Ενός κορονοϊού μύρια έπονται

                             Ενός κορονοϊού μύρια έπονται

                                                                             

                                                                        Α, πα, πα, καημός! Α, πα, πα, καημός!

                                                                            Μας έκλεισε στα σπίτια ο   κορονοϊός.                                                                                                                                                                         

                                                                      (παραλλαγμένο παραδοσιακό τραγούδι)

 

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                

                                                       ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  58

                       

Κούκου! Κούκου!

Α, πα, πα, καημός! Α, πα, πα, καημός!

Έχασε τ’ς αρβύλες ο μπαρμπα-Μαθιός…

(κι τι τ’ς ήθιλι; Αφού δεν τουν αφήνουν να γκιζιράει όξου…)

  Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επειδή φέτος δεν βλέπω να μας επιτρέπουν να σεργιανίσουμε στας εξοχάς και να ακούσουμε τον κούκο, σας έχω στην πρώτη φωτογραφία το πουλί της άνοιξης. Τουλάχιστον, αν δεν το ακούσετε να το δείτε, έστω και σε φωτογραφία. Υπάρχει και μια πληροφορία ότι η κυβέρνηση θα δωρίσει προς όλους μας, αντί δώρου του Πάσχα, ένα «ρολόι κούκο», για να υποκαταστήσει τον πραγματικό και να μας προϊδεάσει ότι σ’ αυτή την ιστορία του κορονοϊού θα μας στοιχίσει ο κούκος αηδόνι…

  Αν δεν σας αρέσει η φωτογραφία του κούκου, βάλτε τη φωτογραφία από έναν κουκουέ! Το ίδιο πράγμα είναι. Μάλιστα, ο κουκουές λέει το κούκου (βάζει και το ε εννοείται) περισσότερες φορές από τον κούκο. Απορώ, γιατί το κουκουέ δεν έχει για σύμβολο τον κούκο και διατηρεί ακόμα το σφυροδρέπανον; Ο κούκος είναι κλασικός κομμουνιστής. Είναι εναντίον της ιδιωτικής περιουσίας και γι’ αυτό δεν φκιάνει δική του φωλιά. Γεννάει τ’ αυγά του σε ξένες φωλιές και τα παιδιά του τα αναθρέφουν άλλα πουλιά. Και το σημαντικότερον, δεν δουλεύει ποτέ… (για να μην καρπωθεί την υπεραξία το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο) Αντιθέτως, το σφυροδρέπανον είναι αποτρεπτικόν… Αν είναι να δουλεύουμε και να μας ρουφάνε το αίμα, σου λέει ο άλλος, μας ικανοποιεί κι ο καπιταλισμός, ο οποίος στο κάτω κάτω μας εξασφαλίζει και καλύτερα μηχανήματα απ’ το δρεπάνι και το τσιόκι… (είναι τσιόκι ή βαριοπούλα, που έλεγε κάποτε κι ο ξάδερφός μου ο Βάιος ο Στεργιούλης;) Γεια σου, Βάιο!...

Μένουμε σπίτι!

  Μας τριβάλιασαν μ’ αυτό το σύνθημα. Όλοι οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι το ίδιο μήνυμα. Κάθε τις, όστις θέλει να δηλώσει την παρουσία του ή να φανεί ότι κάτι λέει, αμολάει ένα «μένουμε σπίτι», λες και δεν μας το ’παν κι άλλοι. Πάει το καλημέρα!... «Μένουμε σπίτι!»  Καλά, κάνετε!  «Μένουμε σπίτι!» Το ίδιο σας ευχόμαστε κι εμείς!

  Περνάει ο παλιατζής κι αντί να φωνάζει ότι μαζεύει όλα τα παλιά κι ότι καθαρίζει αυλές και υπόγεια, φωνάζει κι αυτός «Μένουμε σπίτι!»…

«Πού μένεις, πού βραδιάζεσαι, πού νυχτοξημερώνεις;» (κλειστό τραγούδι Αργιθέας για κλεισμένους) Του ’παμαν πέντι βουλές!... «Μένουμε σπίτι!» (έξι μ’ αυτήν)…

 Ακόμη και οι ευχετήριες πασχαλινές κάρτες θα το κόψουν το «Χριστός Ανέστη!» και θα λένε «μένουμε σπίτι!», «ψήνουμε σπίτι!», «τσιουγκράμι αυγά κι τα κιφάλια μας στου σπίτι!»   

  Κλείνω αυτό το σημείωμα με μια ανακοίνωση: Ο καφετζής και το Καφενείο, μαζί με

τα καφόμπρικα και τα φλυντζιανουρακοπότηρα τ’, σας εύχονται καλή διαμονή στο σπίτι και σας ενημερώνουν ότι με ένα τηλεφώνημά σας θα σας φέρνουμε τον καφέ με

ντελίβερι, κοπανισμένο πιο καλά κι απ’ το ξινόγαλο…

 Εμ Σπύρους, εμ Γιώργους…

  Αμάν, πια, μ’ αυτόν το Σπύρο Παπαδόπουλο! Κάθε φορά που βγαίνει στην τηλεόραση και πλένει τα χέρια του, βολίδα κι εγώ στον νιπτήρα να νίπτω ως Πόντιος Πιλάτος τα δικά μου. Ξιαγρίτσιασαν τα δάχ’λα μ’… Φαρφάτιασαν, δηλαδή…  Ούτε αυτό το καταλαβαίνετε;  Καλά, θα το εξηγήσω καλύτερα. Αστόχ’σα π’ αστόχ’σιταν τ’ αργιθιάτ’κα.  Μούλιασαν πάει να πει, το πιάσατε τώρα; Με πλυμένα χέρια περνάω κι απ’ το ψυγείο, τρώω καμπόσες χαψιές,  μετά ανεβαίνω στη ζυγαριά κι ακούω: «κατέβα κάτω, ρε γαϊδούρι, ζυγαριά είμαι δεν είμαι γεφυροπλάστιγγα».

 Δεν βρήκαν έναν με άλλο επώνυμο, να μας μαντρώσουν μέσα; Πάλι Παπαδόπουλος; Πώς να αποφύγουμε τους συνειρμούς; Τι επώνυμο κι αυτό!... Ακούς Παπαδόπουλος και νιώθεις αυτομάτως στέρηση ελευθεριών. Ο Σπύρος εναντίον της διασποράς; Δυο οι αστοχίες… Μετά σου λένε ότι τα πήγε καλά η κυβέρνηση με τον κορονοϊό.

  Έξι η ώρα το απόγευμα, βγαίνει ο Κυριάκος με πουκάμισο και γραβάτα για διάγγελμα και λες: Απόψε θα μας πει να μη μένουμε απλώς  στο σπίτι, αλλά να κρυφτούμε και στη ντουλάπα ή στο πατάρι.

  Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα περνάει ειδικό συνεργείο και θα μας αφήνει σε ειδικά καλάθια την τροφή ημέρας. Εμείς στη συνέχεια θα τα ανεβάζουμε με τριχιές, επειδή θα απαγορεύεται να κατεβούμε κάτω. Μετά τον Τσιόδρα θα βγαίνει ο Μαμαλάκης, να ανακοινώνει το μενού της επόμενης μέρας: όρυζα, πιλάφι, τυρός υπηρεσίας, «Τρίτη, Πέμπτη μακαρόνια φάτε μάγκες, βγάλτε χρόνια» κι εκάστην σημαντικήν εορτήν εν ορνίθιον «Μιμίκος» καταψυγμένον μεν, ψημένον δε…  

  Βάλτε και καμιά γαλέτα βρεεεεε!... Μας πήξατε στο παντεσπάνι!...

Είπαμε να κάνουμε αλλά να μην το παρακάνουμε…

  Προβλέπω των Βαΐων ή ανήμερα Λαζάρου να κάνουμε ως άλλοι Μεσολογγίτες την ηρωικήν έξοδον, παρά την εντολήν: «Λάζαρε, κάτσε στ’ αυγά σου και μη δεύρο έξω!...»

  Κυριάκο, είμαστε μαζί σου στην προσπάθεια να πολεμήσουμε την πανδημία, όπως πρέπει να είμαστε με κάθε κυβέρνηση της πατρίδας μας στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων, αλλά τη Λαμπρή, πρώτα ο Θεός, αν είμαστε καλά, δεν θα στο κάνουμε το χατίρι. Θα το γιορτάσουμε το «Χριστός Ανέστη»!... Και τ’ αυγά μας θα τσουγκρίσουμε και τ’ αρνιά μας θα τα ψήσουμε. Το πολύ πολύ να μου στοιχίσει το αρνί 250 ευρώ (100 τ’ αρνί και 150 το πρόστιμο). Απλώς, στο λέω εγκαίρως, για να προσαρμόσεις τις ανάλογες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Δεκτή θα γίνει μόνο η πράξη που θα λέει: «σε κάθε ελληνική οικογένεια δίνεται ένα αρνί και ένα οινόπνευμα (όχι, για απολύμανση, αλλά για να ανάψει η φωτιά στην ψησταριά). Με τόσες αναμμένες ψησταριές ποιος ιός μπορεί ν’ αντέξει; Θα τον πνίξει ο καπνός!...

  Άντε, για  να μην σας χαλάσω τα σχέδια του σχεδιασμού σας, στείλτε μας ψημένο το αρνί κι εμείς δεν βγαίνουμε έξω… Θα βγούμε τη Δευτέρα της Λαμπρής, να βγάλουμε και το κατοικίδιο βόλτα, έχουμε δεν έχουμε κατοικίδιο. Άλλωστε, τώρα, κατοικίδια καταντήσαμε κι εμείς…

Κοτρωνια – ιός  

  Κορονοϊός, κορωνοϊός, κωρονοϊός, κορονωιός, κορονοϊώς (επίρρημα), κωρωνοϊός, κωρωνωιός (με 3 ωμέγα λιπαρά), κωρωνωιώς (πολύ μακρύς μας βγαίνει αυτός με 4 ωμέγα κι ας μην είναι λιπαρά), κοροναϊός, κορωναϊός, κορωνοειός, κωροναοιός, κορωνουϊός, κουρουνυιός  (δηλαδή, γιος από καρακάξα, μπορεί  κι  από καλιακούδα),

διότι «μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα»…

  Μην απορείτε! Το παραπάνω είναι απλώς ένα εργόχειρο, για να ασχολείται ο Γρίβας, τώρα που κάθεται μέσα. Πώς να κρατήσεις ακίνητο τον αεικίνητο Γρίβα; Του αναθέσαμε, λοιπόν, να μας πει ποιος τύπος είναι η ορθή γραφή του νεοφανούς ιού με βάση την ετυμολογία της λέξης. Αναζητούμεν εν ολίγοις το έτυμον απ’ αυτόν τον άτιμον ιόν. «Γρίβα μ’, σε θέλει ο λαός να μάθει πώς γράφεται ο ιός…»

  Όπως το κοιτάζω μια χαρά τιμωρία θα μπορούσε να γίνει αυτή η ιδέα. Όποιον συλλαμβάνουν να περιφέρεται ασκόπως ανά τας οδούς και τας ρύμας να τον βάζουν να γράφει εκατό χιλιάδες φορές τη λέξη κορονοϊός και να την παραδίνει στην αστυνομία. Εκεί να έχουν τον Γρίβα, για να διορθώνει τα ορθογραφικά λάθη. Έτσι, τουλάχιστον, θα τον κρατούσαν σίγουρα μέσα…

 

Αραία αραία και μακρέα για να γλιτώσουμε κανιά σαρανταρέα

  Μας τρομοκράτησαν… Μην μαζεύεστε πολλοί! Όχι, πάνω από δέκα άτομα! (λες κι είμαστε γουρ’νοπαρέα κυνηγών…) Οι εννιά δεν πειράζουν, οι έντεκα είναι καταστροφή. Μαζεύονται δέκα κι αρχίζουν να τρέμουν μην έρθει άλλος ένας και περάσουν αμέσως στην παρανομία. Ποιος πληρώνει μετά τα προυστίματα, έχουν δεν έχουν χρήματα; Η απόσταση να είναι το λιγότερο ενάμισι μέτρο! Πώς θα παίζουμε μπιρίμπα;  Ξιχιριάσ’καμαν να τραβάμι τα χαρτιά…

  Δυο δυο, σαν τους Χιώτες δυο δυο… Βέβαια, τώρα οι Χιώτες πάνε ένας ένας. Αυτό μου είπε ο Γιώργος Αντωνίου σε πρόσφατο τηλεφώνημα. Απορώ, όμως, γιατί δεν τον απελαύνουν ακόμα ως μετανάστη για το Μαρκελέσι (τόπο καταγωγής του) και παραμένει εκεί ως πρόσφυγας; Μήπως τον καλύπτει προκλητικά ο καθ’ ύλην αρμόδιος (και Χιώτης) Νότης Μηταράκης;

  Να πααίνιτι δυο δυο, αλλά  αλάργα κι μι τ’ αλάρμ αναμμένα! Ου καλύτιρους τρόπους να κρατείτι τ’ς απουστάσεις είνι να βάνιτι ένα ζ’γό απού λούκα (για να ’νι αλαφρός) στου σβέρκου σας, όπους έβαναν παλιά στα βόιδια κι ζεύλις απού κρανιά (ν’ αντέχουν) κι να πιρπατείτι… Μην ακούτε που λένε «Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει…», διότι του Έλληνος ο τράχηλος πολλές σφαλιάρες θέλει…  

  Οι Τριζουλιώτις ν’ αστουχήσουν αυτήνη τ’ συνταγή. Δε γένιτι στ’ Τριζόλ’ να πιρπατείς πλάι πλάι γιατί του χουριό είναι πουλύ πλάι κι μαναχά ένας κουντά τουν άλλου μπορούν να πααίνουν.

Κυκλοφορούμε…

  Σπάμε τα μέτρα και κυκλοφοράμε και τις αρχές εξαπατάμε!... Επειδή δεν μας περισσεύουν τα 150 ευρώ, για να πληρώνουμε τζερεμέδες στους τζερεμέδες, δίνουμε οδηγίες, με τις οποίες θα βγαίνετε άφοβα στους δρόμους και θα γλιτώνετε.

  Φοράτε μια στολή αστυνομικού και κυκλοφορείτε σαν τον Ηλία του 16^ου ! Αμ, πώς!

  Φοράτε μια ιατρική μπλούζα, κρεμάτε ακουστικά στο λαιμό και κρατάτε μια σύριγγα με αλατόνερο στο χέρι. Αν υποψιαστεί κάποιος και σας σταματήσει, του τραβάτε μια ένεση και απομακρύνεστε με γρήγορα βήματα!

  Φοράτε πιζάμες και παντόφλες (ξεκάλτσωτοι εννοείται) και βγαίνετε! Καλά είναι να κρατάτε και καμιά σακούλα με σκουπίδια. Αν σας πιάσουν, λέτε ότι πηγαίνετε να τα πετάξετε. Για σιγουριά βήχετε όσο μπορείτε και τραβάτε και κάνα φτάρνισμα!…

Αργιθέα και κορονοϊός

  Ιμάς αυτήν τ’ λοιμ’κή θα μας τ’ φέρουν απού σια κάτ’. Θέλ’ς κάνας γύφτους θα τ’ φέρει πο’ ’ρχιτι να π’λήσει πατάκις κι κριμμύδια, θέλ’ς κάνας αντιδήμαρχους ή κάνας υπάλληλους π’ ανιβουκατιβαίνει, κάνας ζουέμπουρας π’ ρασεύει να μάσει τίπουτα αρνουκάτσ’κα, θα μας πάρουν στου λιμό τ’ς… (από τηλεφωνική συνομιλία με μόνιμο κάτοικο Αργιθέας)

  Πληροφορίες ότι οι μόνιμοι Αργιθεάτες έκαναν ομάδες επιφυλακής και περιφρούρησης και κυλάνε στούρνες σε Στουρνέα, Σταυρό κοπλεσιώτικο, Σκάλες τριζολιώτικες, Ντρασκό, Καρφί κι αλλαχού, για να εμποδίζουν όσους επιχειρήσουν  ν’ ανέβουν (απού σια κάτ’) είτε είναι πιθανοί φορείς ιού είτε φορείς γενικώς, ελέγχονται ως ανακριβείς.

 Πλην, όμως, αποτελεί πρόταση του καφετζή: Κλείστι τ’ς δρόμοι! (με τα ποδάρια μόνο κάνας Έκτορας μπορεί ν’ ανεβεί) Ανατ’νάξτι τα γιουφύρια! (τα ξαναφκιάνει κουντά ου Μινέλαους). Ουργανώστι άμυνα όθι υπάρχει ουρσίδα, σάρα κι χαλαβάνι, να μείνι ου Αργιθέας για νια βουλά ακόμα αμόλιφτους! Μάκι καταλάβουν ούλοι ότι πρέπει να ’χουμι καπ’ κάπ’ κι απού κάναν τόπου διαφυγής και καταφυγής.

«Ευλογημένα να είναι τα όρη αυτά, πολλές ψυχές θα γλυτώσουν». (Πατροκοσμάς)

  Βασικές οδηγίες:

Μη φ’λιώστι ντιπ! (είναι γενική οδηγία για όλους, απ’ την Περιφέρεια Θεσσαλίας)

Γλέπιτι άνθρουπου; Αναμιράτι!

Βουηθάτι τ’ «βοήθεια στο σπίτι»!

Μη γέρνιτι κάτ’ απ’ τουν Τύμπανου κι τ’ν Ουξιά!...

Αλάργα απ’ τ’ς κλαρ’ντζίδις! Ξέριτι πόσο μακριά πααίνει μι του κλαρίνου ου ιός;…

Ένα τσίπ’ρου να πίνιτι κι μι άλλου ένα να τρίβιστι! Έτσι π’τχαίνιτι ισουτιρική κι ιξουτιρική προυστασία.

  Ου Αχιλλέας, ου μαντζουνουλόγους, προυτείνει για προυστασία ν’ αλείφιστι ιξουτιρικά μι  γουρ’νόλ’πα,  για να μη μπουρεί να πιράσει ου κιαρατάς ου ιός. Ιπειδή είνι ακόμα στου πειραματικό στάδιου το ’χου ξέχουρα απ’ τ’ς άλλις τ’ς ουδηγίις.

  Αραιώστε! Ειδικά τα πολυπληθή χωριά… Ήδη ξεκίνησε πιλοτικά η εφαρμογή αραίωσης από το Δροσάτο. Άλλοι στη Γκούρα, άλλοι στον Αϊ-Λια, άλλοι στη Μονόπλατη κι έχουν κενό το Σκυλουγκρέμ’σμα για τα κρούσματα… Βοηθάνε στην  προφύλαξη και τα δυο γεφύρια. Στο πέτρινο περνάνε αυτοί που πάνε προς το χωριό και στο τσιμεντένιο αυτοί που φεύγουν. Υπάρχει σκέψη να ξαναβάλουν την πόρτα εισόδου στον Τυρολόγο, για να περιορίσουν λίγο και τις ροές επισκεπτών…

  Αντιθέτως, ουδέν πρόβλημα στον πολυπληθή πόλο Βραγκιανών και τους οικισμούς της κοιλάδας Αχελώου. Στη ζέστη δεν αντέχει ο ιός, οπότε υπάρχει ασφάλεια.

  Ποιος αντέχει φέτος να ξεκαλοκαιριάσουμε στα Βραγκιανά; Έχω και τη φωλιά μου λερωμένη εκεί μ’ αυτά τα οποία έλεγα ως τώρα και πιθανόν να μην βρω φιλόξενο έδαφος, αλλά θα επιχειρήσω να τα μπαλώσω λίγο. Αγαπητοί Βραγκιανίτες, ανακαλώ όσα ως τώρα είπα, έγραψα ή σκέφτηκα για το πανέμορφο και ξακουστό για τη δόξα του (και τη μηλίστα του) χωριό σας, τουλάχιστον, μέχρι να περάσει ο κορονοϊός…

Ποιήματα και πεζά δεξιά κι αριστερά…

                              Τρία καρότσια κίνησαν από το σούπερ μάρκετ

                              κι αράδα, αράδα πήγαιναν, ίσια για το ταμείο.

Το πρώτο και το δεύτερο Παπαδημούλης σέρνει,

το τρίτο το βαρύτερο κι αυτό Παπαδημούλης!…

  Αν  είσαι  ματσωμένος  κι  έχεις  και  το  ηθικό  πλεονέκτημα  της  αριστεράς,  τόσα

καρότσια παίρνεις!... Θα έπαιρνε άλλο ένα με καθαριστικά και αντισηπτικά, αλλά τα τελευταία τέσσερα, τα οποία είχαν απομείνει, τα πρόλαβε ο Άδωνις.

  Κάνω μια δεξιά παρένθεση με την ευκαιρία και σημειώνω: Τι ωραία εικόνα να βλέπεις τον Άδωνι με μάσκα. Αν είχε και φερμουάρ στο στόμα, θα ήταν εντελώς ακίνδυνος. Κλείνω τη δεξιά παρένθεση… Όσο γρηγορότερα, τόσο καλύτερα!

  Πονηρούλης ή κουτοπονηρούλης  ο Παπαδημούλης  με βάση την ανάλυσή του ότι ο κορονοϊός είναι χαστούκι στον ρατσισμό, την πάτησε. Δεν πρόλαβε να ακούσει τη διάγνωση Πολάκη, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι τον ιό μας το φέρνουν οι πλούσιοι και οι χριστιανοί. Τρία καρότσια, Παπαδημούλη, μόνο οι πλούσιοι μπορούν να αγοράζουν. Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Τώρα σε πάνε όλοι …καρότσι.

  Μην φοβάστε! Εμείς πλούσιοι δεν είμαστε. Κι από χριστιανοί παίζεται, με τις εκκλησίες κλεισμένες… Μου φαίνεται  πλησιάζω προς τον μουσουλμανισμό. Όταν μου μυρίζει χοιρινή μπριζόλα, ανεξήγητα πετάγομαι πάνω σαν τζιχαντιστής. Τι σύμπτωμα περίεργο είναι αυτό;

  Πάντως αν ξεμείνετε από αυγοτάραχο (των παθών μας τον τάραχο…), δεν χάνετε τίποτε να ζητήσετε λίγο δανεικό απ’ τον Παπαδημούλη…

  Προς άπαντες τους πολιτικούς

Μην δαγκώνεστε! Πιθανόν να μεταδίδεται και με δάγκωμα ο ιός. Η λύσσα σίγουρα…

Οι προτάσεις σας μπορούν να είναι χρήσιμες αυτή την ώρα, οι τσακωμοί σας σε τίποτε δεν βοηθούν. Περιμένετε να περάσει το κακό και μετά ΄΄λογαριαστείτε΄΄ όσο θέλετε μεταξύ σας. Όμως, καλά είναι να λογαριάζετε και λίγο τον λαό, ο οποίος, κλεισμένος μέσα κι αποσβολωμένος απ’ όσα συμβαίνουν, ακούει και βλέπει αυτά που λέτε κι αυτά πού κάνετε και μ’ αυτά θα σας κρίνει. Κάποιους από εσάς στην πρώτη ευκαιρία θα σας στείλει μόνιμα να μείνετε σπίτι σας…

«Τα λόγια σου είναι ψεύτικα σαν του Μαρτιού το χιόνι, όπου το ρίχνει από βραδύς  και το πρωί το λιώνει». Σοφή παροιμία αφιερωμένη σε επιπόλαιους «σοφούς»…

Άλλοι είναι τώρα οι πρωταγωνιστές

  Οι ειδικές συνθήκες, στις οποίες περιήλθαμε με την διαφαινόμενη πανδημία, έφεραν άλλους πρωταγωνιστές στην καθημερινότητά μας. Αφήσαμε τους ήρωες της μπάλας, της οθόνης και του μικροφώνου. Ήρωες τώρα  έγιναν οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι νοσηλευτές… Οικεία πρόσωπα πια εκείνοι οι οποίοι μας ενημερώνουν καθημερινά για ό,τι συμβαίνει σχετικά  και μας συμβουλεύουν για ό,τι πρέπει να κάνουμε.

  Ακούμε και διαφορετικές απόψεις και διαφωνίες υπάρχουν. Η διαφωνία προάγει την

επιστήμη, αλλά μπερδεύει εμάς τους άσχετους. Ας μην ασχολούμαστε! Μας αρκεί να γνωρίζουμε ότι όλοι αυτοί οι επιστήμονες εργάζονται για τον ίδιο σκοπό και μας διαβεβαιώνουν: «την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος».

  Αυτόν τον στίχο του Ελύτη δανείστηκε κι ο γιατρός Σωτήρης Τσιόδρας και τον συμπλήρωσε με τη δική του ευχή: «Ας γίνει ο αγώνας αυτός, ο αγώνας όλων μας».

  Ας κατανοούμε κι εμείς το βάρος της ευθύνης, το οποίο επωμίζονται όλοι αυτοί, αφού «το βάρος είναι ελαφρό στου διπλανού την πλάτη» κι ότι δεν είναι αλάνθαστοι. 

  Τέλος, να μην τους ξεχάσουμε, όταν με το καλό περάσουν τα δύσκολα…

Μάρτης είναι αυτός ή μαρτύριο;

  Μάρτη δεν φταίω εγώ! Όπως τα ’κανες και φέτος, έχει χίλια δίκια ο κόσμος. Σε κατηγορούσαν για διάφορα, τώρα θα σου φορτώσουν και τον κορονοϊό και τον εν οίκω αποκλεισμό. Άρχισαν οι μπηχτές: «Λείπει ο Μάρτης απ’ τη σαρακοστή;» Αυτό υποδηλώνει ότι ανακατεύεσαι παντού, ότι «φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν». Θα πεις, ούτε ο Αύγουστος λείπει απ’ το δεκαπενταύγουστο και κανένας δεν διαμαρτύρεται, αλλά τι να σου πω; Δεν την γλιτώνεις τη δίκη!... Κάτσε τώρα στο εδώλιον, για να βάλεις μυαλό!

  Ο Μάρτης κατά το λαογραφικό κατηγορητήριο είναι:

  Απρόβλεπτος, ευμετάβλητος και πεντάγνωμος. Την πρώτη του μέρα βάζουμε στο χέρι τον «Μάρτη», όπως λέμε το βραχιολάκι με το στριμμένο άσπρο και κόκκινο σκοινί, για να μην μας κάψει ο ήλιος, αλλά είναι  ικανός μέσα σε μια μέρα να σου παρουσιάσει όλα τα καιρικά φαινόμενα.  Φαινόμενο ο τύπος!... (Εσείς στα Ραγάζια, Κώστα Καζιακούρα, γιατί βάζατε «Μαρτάκι», αφού τον Απρίλη βλέπατε ήλιο; Για να μην καίγιστι απ’ τα δαυλιά κι τα κάρ’να;)

  Άπιστος, πονηρός κι αφερέγγυος. Ξεγέλαγε τους άλλους μήνες, τους ήπιε το κρασί, έφαγε και ξύλο (χαλάλι το ξύλο, αν ήταν καλό το κρασί!...), μυαλό δεν έβαλε! Δανείστηκε και τρεις μέρες απ’ τον Φλεβάρη, δεν τις ξανάδωσε πίσω. Απ’ αυτό μας έμεινε το χούι να μην επιστρέφουμε κι εμείς τα βιβλία ή άλλα πράγματα, τα οποία δανειζόμαστε…

  Γδάρτης, παλουκοκάφτης και κλαψομάρτης. Γδάρτης; Γιατί εφοριακός ήταν ο Μάρτης; Δεν απαντώ σε πανεύκολες και ρητορικές ερωτήσεις! Προχωρώ και υπενθυμίζω: «Το Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια!» Ο κλαψομάρτης στην αστάθειά του είναι ικανός να μας ταλαιπωρήσει με κρύα, δρολάπια και χιόνια…

   Όμως! Όμως! Δεν δικάζει έτσι ο νόμος!...  Καλά!... Τον λόγο έχει η υπεράσπισις. Ας ψάξουμε να του βρούμε και τίποτε ελαφρυντικά! Τόσοι και τόσοι απαλλάχτηκαν λόγω αμφιβολιών, προτέρου εντίμου βίου, ανηκέστου βλάβης και λόγω βλακείας!...

  Ο Μάρτης είναι κι ο ανοιξιάτης, ο πρώτος μήνας της. Και την Πρωτομαρτιά έχει ένα αυγό ου κόσσ’φας στη φουλιά! Είναι κι ο φυτευτής. Μόνο που δεν τα φυτεύει μόνος του και μάλλον εμείς πρέπει να το κάνουμε, αφού και τα φυτά μόνα τους δεν φυτεύονται. Τέλος είναι κι ο Βαγγελιώτης!... Ο μήνας του Ευαγγελισμού και της διπλής γιορτής για μας τους Έλληνες.

  25^η Μαρτίου! Γιορτή χαράς, όπου σμίγουν τα δυο μεγάλα «χαίρε», της πίστης μας και της ιστορίας, όπως ακριβώς τα συνταιριάζει στο παρακάτω τετράστιχο ο Κωστής Παλαμάς:

«Σβήνουν δυο νύχτες, και δυο αυγές προβάλλουν στον αγέρα.

                  Δυο λευτεριές που σμίγουνε μέσα στην ίδια μέρα.
                  Δυο λευτεριές ματόβρεχτες, παιδιά μεγάλου κόπου,
                  η λευτεριά του Έλληνα κι η λευτεριά του ανθρώπου.»

  Πάντοτε ως άνθρωποι έχουμε την ανάγκη της καλής αγγελίας. Αυτής που θα μας ανανεώνει την ελπίδα και θα μας δυναμώνει στον αγώνα της ζωής  μας. Την ίδια ανάγκη έχουμε και τώρα που βιώνουμε όλοι μια πρωτόγνωρη δοκιμασία.   

  Το τέλος του βιβλικού κατακλυσμού επιβεβαιώθηκε με ένα ουράνιο τόξο. Ας έρθει και στη δική μας περιπέτεια με τον ερχομό των χελιδονιών, με των λουλουδιών τα χρώματα και τ’ αρώματα, με την άνοιξη που δεν κρατιέται πια!...      

  Κι επειδή ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, για την καλή σας διάθεση θα βάλω κι έναν ακόμα κούκο…