ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

 Γράφει ο Βαγγέλης Ακτσαλής,

Πρόεδρος Δημιουργίας,

Το αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου ήταν πολύ κατώτερο των περιστάσεων κ των προσδοκιών όλων των φίλων της Δημιουργίας.

Όταν τα μέλη της με τιμούσαν με την ψήφο τους αναδεικνύοντάς με νέο πρόεδρο τους, στις 18/01/24, είχα την ατράνταχτη πεποίθηση ότι η δύναμη των επιχειρημάτων και του αυτονόητου, που σχεδόν μονοπωλιακά πρεσβεύει το κόμμα μας, θα ήταν από μόνα τους ικανά να μας επανατοποθετήσουν στη φωτεινή πλευρά της πολιτικής σφαίρας.

Προφανώς έσφαλα.

Δυστυχώς τη δυσαρέσκεια των πολιτών έναντι όλων των συστημικών κομμάτων (βλ πτώση 2 πρώτων κομμάτων) την εισέπραξε η παραλία κ το ανορθολογικό τόξο του πολιτικού φάσματος.

Παρά τις θεωρητικά προνομιακές συνθήκες συμμετοχής του κόμματός μας στις ευρωεκλογές ("χαλαρή" ψήφος λόγω €γων, αποσυσπείρωση κυβερνώντος κόμματος μετά 5 χρ. μέτριας διακυβέρνησης, παντελής έλλειψη οποιασδήποτε αξιόπιστης εναλλακτικής), δεν καταφέραμε να καρπωθούμε εκλογικά οφέλη.

Υπάρχουν πολλά άλλοθι που μπορεί να επικαλεστεί κάνεις, αλλά δεν είναι πρόθεση μου να αναζητήσω ελαφρυντικά.

Όπως μου έμαθε η ζωή κ η πρόσφατη, εντατική 5μηνη ενασχόλησή μου με τη μάχιμη, ενεργό πολιτική (εκ των οποίων οι 2 τελευταίοι μήνες αμιγώς προεκλογικοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται), για να συμμετάσχει ένα κόμμα με αξιώσεις σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία απαιτείται να πληροί τουλάχιστον 3 βασικές προϋποθέσεις:

1. Να έχει ένα εύληπτο για το ευρύ κοινό μήνυμα, με το οποίο θα ταυτιστεί κ του οποίου θα προθυμοποιηθεί να γίνει αναμεταδότης.

2. Να διαθέτει ικανό αριθμό στελεχών πρόθυμων να αναλάβουν κ να περαιώσουν τις απαραίτητες (πάμπολλες) λειτουργικές/ διαδικαστικές/ πρακτικές/ προωθητικές ενέργειες που απαιτούνται για μια παρουσία σε εκλογές με αξιώσεις.

3. Να υπάρχει άμεσα διαθέσιμο κατ' ελάχιστο ένα 6ψήφιο χρηματικό ποσό, προκειμένου να καλυφθούν τα λειτουργικά και προωθητικά έξοδα, ώστε να μπορει ν' ασχοληθεί απερισπαστο το κόμμα με αυτή καθ' εαυτή την παραγωγή πολιτικής κ την προώθηση των θέσεών του κ να μην σπαταλα πολύτιμους ανθρώπινους πόρους στα διαδικαστικά.

Στις πρόσφατες εκλογές το κόμμα μου, η #ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ #Κοινότητα_Πολιτών, από αυτά τα 3 στοιχεία διέθετε μόνο το πρώτο: εκφράσαμε την ανάγκη για περισσότερη οικονομική ελευθερία, ατομική πρωτοβουλία κ μεταρρύθμιση σχεδόν σε αποκλειστικότητα. Δυστυχώς όμως, μετά από μισό αιώνα στυγνού κρατισμού που την έχει εμποτίσει με άφθονη μακαριότητα και έχει περιορίσει τις προσδοκίες της στο μίνιμουμ, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι έτοιμη να δεχτεί να αυτενεργήσει κ πάλι, όπως έπραττε επί χιλιετίες.

Προτιμούν αντί για αυτόνομοι πολίτες να είναι εξαρτημένοι ψηφοφόροι, επαίτες της φαύλης κομματοκρατίας για ένα επίδομα/ διορισμό/ ρουσφέτι, όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ, ουραγούς σε όλους τους δείκτες της Ε.Ε.

Ενδεικτικά, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τα παιδιά μας θα έχουν χάσει 4 από τις τελευταίες 6 εργάσιμες σχολικές ημέρες ΧΩΡΙΣ να έχει προηγηθεί κάποια φυσική καταστροφή, από ΚΕΚΤΗΜΕΝΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ (την ορολογία την έχει κοπιάρει κ έτερος κομματικός σχηματισμός, προφανώς ελλείψει δικού της προγράμματος ή αυτόλογης έμπνευσης, το βάζω εδώ με κεφαλαία χάριν της ηθικής τάξης κ για να ξέρετε από ποιόν το πρωτακούσατε, χωρίς αυτό να παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Αναλυτικά περί λογοκλοπής πιο κατω στο κείμενο). Έτσι απλά χάθηκαν 4/6 ημέρες, λες κ μας περισσεύουν εργατοώρες, 2 επειδη «ειχαμε εκλογές» (Παρ κ Δευ πριν κ μετά απ’ αυτές), άλλες 2 «προληπτικά λόγω καύσωνα», την Παρασκευη 14/6 θα κλεινανε ούτως ή άλλως για καλοκαιρι κ εμεινε μια Τρίτη να σώσει την τιμή, υπόληψη κ παρτίδα, μιας κ είχαν εξαντληθεί οι δικαιολογίες για να μέναν κ τότε κλειστά.

Ουδόλως είναι απορίας άξιον, λοιπόν το πώς μια χώρα που για κάθε 1 μέρα που εργάζεται ξεκουράζεται άλλες 2 είναι ουραγός στην παραγωγικότητα και την αποδοτικότητά της. Αυτή την παθητική στάση ζωής, που έχει εμποτίσει με το νόμο της ήσσονος προσπάθειας το σύνολο της κοινωνίας, προσπαθήσαμε να αναδείξουμε κ να στηλιτεύσουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας μας.

Σ' ο, τι αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση, τη στελέχωση, δράττομαι της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω θερμά όλους όσοι κοπιάσανε ώστε να καταφέρει η Δημιουργία να συμμετάσχει συντεταγμένα στις ευρωεκλογές. Όταν αναλάμβανα καθήκοντα προέδρου, πριν 5 μήνες, κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου δεδομένο. Οι ονομαστικές αναφορές ίσως να αδικούσαν ορισμένους εξ αμελείας, άλλωστε ξέρουν αυτοί που βοήθησαν ποιοι κ πόσοι (λίγοι) είναι.

Η συμμετοχή μας ήταν από μόνη της ένας άθλος, για τον οποίο τους συγχαίρω κ τους ευχαριστώ θερμά!

Τέλος, σχετικά με το 3ο προαπαιτούμενο, το οικονομικό, κοινό συμπέρασμα σχεδόν όλων είναι ότι παρά τις αντιξοότητες είχαμε μια ευπρεπέστατη προεκλογική παρουσία που έτυχε δυστυχώς μόνο της προβλεπόμενης εκ του νόμου ελάχιστης προβολής. Λεπτό παραπάνω, ελλείψει πόρων για προώθηση, με αποτέλεσμα το μήνυμά μας να μην καταφέρει να φτάσει στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.

Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι από όσους τελικά μας άκουσαν, ένα εύλογο ποσοστό μας στήριξε κιόλας. Προφανώς αυτοί που μας άκουσαν δεν ήταν αρκετοί.

Ειδικής μνείας χρήζουν οι 14χιλ. πολίτες που μας στήριξαν με την ψήφο τους.

Σας είμαστε ευγνώμονες κ υπόχρεοι!

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως αποτύχαμε, αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτοί οι 14 χιλιάδες σπόροι που φυτέψαμε προχτές σύντομα θα ανθίσουν κ θα καρποφορήσουν, γιατί αντιπροσωπεύουν τις μόνες βιώσιμες λύσεις για την ελληνική κοινωνία. Αν αυτή διαθέτει ακόμα το παραμικρό ένστικτο αυτοσυντήρησης, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να τις υιοθετήσει, όταν όμως ίσως θα ναι αργά.

Άλλωστε, εμμέσως «εκλέξαμε» κ εμεις ευρωβουλευτή, αφού μια εκ των νεοεκλεγέντων με άλλο κόμμα στήριξε σχεδόν όλη της την καμπάνια πάνω σε δικές μας προτάσεις, υιοθετώντας τες κ αναπαράγοντάς τες συστηματικά απαράλλακτες μόλις ώρες μετά από κάθε δική μας αναγγελία.

Ας είναι, ο κλέφτης κ ο ψεύτης τον 1ο χρόνο χαίρονται, στο μεταξύ ελλείψει δικών της, αυτόλογων θέσεων, της επιτρέπω να συνεχίσει να παπαγαλίζει τα λεγόμενά μου, άλλωστε το ουσιαστικό δεν είναι τόσο ποιός τα λεεί όσο ΚΑΠΟΙΟΣ να τα λέει. Απλά, συνήθως τα λεει καλυτερα αυτός που τα λεει πρωτος, ίσως γιατι τα πιστευει ή τα ξερει λιγο περισσότερο από ένα απλό φερέφωνο με αποκλειστικά κομματικές περγαμηνές που έτυχε δυσανάλογης προβολής για άγνωστους αλλά ευνόητους λόγους.

Ακόμα πιο μεγάλο χρέος κ ευγνωμοσύνη αισθάνομαι απέναντι στους 3.783 συμπολίτες μας που με εμπιστεύθηκαν προσωπικά με την ψήφο τους. Έχω υψηλή αισθηση ιερού καθήκοντος να τους εκπροσωπήσω οσο πιο ενεργά κ μάχιμα μπορώ, έστω άτυπα, με παρεμβάσεις, αρθρογραφία, μεταξύ μας άμεσο διάλογο κ ενδεχομένως κ κάποιες συναντήσεις, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Οι δίαυλοι επικοινωνίας που εγκαινιάσαμε θα παραμείνουν ανοιχτοί κ θα διευρυνθούν.

Αναγνωρίζω ότι για πολλούς από εσάς η ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ σημαίνει πολλά και είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σας. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Μπορεί το διάστημα να ήταν σύντομο, αλλά η ένταση κ η ενέργεια ήταν τόσο δυνατές που κατάφεραν να μας δέσουν σα μια γροθιά στον κοινό, όμορφο και δίκαιο αγώνα μας για περισσότερη αξιοπρέπεια, περηφάνια κ ελευθερία. Με τιμά βαθύτατα που μου εμπιστευθήκατε τα ηνία ενός κομματιού της καρδιάς σας!

Επί του πρακτέου, αναλαμβάνοντας το μερίδιο των ευθυνών που μου αναλογούν, που είναι κ το μεγαλύτερο, υπέβαλα την επομένη των εκλογών την παραίτηση μου από τη θέση του προέδρου της Δημιουργίας.

Παραμένω ενεργός μαχητής σαν απλό μέλος της, αποποιούμενος ενεργότερου ρόλου. Η πρόσφατη απότομη κ άκαρπη υπερέκθεσή μου για χάρη της προβολής των θέσεών του κόμματος δεν συνάδει με την προσωπικότητά μου κ απέβη ψυχοφθόρα, ελπίζω προσωρινά. Προς το παρόν έχω ανάγκη κ αποζητώ ιδιωτικότητα, γαλήνη κ περισυλλογή.

Λιγότερα βίντεο, περισσότερα κείμενα, που ναι κ το φυσικό μου. Μείνετε συντονισμένοι στα διάφορα ΜΚΔ κ κάπου θα με πετύχετε.

Σας στέλνω αγωνιστικούς κ δημιουργικούς χαιρετισμούς διατηρώντας υψηλό αίσθημα κ φρόνιμα για το δίκαιο του αιτήματός μας για περισσότερη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κ τη συνείδησή μου ήσυχη ότι μαζί με την ομάδα της Δημιουργίας πράξαμε ο,τι καλύτερο μπορούσαμε υπό τις δεδομένες συνθήκες.

Σας ευγνωμωνώ κ σας ασπάζομαι έναν προς έναν και μια προς μια όλους σας! Η στήριξή σας στο κόμμα και το πρόσωπό μου ήταν συγκινητική! Ελπίζω να ξανανταμώσουμε στους δρόμους του ορθολογισμού κ τότε να καταφέρουμε να εκφράσουμε την πολιτικά ορφανή κ κομματικά άστεγη Ελλάδα της παραγωγής κ του μόχθου, που στενάζει κάτω από την μπότα του αδηφάγου κρατισμού κ της στυγνής κομματοκρατίας.

Πρεσβεύουμε πανανθρώπινα κ διαχρονικά ιδανικά, όπως είναι η αξιοπρέπεια του να είσαι αυτόνομος πολίτης, η περηφάνια του να ορίζεις εσύ ο ίδιος τις τύχες σου κ η ελευθερία να δημιουργείς κ να καρπώνεσαι τους κόπους των προσπαθειών σου με ένα Κράτος αρωγό κ όχι εμπόδιο σε κάθε σου προσπάθεια.

Η Ιστορία θα μας δικαιώσει, ζήτω η Ελευθερία, γαμώτο!

Ένας από εσάς, ο (πλέον τέως) πρόεδρος της Δημιουργίας #Κοινότητα_Πολιτών!

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών έκρυβε μια ιδιαιτερότητα: δεν είχε απολύτως κανένα νικητή!

Το γιατί ένα κόμμα, ακόμα κ αν παραμένει πρώτο με διαφορά, δεν μπορεί να πανηγυρίζει έχοντας χάσει 12,5% σε ένα μόλις χρόνο είναι αυταπόδεικτο.

Το γιατί το 2ο κόμμα επίσης δεν δικαιούται να πανηγυρίζει λαμβάνοντας το μισό ποσοστό από το 1ο είναι εξίσου αυταπόδεικτο.

Ηλίου φαεινότερον είναι κ το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει το 3ο κόμμα, κολλώντας στο γουρσούζικο 13%, πολύ μακριά από τα ιστορικά υψηλά του αλλά κ την προοπτική ανακατάληψης της εξουσίας, που είναι ο μεγαλύτερος συνεκτικός αρμός για τα περισσοτερα μέλη των κομμάτων εξουσίας κ για σχεδόν όλα του παλιού, του «ορθόδοξου» 3ου κόμματος, για τους οποίους ανέκαθεν η ιδεολογία ήταν μια λεπτομέρεια μπροστά στο ρουσφέτι, το βύσμα κ τη λαμογιά.

Το Κουκουέ προσωπικά αδυνατώ κ αδιαφορώ να το σχολιάσω, καθοτι είναι νεκρά φύσις.

Είτε πάρει 1, είτε 21% θα παίξει την ίδια κασέτα, που θα ξεκινάει με το «συγκρατήσαμε» ή το «αυξήσαμε» τις δυνάμεις της λαϊκής πάλης πάλι, κάτι ακόμα για αντεργατικά μέτρα (στη χώρα που δεν έχει πια εργάτες) κ στο τέλος κερασάκι οι gλυκοσυμμαχίες, που ναι σαν την κοακόλα: πάνε μ’ όλα.

Όταν λάβει 31% (που διόλου απίθανο δεν το θεωρώ, με την οπισθοδρόμηση που διακατέχει την ελληνική κοινωνία), το συζητάμε, αν κ σ’ αυτή την περίπτωση μάλλον θα τρομάξουνε τόσο οι σύντροφοι που θα αποποιηθούν του ρόλου τους να ηγεμονεύσουν λόγω των ανώριμων διεθνών συνθηκών, των gλυκοσυμμαχιών (κοακόλα) κ της στρουχτουραλιστικής αλλοτρίωσης της ταξικής, προλεταριακής συνείδησης των υποκειμένων της Ιστορίας κ του διαλεκτικού υλισμού εν γένει. 

Αμήν.

Για τα λοιπά υπερδεξιά, θρησκόληπτα, πατριδοκάπηλα κόμματα κ αποκόμματα θέλω να δώσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για έναν πολύ απλό λόγο: που καταφέρνουν να τα αλληλοξεχωρίζουν τόσο οι ψηφοφόροι τους, όσο και τα ίδια τους τα στελέχη!

Με την ιδιότητα του υποψ. Ευρωβουλευτή έτυχε να παραστώ σε τηλεοπτικό πάνελ με εκπροσώπους 4 εξ αυτών των κομμάτων κ σε κάθε τους τοποθέτηση ήταν σα ν ακούω την ηχώ του πρώτου που μιλούσε εις τετραπλούν: λέγανε τα ίδια με διαφορετικό συντακτικό κ διαφορετικές λέξεις (όσοι μπορούσαν, κάποιοι ξέραν 15 λέξεις ολες κ όλες, πού να βρουν οι άμοιροι συνώνυμα…).

Ηττημένη είναι λοιπόν κ η ακροδεξιά, η οποία ενώ αθροιστικά έχει λάβει κοντά 20%, εντούτοις επειδή ακριβώς πρόκειται για προσωποπαγή κατακερματισμένα κόμματα που εξυπηρετούν αμιγώς (όχι ιδιαίτερα υψηλές, με 2-3 υπουργειάκια κ 10 μετακλητούς κάθονται ήσυχα σε μια γωνιά κ δεν ενοχλούν) ατομικές φιλοδοξίες με μόνο τους αφήγημα την καταγγελία, τη συνωμοσία κ την οργή, αδυνατούν να σχηματίσουν έναν αξιόπιστο κ αυτόνομο πόλο κ έτσι νομοτελειακά θα ελαϋλωθούν, όπως ακριβώς συνέβη με τους ΑΝΕΛ κ το ΛΑΟΣ. 

Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα.

…εκτός αν στο μεταξύ οι επικεφαλής κάποιων εξ αυτών των ετερόκλητων, τυχάρπαστων σχηματισμών σπεύσουν να εξαργυρωσουν το ποσοστό που τους εξασφάλισε ο συνδυασμός του προωθητικού πακτωλού που διέθεσαν προεκλογικά με το σαγηνευτικό λαϊκισμό που μετήλθαν προκειμένου να πείσουν ότι δεν θα πράξουν στην πρώτη ευκαιρία ο,τι ακριβώς έπραξαν οι Σαμαράς, Αβραμόπουλος κ Μπακογιάννη, συμπτωματικά ή μη στελέχη της ίδιας παράταξης, που αφού αποσκίρτησαν προσωρινά από τη μαμά- παράταξη, επαναπατριστηκαν με βελτιωμένη εσωκομματική κατάταξη. 

Μιλάμε για κόμμα- τραμπολίνο αποστατών. 

Στα ουσιαστικότερα, τώρα, συμπεράσματα των ευρωεκλογών, έχουμε να παρατηρήσουμε:

– την τεράστια σημασία της τηλεόρασης στις επιλογές των πολιτών. Είθισται να μιλάμε για τη σημασία των ΜΚΔ κ του ίντερνετ εν γένει στη διαμόρφωση πολιτικής άποψης. Εντούτοις, στις πρόσφατες εκλογές ο μ.ο. ηλικίας αυτών που τελικά φτάσανε στην κάλπη (οχι όσων το δικαιούνταν, αλλά (κυριολεκτικά) το αψηφισαν) ήταν κοντά στα 65 ετη, δηλ σε ηλικίες που ακόμα η τηλεόραση είναι αναντικαταστατη, κύρια πηγή ενημέρωσης. Το αποτέλεσμα; 7/ 21 ευρωβουλευτές, το 1/3 δηλ., προέρχονται ή σχετίζονται άμεσα με το χώρο της τηλεόρασης κ/ ή του θεάματος (Αυτιάς, Μελέτη, Αρβανίτης, Παππάς, Κουντουρά, Αρναούτογλου, Αναδιώτης)

– η κοινωνία παραμένει δέσμια της κομματοκρατίας: 7/ 21 ευρωβουλευτές είναι στελέχη του κομματικού σωλήνα ή έχουν περισσότερα «κομματικά», παρά αληθινά ένσημα (Μεϊμαράκης, Βόζεμπεργκ, Κεφαλογιάννης, Μανιάτης, οι 2 του ΚΚΕ, όποιοι κ αν είναι, Λατινοπούλου). 

– 3 ευρωβουλευτές εκλέχτηκαν με μόνο τους προσόν το…επώνυμό τους: ο ένας τυγχάνει να είναι γιος κ αδερφός πρώην πρωθυπουργών (Παπανδρέου), ο δεύτερος τυγχάνει συνεπώνυμος δημοφιλούς στρατηγού ε.α. (Φράγκος) κ η τρίτη έτυχε απλά να είναι ΑΒικά πρώτη σ’ ένα ψηφοδέλτιο του οποίου οι ψηφοφόροι δεν μπορούσανε να κοπιάσουν να διαβάσουν ούτε ως το δεύτερο επίθετο!

Πώς ήταν οι μοναρχες ελέω Θεού, αυτοί ελέω επιθέτου. 

Αθροιστικά λοιπόν οι (7+ 7+ 3=) 17 στους 21 ευρωβουλευτές που επέλεξε ο “σοφος λαός” προέρχονται από το θέαμα, τα κόμματα ή… το σόι τους, χωρίς άλλες ιδιαίτερες κοινωνικές ή πολιτικές περγαμηνές. 

Προκύπτει άρα μια αναντιστοιχία εκπροσωπησης μεταξύ των εκλογέων, που θεωρητικά προέρχονται από όλο το φάσμα της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής κ των εκλεγμένων, των οποίων την προέλευση αναλύσαμε παραπάνω. 

Συνεπώς, ο μεγαλύτερος χαμένος των ευρωεκλογών είναι η ίδια η κοινωνία, το παραγωγικότερο κομμάτι της οποίας στη μεγάλη του πλειοψηφία απείχε, αφήνοντας την επιλογή του πώς θα κυβερνηθεί η χώρα να την κάνουν:

– οι συνταξιούχοι, οι οποίοι ψήφισαν αυτόν που τους χαϊδεύει καλύτερα τ’ Αυτιά κ τους τάζει 2€ παραπάνω σύνταξη λόγω “προσωπικής διαφοράς” κ αναγνώρισης ως εργάσιμων των χρόνων που ήταν στο Δημοτικό σχολείο πριν 60 χρόνια (λόγω επειδής τότες δεν είχαν “τάπλεντ”, αλλά μαυροπίνακα κ κιμωλία)

– οι ΔΥ (ψηφίζουν όποιον δώσει περισσότερα με τη μόνη προϋπόθεση να μην τους αξιολογήσει επουδενί κ ποτέ), κ φυσικά

– οι γνωστοί κομματικοί στρατοί, τα τάγματα αεργίας, που δεν μπορούν να λείψουν ποτέ από καμιά εκλογική διαδικασία λόγω “πατριωτικου “- κομματικού καθήκοντος (κ ίδιου προσδοκόμενου οφέλους, βλ διορισμός, μετάταξη, επίδομα).

Αρα τους εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή τους επέλεξαν άνθρωποι που κατά τεκμήριο δεν σχετίζονται άμεσα με την αγορά κ αγνοούν (ή έχουν ξεχάσει, μετά από 45 χρονια συνταξιούχοι) το τί πρέπει να σκαρφιστεί κανείς για να βγαλει ένα ευρώ στον ιδιωτικό τομέα, εκ του οποίου σχεδον το μισό θα πάει υπέρ όλων των προαναφερθέντων κρατικοδίαιτων κατηγοριών.

Μια χώρα εδω κ ΜΙΣΟ ΑΙΏΝΑ σε ΚΕΚΤΗΜΈΝΗ ΑΔΡΆΝΕΙΑ κ μια παραγωγική βάση- όμηρος κρατικοδίαιτων στρατών.

Πόσο καλά (κ μακριά) μπορεί να πάει αυτό;!

…ως το 2032, ας πούμε;