Γράφει ο Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Φοιτητής Νομικής NUP, Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ
Οι δημοσκοπήσεις στην Ιταλία βγήκαν αληθινές, αφού πρώτο κόμμα στη γείτονα χώρα ήρθε το «Αδέλφια της Ιταλίας» με επικεφαλής την Τζώρτζια Μελόνι, μία γυναίκα η οποία θα φέρει ατελεύτητες αλλαγές στην Ιταλία λίαν συντόμως, όπως είχε υποσχεθεί μεσούντος του προεκλογικού της αγώνος. Η ατζέντα της περιλαμβάνει ως επί το πλείστον ότι έχουμε συνηθίσει να αντικρίζουμε σε εθνικο – πατριωτικά κόμματα, τουτέστιν αντίμετρα στους λαθρομετανάστες, καλύτερη ασφάλεια των πολιτών και γενικότερα εξύψωση ή ακόμη και ανάνηψη του έθνους. Το Ιταλικό έθνος είναι ένα από τα πιο σημαντικά έθνη στη παγκόσμια ιστορία, δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια έχει «συρρικνωθεί» παρό των κινήσεων των πρώην κατεχόντων οφίκιο.
Μία όμως αλλαγή που προανήγγειλε θα μας απασχολήσει στο παρόν άρθρο. Δυνάμει της Μελόνι, η ίδια θα υπεισέλθει σε τροποποίηση του συντάγματος, διαφοροποιώντας τη διάταξη που σχετίζεται με τη σχέση ενωσιακού και Ιταλικού Δικαίου. Εν άλλοις λόγοις, η πρωθυπουργός γνωρίζοντας πως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο κατισχύει του Ιταλικού Δικαίου μέσω της αναθεώρησης του Ιταλικού συντάγματος θα ισχύει το αντίστροφο, ήτοι οι διατάξεις του Ιταλικού Δικαίου θα έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα έναντι του Ευρωπαϊκού. Δηλονότι, εισέτι εάν μία διάταξη του Ιταλικού Δικαίου ερχόταν σε σύγκρουση με μία του Ευρωπαϊκού, τότε οι Ιταλοί δικαστές θα εφάρμοζαν του Ευρωπαϊκού. Μετά όμως από τη τροποποίηση που θα κάνει θα ισχύει το αντίστροφο.
Τούτο θα την ωφελήσει άρδην τόσο πολιτικά όσο και μεταγενέστερα νομικά, αφού θα ψηφίζει νόμους ένδον του Ιταλικού Κοινοβουλίου οι οποίοι θα υπερισχύουν τις διατάξεις του ενωσιακού δικαίου, και έτσι δεν θα σκέπτεται υπό το πρίσμα της ενδεχόμενης πρόσκρουσης με άρθρα του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Ως επιγέννημα, οι νόμοι της θα δύνανται να φανούν στο προσκήνιο μακράν καλύτερα από προηγουμένως.
Στο σημείο αυτό δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε μνεία στη προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία επιδίωξε να δημιουργήσει ένα Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με υπερνομοθετική ισχύ, που θα υφίσταται σε συλλήβδην τα κράτη – μέλη της. Αγαθή τη τύχη, όμως, ορισμένα κράτη αρνήθηκαν μεταξύ των οποίων η Γαλλία και οι κάτω Ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι, σήμερα το εκάστοτε κράτος έχει το δικό του Σύνταγμα και δύναται μέσω αυτού να ορίσει πιο νομοθετικό πλαίσιο θα υπερισχύει έναντι ποιου. Το προαναφερόμενο τερτίπι είχε φυσικά, ως είθισται, την άμεση χειραγώγηση μέσω των νόμων από τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι μόνο στη δημοκρατία δεν πιστεύουν. Τούτο άλλωστε το είδαμε προ ημερών, όταν η επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάινεν, επιδίωξε να πείσει τον Ιταλικό λαό να μην ψηφίσει την Μελόνι.
Για να υπεισέλθουμε όμως και στα δικά μας, υπάρχει διχογνωμία πάνω στο εάν το ενωσιακό δίκαιο υπερισχύει του εθνικού δικαίου, ήτοι του ελληνικού. Το Σύνταγμά μας στο άρθρο 28 παρ. 1 μας κατευθύνει: «Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.»
Από την μία πλευρά οι μεν της κελσενικής θεωρίας πιστεύουν πως το ενωσιακό δίκαιο υπερισχύει του εθνικού, ενώ οι δε, στους οποίους ανήκω κι εγώ, έχουμε την πεποίθηση πως το Σύνταγμα υπερισχύει όλων των κανόνων δικαίων, ευρωπαϊκών, διεθνών και εθνικών, ενώ οι διεθνείς συμβάσεις και το ενωσιακό δίκαιο υπερισχύουν των τυπικών νόμων. Ωσαύτως, διχοστασία υφίσταται και στις δικαστικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ, οι οποίες δύναται να θεωρήσουν έμμεσα μία διάταξη του Συντάγματός μας ότι έρχεται σε σύγκρουση με μία διάταξη της ΕΣΔΑ για παράδειγμα. Τότε ορισμένοι πιστεύουν πως θα πρέπει να παύσει η ισχύς της επιμάχου διατάξεως, ενώ ημείς πιστεύομε πως η διάταξη που περιλαμβάνεται στο Σύνταγμά μας θα πρέπει να συνεχίσει να ισχύει, κι αν επιθυμούν να την αναθεωρήσουν ή να την καταργήσουν, τότε θα πρέπει να ακολουθήσουν τις επιταγές του άρθρου 110 του συντάγματος.
Τελειώνοντας, η Μελόνι ορθώς υπεισέρχεται σε μία τέτοια τροποποίηση, η οποία (Ιταλίδα πρωθυπουργός) θα αντιμετωπιστεί με σκληρότητα από την Ε.Ε. για την πράξη της, ο Ιταλικός λαός όμως θα αναγνωρίσει προσηκόντως τον αγώνα που δίδει κατά της παγκοσμιοποίησης, τουτέστιν του νεωτεριστικού ονόματος του αντίχριστου. Είθε, ημείς να ερμηνεύουμε ορθώς το άρθρο 28 του συντάγματος, ώστε να μην οδηγούμαστε σε ταπείνωση ένεκεν αντίθετης άποψης που φέρουν είτε οι Ευρωπαίοι δικαστές είτε η πλειοψηφία των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
ΠΗΓΗ: https://www.eoneolaia.com/h-meloni-to-italiko-syntagma-kai-hmeis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου