Έχουμε πολλές φορές εκφραστεί αρνητικά για τον Γιάνη Βαρουφάκη. Είναι από εκείνους που θα έπρεπε να κάθονται σε κάποιο εδώλιο ειδικού δικαστηρίου, αν ζούσαμε σε μια κανονική χώρα. Ή στην καλύτερη περίπτωση γι’ αυτόν θα έπρεπε να κυκλοφορεί με ζουρλομανδύα λόγω… μεγαλομανίας.
Προς το παρόν βγάζει βιβλία, δίνει συνεντεύξεις, γράφει άρθρα, γεμίζει τις τσέπες του με χρήμα και προκαλεί τον θυμό τον πρώην συντρόφων του και τη θυμηδία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Όμως, μην ξεχνάμε κάτι βασικό: Ο Βαρουφάκης εξελέγη πρώτος σε σταυρούς στη Β’ Αθήνας και με ρεκόρ. Μια μερίδα των μέσων ενημέρωσης κατάφερε να τον επιβάλει στον ελληνικό λαό βαφτίζοντάς τον ως μεγάλο οικονομολόγο παγκοσμίου φήμης. Αν και αρκούσε λίγο ψάξιμο στο google για να δει κανείς από τις δημοσιεύσεις του και από το τι έχει κάνει στην καριέρα του, ότι επρόκειτο για αστεία υπόθεση που ανέσυραν οι «παπαδακηδοαυτιάδες» γιατί «τα έλεγε ωραία».
Ήρθε η ώρα να «τα γράψει και ωραία» και να ασχοληθούμε μαζί του για ακόμη μια φορά, αλλά αυτά που γράφει έχουν δόσεις μεγάλης αλήθειας οι οποίες βεβαίως δεν διαψεύδονται από την κυβέρνηση διότι ξέρουν ότι συνέβησαν τα συγκεκριμένα γεγονότα.
Πήραμε τις τελευταίες ημέρες ορισμένες δόσεις της παράνοιας των Συριζαίων πριν καταλάβουν την εξουσία. Από το plan B μέχρι τις κλωτσιές στον Στουρνάρα κι από το πετρέλαιο της Βενεζουέλας μέχρι τα ρούβλια του Πούτιν που λέει και ο Λαφαζάνης.
Από το βιβλίο του Γιάνη μαθαίνουμε τώρα ότι ο Τσίπρας έμαθε ότι υπάρχουν 15 δις ευρώ της ΕΚΤ και ρώτησε τον οικονομικό του μέντορα: «Και γιατί δεν τα παίρνουμε να γεμίσουμε τα ΑΤΜ;» Και αυτός απαντά «Αλέξη αυτό είναι κλοπή, αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη δεν μπορούμε να πάρουμε τα λεφτά της ΕΚΤ». Από κοντά και ο Φλαμπουράρης να λέει ότι «έχουμε δικαίωμα να τα πάρουμε».
Σ’ αυτό το ωραίο κλίμα ορισμένοι ενήλικες συζητούσαν για το πώς θα κυβερνήσουν τη χώρα. Ο ένας θα πέταγε με τις κλωτσιές και ουρλιάζοντας τον Στουρνάρα, ο άλλος θα έκλεβε τα λεφτά της ΕΚΤ, ο τρίτος θα έφερνε πετρέλαιο Βενεζουέλας.
Μα θα πει κανείς: «Είναι δυνατόν να είναι αλήθεια όλα αυτά. Μπορεί να σκέφτονται έτσι σύγχρονοι πολιτικοί;»
Όποιος ξέρει από την αριστερά, όχι μόνο στην Ελλάδα, καταλαβαίνει ότι ναι ήταν πέρα για πέρα αληθινές αυτές οι κουβέντες, ακριβώς αυτά ήταν τα σχέδιά τους. Τα πίστευαν όλα αυτά οι Συριζαίοι, ήταν σάρκα εκ της σαρκός τους. Ήταν σίγουροι ότι ένα ευρωπαϊκό επαναστατικό κίνημα θα σάρωνε όλη τη Γηραιά Ήπειρο και θα διέλυε τον καπιταλισμό. Ποιος Στουρνάρας; Ποιος Ντράγκι και ποιος Σόιμπλε; Ποια Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αντισταθεί σ’ αυτό που ο Τσίπρας και η παρέα του πίστευαν ότι έρχεται;
Αυτό ακριβώς είναι: Η αριστερά ήταν (και είναι) σίγουρη ότι θα συντρίψει το τέρας του καπιταλισμού, των αγορών, της παγκοσμιοποίησης και θα εγκαθιδρύσει τον κόσμο των λαών, το νέο προλεταριάτο.
Μη σας φαίνεται καθόλου αστείο. Αυτά πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν πολλοί. Η περίπτωση της εισβολής στην ΤτΕ ή στο Νομισματοκοπείο είναι πραγματική, είναι στο DNA της αριστεράς.
Κι αυτό πούλησαν στον ελληνικό λαό. Σκίσιμο των μνημονίων, οι αγορές θα χορεύουν με νταούλια, ο Στουρνάρας, ο Σαμαράς, οι νεοφιλελέδες θα πεταχτούν με τις κλωτσιές από την Ελλάδα, τα λεφτά της ΕΚΤ θα κατασχεθούν γιατί… πεινάνε τα παιδιά.
Τα πίστευαν όλα αυτά, ήταν σίγουροι ότι θα μπορούσαν να εθνικοποιήσουν την ΤτΕ και να παραμείνουν και στην ΕΕ γιατί οι Βρυξέλλες θα… σκιάζονταν από το επαναστατικό κίνημα με τον Αλέξη αρχηγό. Οι Ποδέμος ακολουθούσαν, ο Ρέντσι έμοιαζε στον Τσίπρα, ένας άνεμος αλλαγής σάρωνε όλη την Ευρώπη.
Όλα αυτά ήταν βαθιά μέσα τους πριν πάρουν την εξουσία, αλλά και τους πρώτους μήνες. Όμως, είναι βαθιά μέσα τους και σήμερα, οι αυταπάτες τους παραμένουν, αλλά τι να κάνουν; Συμβιβάστηκαν γιατί έπρεπε να παραμείνουν στην εξουσία.
Θυμάστε τι είχε πει ο μέντορας του Τσίπρα, ο Μαρξιστής Αρ. Μπαλτάς; «Στο δρόμο προς τον σοσιαλισμό υπάρχουν ήττες και συμβιβασμοί». Ή όπως το είπε αναλυτικά: «Όταν σε αυτό το δρόμο βρισκόμαστε μπροστά σε υπέρτερους συσχετισμούς που μας αναγκάζουν να υποστούμε μία αναγνωρισμένη ήττα δεν σημαίνει ότι μετά την ήττα λέμε άλλα από αυτά που λέγαμε πριν», ανέφερε, σημειώνοντας ότι «λέμε κάτι που αναγνωρίζει το γεγονός μιας ήττας, ότι πρέπει να προσαρμοστούμε να κάνουμε το συμβιβασμό που απαιτεί η ήττα για να συνεχίσουμε τον αγώνα».
Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση βρισκόμαστε λοιπόν. Στην υποχώρηση για λόγους τακτικής καθώς ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό είναι μακρύς. Στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ακόμη ότι παρ’ ότι έπεσαν στα τέσσερα, παρά τα δύο μνημόνια, παρά τη συμμαχία με τον ακροδεξιό ψεκασμένο, παρά τις διαψεύσεις και τις απάτες και αυταπάτες «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι».
Γι’ αυτό και συνεχίζουν να επιτίθενται στον Στουρνάρα απειλώντας τον ή βάζοντας πληρωμένους δημοσιογράφους να το κάνουν. Γι’ αυτό και δεν αποδέχονται την «ιδιοκτησία» των μνημονίων που υπέγραψαν. Γι’ αυτό και όταν μιλάει ο Τσίπρας, το γιουσουφάκι του Σόιμπλε, νομίζεις ότι έρχεται η σοσιαλιστική επανάσταση.
Γι’ αυτό κι επιτίθενται στις αγορές και τους ξένους οίκους αλλά θέλουν να βγουν διακαώς σ’ αυτές. Γι’ αυτό και θέλουν την επένδυση στο Ελληνικό αλλά βάζουν κρυφά εμπόδιο στο… κεφάλαιο του Λάτση. Γι’ αυτό και παρακαλάνε τον Στουρνάρα να τους βοηθήσει με τον Ντράγκι ή με τις διαπραγματεύσεις όταν βαλτώνουν, αλλά ταυτόχρονα τον αποδομούν. Γι’ αυτό και χτυπάνε την κυβέρνηση Σαμαρά, αν και θα εύχονταν να έχουν έστω και μια μικρή επιτυχία ή να ήταν αναγκασμένοι να εφαρμόσουν το mail Χαρδούβελη.
Πριν μερικές ημέρες η Λαγκάρντ επαίνεσε τον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας ότι ήταν πάντα σοβαρός και ήθελε να αλλάξει τους κανόνες. Θα την συμβουλεύαμε να… πάει να κοιταχτεί γιατί κυκλοφορεί ιός της παράνοιας. Ο Τσίπρας και η ομάδα των νεοκομμουνιστών δεν άλλαξαν ποτέ. Παραμένουν η ίδια παρανοϊκή παρέα που δεν έχει καμιά συναίσθηση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, που συμβιβάζεται μ’ αυτήν γιατί η εξουσία είναι γλυκιά και που πάντα θα έχει στο μυαλό της ένα… ντου στην ΤτΕ. Έστω κι αν ξέρει ότι το μόνο ντου που μπορεί να κάνει είναι σε τίποτε βρόμικα στην πλατεία Μαβίλη τραγουδώντας «Bandiera Rossa» και πηγαίνοντας με την… όπισθεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου