Η αναπόφευκτη σύγκρουση για το μέλλον της Ευρώπης

Ο Ορμπαν, και κάθε Ορμπαν, ενοχλεί διότι δεν υποτάσσεται στην ατζέντα των ελίτ. Ομως τώρα θα πέσει ηχηρό χαστούκι στις προσεχείς ευρωεκλογές

Από τον
Ραφαήλ Καλυβιώτη

Στις επερχόμενες ευρωεκλογές καθίσταται σαφέστερη η σύγκρουση και το πραγματικό διακύβευμα: ελεύθερα έθνη ή υπερκράτος; Θέλω λοιπόν επ' ευκαιρία αυτού του διλήμματος να επισημάνω το εξής. Ο Τριακονταετής Πόλεμος, που έληξε με την ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, αναφέρεται ως κατεξοχήν θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ καθολικών και προτεσταντών. Δεν είναι απόλυτα ακριβές αυτό, όμως.

Το τέλος του πολέμου κατέληξε με την ανάδυση των εθνών της καθολικής Γαλλίας, της καλβινιστικής Ολλανδίας και της λουθηρανικής Σουηδίας, αφού προηγουμένως αντιτάχθηκαν των γερμανικών και ισπανικών δυνάμεων οι οποίες ήταν αφοσιωμένες στην ιδέα μίας παγκόσμιας αυτοκρατορίας που θα ανακλά τη θεϊκή βούληση (δήθεν). Το τέλος του πολέμου λοιπόν δεν ήταν η αντανάκλαση των θρησκευτικών διαφοροποιήσεων αυτών καθαυτών, αλλά η οριστική ήττα της επιδίωξης μίας παγκόσμιας χριστιανικής αυτοκρατορίας 13 αιώνων. Τα ελεύθερα έθνη, λοιπόν, δεν είναι η πρώτη φορά που πολεμούν εναντίον μιας τέτοιας καταπιεστικής σύλληψης και, θέλω να πιστεύω, έχουν πολλούς αιώνες αντίστασης εγχαραγμένες στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Στο πλαίσιο αυτό, αλλά με ένα διαφορετικό αφήγημα, οι δυνάμεις εκείνες που τάσσονται υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εμμέσως έδειξαν την πόρτα στον Ορμπαν επειδή δεν μοιράζεται το όραμά τους για υπερκράτος, αφού ο τελευταίος είναι υπέρμαχος της αυτονομίας των εθνών-κρατών. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) ανέστειλε την ιδιότητα μέλους στο κόμμα του Ορμπαν, το Fidesz, με 190 ψήφους υπέρ και 3 κατά. Ο Ορμπαν έχει ταχθεί ανοιχτά εναντίον του μουσουλμανικού αποικισμού της γηραιάς ηπείρου, κλείνοντας τα σύνορά του, τη στιγμή που η Μέρκελ προσκαλούσε αδιακρίτως λαθρομετανάστες και πρόσφυγες να έρθουν στην Ευρώπη. Και ενώ αυτή η κίνηση από πλευράς Μέρκελ σηματοδότησε την αρχή του τέλους της κυριαρχίας της στη Γερμανία, τα άλλα κεντροδεξιά κόμματα στο ΕΛΚ φέρεται ότι βρίσκονται ακόμα εκτός πραγματικότητας.

Αυτό που δεν αναφέρεται ευρέως όμως είναι ότι τον Οκτώβριο του 2015 ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν επέκρινε δημοσίως τον Σόρος ως υποκινητή ενός κύκλου ακτιβιστών που «υποστηρίζουν οτιδήποτε αποδυναμώνει τα έθνη».

Ο Σόρος απάντησε δημοσίως, επιβεβαιώνοντας ότι οι πολυάριθμες ομάδες που χρηματοδότησε πράγματι εργάζονταν για τους σκοπούς που περιγράφονται από τον Ορμπαν. Σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο Bloomberg ο Σόρος είπε ότι το ίδρυμά του επιδιώκει να «υποστηρίξει τις ευρωπαϊκές αξίες», ενώ κατηγόρησε τον Ορμπαν ότι προσπαθεί να «υπονομεύσει αυτές τις αξίες». Ο Σόρος συνέχισε να λέει για τον Ορμπαν: «Το σχέδιό του αντιμετωπίζει την προστασία των εθνικών συνόρων ως διακύβευμα και τους πρόσφυγες ως εμπόδιο. Το σχέδιό μας αντιμετωπίζει την προστασία των προσφύγων ως διακύβευμα και τα εθνικά σύνορα ως εμπόδιο». Ο διάλογος αυτός, όπως εύστοχα επισημαίνει ο Ντάγκλας Μάρεϊ, έπαυσε προτού μπορέσει να μας απαντήσει ο ανθρωπιστής Σόρος πόσο ακριβώς θα διαρκέσουν στο διηνεκές αυτές οι ευρωπαϊκές αξίες αν εισβάλουν στην Ευρώπη άνθρωποι από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Ο Σόρος πιστεύει ότι τα σύνορα είναι λιγότερο σημαντικά από τη μετακίνηση 1.000.000 «προσφύγων» στην Ευρώπη κάθε χρόνο, επ' αόριστον.

Ο δισεκατομμυριούχος και υπέρμαχος της παγκοσμιοποίησης Σόρος χρηματοδοτεί πανεπιστήμιο στη Βουδαπέστη, σκοπός του οποίου είναι να υπονομεύσει ριζικά την πολιτική και την πολιτιστική τάξη της Ουγγαρίας. Και, φυσικά, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Ορμπαν πέταξε έξω από την Ουγγαρία το Πανεπιστήμιο του Σόρος.

Αυτό, σύμφωνα με τους συντελεστές του ΕΛΚ, είναι κάτι αντιφιλελεύθερο. Ομως η Κεντροδεξιά στην Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει ποια είναι ακριβώς τα όρια της ελευθερίας. Οταν κάποιος απεργάζεται τα εθνικά σου συμφέροντα, τον αφήνεις να συνεχίσει στο όνομα της ελευθερίας; Βέβαια, αν παραδεχτούν οι κεντροδεξιοί ότι δεν υφίσταται πλέον εθνικό συμφέρον διότι η έννοια του έθνους πλέον είναι «αναχρονιστική», οφείλουν να βγουν και να το δηλώσουν δημοσίως και να μην παραπλανούν τους ψηφοφόρους τους.

Ο νηφάλιος της Ευρωσοβιετίας κάποτε είχε δηλώσει στο περίπου ότι φυσικά και θα υπάρξει αφαίρεση εξουσιών από το έθνος-κράτος προς χάριν των Βρυξελλών, αλλά εγώ δεν είμαι χαζός για να το κοινωνήσω αυτό στους πολίτες. Ο Ορμπαν, και κάθε Ορμπαν, ενοχλεί. Ενοχλεί διότι δεν υποτάσσεται στην ατζέντα των ελίτ. Και τώρα που θα πέσει ηχηρό χαστούκι στις ευρωεκλογές, θα σηκώσουν τις ντουντούκες ουρλιάζοντας πώς τολμά το έθνος-κράτος να επιστρέψει (λες και ποτέ οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να αποχωρήσει) και από την άλλη θα αρχίσουν να κάνουν καμπάνιες ότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης απέναντι στον εθνολαϊκισμό. Καλύτερα εθνολαϊκισμός, πάντως, παρά σταλινισμός.

*Πολιτικός επιστήμων και πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (diesy.gr) - rkaliviotis@gmail.com

dimokratianews