Εκατόν πέντε χρόνια από την Ποντιακή Γενοκτονία

Γράφει η Μαρία Μπίλλη,

π. Περιφερειακή Σύμβουλος Θεσσαλίας,

Υποψήφια Ευρωβουλευτής - Εθνικό Μέτωπο

Εκατόν πέντε χρόνια από την Ποντιακή Γενοκτονία και την θλιβερή για τον Ελληνισμό επέτειο της εξόντωσης και εκτόπισης 353.000 και πλέον Ελλήνων του Πόντου από τις πανάρχαιες, πατρογονικές τους εστίες και ενώ οι Ποντιακές Οργανώσεις και Φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τιμούν την ιστορική Μνήμη των προγόνων τους, η Ελληνική Κυβέρνηση και σύσσωμη η Αντιπολίτευση με δηλώσεις τύπου "Δεν ξεχνώ" θεωρούν ότι πράττουν άλλο ένα καθήκον ...

Σε ποιους όμως απευθύνονται οι θεσμοί και το Επίσημο κράτος;

Ποιός ουσιαστικά θα ακούσει τα ευχολόγια που εκφωνούνται τέτοιες ημέρες για τις χαμένες πατρίδες;

Οι Διεθνείς Οργανισμοί , οι Σύμμαχοί μας όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ;

Για την Τουρκία λοιπόν η 19η Μαΐου 1919 είναι η Ημέρα Ανεξαρτησίας, ημέρα της Νεολαίας και του Αθλητισμού , η ημέρα κατά την οποία ο Μουσταφά Κεμάλ ,αργότερα Ατατούρκ , ο πατέρας των Τούρκων, αποβιβάστηκε στην πανάρχαια Αμισσό , σημερινή Σαμψούντα , ξεκινώντας την τελική φάση του διωγμού των Ελλήνων του Πόντου, σηματοδοτώντας το πιο φρικαλέο στάδιο της Ποντιακής Γενοκτονίας .

Με δήλωση του ο τούρκος πρόεδρος χαρακτηρίζει την 19η Μαΐου ως " ημέρα ξεσηκωμού κατά της εχθρικής κατοχής του έθνους μας" και χαιρετίζει την " νίκη κατά των εχθρικών δυνάμεων ( σ.σ.Ελλήνων) , την ίδια ημέρα δηλαδή που ο απανταχού Ελληνισμός αποτίει φόρο τιμής στους σφαγιασθέντες και εκτοπισθέντες Έλληνες του Πόντου, την ημέρα που οι Έλληνες θρηνούν τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας και την Πατρίδα που έχασαν...

Εκατόν πέντε χρόνια αργότερα είναι το λιγότερο αφέλεια να θεωρούμε ότι η σημερινή Τουρκία θα δείξει σύνεση και θα επιχειρήσει να εξιλεωθεί για τον ανείπωτο πόνο που έχει προκαλέσει στον Ελληνισμό ποσό μάλλον να αποδεχθεί μια ακόμη Γενοκτονία αντίστοιχη με εκείνη των άλλων Χριστιανικών λαών της Ανατολής όπως των Αρμενίων και των Ασσυρίων...

Η σημερινή Τουρκία , κράτος τρομοκράτης όπως χαρακτηρίζεται από σύγχρονους πολιτικούς αναλυτές, έχει επιδείξει πολυσχιδή εξωτερική επιθετική πολιτική και όχι μόνο.

Μια πολιτική εκφοβισμού , αναθεωρητισμού και επεκτατικότητας, με συνεχείς απειλές και επεμβάσεις προς τους γείτονές της , για αρχή...

Και ενώ η μισή Κύπρος παραμένει υπό Κατοχή από τις ορδές του Αττίλα , με 200.000 Ελληνοκύπριους πρόσφυγες στο ίδιο τους το νησί για 50 χρόνια, το όνειδος της πολιτισμένης Δύσης, η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά εδάφη σε άλλες τέσσερις γειτονικές της χώρες , Συρία, Ιράκ , Αρμενία ,διαπράττοντας άλλη μια γενοκτονία εις βάρος του Κουρδικού λαού, φτάνοντας μέχρι και την Λιβύη και υπογράφοντας μαζί της μνημόνια και συμφωνίες αποκλείοντας και περιορίζοντας τα νόμιμα δικαιώματα της Ελλάδος στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Εκατόν πέντε χρόνια αργότερα από την Ποντιακή Γενοκτονία και ενώ στα ανεμοδαρμένα βουνά του Πόντου , στα δάση και στα ποτάμια παραμένουν άταφα τα λείψανα των αγωνιστών και των σφαγιασθέντων αμάχων της Τουρκικής θηριωδίας, οι ψυχές των προγόνων μας αναζητούν δικαίωση .

Μια δικαίωση που δεν έρχεται όσο το επίσημο Ελληνικό Κράτος επιδιώκει κατευνασμό στις σχέσεις με την γείτονα , σχέσεις υποτέλειας ή αλλιώς νεοραγιαδισμού.

Όσο οι άρπαγες γείτονες αναφέρονται στο ελληνικότατο Αιγαίο ως η "Γαλάζια Πατρίδα " τους, όσο αποθρασύνονται με την ανοχή της πολιτισμένης Δύσης και βεβηλώνουν τα Ιερά Σύμβολα της Ορθοδοξίας όπως η Αγία του Θεού Σοφία στην Κωνσταντινούπολη και το Μοναστήρι της Χώρας, όσο Τζιχαντιστικά σπαθιά βγαίνουν μαζί με το κήρυγμα των ιμάμηδων στις βεβηλωμένες, πανάρχαιες εκκλησιές μας, τόσο το μοιραίο Ελληνικό κράτος , επιδιώκοντας την ύφεση , υποχωρεί και αναστηλώνει μουσουλμανικά τεμένη των Οθωμανών στην Ελληνική επικράτεια ,τα σύμβολα της αιμοσταγούς τυραννίας τεσσάρων αιώνων.

Το συλλογικό τραύμα της Γενοκτονίας και του Ξεριζωμού του Ποντιακού Ελληνισμού και η άρνηση της Τουρκίας να αποδεχθεί τα ειδεχθή της εγκλήματα εις βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων ας συνετίσουν τους κυβερνώντες και ας αλλάξουν τουλάχιστον τη ρητορική τους , τη ρητορική της ηττοπάθειας και του "δεν διεκδικούμε τίποτα" . 

Μόνο η Τουρκία έχει το δικαίωμα να αναφέρεται σε "Γαλάζιες Πατρίδες" και σε " Σύνορα της Καρδιάς μας" χωρίς να λαμβάνει υπόψιν το Διεθνές Δίκαιο , τις Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις , τα εκατοντάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ ;

 Εμείς οι Έλληνες , απόγονοι Μαρτύρων και Ηρώων του Έθνους δεν έχουμε το ιερό καθήκον και δικαίωμα μαζί με το ""ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ " για τον Πόντο , τη Μικρά Ασία και την Κύπρο μας, να τονίζουμε το "Θα επανέλθουμε" η αλλιώς "πάλι με χρόνια με καιρούς ";