«Ας την πουν και Κατερίνα, αρκεί να μην υπάρχει ταυτότητα και γλώσσα»: Στη φράση αυτή είχε από την αρχή συνοψιστεί το πραγματικό πρόβλημα που επί τρεις σχεδόν δεκαετίες διαπερνούσε τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τα Σκόπια.
Ταυτότητα και γλώσσα ζητούσαν πάντα οι γείτονες. Ταυτότητα και γλώσσα δεν έδινε η Ελλάδα. Αυτό ήταν το πρόβλημα που «έλυσαν» Τσίπρας και Κοτζιάς, συνεπικουρούμενοι από τον Καμμένο που σε όλους τους τόνους δήλωνε πίστη στην έντιμη σχέση με τον πρώτο και εμπιστοσύνη στον δεύτερο.
Σ’ αυτά τα δύο αναφέρονταν πάντα στα κείμενά τους τα στελέχη του «Ουράνιου Τόξου», που δηλώνουν «Μακεδόνες, εθνικής μακεδονικής συνείδησης, πολίτες της Ελλάδος», οι οποίοι «αγωνίζονται για τα ανθρώπινα, εθνικά πολιτικά και πολιτιστικά δικαιώματα της μακεδονικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα» και αποκαλούν την Φλώρινα Λερίν, την Έδεσσα Βόντεν, το Κιλκίς Κουκούς, την Καστοριά Κοστούρ και την Θεσσαλονίκη Σολούν!