Κίνα, μια ανερχόμενη αυτοκρατορία

 Γράφει ο Νίκος Παππάς

Ο σκοπός του άρθρου είναι να γνωστοποιηθούν οι σκέψεις του Ντενγκ για την οικονομία και την προσάρτηση των εδαφών που επιθυμεί η Κίνα. Στο σημείο αυτό λοιπόν, είναι σημαντικό να γίνει ο απολογισμός σε σχέση με τα δεδομένα του σήμερα. Η Κίνα έχει αναπτύξει την οικονομία της σε σημείο να φτάσει να γίνει δεύτερη οικονομική δύναμη παγκοσμίως. Οι εκτιμήσεις των οικονομολόγων, θέλουν την Κίνα να ξεπεράσει το ΑΕΠ των ΗΠΑ στα επόμενα χρόνια. Το ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα από ένα τρις Yuan το 1986 ξεπέρασε τα 31 τρις Yuan το 2008 και ανάλογα συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Η βιομηχανία της Κίνας έχει εκσυγχρονιστεί και αποτελεί έναν προμηθευτή φθηνών, αλλά και ποιοτικών τον τελευταίο καιρό, προϊόντων.

Συχνά οταν αγοράζουμε ένα προϊόν βλέπουμε στην συσκευασία να αναγράφεται το «made in China». Η Κίνα πράγματι αποτελεί το παγκόσμιο εργοστάσιο. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι πως αυτή η χώρα δεν ητανε πάντα έτσι. Η περίπτωση της Κίνας αξίζει να μελετηθεί από όλους λόγω των αλλαγών σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και της τροποποίησης της ιδεολογίας του Μάο προκειμένου να διαχειριστεί τις περιπτώσεις της Ταϊβάν και του Χονγκ Κονγκ.

Η Κίνα έπειτα απο την επικράτηση του Μάο έναντι των εθνικιστών, ήτανε βαθειά κομμουνιστική, οπισθοδρομική και ως εκ τούτου, η οικονομία της ήτανε κλειστή. Τα μέσα παραγωγής ανήκαν στο κράτος και όχι στους ιδιώτες όπως ίσχυε στις άλλες χώρες. Συνέπεια όλων αυτών ήτανε τα παραγόμενα αγαθά να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του τεράστιου πληθυσμού της. Αναλογιζόμενος αυτήν την κατάσταση ο Ντενγκ Τσιαοπίνγκ σκέφτηκε ότι αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να συνεχιστεί, επομένως το 1978 αποφασίζει ότι η κυβέρνηση της Κίνας θα πρέπει να κάνει στροφή 180 μοιρών στην οικονομία. Ο Ντενγκ πίστευε πως η οικονομία θα πρέπει εκσυγχρονιστεί, όμως να μην αφεθούν εξ ολοκλήρου στον καπιταλισμό, αλλα να διατηρήσουν τον σοσιαλιστικό τρόπο σκέψης με τον οποίο γαλουχήθηκαν από τον Μάο. Έτσι λοιπόν έχουμε την δόμηση ενός νέου δόγματος, του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά.

Όπως προανέφερα, ο Ντενγκ αποφάσισε πως η Κίνα θα έπρεπε να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές στην οικονομία. Τα μέσα παραγωγής δόθηκαν στους ιδιώτες και αποφάσιστηκε το άνοιγμα των πυλών στις ξένες επενδύσεις. Ο Ντενγκ σαν ηγέτης που νοιάζεται για τον λαό του έθεσε ως στόχο, κάθε Κινέζος πολίτης να διαθέτει τα απαραίτητα αγαθά για την επιβίωσή του, μέχρι το τέλος του αιώνα (αρχές του 2000). Εδώ μάλιστα κατηγορεί τις καπιταλιστικές χώρες πως φροντίζουν για την ευημερία μόνο ενός μέρους του λαού, αφήνοντας τους υπόλοιπους στην τύχη τους. Ο πρώτος στόχος είναι να τετραπλασιαστεί η παραγωγή τόσο στον πρωτογενή, όσο και στον δευτερογενή τομέα, επίσης μέχρι το τέλος του αιώνα. Η πρώτη δεκαετία αποτελεί την προετοιμασία της δεύτερης, όπου η δεύτερη, είναι και το τελευταίο μέρος. Η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής μπορεί να επιτευχθεί στρέφοντας το ενδιαφέρον στην παραγωγή σπόρων και λιπασμάτων για μεγαλύτερη αποδοτικότητα. Παράλληλα, υπάρχουν προοπτικές για ραγδαίας ανάπτυξης της αλιείας του γλυκού νερού, δεδομένου ότι κάποιες επαρχίες περιτριγυρίζονται από λίμνες. Αυτά θα έχουν σαν αποτέλεσμα την οικονομική ανάπτυξη στις επαρχίες που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από τους κατοίκους των αστικών κέντρων. Αυτό όμως για να επιτευχθεί, σύμφωνα με τον ίδιο τον Ντενγκ, θα πρέπει να αναπτυχθεί το μορφωτικό επίπεδο του λαού, αλλά και ο συντονισμός των επιστημόνων που με επιστημονικές και τεχνολογικές έρευνες θα στηρίξουν αυτά που προανέφερα.

Λίγα χρόνια μετά, ο Ντενγκ έκανε μερικά ταξίδια στην επαρχία και παρατηρούσε την πορεία της οικονομίας έπειτα απο το άνοιγμα του 1978. Η κατάσταση στην ύπαιθρο, όπου ζει το 80% του κινεζικού πληθυσμού, έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Διαθέτουν την απαραίτητη τροφή, καθώς τα ντουλάπια τους ειναι γεμάτα με αποθέματα όπως το ρύζι και τα σιτηρά. Επιπλέον ο ρουχισμός τους είναι επαρκής και τα σπίτια τους σε καλή κατάσταση. Η Κίνα μέσα σε λίγα χρόνια πέτυχε τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της επαρχίας. Ωστόσο, η Κίνα με ανάλογους ρυθμούς και σε λίγα ακόμα χρόνια θα καταφέρει ανάλογη οικονομική ανάπτυξη στα αστικά κέντρα, δεδομένης της αυξημένης πολυπλοκότητας τους, λόγω της ανάπτυξης της βιομηχανίας, του εμπορίου, αλλά και των υπηρεσιών (τριτογενής τομέας).

Ο λόγος της ριζικής αλλαγής στην οικονομία της Κίνας αποσκοπεί, εκτός απο την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, και στην επανένωση της. Είναι γνωστό ότι η Κίνα και η αυτοκρατορία που ονειρεύονται, βρίσκεται αντιμέτωπη με διασπαστικές τάσεις πολλών επαρχιών της, σύμφωνα με τον Ντενγκ Τσιαοπίνγκ. Οι πιο γνωστές από αυτές είναι οι περιπτώσεις του Χονγκ Κονγκ και της Ταϊβάν. Εδώ βέβαια πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι αυτές οι δύο περιπτώσεις δεν είναι ίδιες, καθώς το Χονγκ Κονγκ ήτανε προγραμματισμενο να προσαρτηθεί στον εθνικό κορμό της Κίνας, έπειτα από διαπραγματεύσεις του κυβερνώντος κομμουνιστικού κόμματος με την κυβέρνηση της Βρετανίας. Η πολιτική όμως που θα ακολουθηθεί από τον Ντενγκ είναι παρόμοια και στις δύο περιπτώσεις αυτές.

Ο Ντενγκ στο βιβλίο του αναφέρει ότι η Ταϊβάν διαθέτει τεράστιες ελευθερίες που άλλες επαρχίες και περιοχές δεν διαθέτουν. Σύμφωνα με τον ίδιο ομως, η αυτονομία δεν πρέπει να είναι απόλυτη, δηλαδή θα πρέπει να οριοθετηθεί. Στην Ταϊβάν σύμφωνα με τον ίδιο εφαρμόζουν καπιταλιστικό σύστημα, εν αντιθέσει με την Κίνα που ακολουθεί σοσιαλιστικό. Αυτό δεν σκοπεύει να τους το αλλάξει και δηλώνει διατεθειμένος να τους παραχωρήσει το δικαίωμα να έχουν δικό τους νομικό, ρυθμιστικό πλαίσιο χωρίς να περιμένει την έγκριση απο το Πεκίνο. Το πιο παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η Κίνα θα επιτρέπει στην Ταϊβάν να έχει και τον δικό της στρατό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα απειληθούν τα εθνικά συμφέροντα της Κίνας. Ο σκοπός είναι όλα τα μέλη του εθνικού κορμού της, συμπεριλαμβανομένης και της Ταϊβάν, να είναι ενωμένα και να μην επιτρέψουν σε κανέναν εχθρό να τους διχάσει. Η Ταϊβάν δεν θα πρέπει να αποτελεί μέσο για τις ξένες δυνάμεις, εναντίον της Κίνας. Αυτό που, σύμφωνα με τον Ντενγκ, πρέπει να ακολουθηθεί ειναι το «one country, two systems», το οποίο θέλει μέχρι και σήμερα να πετύχει ο Σι Τζινπίνγκ (ο τωρινός ηγέτης της Κίνας).

Όσον αφορά την επανένωση της Κίνας, το Χονγκ Κονγκ παραμένει στην ηγεμονία του καθεστώτος της ΛΔΚ με τους όρους του Ντενγκ. Ωστόσο, οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ συχνά ξεσπάνε σε διαμαρτυρίες και επεισόδια, εναντίον της κυβέρνησης. Η Ταϊβάν παραμένει ανεξάρτητο κράτος και σύμφωνα με πολλούς η κυβέρνηση του είναι δουλική απέναντι στις ΗΠΑ. Όνειρο των Κινέζων είναι να προσαρτήσουν την Ταϊβάν ώστε να πραγματώσουν το όραμά τους για την δόμηση της κινεζικής αυτοκρατορίας.

Βιβλιογραφία

Build socialism with Chinese characteristics (Deng Xiaoping)

Διοίκηση Εφοδιασμού (Λάμπρος Λάιος)

ΠΗΓΗ: https://tritosdromos.gr/kina-mia-anerxomeni-autokratoria/