Τρίτη 11 Ιουνίου 2024

Γυναίκα του πατριωτικού χώρου

Γράφει η Άρια Κοπιδάκη,
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Αρχαιολόγος,
Τομέαρχης ψυχικής υγείας της Φωνής Λογικής,

Ο φεμινισμός -όπως έχει καταλήξει- και τα κινήματα που αυτός επηρεάζει, προσπαθεί να πείσει τις γυναίκες πως ζουν σε μια κοινωνία καταπιεσμένες. Πως αυτό που πρέπει να κυνηγούν προκειμένου να είναι ευτυχισμένες είναι η καριέρα και η ανεξαρτησία, ενώ σαν σωστό κίνημα δικαιωματισμού, αρέσκεται στο να ρίχνει το φταίξιμο για όλα τα δεινά στον άνδρα. Προσπαθεί, δε, με κάθε τρόπο και πιθανή δικαιολογία, να απομακρύνει την γυναίκα από την οικογένεια, παρουσιάζοντάς την ως ένα σύστημα το οποίο την καταπιέζει και την περιορίζει στον ρόλο της μητέρας. Η πραγματικότητα βέβαια, δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική.

Δυστυχώς στις μέρες μας πολλοί προβαίνουν σε μια συνεχή θυματοποίηση. Παρουσιάζεται δηλαδή η γυναίκα ως μια ανίσχυρη παρουσία που ελέγχεται και καταστρατηγείται από τον –μόνιμα σε θέση θύτη- άνδρα. Επιπλέον χρησιμοποιούνται αδόκιμοι όροι -όπως η γυναικοκτονία- για να υποστηριχθούν τα ανάλογα αφηγήματα. Σε αντίθεση με τα όσα θα περίμενε κανείς διαβάζοντας τα παραπάνω, ένας άνδρας που εγκληματεί εις βάρος μιας γυναίκας, αν ανήκει σε κάποια μειονοτική ομάδα (πχ. ισλαμιστής) αποσιωπάται αυτό του το χαρακτηριστικό και διατηρείται το φύλο του.

Παρατηρείται επίσης να προβάλλεται ως «ενδυνάμωση» η επιλογή της γυναίκας να μην δημιουργήσει οικογένεια και ιδιαίτερα να μην κάνει παιδιά. Υπάρχουν κινήματα όπως το «Child free movement» που υποστηρίζει πως μένοντας μόνη ή με κάποιον σύντροφο, θα βρει το νόημα της ζωής της και θα απολαύσει την ζωή στο έπακρο. Αντίθετα η μητρότητα ζωγραφίζεται ως μια άδικη και υπέρτατη θυσία, το χειρότερο που θα μπορούσε να τύχει σε κάποια, ενώ η λύτρωση έρχεται με την μορφή της άμβλωσης. Φυσικά, μπορεί η μητρότητα για την δημιουργία οικογένειας να αποθαρρύνεται, όμως η δημιουργία παιδιών και η πρακτικά πώλησή τους σε άτομα της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας, επικροτείται. Όταν η αξία της γυναικείας φύσης μειώνεται σε αυτή της μήτρας προς ενοικίαση –ακριβώς αυτό που απεχθανόταν ο φεμινισμός στην αρχή, όταν αναφερόταν στην πυρηνική παραδοσιακή οικογένεια- για χάρη αυτών των ομάδων το επικροτεί. Κανείς όμως δεν θα ασχοληθεί με τον ψυχοκοινωνικό αντίκτυπο και τις επιπτώσεις που η πράξη αυτή έχει τόσο στην ζωή που έρχεται στον κόσμο, αλλά και στην ίδια την μητέρα.

Φυσικά, κάθε γυναίκα θα έπρεπε να είναι ελεύθερη να κάνει τις επιλογές της και να έχει την δυνατότητα να κυνηγήσει αυτό που επιθυμεί, εφόσον δεν βλάπτει κάποιον άλλον στην πορεία.

Εκείνη που ιδεολογικά ανήκει στον πατριωτικό χώρο, ως πολιτικός, υποψήφια ή ψηφοφόρος, έχει συνήθως κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: επιλέγει την οικογένεια πάνω από κάθε άλλο, θέλοντας αρχικά την δημιουργία αυτής, έχει την δυνατότητα να μεταλαμπαδεύσει τις σωστές αξίες, την ηθική και την ευπρέπεια στα παιδιά της, ενώ είναι το θεμέλιο που κρατάει δεμένη –και άρα δυνατή- την οικογένεια. Γνωρίζει πολύ καλά τις αξίες που πρέπει να υπηρετήσει . Γνωρίζει –ειδικά στην περίπτωση που είναι μητέρα- τι διακυβεύεται. Γνωρίζει πώς να κάνει την δουλειά που χρειάζεται.

Ο πατριωτικός χώρος δίνει αξία στην συνοχή της κοινωνίας και στην οικογένεια. Αυτή η συνοχή είναι κρίσιμη για το κράτος και ακόμη περισσότερο για μια χώρα όπως η Ελλάδα, της οποίας ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτήν τη στιγμή είναι το δημογραφικό. Η

χώρα χρειάζεται ένα μοντέλο ενότητας, την ενίσχυση του μοντέλου της κοινωνίας που στηρίζεται στην παράδοση, στις αξίες και επιτρέπει να διατηρηθεί μια εθνική συνείδηση.

Μια γυναίκα του πατριωτικού χώρου, δεν είναι ένα θύμα. Γνωρίζει τον εαυτό της και την αξία της και κινείται βάσει όσων θεωρεί πως είναι σημαντικά. Διεκδικεί στην εργασία και προσφέρει στην οικογένειά της ως καίριο μέρος του οικογενειακού συστήματος. Αγκαλιάζει την γυναικεία της φύση, αντιλαμβανόμενη πως –παρότι διαφορετικοί – άνδρες και γυναίκες είναι ισότιμοι στην κοινωνία. Είναι αντίθετη στο να ξεπουλάει το σώμα της, προκειμένου να γίνουν γονείς άνθρωποι που το απαιτούν ως δικαίωμά τους. Η μητρότητα είναι προνόμιο –άλλωστε- των γυναικών και υποχρέωση προς τα παιδιά να μεγαλώσουν με τα δυο διαφορετικά γονεïκά πρότυπα. Τέλος, την διέπει μια αγάπη για την πατρίδα της, αφού αυτή είναι προέκταση της οικογένειά της.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου