Ο κομμουνισμός, η ΕΣΣΔ, ο Στάλιν, η κυριαρχία της αριστεράς στην Δύση, η πολιτική ορθότητα, η Ευρωπαική Ένωση, η παγκοσμιοποίηση, ο πόλεμος κατά των εθνών, ο Σόρος, ο Πούτιν, ο ρωσικός εθνικισμός και άλλα πολλά σε μια μακρά, πλην ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
ΚΟ: Ο Vladimir Bukovsky (Βλαντιμίρ Μπουκόφσκι, γενν. 1942), νευροφυσιολόγος και συγγραφέας, υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του κινήματος των σοβιετικών διαφωνούντων, το οποίο γεννήθηκε το φθινόπωρο του 1960 στην Πλατεία Μαγιακόβσκι της Μόσχας. Εκεί, μια ομάδα τότε αγνώστων νέων ακτιβιστών, ποιητών και ηθοποιών άρχισε να διαβάζει δημόσια «απαγορευμένους» ποιητές, αλλά και δικά τους έργα και έργα συγχρόνων τους, τα οποία έγιναν γνωστά ως ‘samizdat’ («αυτο – εκδόσεις», παράνομη αναπαραγωγή και διανομή απαγορευμένης βιβλιογραφίας). [Διάβασε: Vladimir Bukovsky, σοβιετικός αντιφρονών: «Πολεμήσαμε το καθεστώς και νικήσαμε. Και μέσα στις φυλακές ήμασταν πολύ επικίνδυνοι για αυτούς»]. Το 1995 έγραψε το βιβλίο “Judgment in Moscow:Soviet Crimes and Western Complicity” («Κρίση στη Μόσχα: Σοβιετικά Εγκλήματα και Δυτική Συνενοχή»). Σε αυτό ο Bukovksy αναλύει τις σοβιετικές παρεμβάσεις στη δυτική πολιτική στη δεκαετία του 1960, τη δεκαετία του 1970 και τη δεκαετία του '80, τις δραστηριότητες της ΕΣΣΔ στον Τρίτο Κόσμο και την καταστολή κάθε διαφωνίας στο εσωτερικό του καθεστώτος. Οι πληροφορίες προέρχονται από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος, στα οποία του είχε δοθεί η πρόσβαση από τον Γιέλτσιν που δεν γνώριζε ότι στον φορητό υπολογιστή του ο Bukovsky είχε έναν φορητό σαρωτή. Η θέση του Μπουκόφσκι είναι ότι όπως ακριβώς με τις Δίκες της Νυρεμβέργης ο ναζισμός και οι πράξεις του Τρίτου Ράιχ κηρύχθηκαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ο κόσμος θα έπρεπε να οδηγήσει σε δίκη τον κομμουνισμό μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Όχι για λόγους εκδίκησης, αλλά ως προληπτικό μέτρο και δημόσια δήλωση ότι ο κόσμος θα θεωρούσε κάθε προσπάθεια αναζωπύρωσης μιας ολοκληρωτικής κυβέρνησης τύπου Σοβιετικής Ένωσης απαράδεκτη και εγκληματική και δεν θα της επέτρεπε να ξαναδημιουργηθεί. Το βιβλίο μεταφράστηκε στην αγγλική γλώσσα μόλις φέτος! Στη δεκαετία του 1990, ο Bukovsky αρνήθηκε να αφαιρέσει τμήματα του βιβλίου που κατηγορούσαν εξέχοντες Δυτικούς (όπως π.χ. ο Cyrus Vance και ο Francis Ford Coppola) για παρασκηνιακές σχέσεις με τους Σοβιετικούς. Το βιβλίο περιλαμβάνει εκατοντάδες υποσημειώσεις με αναφορές πηγών σε έγγραφα του Κομμουνιστικού Κόμματος, εφημερίδες και βιβλία της εποχής και ιστορικά σημειώματα.
Τον Μάρτιο, ο Bukovsky έδωσε συνέντευξη στην Celia Farber για την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας The Epoch Times. Ακολυθεί το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της συνέντευξης.
Epoch Times: Η αμερικανική αριστερά σήμερα, επειδή βρίσκεται σε συνεχή επίθεση κατά του Donald Trump, είναι άγρια αντιρωσική και ρωσο-φοβική. Τώρα. Ξαφνικά.
Bukovsky: Ναι. Το γεγονός ότι η σημερινή Ρωσία είναι πολύ πιο αδύναμη από τη Σοβιετική Ένωση, επομένως, λιγότερο επικίνδυνη, δεν επηρεάζει την αμερικανική γνώμη. Τώρα αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο πολύ σοβαρά. Και για πρώτη φορά στην ιστορία, εφάρμοσαν κυρώσεις και τέτοια πράγματα, τα οποία ελπίζαμε ότι θα είχαν εφαρμοστεί στους Ρώσους αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Και τώρα εφαρμόζουν όλες αυτές τις κυρώσεις όταν η επιρροή της Ρωσίας είναι σημαντικά μικρότερη.
Epoch Times: Ένα μεγάλο μέρος του έργου της ζωής σας ήταν να προσπαθήσετε να ξυπνήσετε τη Δύση στο να δει ότι ο κομμουνισμός ήταν ένα βδέλυγμα. Λένε ότι το 55 τοις εκατό των Αμερικάνων millennials είναι περήφανοι που θεωρούν τους εαυτούς τους σοσιαλιστές. Τι ελπίδα υπάρχει;
Bukovsky: Πολύ λίγη ελπίδα. Σας παρακαλώ, μην ξεχνάτε ότι ο κομμουνισμός εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρός σε μέρη όπως η Κίνα, το Βιετνάμ, σε τέτοιες χώρες και όταν συζητούνται αυτές οι χώρες σπάνια ακούτε κάτι για τον κομμουνισμό. Σαν να μην είναι η Κίνα η μεγαλύτερη κομμουνιστική χώρα στον κόσμο. Πρόσφατα είχαν το Κογκρέσο του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Κίνα και ανακοίνωσαν τα στοιχεία: 84 εκατομμύρια Κινέζοι είναι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. 84 εκατομμύρια. Είναι απλώς γελοίο. Έτσι ο κομμουνισμός αναπτύσσεται και μεγαλώνει. Ελέγχουν ακόμα τα πάντα. Η απειλή αυτή δεν πέρασε. Έχει αλλάξει στηγεωγραφία, αλλά δεν εξαφανίστηκε.
Epoch Times: Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ζείτε, μοιάζει με σοσιαλιστική χώρα;
Bukovsky: Κοιτάξτε την πολιτική σύνθεση. Το 2ο κόμμα, που θέλει να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, καθοδηγείται από έναν μαρξιστή. Στην εποχή μας - ένας μαρξιστής να κυβερνήσει τη Βρετανία; Αυτό είναι γελοίο. Αλλά όλες οι δομές παραμένουν οι ίδιες. Ο σοσιαλισμός που πέτυχαν στα μεταπολεμικά χρόνια είναι ακόμα εδώ.
Epoch Times: Όταν αναφέρεστε στην ΕΕ ότι είναι ένα τέρας, τι είναι το χειρότερο σε αυτήν; Τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να σας φαίνεται σαν ένα τέρας;
Bukovsky: Αυτή την σύγκριση την έκανα πριν από 15 χρόνια όταν μίλησα στο βρετανικό κοινοβούλιο και η ομιλία μου εξακολουθεί να βρίσκεται στο YouTube. Εξακολουθώ να μην θέλω να διορθώσω ούτε ένα γράμμα από αυτά που είπα, γιατί όλα όσα είπα ήταν σωστά και εξακολουθούν να είναι. Προέβλεπα ότι εάν δινόταν ποτέ στη Βρετανία η ευκαιρία να διεξαχθεί δημοψήφισμα, θα ψήφιζαν να εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πριν από 15 χρόνια, και είναι ακόμα χειρότερο. Ο έλεγχος από τις Βρυξέλλες, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη, εξακολουθούν να ενισχύονται. Γίνεται σκληρότερο και σκληρότερο. Και δεν πιστεύω ότι το Brexit θα ολοκληρωθεί κάποτε. Θα γίνει κάποιο σαμποτάζ. Θα υποκριθούν ότι εφαρμόζουν το Brexit, αλλά δεν θα κάνουν τίποτα. Εν τω μεταξύ, άλλες χώρες ενδέχεται να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Βρετανίας. Έχουμε την Ιταλία, η οποία εξετάζει τώρα την επιλογή να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα, ιδίως επειδή η Ιταλία βρίσκεται στην ευρωζώνη. Πιστεύω ότι η διαδικασία αντίστασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ευρώπη θα αυξηθεί.
Epoch Times: Φαίνεται ότι τα νέα στοιχεία - οι μεταλλάξεις του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού - εξαπλώνονται μέσω των μέσων ενημέρωσης, των νέων τεχνολογιών και της Big Tech.
Bukovsky: Ναι. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι οι νεότερες γενιές είναι πολύ πιο παθητικές πολιτικά. Φαίνονται εντελώς αδιάφορες.
Epoch Times: Ναι. Και υπάρχει μια απόλυτη μανία για τους Ναζί, για το φόβο να μην σε πουν Ναζί. Δεν υπάρχει φόβος να σε πουν κομμουνιστή ή σοσιαλιστή. Το επόμενο θα είναι ότι θα αποτελεί και κομπλιμέντο.
Bukovsky: Ναι, έτσι είναι.
Epoch Times: Η Alexandria Ocasio-Cortez κατέβηκε ως σοσιαλίστρια. Έχουμε τον Bernie Sanders να κατεβαίνει για πρόεδρος, ο οποίος πήγε για ταξίδι του μέλιτος στη Σοβιετική Ένωση ...
Bukovksy: Ναι.
Epoch Times: Πώς αισθάνεσαι που το βιβλίο σας βγαίνει στα αγγλικά; Τι ανταπόκριση υπήρχε;
Bukovsky: Είναι λίγο αργά. Γράφτηκε πριν από 25 χρόνια. Πολιτικά, είναι λίγο αργά.
Epoch Times: Διαφωνώ, νομίζω ότι θα είναι μια βόμβα. Είναι απόλυτα στο σωστό χρόνο δεδομένου ότι έρχεται στο φως σε όλο τον κόσμο. Έχει ήδη μια τεράστια ανταπόκριση, καταλαβαίνω.
Κ. Bukovsky: Η ανταπόκριση είναι καλή, αλλά υποψιάζομαι ότι μόνο μεταξύ των ειδικών θα είναι πολύ σοβαρή. Επειδή το βιβλίο είναι πολύ ξεχωριστό, πολύ τεχνικό, περιέχει πολλά έγγραφα - δεν είναι εύκολη η ανάγνωση. Θα αρέσει κυρίως τους ειδικούς.
Epoch Times: Είναι ένα επικίνδυνο βιβλίο που δημοσιεύεται στον σημερινό κόσμο;
Bukovsky: Οι μικροί εκδοτικοί οίκοι δεν φοβούνται. Εξάλλου, υπάρχει η ελευθερία της έκφρασης και τέτοια πράγματα.
Epoch Times: Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο αμφιλεγόμενο πράγμα στο βιβλίο σας που προκάλεσε την καταστολή του ή την αποτροπή του πριν από 25 χρόνια;
Bukovsky: Η αντίδραση εδώ ήταν πιο ισχυρή σε σχέση με ορισμένα άτομα, όχι με τα έγγραφα. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με μένα. αυτά είναι έγγραφα του Politburo, δεν τα εφηύρα εγώ. Όμως, ορισμένα ονόματα που συνδέονται με τις φιλοσοβιετικές εκστρατείες και δραστηριότητες, ήταν ένα σοκ για πολλούς ανθρώπους.
Epoch Times: Ονόματα όπως ο Francis Ford Coppola;
Bukovsky: Για παράδειγμα. Κάποιοι που είναι γνωστοί στη βιομηχανία του θεάματος ή στην πολιτική και ξαφνικά – το βιβλίο αυτό σου ανοίγει τα μάτια και σου δείχνει την άλλη πλευρά, την ασταθή πλευρά της πολιτικής. Πολλοί άνθρωποι σοκαρίστηκανπολύ από αυτό.
Epoch Times: Τα πράγματα που συμβαίνουν τώρα, που όλα γίνονται στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, η λογοκρισία, η φίμωση, η διαγραφή ανθρώπων - είναι αυτές νέες μορφές του ίδιου παλιού θηρίου;
Bukovsky: Το ερώτημα είναι: Πόσο καινούργια είναι αυτά; Αν κοιτάξετε πίσω στη δεκαετία του '30, στο "Brave New World", παρουσιάζεται περισσότερο ή λιγότερο αυτή η εικόνα. Αυτά τα πράγματα είχαν ήδη τεθεί σε λειτουργία. Αλλά οι άνθρωποι δεν περίμεναν να συμβούν.
Epoch Times: Καταφέρατε να θριαμβεύσετε επάνω στους εχθρούς σου με εξαιρετικό τρόπο. Πώς το κάνατε; Πώς επιβιώσατε ψυχολογικά;
Bukovsky: Νομίζω ότι όλα εξαρτώνται από το πόσο δυνατός είναι ο χαρακτήρας σου. Αν είναι αρκετά ισχυρός, θα γίνει ισχυρότερος. Αν είναι αδύναμος, μπορεί να καταρρεύσει. Έτσι δεν είμαι ο μόνος που ωφελήθηκε από αυτή την εμπειρία. Ήξερα αρκετούς άλλους ανθρώπους που μέσα από όλα αυτά έγιναν ισχυρότεροι.
Epoch Times: Τι εννοούν όταν λένε "παγκοσμιοποίηση" και τι σημαίνει για εσάς η λέξη "παγκοσμιοποίηση";
Bukovsky: Συνήθως εννοούν παγκόσμιες κυβερνήσεις. Μια ενιαία δομή διοίκησης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Epoch Times: Γιατί το θέλουν αυτό; Γιατί θέλουν μια παγκόσμια κυβέρνηση και γιατί μισούν τα έθνη;
Bukovsky: Τα έθνη - αν κοιτάξετε την ιστορία του αριστερισμού, τα έθνη ήταν πάντα αντιληπτά ως εχθρός, επειδή κάνουν τους ανθρώπους άνισους. Η βασική ιδέα της αριστεράς από την πολύ παλιά εποχή είναι η "ισότητα" των ανθρώπων. Οτιδήποτε κάνει τους ανθρώπους διαφορετικούς είναι κακό. Έτσι, για παράδειγμα, η ιδιωτική ιδιοκτησία, τα εισοδήματα, οι ικανότητες - είναι όλα κακά. Οι άνθρωποι υποτίθεται ότι είναι ίσοι, δηλαδή όλοι το ίδιο. Ως εκ τούτου, τα έθνη είναι πάντα κακά. Τα έθνη έχουν διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικά προνόμια, διαφορετικές παραδόσεις. Δεν μπορείτε να τα καταστήσετε ίσα, έτσι ο αριστερισμός ήταν πάντα εναντίον των εθνών.
Epoch Times: Γιατί αγαπούν τη μαζική μετανάστευση στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες; Μιλούν για “open borders”κλπ.
Bukovsky: Ακριβώς για τον ίδιο λόγο, επειδή αυτό τους βοηθά να εξαλείψουν τις παραδόσεις, τις συνήθειες που χαρακτηρίζουν τα έθνη. Και θέλουν να τα κάνουν όλο και πιο όμοια μεταξύ τους.
Epoch Times: Είναι ο George Soros κομμουνιστής;
Bukovsky: Όχι, ο Σόρος δεν είναι κομμουνιστής, αλλά είναι πολύ κοντά στον σοσιαλισμό. Είναι πραγματικά υπέρ των αριστερών θεωριών, γενικά. Η κατανόησή του για τον κόσμο είναι πιο πρωτόγονη - ανοιχτή κοινωνία και τέτοια πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα κλίνει σε όλα αυτά που αρέσουν στην αριστερά. Ο Σόρος δεν ήταν έτσι παλαιότερα. Έγινε αργότερα. Τον γνώριζα στη δεκαετία του '80. Είχαμε συναντηθεί αρκετά συχνά. Έχει αλλάξει. Έτρεξε πολύ γρήγορα προς την αριστερά.
Epoch Times: Γιατί;
Bukovsky: Νομίζω ότι είναι απλά λογικό.
Epoch Times: Επειδή προς τα εκεί πήγαιναν οι ελίτ του κόσμου;
Bukovsky: Ναι.
Epoch Times: Σε αυτή τη χώρα, οι σοσιαλιστές δεν ενδιαφέρονται για τον εργαζόμενο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η πολιτική ορθότητα, η σεξουαλικότητα, η ταυτότητα φύλου. Είναι πολύ διαφορετικά από τον «σοσιαλισμό», για παράδειγμα, που γνώρισα εγώ στη Σουηδία στα τέλη της δεκαετίας του '70 όπου μεγάλωνα. Δεν μιλάμε πλέον για το προλεταριάτο. Τι σχέση έχει η σεξουαλικότητα με τον μαρξισμό;
Bukovsky: Στη σοβιετική ιστορία, υπήρχε μια πρώιμη περίοδος στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά την "επανάσταση" όταν πειραματίστηκαν με αυτές τις ιδέες – ελεύθερο σεξ και ούτω καθεξής. Υπήρχε μια κυρία με το όνομα Κολλοντάι, η οποία προώθησε την ιδέα της "ελεύθερης αγάπης". Έχει μεγάλη επιρροή. Στην αρχή ήταν πρεσβευτής στη Σουηδία, η Σουηδία ήταν μία από τις λίγες χώρες που αναγνώρισαν τη Σοβιετική Ένωση.
Epoch Times: Πιστεύετε ότι η Σοβιετική Ένωση φύτεψε σπόρους σε αυτή τη χώρα για αυτό που βλέπουμε σήμερα, για να αναπτυχθεί τελικά ο κομμουνισμός εδώ;
Bukovsky: Νομίζω ότι οι σπόροι υπήρχαν πολύ πριν από τη Σοβιετική Ένωση. Το αριστερό κίνημα στον κόσμο είναι παλαιότερο από τη Σοβιετική Ένωση. Τον 19ο αιώνα, θα το βρείτε να ευημερεί. Η μεγάλη ώθηση συνέβη κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Epoch Times: Είναι η πολιτική ορθότητα, όπως την ονομάζουμε, η ίδια συλλογική/κολεκτιβική σκέψη, όπως αυτή που ζήσατε, αλλά η δυτική της έκδοση;
Bukovsky: Ναι, αλλά ο ορισμός της έχει αλλάξει, και έχει μετακινηθεί σε κάθε είδους ιδιωτικές σχέσεις, ακόμη και στις πιο στενές. Τότε ήταν όλα σχετικά με τις ταξικές σχέσεις. Τώρα είναι για πολύ πιο προσωπικές και ακόμη και οικείες σχέσεις. Αυτός δεν ήταν ο ορισμός της αριστεράς πριν. Ήταν ακόμα ασαφής. Σχετικά με την ισότητα των φύλων, την οικογένεια και ούτω καθεξής. Η διαμάχη δεν τελείωσε στη δεκαετία του '20. Απλά κάπως πάγωσε. Και μετά, ανανεώθηκε και πάλι. Ανανεώθηκε τη δεκαετία του '60, ανανεώνεται τώρα. Ανανεώνεται κάθε λίγο και λιγάκι, όταν η κυρίαρχη αριστερά εισέρχεται σε κρίση ή αντιμετωπίζει προβλήματα και επιστρέφει στις ρίζες της και αυτά τα προβλήματα ανατρέπονται.
Epoch Times: Είναι ο κομμουνισμός ένα παράσιτο που δεν πεθαίνει ποτέ;
Bukovsky: Η βασική ιδέα μάλλον δεν θα πεθάνει ποτέ. Ο κομμουνισμός ήταν ένα πολύ πιο λεπτομερές πρόγραμμα. Ως εκ τούτου είναι ήδη μισοπεθαμένο. Το ίδιο το πρόγραμμα που υιοθέτησε ο Μαρξ και άλλοι χρεοκόπησε. Επομένως οι θεωρητικοί της αριστεράς σήμερα δεν θέλουν να θυμούνται τις βασικές θέσεις της αριστεράς εκείνης της εποχής. Με τις εργασιακές σχέσεις, τις ταξικές σχέσεις, δεν θέλουν να το σκεφτούν τώρα, δεν θέλουν καν να το συζητήσουν. Αλλά μεταφέρθηκαν σε ένα γενικότερο πεδίο, την ισότητα γενικά και διατύπωσαν τις πολιτικές τους από αυτή την άποψη. Ως εκ τούτου, η πολιτική ορθότητα σήμερα γίνεται ολοένα και περισσότερο εμπλεκόμενη στις προσωπικές υποθέσεις, στις ιδιωτικές υποθέσεις των ανθρώπων, κάτι που δεν υπήρχε πριν.
Epoch Times: Πίστευαν πραγματικά στον κομμουνισμό οι αρχιτέκτονες του κομμουνισμού;
Bukovsky: Εξαρτάται. Ο Λένιν ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι υπολόγισε λανθασμένα. Μέχρι το 1921, είδε ότι δεν ακολούθησε καμία παγκόσμια επανάσταση, και άρχισε τις τραπεζικές δραστηριότητες. Ήταν η κύρια ιδέα του ότι ένα σοσιαλιστικό πραξικόπημα στη Ρωσία θα προκαλέσει την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση. Το 1921, ήταν προφανές ότι η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση δεν ερχόταν. Και έπρεπε να το παραδεχτεί. Μπορείτε να το βρείτε στα γραπτά του. Ήταν πολύ ειλικρινής για αυτό. Ήταν απογοητευμένος. Είχε «αναβληθεί» είπε. Ως εκ τούτου, άλλαξε τις πολιτικές του στη Νέα Οικονομική Πολιτική, τη ΝΕΠ. Επιτρέποντας στη χώρα να αναπνεύσει λίγο. Αλλά είπε επίσης ότι ήταν προσωρινή, δεν ήταν για πολύ καιρό. Ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι ήταν ένας βασικός λανθασμένος υπολογισμός. Ο Στάλιν συνειδητοποίησε το ίδιο πράγμα όταν οι Γερμανοί του επιτέθηκαν το 1941 και η Σοβιετική Ένωση άρχισε να καταρρέει, και να χωρίζεται σε διάφορα μέρη. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι το όλο θέμα είναι ένας μεγάλος λανθασμένος υπολογισμός. Η νέα οντότητα, όπως την ονόμαζαν, ο σοβιετικός λαός, δεν γεννήθηκε ποτέ. Και ο Κόκκινος Στρατός έτρεχε σαν τρελός. Δεν ήθελαν να πολεμήσουν. Αυτό ήταν η κατάρρευση των ιδεών του, συμπεριλαμβανομένης της κολεκτιβοποίησης και όλων αυτών. Ο Kruschev το συνειδητοποίησε μόνο μετά την αποχώρησή του, όταν καθόταν στη ντάτσα (βίλα) του και το σκεφτόταν ξανά και ξανά. Είπε κάποια πράγματα για αυτό στα απομνημονεύματά του, αλλά όχι πολλά. Όσον αφορά τους ανθρώπους μετά τονKruschev, αμφιβάλλω ότι ποτέ πίστευαν σε κάτι. Πίστευαν στην εξουσία, στο δικαίωμά τους να διανέμουν πλούτο και να είναι ένα είδος μόνιμης ελίτ. Οι περισσότεροι από αυτούς αντιλήφθηκαν την ιδεολογία ως κάτι που τους εμπόδιζε να προχωρήσουν κι άλλο εμπρός. Το έκανε πιο δύσκολο. Και έτσι ξεφορτώθηκαν την ιδεολογία. Την εποχή του Μπρέζνιεφ δεν νομίζω ότι πίστευαν σε τίποτα, εκτός από το δικαίωμά τους να είναι η νομενκλατούρα [ελίτ μέλη της σοβιετικής γραφειοκρατίας].
Epoch Times: Μπορείτε να μιλήσετε για την εγκληματική φύση του κομμουνισμού, την οποία τόσοι πολλοί Δυτικοί δεν βλέπουν;
Bukovsky: Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εισαγωγής της ιδεολογίας τους, η οποία σκόπιμα αντικατέστησε τις ανθρώπινες αξίες με τις αξίες της τάξης και ως εκ τούτου τους "απελευθέρωσε" από την ευθύνη. Αυτό το ονόμαζαν «ιστορικό αναπόφευκτο» και επομένως κανείς δεν ήταν ένοχος. Οι παλιές τάξεις έπρεπε να πεθάνουν ούτως ή άλλως και ως εκ τούτου η δολοφονία τους δεν ήταν έγκλημα και για αυτό έγινε. Μέχρι που δεν θεωρήθηκε πλέον ως δολοφονία. Θεωρήθηκε ως μια πτυχή της ταξικής πάλης. Το ερώτημα είναι, φυσικά, πόσο εύκολο είναι να αφαιρέσουμε την ιδιότητα του ανθρώπου από κάποιους ανθρώπους; Προφανώς είναι πολύ εύκολο.
Epoch Times: Ποια είναι η διαφορά τελικά μεταξύ του ναζισμού και του κομμουνισμού;
Bukovsky: Λοιπόν, ο ναζισμός είναι ουσιαστικά μια πιο στενή έννοια του ενός έθνους να είναι πάνω από άλλα, να αντιπροσωπεύει τον κύριο και οι άλλοι να υποτάσσονται. Στη σοβιετική εκδοχή μιλάμε για τάξεις - μια τάξη είναι η κύρια, και όχι ένα έθνος. Αλλά αυτή είναι η μόνη διαφορά. Διαφορετικά, και οι δύο ήταν σοσιαλιστές. Ας μην ξεχνάμε ότι το ναζιστικό κόμμα ονομαζόταν Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργαζομένων, έτσι ώστε ήταν στην ίδια γραμμή με τη δημιουργία ενός παραδείσου, μόνο για το δικό τους έθνος εις βάρος των άλλων. Αυτή είναι η μόνη διαφορά.
Epoch Times: Ο μέσος Δυτικός άνθρωπος λέει ότι οι Ναζί ήταν ακροδεξιά, ενώ οι κομμουνιστές ήταν αριστερά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στους ανθρώπους αρέσουν οι κομμουνιστές.
Bukovsky: (Γελάει) Αυτό είναι πολύ αφελές. Οι Ναζί δεν ήταν ποτέ δεξιά, ήταν πάντοτε αριστερά. Ήταν σοσιαλιστές. Είναι μια έκδοση του σοσιαλισμού.
Epoch Times: Και από πού προκύπτει αυτό;
Bukovsky: Από τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών πολιτικών. Αν κοιτάξετε τη εργασιακή νομοθεσία υπό τον Χίτλερ, θα ανακαλύψετε ότι εισήγαγαν τεράστια, τεράστια εργατική νομοθεσία υπέρ των εργατικών τάξεων. Περιορισμοί στα δικαιώματα των αποκαλούμενων καπιταλιστών. Η διαφορά μεταξύ της εκδοχής του δικού μας σοσιαλισμού και του λεγόμενου βόρειου σοσιαλισμού που εφάρμοζαν οι Γερμανοί είναι ότι δεν εθνικοποίησαν τις επιχειρήσεις. Έκοψαν τα κέρδη με τεράστιους φόρους.
Epoch Times: Η εμπειρία μου μεγαλώνοντας στη ριζοσπαστική σοσιαλιστική Σουηδία στα τέλη της δεκαετίας του '70 ήταν ότι η κεντρική ιδέα ήταν να οικοδομήσουμε ένα νέο πρόσωπο, τον νέο Σουηδό, ο οποίος θα είχε μόνο ανιδιοτελείς, κολεκτιβιστικές παρορμήσεις και θα είχε αποβάλει κάθε ανθρώπινο λάθος. Ένα πολύ λειτουργικό ανθρώπινο ον που θα μπορούσε να προβλεφθεί, όπως λέτε, σαν ρομπότ. Πείτε μου για τη σοβιετική έκδοση αυτού του πράγματος.
Bukovsky: Όπως και με εμάς. Μας είπαν επίσης ότι δημιούργησαν μια νέα ιστορική οντότητα που ονομάζεται «Σοβιετικοί Άνθρωποι». Ο Νέος Άνθρωπος έχει όλες αυτές τις ιδιότητες που αναφέρατε – είναι κολεκτιβιστικός και χωρίς εθνικότητα, χωρίς να ανήκει σε κάποιο έθνος και ούτω καθεξής.
Epoch Times: Τι γίνεται με τον ρωσικό εθνικισμό;
Bukovsky: Υπήρξε μια πολύ σύντομη περίοδος στα τέλη της εποχής του Στάλιν, όταν ξαφνικά είχαμε αυτόν τον εθνικισμό. Ο ρωσικός εθνικισμός ξαφνικά αναλαμβάνει τον έλεγχο. Ήταν πολύ ασυνήθιστο για όλη την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης. Αν κοιτάξετε στις δεκαετίες του '20 και του '30 και ούτω καθεξής, δεν υπήρχε εθνικισμός. Ο εθνικισμός ήταν πάντα αντιληπτός ως εχθρός. Ξαφνικά, τα τελευταία χρόνια του Στάλιν σημαδεύτηκαν με πολύ σαφή ρωσικό εθνικισμό που ξεκίνησε από την κορυφή, όχι από την βάση. Ξεκίνησε στο Κρεμλίνο - η εκστρατεία εναντίον του λεγόμενου κοσμοπολιτισμού και των Εβραίων συνωμοτών - ιατρών και τέτοιων πράξεων. Αλλά ήταν μια πολύ σύντομη περίοδος. Μόλις πέθανε ο Στάλιν, πέθανε επίσης και αυτός. Και δεν συνέχισε. Αργότερα υπήρχε μια μορφή αντισημιτισμού, με το πρόσχημα του αγώνα κατά του Σιωνισμού. Ξέρετε δεν έλεγαν "Εβραίοι", έλεγαν "Σιωνιστές" - και η εκστρατεία ήταν εναντίον του Σιωνισμού. Αλλά δεν οδήγησε σε κάποιον ρωσικό εθνικισμό. Ο εθνικισμός αναστήθηκε πάλι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Αν κοιτάξετε τη σημερινή πολιτική, την προπαγάνδα, έχουμε σαφώς έναν ρωσικό εθνικισμό με μεγάλη επιρροή από την Ορθόδοξη Εκκλησία, κάτι που είναι πολύ ασυνήθιστο για τη Ρωσική ιστορία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έπαιξε ποτέ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των ρωσικών πολιτικών και τώρα το κάνει. Είναι ένα είδος υποκατάστατου της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Epoch Times: Γνωρίζουν οι νέοι Ρώσοι την ιστορία του σοβιετικού κομμουνισμού;
Bukovsky: Όχι. Είναι σαν βρίσκεται παντού. Δυστυχώς, μόνο οι παλαιότερες γενιές θυμούνται. Οι νεώτερες γενιές δεν γνωρίζουν τίποτα και δεν θέλουν να ξέρουν. Δεν μπορείτε να τους εκπαιδεύσετε γιατί απλώς αντιστέκονται σε οποιαδήποτε εκπαίδευση. Δεν διαβάζουν βιβλία. Παρακολουθούν τηλεόραση και ό, τι μπορούν να βρουν στους υπολογιστές, και αυτό είναι. Η γνώση της ρωσικής ιστορίας σήμερα στη γενιά κάτω των 40 ετών είναι ανύπαρκτη. Δεν θυμούνται καν ποιος ήταν ο Λένιν καμιά φορά.
Epoch Times: Τι ήταν αυτό που όταν ήσασταν νέος σας έδινε τη δύναμη να αντιδράσετε;
Bukovsky: Το σημείο καμπής για μένα ήταν ο θάνατος του Στάλιν. Ήμουν 10 ετών όταν πέθανε και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν θεός. Μεγάλωσα με την ιδέα ότι ήταν θεός και ξαφνικά ο θεός πέθανε. Αυτό ήταν ένα σοκ που σε ανάγκαζε να σκεφτείς. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι η χώρα συνέχισε να ζει χωρίς τον Στάλιν κάτι που ήταν αδιανόητο. Τίποτα δεν μπορούσε να υπάρξει ή να λειτουργήσει χωρίς τον Στάλιν, αλλά αν και πέθανε η ζωή συνεχιζόταν. Πολλοί άνθρωποι άλλαξαν απόψεις μετά τον θάνατο του Στάλιν.
Epoch Times: Ποια ήταν η στάση των γονέων σας;
Bukovsky: Οι γονείς μου ήταν σιωπηλοί. Δεν έλεγαν ούτε μια λέξη. Σε γενικές γραμμές, η παλαιότερη γενιά σιωπούσε. Δεν εμπιστεύονταν κανέναν και ήξεραν ότι όλα μπορεί να αλλάξουν αύριο και αν έδειχναν συναισθήματα ή κάποιες προτιμήσεις, μπορεί να το πλήρωνα την επόμενη ημέρα. Συνεπώς, έμειναν εντελώς σιωπηλοί. Δεν έλεγαν ούτε μια λέξη.
Epoch Times: Τι λέτε για τον Πούτιν; Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ξέρουμε και πολλά, το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι ήταν άνθρωπος της KGB. Πόσο κακός ήταν;
Bukovsky: Δεν ήταν πραγματικά ψηλά. Ήταν στην πραγματικότητα ένας από τους χιλιάδες. Δεν ήταν καθόλου επιφανής, δεν πέτυχε τίποτα. Η θέση του δεν ήταν καθόλου σημαντική. Ήταν στη ΛΔΓ, Ανατολική Γερμανία, υπεύθυνος για κάποιο είδος φιλικών σχέσεων. Δεν πέτυχε τίποτα. Έγινε συνταγματάρχης μόνο όταν παραιτήθηκε από την KGB, κάτι συνηθισμένο. Δεν ήταν καθόλου σημαντικός όσον αφορά την KGB, αλλά η νοοτροπία που απέκτησε ήταν αυτή της KGB η οποία και τον ακολούθησε. Αυτό είναι σημαντικό, τα άλλα όχι. Δεν πέτυχε τίποτα.
Epoch Times: Πώς μπορεί τότε να εξηγηθεί η άνοδός του;
Bukovsky: Απλά εμφανίστηκε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Ο Γέλτσιν αναζητούσε έναν διάδοχο, από την KGB κατά προτίμηση. Ήθελε εγγύηση ότι δεν θα διωχθεί. Ο Πούτιν ήταν ένα μικρό, μικρό ψαράκι. Αξιωματικός της KGB και πίσω του ολόκληρη η οργάνωση που ήταν αρκετά ισχυρή, αλλά ο ίδιος ο Πούτιν ήταν μικροσκοπικός, όχι πολύ έξυπνος, πάντα βασιζόμενος στον εκβιασμό. Είναι ένα σύμπτωμα και όχι μια αιτία. Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν το σύμπτωμα στη Ρωσία καθώς εξελίσσεται μέσω του κομμουνισμού. Υπάρχει ένα είδος κληρονομιάς μιας σχεδόν 100 χρόνων προπαγάνδας.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου