Προσοχή-προσοχή: σοβαρή(ές) προβοκάτσια(ες) “εν όψει”!

Διαβάζουμε σήμερα, 16/7/2017, την είδηση: κουκουλοφόροι επιτέθηκαν  και χτύπησαν Ελληνοαυστραλό, μπροστά στα μάτια της οικογένειάς του, της μητέρας, της συζύγου και της κόρης του , που λιποθύμησε, όταν είδε τον πατέρα της χτυπημένο και γεμάτο αίματα. Όλοι, επικείμενης της αναχώρησής τους για Αυστραλία, είχαν βγει για ψώνια στην Ερμού, το εμπορικό επίκεντρο της Αθήνας. Αναφέρεται στην είδηση ότι όταν τους προπηλάκιζαν τους φώναξαν: “μην ψωνίζετε”!

Η επίθεση συνέβη μετά το τέλος της πορείας διαμαρτυρίας των εργαζομένων στα εμπορικά καταστήματα, που δε θέλουν να μεταβληθούν σε σύγχρονους σκλάβους. Ούτε μια ανάσα σχόλης και ξεκούρασης να μην τους επιτρέπεται στη ζωή τους.

Είναι τόσο δίκαιο το αίτημά τους, που θα έπρεπε να έχουν την έμπρακτη συμπαράσταση όλων μας και κανείς να μην ψωνίζει τις Κυριακές. Πλην της συμπαράστασης και από σεβασμό στην ημέρα την αφιερωμένη στον Κύριο της καρδιάς μας, ως Ελλήνων. 

Ώστε το μέτρο του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές να ατονήσει, γιατί αν δεν ενεργήσουμε έτσι ώστε να ατονήσει, το σποραδικό τώρα στην αρχή θα γίνει ολοκληρωτικό στη συνέχεια για τους εργαζόμενους στα εμπορικά καταστήματα και στη συνέχεια για όλους μας. Είναι γνωστό ότι το Σύστημα (η Ν.Τ.Π.) επιδιώκει να μεταβάλει όλη την ανθρωπότητα σε δικούς της σκλάβους.

Έτσι δουλεύει πάντα και για όλα το Σύστημα: λίγο-λίγο και σιγά-σιγά, ώστε όλα που θέλει “να περάσει” να γίνονται δεκτά χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις, γιατί τα συνηθίσαμε. Αυτό δε θα πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε και μόλις “σκάει μύτη” ένα θέμα που “βρωμάει” ότι είναι ενάντιο στο συμφέρον μιας κοινωνικής ομάδας ή ολόκληρης της κοινωνίας θα πρέπει να εναντιωνόμαστε ευθύς εξ αρχής με τη μέγιστη δυνατή αντίδραση. Όταν ή “βρωμιά” εδραιωθεί ως αποδεκτή, ή έστω ανεκτή, στην κοινωνική συνείδηση είναι πλέον αργά για αποτελεσματική αντίδραση.

Πώς όμως συμπεραίνεται ότι η επίθεση στον ομογενή από την Αυστραλία ήταν προβοκατόρικη και ποιος ήταν ο στόχος της; Συμπεραίνεται από τα εξής:

Πρώτον: απαντώντας στο γνωστό ερώτημα “ποιος οφελείται από αυτήν;” Όχι βέβαια οι εργαζόμενοι εμποροϋπάλληλοι. Τότε ποιος; Θα δούμε…

Δεύτερον: …θα το δούμε αν αναρωτηθούμε ποιος ήταν ο καλυμμένος στόχος της επίθεσης αυτής. Προφανώς είχε τον “πασίγνωστο” πλέον στόχο, να πλήξει τους εργαζόμενους στην κοινωνική συνείδηση και να τους κάνει αντιπαθείς στη συλλογική γνώμη.

Τρίτον: αν είχαν χτυπήσει τον ομογενή οι διαμαρτυρόμενοι εμποροϋπάλληλοι, δε θα έβαζαν κουκούλες να καλύψουν 

τα πρόσωπά τους. Θα ήταν μια ενέργεια παρορμητική και αυθόρμητη, χωρίς προσχεδιασμό. Οι κουκούλες φανερώνουν προσχεδιασμό. Και μάλιστα παρακρατικό σχεδιασμό. Τις είχαν κάποιοι φορέσει για να “χτυπήσουν”, εν ψυχρώ και προγραμματισμένα.

Τέταρτον: δημιούργησαν το κατάλληλο άλλοθι φωνάζοντας “μην ψωνίζετε”, ώστε να απομακρυνθεί κάθε υπόνοια προβοκάτσιας και να μετατεθεί η διάπραξη της επίθεσης στους εργαζόμενους, που μόλις είχαν ολοκληρώσει την πορεία διαμαρτυρίας τους. Μία ακόμη “προγραμματισμένη”- “σύμπτωσις” !

Εμπρός Έλληνες, ας βγάλουμε όλοι μαζί τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους, την κοινωνική αυτή πληγή, που κανένας δεν την αγγίζει, ούτε η αστυνομία ούτε η δικαιοσύνη -ως χρήσιμο όργανο του παρακράτους και σε άλλο άρθρο θα δούμε βαθύτερα τη χρησιμότητά της.  Να τους βγάλουμε τις κουκούλες όχι βέβαια πρακτικά, γιατί αυτό δεν είναι δυνατόν, αλλά ιδεολογικά, γνωστικά.

Ας γνωρίσουμε και ας αναγνωρίσουμε όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες ότι όπου κουκουλοφόροι εκεί και προβοκάτσια. Δηλαδή πρόκληση (αυτή είναι η ελληνική λέξη για την προβοκάτσια) προς την κοινωνία είτε να “αγριέψει” (Δεκέμβριος του 2008) είτε να αποδεχτεί τετελεσμένα, αναλόγως με το τι επιθυμεί το Σύστημα και ποιος είναι ο επιδιωκόμενος στόχος του στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Αν δεν “τσιμπάει” κανείς το δόλωμα του Συστήματος από τις προβοκάτσιες που εν ψυχρώ εκτελεί, από την πιο απλή όπως η εδώ αναφερόμενη, μέχρι την πιο θανατηφόρα (Μαρφίν), αλλά αντίθετα το Σύστημα βλέπει ότι φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει, με άλλα λόγια η κοινωνία αγριεύει εναντίον του και εναντίον του στόχου που έχει, τότε θα βγάλει μόνο του τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους και θα τις πετάξει στο καλάθι των αχρήστων. Δεν εννοώ αύριο, αλλά σε κάποιο βάθος χρόνου. Από μας λοιπόν εξαρτάται, αν θα βγουν οι κουκούλες ή όχι.

Εν κατακλείδι και στη συγκεκριμένη περίπτωση αμέριστη πρέπει να είναι η συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους στα εμπορικά καταστήματα, αλλιώς ας περιμένουμε τη σειρά μας. Δε θα αργήσει καθόλου. Και ας εκφράζουμε όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε, στο μέτρο των δυνάμεών μας, την αποστροφή μας προς το Σύστημα και τις μεθόδους του, από τις οποίες για να προφυλαχτούμε πρέπει να τις γνωρίζουμε όλοι σε βάθος, γιατί η σωστή γνώση είναι η δύναμή μας.

πηγή