμπους Βασιλοπούλου (βλ. Βιβλίο «Τὸ ξεσκέπασμα τοῦ Ρόταρυ») κ.ἄ.»
Ἐπιπροσθέτως εἰς τὴν ἐπιστολὴν ὑποδεικνύεται πρὸς τὸν Σεβασμιώτατον ὅτι οὔτε ἡ Μασονία ἀναγράφεται εἰς τοὺς ἀναφερομένους καταλόγους, παρὰ ὅτι ἔχει καταδικασθῆ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.
Λίαν περίεργον, ὄντως! Καθὼς καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶχεν ἀποδείξει ὅτι πρόκειται περὶ θρησκείας, ποὺ ἀντιστρατεύεται τὴν Ἐκκλησίαν. Δὲν εἶναι ἆραγε ἐπίσης περίεργον ὅτι εἰς τὴν σειρὰν «Αἱ Συνοδικαὶ Ἐγκύκλιοι» ποὺ ἐξέδωσεν ἡ Ἀποστολικὴ Διακονία τὸ 2000 παραλείπεται τὸ «Μήνυμα» τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς 29ης Νοεμβρίου 1958 κατὰ τῶν Ρόταρυ; Πάντως ὁ Σεβασμιώτατος δὲν ἀπήντησε.
Δὲν θὰ ἠσχολούμεθα μὲ τὰ γεγονότα αὐτά, καθὼς εἴχομεν τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἐν τῷ μεταξὺ θὰ ἐζήτει διασαφηνίσεις ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδον περὶ τοῦ Ρόταρυ καὶ τυχὸν ἐσφαλμέναι ἀτομικαὶ του ἐπιλογαὶ δὲν θὰ ἐπανελαμβάνοντο. Ὡστόσον, ἐπληροφορήθημεν ὅτι καὶ πάλιν τὴν 22αν Ἰουνίου οἱ Ρόταρυ προσέφερον χρηματικὸν ποσὸν διὰ τὸ ὀρφανοτροφεῖον τῆς Ἱ.Μ. Λαρίσης, τὸ ὁποῖον καὶ ἔγινεν ἀποδεκτόν. Ἐπειδὴ αἱ τακτικαὶ αὐταὶ πιθανὸν πείσουν καὶ ἑτέρους Μητροπολίτας νὰ συναναστραφοῦν μὲ τοὺς Ρόταρυ καὶ ἐπιθυμοῦντες παραλλήλως νὰ βοηθήσωμεν τὸν Σεβασμιώτατον νὰ ἀναστοχασθῆ ἐπὶ τοῦ ζητήματος, ὀφείλομεν νὰ καταγράψωμεν ἀκολούθως κάποια σπουδαῖα ἀποτρεπτικὰ τεκμήρια.
Τὸν ἑπόμενον μῆνα, Φεβρουάριον, εἶχε συνάντησιν μὲ ἀντιπροσωπία τμήματος τῶν ΑΗΕΡΑ, ἡ ὁποία φαίνεται ἦτο τὸ προανάκρουσμα τῆς ἐπερχομένης προθύμου ἀνταποκρίσεως εἰς αἴτημα τῶν ROTARY, νὰ ἀποστείλη εἰς αὐτοὺς κληρικὸν, διὰ νὰ «εὐλογήση» τὴν συνεστίασίν των τὸ Σάββατον τῆς 23ης Μαρτίου. Τὸ ζήτημα ἀνέδειξεν ἡ ἐφημερὶς «Ἀγώνας» καὶ ἀρκετὰ ἱστολόγια, προκαλῶν τὰ ἐπικριτικὰ σχόλια τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν.
Ἀποτέλεσμα ἦτο νὰ λάβη ἐνυπόγραφον ἐπιστολὴν τὴν 18ην Ἀπριλίου, εἰς τὴν ὁποίαν μεταξὺ ἄλλων ὑπενθυμίζετο εἰς τὸν Σεβασμιώτατον ὅτι «ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 10.1.1974 καὶ μεμονωμένοι Μητροπολίτες μὲ Ἐγκυκλίους συνιστοῦν ἀποχὴ ἀπὸ συγκεντρώσεις Ροταριανῶν καὶ δὲν ἐπιτρέπουν σὲ Ροταριανοὺς νὰ εἶναι Ἀνάδοχοι σὲ Βαπτίσεις («Ὀρθόδοξος Τύπος» (15.3.1974)». Ἐπίσης, ἐτονίζετο ὅτι τὸ Ρόταρυ εἶναι παρακλάδι τῆς Μασονίας, τὴν ὁποίαν μὲ πολλαπλάς ἐγκυκλίους ἔχει καταδικάσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπήντησε γραπτῶς τὴν 20ήν Ἀπριλίου. Τὸ κύριον ἐπιχείρημά του, διὰ νὰ ἀντικρούση τὰς κατηγορίας εἶναι ὅτι ἀνέτρεξεν εἰς τὸν ἠλεκτρονικὸν ἱστότοπον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀνερευνῶν τοὺς καταλόγους τῶν παραχριστιανικῶν καὶ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων δὲν ἀνεῦρε καταχώρησιν τῶν Ρόταρυ. Ἡ ἑρμηνεία ποὺ δίδει εἰς τὸ γεγονὸς εἶναι ἡ ἀκόλουθος:
«Σημαίνει ἁπλῶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, ἔχοντας ἀκούσει τὶς ἐπιφυλάξεις πολλῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπεύθυνη γνώμη τῶν ἁρμοδίων ἐπὶ τοῦ ζητήματος, δὲν ἔχει πειστεῖ ὅτι πρέπει νὰ κατατάξει τὸ Ρόταρυ στὶς ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ὁμάδες… θὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ θὰ συμμορφωθοῦμε. Ἐπιμένω πάντως στὴν ὑπακοὴ στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου… ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη προσεκλήθη νὰ ἀποστείλει κάποιον Κληρικό, ὄχι γιὰ νὰ ἀναπέμψει προσευχὴ σὲ συγκέντρωση τῶν Ρόταρυ, ὅπως ἀνακριβῶς διατυπώνεται στὸ δημοσίευμα, ἀλλὰ γιὰ νὰ εὐλογήσει τὸ τραπέζι τοῦ δείπνου».
Εἰς τὸν Σεβ. Λαρίσης ἐστάλη καὶ νέα ἐπιστολὴ τῆς 4ης Μαΐου. Ἐκεῖ ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ βασικὴ ἀπόφαση τοῦ κειμένου μου (ἐνν. κατὰ τοῦ Ρόταρυ) προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὑπάρχουν ἐγκύκλιοι καὶ ἀπὸ μεμονωμένες Μητροπόλεις. Ἐπίσης, ὁ καλύτερος ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ μέγιστος ἀντιαιρετικὸς θεολόγος, πολέμιος τῶν ποικίλων αἱρέσεων καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἅγιος Γέρων κυρὸς Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ὁ ὁποῖος ἐκόσμησε καὶ ἐλάμπρυνε ὄχι μόνο τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λαρίσης καὶ Τυρνάβου, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία, ἀναφέρει κι ἄλλες ἀρνητικὲς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὸ Ρόταρυ… Εὐελπιστῶ, ὅμως, ὅτι ἡ ἐπιστολή μου θὰ ἀποτελέσει ἀφορμή, γιὰ νὰ ἐρευνήσετε ἐνδελεχῶς τὸ θέμα, δεδομένου ὅτι ὑπάρχει πλουσιότατο ὑλικό, βιβλιογραφία, καθὼς καὶ τεκμηριωμένες ἀπόψεις ἁγιασμένων Πατέρων, ὅπως τῶν μακαριστῶν Γερόντων Ἀθανασίου Μυτιληναίου καὶ Χαραλάμπους Βασιλοπούλου (βλ. Βιβλίο «Τὸ ξεσκέπασμα τοῦ Ρόταρυ») κ.ἄ.»
Ἐπιπροσθέτως εἰς τὴν ἐπιστολὴν ὑποδεικνύεται πρὸς τὸν Σεβασμιώτατον ὅτι οὔτε ἡ Μασονία ἀναγράφεται εἰς τοὺς ἀναφερομένους καταλόγους, παρὰ ὅτι ἔχει καταδικασθῆ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.
Λίαν περίεργον, ὄντως! Καθὼς καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶχεν ἀποδείξει ὅτι πρόκειται περὶ θρησκείας, ποὺ ἀντιστρατεύεται τὴν Ἐκκλησίαν. Δὲν εἶναι ἆραγε ἐπίσης περίεργον ὅτι εἰς τὴν σειρὰν «Αἱ Συνοδικαὶ Ἐγκύκλιοι» ποὺ ἐξέδωσεν ἡ Ἀποστολικὴ Διακονία τὸ 2000 παραλείπεται τὸ «Μήνυμα» τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς 29ης Νοεμβρίου 1958 κατὰ τῶν Ρόταρυ; Πάντως ὁ Σεβασμιώτατος δὲν ἀπήντησε.
Δὲν θὰ ἠσχολούμεθα μὲ τὰ γεγονότα αὐτά, καθὼς εἴχομεν τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἐν τῷ μεταξὺ θὰ ἐζήτει διασαφηνίσεις ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδον περὶ τοῦ Ρόταρυ καὶ τυχὸν ἐσφαλμέναι ἀτομικαὶ του ἐπιλογαὶ δὲν θὰ ἐπανελαμβάνοντο. Ὡστόσον, ἐπληροφορήθημεν ὅτι καὶ πάλιν τὴν 22αν Ἰουνίου οἱ Ρόταρυ προσέφερον χρηματικὸν ποσὸν διὰ τὸ ὀρφανοτροφεῖον τῆς Ἱ.Μ. Λαρίσης, τὸ ὁποῖον καὶ ἔγινεν ἀποδεκτόν. Ἐπειδὴ αἱ τακτικαὶ αὐταὶ πιθανὸν πείσουν καὶ ἑτέρους Μητροπολίτας νὰ συναναστραφοῦν μὲ τοὺς Ρόταρυ καὶ ἐπιθυμοῦντες παραλλήλως νὰ βοηθήσωμεν τὸν Σεβασμιώτατον νὰ ἀναστοχασθῆ ἐπὶ τοῦ ζητήματος, ὀφείλομεν νὰ καταγράψωμεν ἀκολούθως κάποια σπουδαῖα ἀποτρεπτικὰ τεκμήρια.
Ρόταρυ καὶ Μασονία
Κατ’ ἀρχὰς πολλὰ μέλη τους ὑπῆρξαν καὶ εἶναι μασόνοι. Ἐνδεικτικὰ νὰ ἀναφέρωμεν ὅτι ὁ πρῶτος πρόεδρος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ρόταρυ, ὁ Σπυρίδων Λοβέρδος ἦτο τέκτων ποὺ ἀνῆκεν εἰς τὴν Στοὰν «Παρθενών». Ἀλλὰ καὶ προσφάτως ὁ κ. Ἐμμανουὴλ Δελάκης ποὺ ἀνηγορεύθη ἐπίτιμος πρόεδρος τῶν Ρόταρυ Χανίων εἶναι μέλος τεκτονικοῦ τάγματος.
Ὅταν μάλιστα ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπηγόρευσεν εἰς τοὺς Ροταριανοὺς νὰ παρίστανται ὡς ἀνάδοχοι, οἱ θεοσοφισταὶ ἐπετέθησαν μὲ πρωτοφανῆ ἐμπάθειαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας: «Πάλι! Ἡ Ἡρωδιὰς τῆς μισαλλοδοξίας καὶ τοῦ σκοταδισμοῦ μαίνεται…», γράφουν εἰς τὸ περιοδικὸν τους («Ἰλισός», τεῦχος 104, σελ. 154).
Κατὰ δεύτερον, ἔχουν ἰδικὴ των προσευχὴν καὶ φιλοσοφικάς ἀρχάς. Ἡ ἐπίσημος προσευχὴ των εἶναι ἡ ἑξῆς:
«Εὐλόγησον Κύριε τὴ συνεστίαση / συγκέντρωση ταύτην, καταξίωσον ἡμᾶς τῶν Δωρεῶν τῆς ἀγάπης Σου καὶ καθοδήγησον ἡμᾶς εἰς ἐπιτέλεση τῶν ἐντολῶν Σου πρὸς τὸν πλησίον.»
Οἱ ἴδιοι παραδέχονται εἰς δημοσιεύματα ὅτι «Τὸ «Κύριε» δὲ φέρει κανέναν ἰδιαίτερο χαρακτηρισμό, ἂν δηλαδὴ πρόκειται γιὰ τὸ Χριστὸ ἢ τὸ Βούδα ἢ γιὰ κάποιον ἄλλο θρησκευτικὸ ἡγέτη, ἀφοῦ τὸ Ρόταρυ δέχεται στοὺς κόλπους του ἀνθρώπους κάθε θρησκεύματος». Ἑπομένως, πῶς εἶναι δυνατὸν ἱερεὺς νὰ «εὐλογῆ» τὴν συνεστίασιν ἀνθρώπων, ὅπου πιστεύει ὁ καθεὶς εἰς τὸν ἰδικὸν του Θεόν;
Εἰς τὰς φιλοσοφικάς ἀρχὰς τους γίνεται ἐπανειλημμένα λόγος διὰ ἠθικὰ καθήκοντα καὶ πρότυπα ἠθικῆς, ἀλλὰ τὸ σύστημα ἠθικῆς ποὺ ἀκολουθοῦν δὲν ἔχει σχέσιν μὲ τὴν «Χριστιανικὴν Ἠθικήν». Ἀκολουθοῦν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον κατήρτισεν ἕνας ἐκ τῶν ἱδρυτῶν των, ὡς συμβαίνει συνήθως εἰς θρησκευτικὰ ἢ φιλοσοφικὰ συστήματα, ποὺ ὀνομάζεται «τετραπλὸς ἔλεγχος»: «Κάθε σκέψη, λόγος ἢ πράξη μας: 1. Ἀνταποκρίνεται πρὸς τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ; 2. Θέτει σὲ ἴση μοῖρα μεταχείρισης ὅλους ὅσους ἀφορᾶ; 3. Προάγει τὴν ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ καὶ βελτιώνει τὶς φιλικὲς σχέσεις; 4. Θὰ ἔχει ὠφέλιμες συνέπειες γιὰ ὅλους;». Ἡ ἀλήθεια ὅμως δι’ αὐτοὺς δὲν εἶναι ὁ Χριστός. Ἀπεναντίας δημοσίως καὶ ἄνευ περιστροφῶν προτάσσουν εἰς τὰς ἐπιδιώξεις των, ὅπως ἀναγράφουν, τὴν «Πολιτισμικὴ Ποικιλία: Οἱ ὅμιλοι εἶναι ἀνοικτοὶ σὲ μέλη κάθε ἐθνότητας, πολιτικῶν πεποιθήσεων, γλώσσας καὶ θρησκευτικῶν δοξασιῶν. Οἱ Ροταριανοὶ τιμοῦν αὐτὴ τὴν πολιτισμικὴ ποικιλία καὶ ἐφαρμόζουν καὶ προωθοῦν τὴν ἀνοχή»!
Καταλήγομεν ἑπομένως ἀβίαστα εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι οὔτε τὰ πρόσωπα οὔτε αἱ ἀρχαὶ των ἀπέχουν ἀπὸ τὴν Μασονίαν. Σήμερα ὅμως δὲν καλούμεθα νὰ ἀνακαλύψωμεν ἐκ νέου τὴν «πυρίτιδα». Τὸ θέμα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Ρόταρυ ἔχει συζητηθῆ ἐκτενῶς εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τὸ 1958, ἐπὶ τῶν ἀποφάσεων τῆς ὁποίας ἐστηρίχθη ὅλη ἡ μεταγενεστέρα στάσις τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς αὐτὸ ὀφείλομεν νὰ ἐπικεντρώσωμεν τὴν προσοχήν μας.
Ὅταν μάλιστα ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπηγόρευσεν εἰς τοὺς Ροταριανοὺς νὰ παρίστανται ὡς ἀνάδοχοι, οἱ θεοσοφισταὶ ἐπετέθησαν μὲ πρωτοφανῆ ἐμπάθειαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας: «Πάλι! Ἡ Ἡρωδιὰς τῆς μισαλλοδοξίας καὶ τοῦ σκοταδισμοῦ μαίνεται…», γράφουν εἰς τὸ περιοδικὸν τους («Ἰλισός», τεῦχος 104, σελ. 154).
Κατὰ δεύτερον, ἔχουν ἰδικὴ των προσευχὴν καὶ φιλοσοφικάς ἀρχάς. Ἡ ἐπίσημος προσευχὴ των εἶναι ἡ ἑξῆς:
«Εὐλόγησον Κύριε τὴ συνεστίαση / συγκέντρωση ταύτην, καταξίωσον ἡμᾶς τῶν Δωρεῶν τῆς ἀγάπης Σου καὶ καθοδήγησον ἡμᾶς εἰς ἐπιτέλεση τῶν ἐντολῶν Σου πρὸς τὸν πλησίον.»
Οἱ ἴδιοι παραδέχονται εἰς δημοσιεύματα ὅτι «Τὸ «Κύριε» δὲ φέρει κανέναν ἰδιαίτερο χαρακτηρισμό, ἂν δηλαδὴ πρόκειται γιὰ τὸ Χριστὸ ἢ τὸ Βούδα ἢ γιὰ κάποιον ἄλλο θρησκευτικὸ ἡγέτη, ἀφοῦ τὸ Ρόταρυ δέχεται στοὺς κόλπους του ἀνθρώπους κάθε θρησκεύματος». Ἑπομένως, πῶς εἶναι δυνατὸν ἱερεὺς νὰ «εὐλογῆ» τὴν συνεστίασιν ἀνθρώπων, ὅπου πιστεύει ὁ καθεὶς εἰς τὸν ἰδικὸν του Θεόν;
Εἰς τὰς φιλοσοφικάς ἀρχὰς τους γίνεται ἐπανειλημμένα λόγος διὰ ἠθικὰ καθήκοντα καὶ πρότυπα ἠθικῆς, ἀλλὰ τὸ σύστημα ἠθικῆς ποὺ ἀκολουθοῦν δὲν ἔχει σχέσιν μὲ τὴν «Χριστιανικὴν Ἠθικήν». Ἀκολουθοῦν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον κατήρτισεν ἕνας ἐκ τῶν ἱδρυτῶν των, ὡς συμβαίνει συνήθως εἰς θρησκευτικὰ ἢ φιλοσοφικὰ συστήματα, ποὺ ὀνομάζεται «τετραπλὸς ἔλεγχος»: «Κάθε σκέψη, λόγος ἢ πράξη μας: 1. Ἀνταποκρίνεται πρὸς τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ; 2. Θέτει σὲ ἴση μοῖρα μεταχείρισης ὅλους ὅσους ἀφορᾶ; 3. Προάγει τὴν ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ καὶ βελτιώνει τὶς φιλικὲς σχέσεις; 4. Θὰ ἔχει ὠφέλιμες συνέπειες γιὰ ὅλους;». Ἡ ἀλήθεια ὅμως δι’ αὐτοὺς δὲν εἶναι ὁ Χριστός. Ἀπεναντίας δημοσίως καὶ ἄνευ περιστροφῶν προτάσσουν εἰς τὰς ἐπιδιώξεις των, ὅπως ἀναγράφουν, τὴν «Πολιτισμικὴ Ποικιλία: Οἱ ὅμιλοι εἶναι ἀνοικτοὶ σὲ μέλη κάθε ἐθνότητας, πολιτικῶν πεποιθήσεων, γλώσσας καὶ θρησκευτικῶν δοξασιῶν. Οἱ Ροταριανοὶ τιμοῦν αὐτὴ τὴν πολιτισμικὴ ποικιλία καὶ ἐφαρμόζουν καὶ προωθοῦν τὴν ἀνοχή»!
Καταλήγομεν ἑπομένως ἀβίαστα εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι οὔτε τὰ πρόσωπα οὔτε αἱ ἀρχαὶ των ἀπέχουν ἀπὸ τὴν Μασονίαν. Σήμερα ὅμως δὲν καλούμεθα νὰ ἀνακαλύψωμεν ἐκ νέου τὴν «πυρίτιδα». Τὸ θέμα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Ρόταρυ ἔχει συζητηθῆ ἐκτενῶς εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τὸ 1958, ἐπὶ τῶν ἀποφάσεων τῆς ὁποίας ἐστηρίχθη ὅλη ἡ μεταγενεστέρα στάσις τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς αὐτὸ ὀφείλομεν νὰ ἐπικεντρώσωμεν τὴν προσοχήν μας.
Ἡ Ἱ. Σύνοδος κατὰ τοῦ Ρόταρυ
Ἤδη ἀπὸ τὸ 1951 ἡ Ἱ. Σύνοδος εἶχεν ἐνημερώσει ὅλους τούς Ἱεράρχας νὰ μὴ μετέχουν εἰς συνεστιάσεις τῶν Ρόταρυ. Τὸ 1958 ὅμως ὅταν ὁ ὅμιλος τῶν Ρόταρυ ἀπηύθυνε ἐπίσημον αἴτημα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδον νὰ παράσχη τήν εὐλογίαν αὐτῆς εἰς τὸ ἔργον του, ἡ Ἱεραρχία συνεζήτησεν ἐκτενῶς καὶ ἀπεφάνθη ἄνευ περιστροφῶν ἀρνητικῶς.
Ἐκεῖνο ποὺ κατ’ ἀρχὰς ἐβάρυνεν –ἐκείνην τὴν ἐποχὴν- εἰς τοὺς Μητροπολίτας ἦτο ἡ θέσις τῆς Παπικῆς Ἕδρας. Ὁ Πάπας τότε ἀπηγόρευεν εἰς τοὺς κληρικούς του εἴτε νὰ εἶναι μέλη τῶν Ρόταρυ εἴτε καὶ ἁπλῶς νὰ λαμβάνουν μέρος εἰς τὰς συγκεντρώσεις αὐτῶν. Ἡ αἰτία ποὺ τότε προσάπτει τὸ Βατικανὸν εἰς τὸ Ρόταρυ εἶναι ὅτι «οἱ ὀργανισμοὶ οὗτοι (ἐνν. Ρόταρυ καὶ Μασονία) εἶναι στενῶς συνδεδεμένοι μεταξὺ των… εἰς μερικάς περιπτώσεις οἱ Ροταριανοὶ ὅμιλοι διευθύνονται ὑπὸ Μασόνων καὶ χρησιμοποιοῦνται ὡς Σχολὴ ὑποψηφίων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ Μασόνοι ἐκλέγουν πρὸς μύησιν μέλη των»! Ἑπομένως, ἀκόμη καὶ οἱ Λατῖνοι ὁμολογοῦν μὲ τὸν πλέον ἐπίσημον τρόπον ὅτι εἰς τὸ Ρόταρυ κρύπτεται ἡ Μασονία. Βεβαίως, τόση διαστροφὴ ἐπῆλθεν ἐν τῷ μεταξὺ εἰς τὸν παπισμόν, μετὰ καὶ τὴν Β΄ Βατικανήν, ὥστε σήμερα ὁ Πάπας Φραγκίσκος νὰ εἶναι ἐγγεγραμμένον μέλος τῆς λέσχης Ρόταρυ τοῦ Μπουένος Ἄιρες!
Τὴν αὐτὴν ἄποψιν, περὶ τῶν σχέσεων Ρόταρυ καὶ Μασονίας, ἐξέφρασαν καὶ οἱ Ἕλληνες Ἱεράρχαι εἰς τὴν συνεδρίασιν τό 1958. Κάποιοι κατωνόμασαν τὸ Ρόταρυ ὡς «κεκαλυμένον τεκτονισμόν», ἐνῶ πλεῖστοι ἐδήλωσαν ὅτι παρὰ τὰς συνεχεῖς ὀχλήσεις ἠρνήθησαν νὰ μεταβοῦν εἰς γεῦμα των ἢ καὶ νὰ ὑποδείξουν κληρικοὺς πρὸς βράβευσιν, ὡς τοὺς ἐζητήθη ἀπὸ Ροταριανούς. Χαρακτηριστικὸν εἶναι ὅτι ὁ γενικὰ μετριοπαθὴς Ἱεράρχης, ὁ τότε Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Παπαγεωργίου, ποὺ ἦτο «ἀνοικτὸς» πρὸς τοὺς «ἑτεροδόξους», εὐθαρσῶς εἶπεν ὅτι καθ’ ὑπόδειξιν ἰδικὴν του ἐκοινοποιήθη ἡ ἀπόφασις τοῦ 1951 (κατὰ τοῦ Ρόταρυ) πρὸς ἅπαντας τούς Ἱεράρχας. Μάλιστα, ὁ ἴδιος ἐπανειλημμένα εἶχεν ἀρνηθῆ προσκλήσεις τῶν Ρόταρυ καὶ δὲν ἀπέφυγε νὰ τονίση ἄνευ ἐνδοιασμοῦ ὅτι «πολλὰ μέλη τοῦ Ροταριανοῦ ὁμίλου εἶναι σοβαρὰ στελέχη τοῦ τεκτονισμοῦ»! Εἰς τὸν λόγον του αὐτὸν ἐπεμαρτύρησε καὶ ὁ Μαρωνείας Τιμόθεος προσθέτων: «συμμετέχουν εἰς αὐτὸ μεγάλως καὶ τέκτονες, οἵτινες εἶναι γνωστοὶ εἰς τὰ μικρὰ ἰδίως μέρη».
Ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας ἦτο ὁμόφωνος: πλήρης ἀποχὴ τόσον τῶν κληρικῶν ὅσον καὶ τῶν λαϊκῶν ἀπὸ τοὺς Ροταριανοὺς ὁμίλους.
Ἐκεῖνο ποὺ κατ’ ἀρχὰς ἐβάρυνεν –ἐκείνην τὴν ἐποχὴν- εἰς τοὺς Μητροπολίτας ἦτο ἡ θέσις τῆς Παπικῆς Ἕδρας. Ὁ Πάπας τότε ἀπηγόρευεν εἰς τοὺς κληρικούς του εἴτε νὰ εἶναι μέλη τῶν Ρόταρυ εἴτε καὶ ἁπλῶς νὰ λαμβάνουν μέρος εἰς τὰς συγκεντρώσεις αὐτῶν. Ἡ αἰτία ποὺ τότε προσάπτει τὸ Βατικανὸν εἰς τὸ Ρόταρυ εἶναι ὅτι «οἱ ὀργανισμοὶ οὗτοι (ἐνν. Ρόταρυ καὶ Μασονία) εἶναι στενῶς συνδεδεμένοι μεταξὺ των… εἰς μερικάς περιπτώσεις οἱ Ροταριανοὶ ὅμιλοι διευθύνονται ὑπὸ Μασόνων καὶ χρησιμοποιοῦνται ὡς Σχολὴ ὑποψηφίων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ Μασόνοι ἐκλέγουν πρὸς μύησιν μέλη των»! Ἑπομένως, ἀκόμη καὶ οἱ Λατῖνοι ὁμολογοῦν μὲ τὸν πλέον ἐπίσημον τρόπον ὅτι εἰς τὸ Ρόταρυ κρύπτεται ἡ Μασονία. Βεβαίως, τόση διαστροφὴ ἐπῆλθεν ἐν τῷ μεταξὺ εἰς τὸν παπισμόν, μετὰ καὶ τὴν Β΄ Βατικανήν, ὥστε σήμερα ὁ Πάπας Φραγκίσκος νὰ εἶναι ἐγγεγραμμένον μέλος τῆς λέσχης Ρόταρυ τοῦ Μπουένος Ἄιρες!
Τὴν αὐτὴν ἄποψιν, περὶ τῶν σχέσεων Ρόταρυ καὶ Μασονίας, ἐξέφρασαν καὶ οἱ Ἕλληνες Ἱεράρχαι εἰς τὴν συνεδρίασιν τό 1958. Κάποιοι κατωνόμασαν τὸ Ρόταρυ ὡς «κεκαλυμένον τεκτονισμόν», ἐνῶ πλεῖστοι ἐδήλωσαν ὅτι παρὰ τὰς συνεχεῖς ὀχλήσεις ἠρνήθησαν νὰ μεταβοῦν εἰς γεῦμα των ἢ καὶ νὰ ὑποδείξουν κληρικοὺς πρὸς βράβευσιν, ὡς τοὺς ἐζητήθη ἀπὸ Ροταριανούς. Χαρακτηριστικὸν εἶναι ὅτι ὁ γενικὰ μετριοπαθὴς Ἱεράρχης, ὁ τότε Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Παπαγεωργίου, ποὺ ἦτο «ἀνοικτὸς» πρὸς τοὺς «ἑτεροδόξους», εὐθαρσῶς εἶπεν ὅτι καθ’ ὑπόδειξιν ἰδικὴν του ἐκοινοποιήθη ἡ ἀπόφασις τοῦ 1951 (κατὰ τοῦ Ρόταρυ) πρὸς ἅπαντας τούς Ἱεράρχας. Μάλιστα, ὁ ἴδιος ἐπανειλημμένα εἶχεν ἀρνηθῆ προσκλήσεις τῶν Ρόταρυ καὶ δὲν ἀπέφυγε νὰ τονίση ἄνευ ἐνδοιασμοῦ ὅτι «πολλὰ μέλη τοῦ Ροταριανοῦ ὁμίλου εἶναι σοβαρὰ στελέχη τοῦ τεκτονισμοῦ»! Εἰς τὸν λόγον του αὐτὸν ἐπεμαρτύρησε καὶ ὁ Μαρωνείας Τιμόθεος προσθέτων: «συμμετέχουν εἰς αὐτὸ μεγάλως καὶ τέκτονες, οἵτινες εἶναι γνωστοὶ εἰς τὰ μικρὰ ἰδίως μέρη».
Ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας ἦτο ὁμόφωνος: πλήρης ἀποχὴ τόσον τῶν κληρικῶν ὅσον καὶ τῶν λαϊκῶν ἀπὸ τοὺς Ροταριανοὺς ὁμίλους.
Ποία ἡ αἰτία μὴ καταγραφῆς;
Ποῖοι οἱ λόγοι ὅμως μὴ κατατάξεως τῶν Ροταριανῶν ἐπισήμως εἰς τοὺς καταλόγους τῶν αἱρετικῶν; Πιθανῶς νὰ διέλαθε τῆς προσοχῆς τῶν συνταξάντων αὐτοὺς τὸ 1993 ἢ νὰ μὴ ἐθεώρησαν ἀκραιφνῶς ὡς «χριστιανικὴ» ἢ «παραθρησκευτικὴ» μίαν ὀργάνωσιν, ἡ ὁποία φαίνεται νὰ ἐντάσσεται εἰς τὸν «κοινωνικὸν εὐδαιμονισμόν».
Ὑπάρχει ὅμως ἕνα σπουδαιότερον ζήτημα, τὸ ὁποῖον διεφάνη ἤδη κατὰ τὴν συνεδρίασιν τοῦ 1958 καὶ ὑπηγόρευσεν ἴσως πονηρῶς τὴν μὴ συμπερίληψιν των: ἡ ἐμπλοκὴ ἐκκλησιαστικῶν προσώπων!
Ἤδη κατὰ τὴν συζήτησιν τῆς Ἱεραρχίας τὸ 1958 ἐλέχθη ὅτι κάποιοι Ἱεράρχαι εἶχον ἤδη ἀποδεχθῆ βραβεύσεις τῶν Ρόταρυ, ὅπως ἐπίσης ὅτι Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς -ἀναφερόμενοι εἰς τὸν Γεράσιμον Κονιδάρην- ἦτο μέλος. Κυρίως ὅμως τὸ πρόβλημα ἐδημιούργει ἡ τοποθέτησις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ τότε Μυτιλήνης Ἰάκωβος ἐδήλωσεν: «Ὑπάρχει ἔγγραφον, Μακαριώτατε καὶ Ἅγιοι Ἀδελφοί, τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὅστις εὐχαριστεῖ τοὺς Ροταριανοὺς καὶ εὔχεται ὑπὲρ εὐοδώσεως τοῦ σκοποῦ αὐτῶν, ὅ καὶ ἀναγιγνώσκω» καὶ ὁ Ὕδρας Προκόπιος συνεπλήρωσε: «Κατόπιν αὐτοῦ δὲν δυνάμεθα νὰ προχωρήσωμεν, διότι πρέπει νὰ διατηρήσωμεν τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον»!
Βεβαίως ἡ Ἱεραρχία δὲν ᾖρε τὴν ἀπαγόρευσίν της κατὰ τοῦ Ρόταρυ. Ἴσως τότε οἱ Μητροπολῖται ποὺ ἐβραβεύθησαν ἢ ὁ Πανεπιστημιακὸς δὲν ἐγνώριζε καθὼς τὸ Ρόταρυ ἦτο νεοφανές. Σήμερα ὅμως δὲν ὑπάρχει οὐδεμία δικαιολογία καὶ οἱαδήποτε ἄλλη στάσις παραβαίνει καὶ ὑποτιμᾶ ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας!
Ὑπάρχει ὅμως ἕνα σπουδαιότερον ζήτημα, τὸ ὁποῖον διεφάνη ἤδη κατὰ τὴν συνεδρίασιν τοῦ 1958 καὶ ὑπηγόρευσεν ἴσως πονηρῶς τὴν μὴ συμπερίληψιν των: ἡ ἐμπλοκὴ ἐκκλησιαστικῶν προσώπων!
Ἤδη κατὰ τὴν συζήτησιν τῆς Ἱεραρχίας τὸ 1958 ἐλέχθη ὅτι κάποιοι Ἱεράρχαι εἶχον ἤδη ἀποδεχθῆ βραβεύσεις τῶν Ρόταρυ, ὅπως ἐπίσης ὅτι Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς -ἀναφερόμενοι εἰς τὸν Γεράσιμον Κονιδάρην- ἦτο μέλος. Κυρίως ὅμως τὸ πρόβλημα ἐδημιούργει ἡ τοποθέτησις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ τότε Μυτιλήνης Ἰάκωβος ἐδήλωσεν: «Ὑπάρχει ἔγγραφον, Μακαριώτατε καὶ Ἅγιοι Ἀδελφοί, τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὅστις εὐχαριστεῖ τοὺς Ροταριανοὺς καὶ εὔχεται ὑπὲρ εὐοδώσεως τοῦ σκοποῦ αὐτῶν, ὅ καὶ ἀναγιγνώσκω» καὶ ὁ Ὕδρας Προκόπιος συνεπλήρωσε: «Κατόπιν αὐτοῦ δὲν δυνάμεθα νὰ προχωρήσωμεν, διότι πρέπει νὰ διατηρήσωμεν τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον»!
Βεβαίως ἡ Ἱεραρχία δὲν ᾖρε τὴν ἀπαγόρευσίν της κατὰ τοῦ Ρόταρυ. Ἴσως τότε οἱ Μητροπολῖται ποὺ ἐβραβεύθησαν ἢ ὁ Πανεπιστημιακὸς δὲν ἐγνώριζε καθὼς τὸ Ρόταρυ ἦτο νεοφανές. Σήμερα ὅμως δὲν ὑπάρχει οὐδεμία δικαιολογία καὶ οἱαδήποτε ἄλλη στάσις παραβαίνει καὶ ὑποτιμᾶ ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας!
Τὸ πρόβλημα εἶναι ἐντός ἡμῶν!
Ἔκτοτε ὅμως τὸ πρόβλημα παραμένει τὸ ἴδιον: ὁ ἀδιάκριτος σεβασμός! Ἕνεκα τούτου Πανεπιστημιακοὶ ποὺ σήμερα κατέστρωσαν τὸ συγκρητιστικὸν μάθημα θρησκευτικῶν μὲ τὴν ὀργάνωσιν Arigatou (ποὺ αὐτὴ συμπεριλαμβάνεται εἰς τὸν κατάλογον τῶν «αἱρέσεων»), λαμβάνουν «ἄφεσιν», ἐπειδὴ εἶναι «Καθηγηταί»! Ἱεράρχαι ποὺ συμπροσεύχονται μὲ αἱρετικοὺς εὑρίσκονται εἰς τὸ ἀπυρόβλητον, ἐπειδὴ εἶναι «Ἐπίσκοποι»! Ὁ Πατριάρχης Κων/λεως ποὺ ἔχει «τινάξει τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὸν ἀέρα» τυγχάνει ἀσυλίας, ἐπειδὴ τὸ «Φανάρι εἶναι ἑλληνικόν», ἀνεξαρτήτως ἂν ἐκεῖ παρελαύνουν ἀχειροτόνητοι, οὐνῖται καὶ μασόνοι!
Ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας διὰ τοὺς Ρόταρυ εἶναι δεσμευτική, καὶ ἡ «ὑπακοὴ» εἰς αὐτήν, ὅπως τὸ θέτει ὁ Σεβ. Λαρίσης, εἶναι ἀδιαπραγμάτευτος. Οἱαδήποτε διαφοροποίησις καὶ παρέκκλισις μᾶλλον ὑποδηλώνει ἄμβλυσιν τῆς συνειδήσεως ἔναντι τῆς μασονίας, ἂν ὄχι ἑκουσίαν προσχώρησιν εἰς τὰς συγκρητιστικὰς ἀρχάς της.
Πότε θὰ παύση ὅμως ὁ ἀδιάκριτος σεβασμός; Ποῖος θὰ ὁμιλήση μὲ ὀνόματα καὶ ἐπώνυμα διὰ τοὺς «κόρακας» πού κατατρώγουν τὰ σωθικὰ τῆς Ὀρθοδοξίας; Μόνον οἱ μασόνοι τηροῦν ὅρκον σιωπῆς…
orthodoxostypos
Ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας διὰ τοὺς Ρόταρυ εἶναι δεσμευτική, καὶ ἡ «ὑπακοὴ» εἰς αὐτήν, ὅπως τὸ θέτει ὁ Σεβ. Λαρίσης, εἶναι ἀδιαπραγμάτευτος. Οἱαδήποτε διαφοροποίησις καὶ παρέκκλισις μᾶλλον ὑποδηλώνει ἄμβλυσιν τῆς συνειδήσεως ἔναντι τῆς μασονίας, ἂν ὄχι ἑκουσίαν προσχώρησιν εἰς τὰς συγκρητιστικὰς ἀρχάς της.
Πότε θὰ παύση ὅμως ὁ ἀδιάκριτος σεβασμός; Ποῖος θὰ ὁμιλήση μὲ ὀνόματα καὶ ἐπώνυμα διὰ τοὺς «κόρακας» πού κατατρώγουν τὰ σωθικὰ τῆς Ὀρθοδοξίας; Μόνον οἱ μασόνοι τηροῦν ὅρκον σιωπῆς…
orthodoxostypos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου