Σατανοvision

 Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, 

μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ

Απορημένοι μικροαστοί με περίσσεια λιποψυχία που έχουν μάθει να μην έρχονται και πολύ σε επαφή με κινδύνους, οίτινες κείνται εκτός της οικίας, της εργασίας και της μίζερης καθημερινότητός τους, δεν κουράζονται οσάκις τούς συναντήσουμε να μάς καταθέτουν περιδεείς την ίδια μόνιμη και αμείωτη ανησυχία τους για την κατάληξη που μπορεί να έχουμε από το θάρρος να μην μετράμε τα λόγια μας απέναντι στο καθεστώς. Ο Αγών, όπως έχει ξαναγραφεί αόκνως, απαιτεί θυσίες. «Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται», λέγαμε με καύχηση όσοι εκπαιδευτήκαμε ως Έφεδροι Αξιωματικοί στις Ένοπλες Δυνάμεις. Κι επειδή, λοιπόν, δεν το βουλώσαμε ούτε μπροστά σε προδοσίες, την ηθική παρακμή, την καταπάτηση ατομικών ελευθεριών και τις διώξεις εις βάρος ημών λόγω της ταυτότητός μας, δεν πρόκειται να χαριστούμε τώρα σε κανένα καρναβάλι ξεπεσμού, εκφυλισμού και εκμαυλισμού, το οποίο προσβάλλει, δυσφημεί και πολεμεί ευθέως, άνευ προσχημάτων τινών, τόσο τον Άγιο Τριαδικό Θεό όσο και την ελληνική τέχνη και παράδοση, όπως ευτελίζεται μέσα από καρικατούρες των υπογείων, ελαφρόμυαλα ημίγυμνα τσόκαρα και ευκάμπτους εκ των παρά φύσιν αλμάτων επί της κλίνης νεανίες με την διαπεραστική φωνή και τα μαλακά χεράκια, οι οποίοι φρόντισαν να αποτοξινωθούν εγκαίρως από την εκ γενετής αρρενωπότητα, η οποία τούς ταλαιπωρούσε βασανιστικά εν είδει νοσήματος.

Το περιώνυμο μουσικοχορευτικό τσίρκο της Εσπερίας, το οποίο, όπως ανεπιγνώστως υπολαμβάναμε, κάθε Μάϊο μονοπωλεί εμετικώς το ενδιαφέρον της νεολαίας, κατήνεγκε φέτος με το οχληρό ασμάτιον της μικράς ελαφρών ηθών εταίρας να κατισχύσει επί πάσης ηλικίας, άγοντας ολόκληρη την κοινωνία των νεοραγιάδων να πιθηκίζει λικνιζομένη άρρυθμα, άμουσα και αντιαισθητικά, αναζητώντας δόσεις διασκεδάσεως μέσα στη σαβούρα της νεάς εποχής. Ως λαός έχουμε την αμίμητη ικανότητα πάνω στα υπάρχοντα χάλια μας να σωρεύουμε πλείονα μπάζα πολιτισμικής χαβούζας, τα οποία δεν παραλείπουν να μάς θυμίσουν το λασπόλουτρο μέσα στο οποίο κολυμβούμε ευτυχισμένοι. Κάθε χρόνο και χειρότερα, ωσαύτως, αποστέλλουμε στη διοργάνωση της Eurovision αντιπροσωπείες που θα καταφέρουν επάξια να μάς καταισχύνουν διεθνώς, οι οποίες δεν προσκυνούν απλώς τον χάλκινο μόσχο της ομοφυλοφιλομανίας, την ιερά αγελάδα του δικαιωματισμού και τον σιχαμερό δαίμονα της πορνείας, αλλά εκζητούν εν παραλλήλοις να δανειστούν ψήγματα από τον Έθνικό μας πολιτισμό στην ανίερη και αφελή προσπάθειά τους, μ’ ένα συρτάκι, έναν κυκλικό σχηματισμό ή ένα τουμπερλέκι, να μάς πείσουν ότι φέρουν κάτι το ελληνικό. Ένας τραγέλαφος, ένα κακόγουστο συνονθύλευμα παρενδυτισμού, ελληνοβαρβαρικής κραυγής και εκδιδομένων άφυλων πλασμάτων, ένα δηλαδή δίχως υπερβολή φαιδρό κιτσαριό, το οποίο διεγείρει υπέρμετρα το αίσθημα αηδίας κάθε αξιοπρεπούς ανθρώπου, τόλμησε να ισχυριστεί ότι εκπροσωπεί το Έθνος των προγόνων μας, χωρίς καμμία συνείδηση της σημασίας της σημαίας που υψώνει, την οποία μάλιστα στη θέα της αντικρίζει το σύμβολο του ρατσισμού.

Αυτή η κουστωδία των εκδότων, των εκλύτων και των ηδονιστών, των μιανθέντων από τον ρύπο της πιο αποκρουστικής ακολασίας, εθεάθη επί της αυτής σκηνής όπου εβεβηλώθη ποδοπατηθείς και βανδαλισθείς ο Σταυρός της Θείας Δόξης του Αναστάντος Χριστού από τα εκμαινόμενα σεληνιασμένα όντα, τα οποία με πεντάλφες, αρχαίες επικλήσεις δαιμόνων και ύμνους προς τον εκπεπτωκότα εωσφόρο επεχείρησαν ούτε λίγο ούτε πολύ να μυήσουν κανονικότατα σε σατανιστική τελετή το κοινό. Η αθωότητα, βέβαια, στο νού του ανυποψιάστου κόσμου υπερβαίνει κατά πολύ το σημείο της ασυγγνώστου αβελτηρίας, για να δικαιολογηθεί οποιαδήποτε ανοχή ή χαρά με την παρουσίαση του ιδίου του Άδου εν τη τηλοψία. Όσο βαίνουμε προς τα έσχατα, οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μάς είχαν προειδοποιήσει ότι οι κοινωνίες θα λατρεύουν όλο και πιο φανερά, ερωτικά και εκστατικά τον διάβολο. Οι δημόσιες εκδηλώσεις υποταγής προς τον αντίχριστο εξοικειώνουν την απονήρευτη, ακατήχητη και αδαή κοινή γνώμη με την έλευση της τυραννίας του, σκανδαλίζοντας τη νεολαία και βυθίζοντας την κοινωνία σε μία σχέση εξαρτήσεως με τα πιο σκοτεινά και φρικτά πάθη της, απομακρύνοντάς την συνάμα από τη σωτηρία της, η οποία υπάρχει μόνο εν Χριστώ.

Ένιοι παρουσιάζουν ως μόνη αληθινή και αποτελεσματική αντίδραση απέναντι στην ύβρη, την βλασφημία και την κατρακύλα την σιωπή και την αδιαφορία μας, καταλείποντας δηλαδή και πάλι πεδίον ελεύθερον στους εχθρούς της Πατρίδος και της Πίστεως να ασελγούν εφ’ ιερών και οσίων. Στην πραγματικότητα, δεν μεταφράζουν παρά τη δική τους στάση δειλίας, φυγομαχίας και φυγοπονίας ως καθολικά ενδεδειγμένη συμπεριφορά. Οι καιροί απαιτούν επιτέλους, κύριοι, στόματα που βρυχώνται, ψυχές που θαρρύνονται και πρόσωπα που μάχονται. Το να καταγγείλουμε, αποδομήσουμε και απαξιώσουμε την χυδαία ευρωπαϊκή φιέστα διαστροφής και ανωμαλίας, εισηγούμενοι την άμεση και οριστική αποχώρηση της χώρας μας από αυτήν τη συγκαιρινή ερεβώδη βακχεία ανάγεται στο ελάχιστο χρέος μας απορρέον από την πίστη στον Θεό. Το αρχαίο δράμα, η εκκλησιαστική μουσική, η κλασσική λογοτεχνία και ποίηση και οι παραδοσιακοί χοροί μπορούν να συνθέσουν και πάλι μία νέα πολιτισμική πρόταση, η οποία θα δροσίσει την ψυχή του πεπλανημένου ανθρώπου, θα μεταρσιώσει το πνεύμα του και θα εκλεπτύνει το ήθος του, ερχομένου εκ νέου σε σχέση με τις ρίζες της αυθεντικής Τέχνης των μεγάλων και των σπουδαίων προσωπικοτήτων της ιστορίας, μακριά από την εκσυγχρονιστική χωματερή που μάς μαυρίζει τον βίο και τα οράματα.