Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ,
Στην μεταπολιτευτική νατοϊκή αποικία οι εκλογές δεν έπαυσαν να λειτουργούν παρά ωσάν βαλβίδα εκτονώσεως για την αιμάσσουσα κοινωνία των προσκυνημένων, η οποία δέχεται παθητικώς και αγογγύστως τις αλλεπάλληλες προδοσίες εις βάρος της. Το καθεστώς έχει μελετήσει τον τρόπο αντιδράσεως των αμνοεριφίων που παλαμοκροτούν ενθουσιασμένα στην πρώτη εντυπωσιοθηρική φωτοβολίδα και γνωρίζει πώς να εκπλένεται των αμαρτιών του ενδυόμενο την επίφαση της δημοκρατικής νομιμοποιήσεως. Η έννοια της ψήφου θα μπορούσε να παραλληλιστεί με μία απόχη, με μία εύσχημη παγίδα για τον μέσο φυλακισμένο υπήκοο της ελλαδικής κλεπτοκρατίας, ο οποίος συνέρχεται ανακουφισμένος κάθε φορά που ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα, πεπεισμένος εν πλάνη οικτρά ότι πραγμάτωσε το χρέος του, εξήντλησε τα όρια της ανατεθειμένης υποχρεώσεώς του, ολοκλήρωσε τον επίμοχθο κύκλο καθηκόντων του απέναντι στην Πατρίδα και τώρα μπορεί να συνεχίσει αθόρυβα την μίζερη ιδιώτική του ζωή εντός της οικειοθελούς ειρκτής στην οποία έχει δεσμεύσει τον εαυτό του, θυσιάζοντας εκών άκων την ελευθερία του. Εν άλλοις λόγοις, το φιάσκο, ο θίασος, το κακοστημένο θέατρο της εκλογικής αναμετρήσεως χειραγωγεί με άριστα ύπουλο τρόπο τον πολίτη σε εκδηλώσεις λατρείας, πίστεως και υπακοής προς το κατεστημένο. Αυτό κατόρθωσαν και οι αρχαιρεσίες της ευρωμασωνικής γραφειοκρατίας την περασμένη Κυριακή, να παράσχουν την ευκαιρία στα ελεγχόμενα υποκείμενα της πολιτικής ζωής να επανεπιβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στους βιαστές τους ή άλλως τους δημ(ι)οκράτες τους.
Δεν πάν να εκποιηθεί και το μισό Αιγαίο στον νεοθωμανό σουλτάνο που τόσο το εποφθαλμιά, δεν πάν να διεκδικούν οι Σκοπιανοί σε λίγο ως πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, να εποικιστεί η χώρα από εκατομμύρια σφαγείς σουνίτες και να παρελαύνουν κάθε μέρα στις πλατείες με μικρά παιδιά εν αγκάλαις οι ορδές των αφηνιασμένων ανωμάλων με λοστούς στην οπισθία οπή, οι οποίοι θα αυτοαποκαλούνται μάνες με μούσια, εμείς κείμεθα αναπαυμένοι ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε: ήτοι τούς ξαναψηφίσαμε, έστω και με μία αισθητή απομείωση, για να τούς συνετίσουμε! Αμ, δεν κανοναρχούνται οι ολιγάρχες, δεν μάς υπολήπτονται οι δυνάστες και δεν μεριμνούν για το συμφέρον του Ελληνισμού οι εν τω θώκω καθεζόμενοι, για να μάς εισακούσουν. Είναι τεταγμένοι στην εκτέλεση των εντολών των στοών και προτεραιότητά τους είναι να ενυλώσουν το σχέδιο για το οποίο έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις, βαθμούς και αξιώματα, να διαβρώσουν δηλαδή την ελληνική κοινωνία απ’ άκρην εις άκρην, εμφυσώντας νέα ήθη, διδάσκοντας νέα πρότυπα, ανατρέποντας την ανθρώπινη οντολογία, τις υπαγορεύσεις της βιολογίας και την ελευθερία του προσώπου. Δεν τούς ενδιαφέρει καμμία πολιτική στηρίξεως της παραδοσιακής οικογενείας προς ανάσχεση της δημογραφικής καθιζήσεως, καμμία εκστρατεία θετικών κινήτρων υπέρ της Ελληνίδος Μάνας, προκειμένου να μην γίνουμε εντός ολίγου μειοψηφία στην ίδια μας την Πατρίδα και μετατραπούμε σε είδος υπό εξαφάνιση στην παγκοσμιοποιημένη χοάνη της παρακμής. Μια παρέα βιτσιόζων γύρω από τον γαλάζιο φεουδάρχη με προσωπικούς νταλκάδες γύρω από το ζήτημα του γάμου και της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλοφίλους έχει συστήσει ένα σκληρό λόμπι ελέγχοντας την κατάσταση ως προς την χάραξη κυβερνητικής πολιτικής, εν παραλλήλοις όχι απλά αθετώντας και παρακάμπτοντας, αλλά εξοφθάλμως περιφρονώντας φανερά και επειδικτικά τη συντριπτικά κρατούσα άποψη του λαού, ο οποίος εναντιώνεται, αντιτίθεται και διαφωνεί. Κανένα 27 % ούτε καν 17 % δεν είναι αρκετό, για να εμποδίσει τα ολοκληρωτικά καθάρματα που διοικούν ερήμην ημών τούτο τον τόπο να προχωρήσουν και σε άλλες παρεμβάσεις υπέρ της επιβολής όλων των παραλόγων αιτήματων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητος. «Κανένας νόμος δεν αρκεί» ήδη εξαγγέλλουν με αφίσες σε δρόμους, συγκοινωνίες, πλατείες και γειτονιές της Αθήνας οι διοργανωτές των Pride που θα λάβουν χώρα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδος μέσα στις επόμενες ημέρες. Και θα ρωτήσει κανείς αφελώς καλοπροαίρετα : «μα καλά, αφού πήραν αυτό που ήθελαν, την ισότητα στον γάμο και στην απόκτηση τέκνων, αφού πλέον ο Μήτσος που δεν γεννάει και δεν κατεβάζει γάλα όσο καημό και αν το έχει, μπορεί να υποδύεται με υπερηφάνεια την λεχώνα και κανείς να μην τού φέρνει αντίρρηση, τί άλλο ζητούν ;» Ποία άλλη διεστραμμένη επιθυμία παρδαλών μειονοτήτων θα πρέπει να ικανοποιήσουμε; Τι ακόμα απαιτούν από την πολιτεία και τους γύρω τους; Φυσικά, να εξομοιωθούμε μ’ εκείνους! Να εξαναγκάσουν όλους ημάς όχι απλά να αποδεχτούμε την σεξουάλική τους εκτροπή, την διαταραχή φύλου και τις νοσηρές ηδονιστικές αποκλίσεις τους ως φυσιολογικές, αλλά συνάμα να μετάσχουμε κι εμείς, χωρίς υπερβολή, στον κόσμο των φρικωδών παθών, μιμούμενοί τους.
Ο Πατέλης, ο Σκέρτσος και οι χαριτωμένες μεγαλοκοπέλες του Μαξίμου, οι οποίες γεμάτες καμάρι προωθούν και στηρίζουν με χορηγούς και μέσα τις μαζικές υπαίθριες εκδηλώσεις ανωμαλίας, δεν θα ησυχάσουν αν δεν μάς δούν όλους να ανερχόμεθα γυμνοί εφ’ αρμάτων λουσμένοι στα ποικίλα χρώματα της διαστροφής, γλωσσοφιλούμενοι δαιμονικώ ερωτισμώ με άτομα του ιδίου φύλου. Στην αντίπερα όχθη, η πλασματική άνοδος των ποσοστών των πατριωτικών κομμάτων δεν συνοδεύεται από την επιθυμία των αρχηγών τους να μετουσιωθεί σε κινηματική δυναμική. Όταν κάποιοι δεν έχουν ακόμα το πολιτικό θάρρος, κοινώς τους όρχεις, να εκφραστούν ανοιχτά υπέρ της απαγορεύσεως του Pride, αλλά μιλούν αντ’ αυτού για «θέση ορίων στον παραλογισμό», τότε επιβεβαιωνόμαστε ότι μόνο απαξίωση τούς προσήκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου