Γράφει ο Σωτήρης Κύρμπας
Ο Τσίπρας το έχει πάρει απόφαση πως δεν πρόκειται να ξανακυβερνήσει την χώρα και αρκείται στον ρόλο του κομπάρσου, του μονίμως αντιπολιτευόμενου σε όλους και σε όλα, στάση που θα του εξασφαλίσει (νομίζει) κάποιον ρόλο στα παρακλάδια της εξουσίας, ελπίζοντας σε κάποιο ατύχημα ή εκτροπή που θα δημιουργήσει συνθήκες νέας ευνοϊκής συγκυρίας για τον ίδιο, όπως το 2014-15.
Μόνον έτσι είναι δυνατόν να ερμηνευτεί το απόσπασμα της συνέντευξής του που παραχώρησε στο Kontra Channel, όπου όχι μόνο δεν κρύβει την ενόχλησή του για την απόκτηση των αεροσκαφών Rafale από την Ελλάδα, αλλά και ειρωνεύεται την τελετή υποδοχής τους κατά την οποία όπως σε όλα τα όπλα του Ελληνικού Στρατού έγινε αγιασμός και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. “Είναι ένας συνδυασμός κιτς με τους παπάδες να ευλογούν τα πτερύγια και τη μπάντα να παιανίζει τον εθνικό ύμνο”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Έχουμε εμπεδώσει την αλλεργία του Τσίπρα με τον Εθνικό μας Ύμνο από την εποχή που τηρούσε στάση αναμονής του… τρόλεϊ στο άκουσμά του, κατά τις επίσημες τελετές έμπροσθεν του Αγνώστου Στρατιώτη επί της πλατείας Συντάγματος. Τότε ήταν και πρωθυπουργός της χώρας, αλλοίμονο, εκμεταλλευόμενος εκείνη την συγκυρία κατά την οποία ο ελληνικός λαός ζαλισμένος από οικονομική καταστροφή ψήφιζε όποιον του έταζε “λαγούς με πετραχήλια”, δηλαδή τον ίδιο.
Από τότε όμως, με πρόσθετο δεδομένο πως ο ελληνικός λαός τον “δοκίμασε” κι αυτόν, η συγκυρία άλλαξε άρδην: Πέραν της διαχείρισης της πανδημίας, η οποία ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα τελειώσει, το πρωτεύον πρόβλημα της χώρας είναι η Άμυνά της απέναντι στην νεοθωμανική-ισλαμοφασιστική Τουρκία (με Ερντογάν ή χωρίς) την οποία ο Τσίπρας εσκεμμένα υποτιμά ή παραβλέπει. Το κάνει, όχι γιατί δεν θα μπορούσε έστω υποκριτικώς να στηρίξει την αμυντική μας θωράκιση, αλλά γιατί αντιλαμβάνεται πως ένα πάνδημο “Όχι” στον Ερντογάν απαιτεί μίνιμουμ εθνική συναίνεση των πολιτικών φορέων της χώρας.
Με ιδεολογικά όπλα κάτι δήθεν αριστερά φληναφήματα που καταγγέλλουν πως οι εξοπλιστικές δαπάνες στερούν κονδύλια από τα αγαθά της Παιδείας και της Υγείας, λες και η Ελευθερία δεν είναι το υπέρτατο αγαθό και η απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξουν Παιδεία και Υγεία, ο Τσίπρας είναι ανίκανος να ανταποκριθεί στα σημεία των καιρών. Η Άμυνα κάθε χώρας στον στρατό της στηρίζεται, στρατός που στον Εθνικό Ύμνο (και την σημαία) ορκίζεται να φυλάττει πίστην εις την Πατρίδα, με πατριωτικά τραγούδια παίρνει κουράγιο όταν η αποστολή του είναι επικίνδυνη και όχι με το “περνά, περνά η μέλισσα…”.
Ακόμη και το “τι τα θέλουμε τα όπλα…” (μεταξύ δεκάδων άλλων αντιστασιακών-μαχητικών ασμάτων) που τραγουδούσαν στα βουνά οι αντάρτες μας, ένοπλοι έκαναν Αντίσταση στους κατακτητές και όχι με… ροδοπέταλα.
Όσον αφορά τέλος τους “παπάδες” που τόσο πολύ τον ενοχλούν, αφενός βάσει του 3ου Άρθρου του Συντάγματός μας η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού είναι η επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδας, τουτέστιν θεμελιώδες συστατικό του Έθνους μας και αφετέρου αποτελεί μία ακόμη βαραθρώδη διαφοροποίησή μας από τον Ισλαμισμό (ισλαμοφασισμό) που καιροφυλακτεί δίπλα μας.
Γι’ αυτό δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το -12% που εξακολουθούν να του δίνουν εδώ και δυόμιση χρόνια αντιπολίτευσης οι δημοσκοπήσεις, παρά τα μεγάλα λάθη και τα ολισθήματα που έχει διαπράξει η σημερινή κυβέρνηση. Γι’ αυτό και στο ερώτημα του καταλληλότερου πρωθυπουργού ο “κανένας” κρατά σταθερά, αυξάνοντας μάλιστα την διαφορά του από τον τρίτο Τσίπρα, την δεύτερη θέση μετά τον Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου