Η ”Νέα Ευρώπη” μετά τις ευρωεκλογές

Γράφει ο Τάσος Σοφούλης,

Μέλος ΕΣ του Εθνικού Μετώπου,

Σε ζωντανή συζήτηση στον τηλεοπτικό σταθμό Star ο Δημήτρης Καιρίδης ερωτώμενος για την άνοδο της ”ακροδεξιάς” απήντησε κυνικά για κάποιους καιροσκοπικά για άλλους πως το ΕΛΚ θα συνεργαστεί σε περίπτωση ανόδου της με τα σχήματα αυτά καθώς θα αποτελέσουν τον ρυθμιστικό παράγοντα της Ευρώπης. Η αλήθεια είναι πως όταν ακούς δια στόματος Καιρίδη κάτι τέτοιο, μόνο σε υποψίες μπορεί να σε βάλει διότι μιλάμε για τον άνθρωπο που εισήγαγε τον όρο ”νατιβισμός” στην ελληνική νεοφιλελεύθερη σκηνή καθώς εκπροσωπεί επάξια την γραμμή της Αμερικανικής πρεσβείας γύρω από την πολιτική έκφραση της woke ατζέντας.
   Ουσιαστικά αυτό που είπε είναι πως η ”Νέα Ευρώπη” θα εμπεριέχει πολιτικά τους εθνικιστές,ταυτοτιστές και δεξιούς οι οποίοι όμως δεν θα αμφισβητούν εξολοκλήρου το σύστημα, αντιθέτως θα προσπαθήσουν να το διορθώσουν με κάποιες πολιτικές αμφισβήτησεις προς την Βρυξελοκεντρική νομενκλατούρα. Εάν συμπεριλάβουμε την πολιτική της Μελόνι στην Ιταλία που έχει ευθυγραμιστεί σε μεγάλο βαθμό με την ΕΕ ως άλλος Φίνι τότε ο Καιρίδης μιλά την γλώσσα της συστημικής αλήθειας. Η συστημική αλήθεια δεν είναι άλλη από το γεγονός της δημιουργίας μιας ελεγχόμενης αντιπολίτευσης από τις Βρυξέλες που θα απορροφήσει του ”κραδασμούς” της αντίδρασης των Ευρωπαίων επιλέγοντας εθνικιστικά και ταυτοτικά κόμματα. Τρανό παράδειγμα το γερμανικό AFD το οποίο ναι μεν θεωρεί πως η ΕΕ ευθύνεται τόσο για την οικονομική όσο και για την δημογραφική παρακμή της Ευρώπης όμως οι θέσεις του δεν διαφέρουν κατά πολύ απο τις θέσεις των κομμάτων που εφαρμόζουν τις πολιτικές για τις οποίες ”αντιδρά”.
   Το  AFD μάλιστα είχε δημιουργήσει πτέρυγα LGBTQ στις γραμμές του και οι θέσεις του για τον γάμο των ομοφυλοφίλων ήταν υπέρ της τεκνοθεσίας με προϋποθέσεις. Μάλιστα πήρε το μέρος του Ισραήλ λέγοντας πως αυτό υπερασπίζει τις αξίες της Δύσης έναντι του Ισλάμ. Το αστείο όμως είναι πως η δήλωση κατευνασμού του  AFD δεν συγκίνησε την εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας η οποία μάλιστα τους αποκάλεσε ”μετανιωμένους ναζιστές” όπως και εχθρούς του εβραϊκού λαού αλλά και του Ισραήλ. Εκτός του γερμανικού εναλλακτικού κόμματος από αυτή την εξίσωση δεν θα μπορούσε να λείψει δυστηχώς ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν όπου έχει αλλάξει κατά πολύ το σοσιαλιστικό πρόγραμμα του ιστορικού Γαλλικού Εθνικού Μετώπου του Ζαν-Μαρί Λεπέν και έχει ταχθεί υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ έχοντας ουσιαστικά σχεδόν την ίδια πολιτική με τον φιλελεύθερο Εμανουέλ Μακρόν παρότι πριν μερικά χρόνια η Λεπέν έλαβε χρηματικό ποσό από την Μόσχα.
   Θα πει κάποιος πως το κράτος έχει συνέχεια, όχι η αντιπολίτευση που υμνεί ο Καιρίδης επιθυμεί να ελέγξει την αντίδραση των Ευρωπαίων ούτως ώστε να συντηρηθούν οι θεσμοί του ευρωατλαντισμού που κρατούν καθηλωμένη την Ευρώπη.
Ουσιαστικά τα κόμματα της ”αστικής” ακροδεξιάς δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα διότι ούτε ένα από αυτά δεν θέτει επί της βάσεως του προβλήματος μια κάθετη πολιτική με σκοπό την ρήξη με το σύστημα των Βρυξελλών. Εν συνεχεία πολλά από αυτά τα κόμματα, πλην του Συναγερμού της Λεπέν, είναι διασπάσεις από κόμματα της κεντροδεξιάς. Στην πατρίδα μας αυτό εκφράστηκε μέσω του ΛΑΟΣ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων οπου συσπείρωσε στοιχεία της ριζοσπαστικής Δεξιάς και τελικώς έβαλε πλάτη στα μνημόνια και όχι μόνο αν συμπεριλάβουμε την στήριξη του Καμμένου στον ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
   Σαφώς και ως Εθνικό Μέτωπο αναγνωρίζουμε την ιστορική αναγκαιότητα της ανόδου αυτής όμως δεν τρέφουμε τις πολιτικές αυταπάτες της θεσμικής αλλαγής όταν ούτε ένα από αυτά τα κόμματα δεν θέτει ως πρωταρχική λύση την απαγκίστρωση της Ευρώπης από το ΝΑΤΟ γεννώντας μια νέα PAX AMERICANA  με το πρόσχημα του αντιρωσικού αφηγήματος. Από την άλλη πολλά κόμματα από αυτά δεν έχουν ξεκάθαρη θέση (έως και εχθρική) γύρω από τα εθνικά μας θέματα.
   Η Μελόνι πχ έχει ταχθεί υπέρ του αλβανικού μεγαλοιδεατισμού αναγνωρίζοντας  τις αξιώσεις της Αλβανίας και τέλος ο απώτερος σκοπός θα είναι να μπει η Αλβανία στην ΕΕ με αναγνωρισμένη από τις Βρυξέλες την νεόκοπη μεγαλοιδεατική της πολιτική και ως σημαντικό εταίρο σε όλο αυτό θα έχει την Ιταλία επειδή θέλει τον πλήρη έλεγχο του Ιονίου γύρω από την αλιεία. Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείπει η Τουρκία η οποία σαφώς και αποτελεί εχθρό της Ευρώπης όμως σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το 35% της οικονομίας της είναι βασισμένο στην ΕΕ αρχής γενομένης πως έχει λάβει λεφτά από την ΕΕ μπαίνοντας έτσι στην κοινή αγορά.
   Συνεπώς εδώ γεννάται μια νέα πρόκληση για την ”Νέα Ευρώπη” και αυτή δεν είναι άλλη από την αντιμετώπιση της Τουρκίας η οποία  είναι η προέκταση του Ασοευρωπαϊκού άξονα ενώ ταυτόχρονα αναβαθμίζει την θέση της εντός του ΝΆΤΟ παίρνοντας τον ρόλο του ηγεμονικού διαμεσολαβητή του Καυκάσου μαζί με το φίλα προσκείμενο  στην Ρωσία Αζερμπαϊτζάν.
  Άρα αν τα κόμματα αυτής της ”ελεγχόμενης” όπως προαναφέραμε αντιπολίτευσης έχουν τις ίδιες θέσεις, ελαφρώς παραλλαγμένες, από τους νεοφιλελεύθερους τοτε δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάποιου είδους ταυτοτική πολιτική. Στο μόνο που θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι είναι στο γεγονός πως μετά από αυτές τις επιλογές μπορεί και να γεννηθεί πανευρωπαϊκά κάτι πιο ριζοσπαστικό. Όμως επειδή η ιστορία δεν γράφεται με το ”ΑΝ” καλούμε τον ελληνικό λαό να ψηφίσει το Εθνικό Μέτωπο ως την μόνη εθνική φωνή η οποία δεν θα στρογγυλέψει ούτε και θα εξωραΐσει καμία πολιτική της παγκοσμιοποίησης.
   Η ψήφος στο Εθνικό Μέτωπο αποτελεί την συμβολή μας στον αγώνα για μια ελεύθερη Ελλάδα σε μια Ευρώπη των Εθνών, διότι η Ευρώπη όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλα άρθρα δεν είναι ΗΠΑ δεν έχει Σαν Φραντσίσκο, Κεντάκι και Αριζόνα έχει έθνη με ταυτότητα και πολιτισμό τα οποία θίγονται καθημερινώς από την πολιτική του εποικισμού της Ηπείρου μας από χιλιάδες ισλαμιστές.
   Η ψήφος στο Εθνικό Μέτωπο είναι μη ελεγχόμενη εν αντιθέσει με τα κόμματα της συστημικής ακροδεξιάς όπως Λατινοπούλου, Βελόπουλος και Νατσιός. Ψήφο στο Εθνικό Μέτωπο προκειμένου η Ελλάδα να υψώσει ανάστημα σε μια Ευρώπη που χάνεται.