Φαήλος Κρανιδιώτης
Πόσο μεγάλο πρέπει να είναι το κράτος; Του επιτρέπεται να έχει επιχειρηματική δραστηριότητα; Μεγάλη συζήτηση. Οι θέσεις της Νέας Δεξιάς βασίζονται σε δύο πράγματα εν ανεπαρκεία, στην κοινή λογική και τη διεθνή εμπειρία. Το κράτος πρέπει να είναι όσο μεγάλο επιβάλλουν οι ανάγκες της χώρας και να κάνει όλα όσα επιβάλλει το κοινό συμφέρον. Καλό είναι ό,τι είναι δοκιμασμένο και λειτουργεί αλλού αποτελεσματικά. Οι νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι, οπαδοί της «αυτορρύθμισης», λένε ότι το κράτος πρέπει να παραιτηθεί από κάθε οικονομική δραστηριότητα, να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα και μόνο να εισπράττει φόρους. Λένε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα φέρουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Με αφορμή την επίσκεψη Μακρόν μπήκε ξανά στο τραπέζι η ιδιωτικοποίηση των κρατικών εταιριών ύδρευσης.
Δεν είμαι ειδικός επί παντός επιστητού αλλά έχω μερικές απορίες - παρατηρήσεις. Το νεράκι το προσφέρει ο καλός Θεός, η Φύση. Λιώνουν τα χιόνια, αναβλύζουν οι πηγές, τρέχουν τα ποτάμια, γεμίζουν οι στέρνες, τα πηγάδια, οι τεχνητές λίμνες, τα υδραγωγεία και μέσω αντλιοστασίων, συστημάτων καθαρισμού κ.λπ., διά του δικτύου, φτάνει στους καταναλωτές. Αυτά τα συστήματα και το δίκτυο οφείλει να συντηρεί η εταιρία, αλλά πάντως η πρώτη ύλη είναι μία και την παρέχει το κράτος, τουτέστιν ο λαός. Τι συνεισφέρει λοιπόν στον ανταγωνισμό υπέρ του πολίτη η δημιουργία ενός ιδιωτικού μονοπωλίου ή ολιγοπωλίου; Θα φέρουν δικό τους νερό, π.χ. στη Θεσσαλονίκη, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, και θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα πουλάει το νερό φτηνότερα στους πολίτες; Δεν νομίζω. Απλά αντί για την κρατική εταιρία θα είναι μια ιδιωτική, που θα προσπαθεί να το πουλήσει όλο και πιο ακριβά.
Το νερό όμως, αυτή η μία και μόνη πρώτη ύλη σε μια τέτοια επιχείρηση, είναι όντως κοινωνικό αγαθό, η βάση της ζωής. Χωρίς αυτό πεθαίνεις. Ανθρωποι, ζώα, φυτά, τα πουλιά του ουρανού, χωρίς αυτό είμαστε τελειωμένοι κι η χώρα έρημος.
Πού έγινε ιδιωτικοποίηση του νερού και πέτυχε; Πουθενά. Η Νέα Δεξιά λοιπόν λέει ΟΧΙ. Είμαστε υπέρ της ελεύθερης αγοράς, υπέρ του υγιούς ανταγωνισμού που θα προσφέρει φθηνότερα προϊόντα και υπηρεσίες στον καταναλωτή.
Είμαστε όμως κατά της αντικατάστασης του κράτους από ιδιωτικά μονοπώλια ή ολιγοπώλια, τα οποία θα εκμεταλλεύονται στρεβλά εθνικό πλούτο και στο τέλος στην καμπούρα των πολιτών θα τα κονομήσουν κάποιοι, ντόπιοι ή ξένοι, και οι καταναλωτές και η εθνική οικονομία θα υποστούν μόνο ζημιά.
Το νερό, τόσο βασικό για την καθημερινότητα, την επιβίωση και υγιεινή των ανθρώπων, πρέπει να παραμείνει στον έλεγχο της Πολιτείας· να δίνεται στους πολίτες λίγο πάνω από το κόστος, όσο χρειάζεται για τη συντήρηση και τον εκσυγχρονισμό των υποδομών και την αξιοπρεπή αμοιβή του προσωπικού, το οποίο θα είναι όσο απαιτούν οι ανάγκες της επιχείρησης, χωρίς χώρο για υπεράριθμους ρουσφετολογικούς διορισμούς. Φυσικά με άλλο, λογικό τιμολόγιο για τις υδροβόρες βιομηχανίες.
Το κράτος μας δεν είναι εχθρική κατοχική δύναμη. Η γη του, το υπέδαφος, ο αέρας, οι λίμνες, τα ποτάμια και οι θάλασσές του είναι περιουσία μας. Εάν το κράτος μας είναι -εάν διοικείται ανταμείβοντας τους κακούς και τιμωρώντας τους καλούς-, σπάταλο, γραφειοκρατικός βροντόσαυρος, πρέπει να το μεταρρυθμίσουμε, όχι να το καταστρέψουμε και να το ξεπουλήσουμε. Με πειθαρχία, ιεραρχικό έλεγχο, αξιοκρατία. Με ποινές και αμοιβές.
Και συγχωρέστε με εάν δεν εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια τους ισχυρούς να «αυτορρυθμιστούν» χωρίς να επιδιώξουν αισχροκέρδεια και χωρίς να στραγγίξουν τους εργαζομένους με μισθούς Μπανγκλαντές. Κοροϊδεύαμε τη Βουλγαρία για τους μισθούς. Τώρα κοντά είμαστε και κόπηκε η πλάκα, οπότε καλύτερα λίγα λόγια και για το Μπανγκλαντές.
Για τους ίδιους λόγους δεν εμπιστεύομαι τους κομματαρχαίους μαρξιστές συνδικαλιστές ότι θα λάβουν υπ’ όψιν ότι μια επιχείρηση είναι και κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να προστατευτεί, αντί να την καταστρέψουν «για να φέρει η φτώχεια την επανάσταση», και ότι οι επενδυτές είναι αναγκαίοι κι ευπρόσδεκτοι. Διότι η εργασία είναι από μόνη της αξία, όπως και η επιχείρηση, και με κρατικούς κανόνες και δύο πρέπει να συντείνουν στην ανάπτυξη και την ευημερία με ανθρώπινες συνθήκες, ελάχιστη γραφειοκρατία και χαμηλή φορολογία.
Εάν στο κτήμα μας υπάρχει ένα πηγάδι, που το δροσερό νερό του υπόγεια κατεβαίνει από τα χιόνια του Ελικώνα, το πίνουμε και ποτίζουμε τη γη που μας ανήκει, δεν θα το πουλήσουμε σε έναν ξένο για να μας πουλάει το νερό του δικού μας πηγαδιού 10 σεντς το ποτήρι, όταν μπορούμε μόνοι μας, με μικρά έξοδα, να το φροντίζουμε. Εάν για τη συντήρησή του προσλαμβάνουμε 20 ανθρώπους για τη δουλειά ενός με υπέρογκο μισθό και τα υλικά τα πληρώνουμε καραβίσια για να κονομάνε κάποιος εργολάβος, μεσάζοντες κ.λπ., τότε φταίει η κούτρα μας και δεν είναι λόγος να πουλήσουμε κοψοχρονιά το πηγάδι μας, για να μας πουλάει το νερό για σαμπάνια, π.χ., Γάλλος «επενδυτής». Επένδυση σημαίνει φέρνω χρήμα, τεχνολογία, παρέχω υπηρεσίες ή παράγω προϊόντα ανταγωνιζόμενος άλλους με όφελος για τους πελάτες μου και κέρδος για μένα. Οχι να μου δώσουν ένα μονοπώλιο για πάρτη μου και ας πάει και το παλιάμπελο η χώρα.
Αλλιώς δώστε μου κι εμένα μονοπώλιο τον αέρα που αναπνέετε. Θα σας χρεώνω φτηνά, 1 σεντ την εισπνοή, κι επειδή είμαι κιμπάρης οι εκπνοές τζάμπα...
Φαήλος Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου