Δήλωση του Άρθουρ Σκάργκιλ (16/1)
“Η δήλωση του Τζέρεμι Κόρμπιν (Jeremy Corbyn) ότι οποιαδήποτε συζήτηση με την κυβέρνηση θα πραγματοποιηθεί μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η περίπτωση «μη συμφωνίας» (‘NO DEAL’) θα έχει αποσυρθεί από το τραπέζι, δεν είναι απλά απαράδεκτη, αλλά πράξη προδοσίας τόσο της σοσιαλιστικής αρχής όσο και της δημοκρατικής ψήφου του Βρετανικού λαού αλλά και του 60% των ψηφοφόρων των Εργατικών που ψήφισαν για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και από την διεφθαρμένη Τελωνειακή Ένωση και την Ενιαία Αγορά που η ίδια έστησε, όπως και την απαράδεκτη ελευθερία κίνησης των εργαζομένων και του κεφαλαίου.
Η άθλια εγκατάλειψη της προηγούμενης θέσης του Κόρμπιν θα είχε καταδικαστεί από τον αείμνηστο Τόνι Μπεν (Tony Benn), τον Μάικλ Φουτ (Michael Foot) [Σ.τ.Μ. ιστορικοί ηγέτες που ανήκαν στην Αριστερά του Εργατικού Κόμματος] και καταδικάζεται και από εμένα που για πάνω από 40 χρόνια θεωρούσα τον Κόρμπιν σύντροφο και φίλο. Όχι πια.”
Σημείωση της ΣΟ: Η “μη συμφωνία” – “Νο Deal” είναι η τυχόν κατάληξη των διαπραγματεύσεων για το Μπρέξιτ χωρίς συμφωνία. Αυτό θα σήμαινε ότι η Βρετανία θα αποχωρούσε από την ΕΕ χωρίς καμιά συμφωνία με την ΕΕ, (η οποία αναγκαστικά θα περιείχε απαράδεκτους συμβιβασμούς σε θέματα που απέρριψε ο Βρετανικός λαός με το δημοψήφισμα) γι’ αυτό και η “μη συμφωνία” αποτελεί ανάθεμα για τις ελίτ τόσο στη Βρετανία όσο και στην ΕΕ. Και ο Κόρμπιν συντάχθηκε απολυτά με τις ελίτ!
Δήλωση στήριξης του Τάκη Φωτόπουλου προς τον Σκάργκιλ (18/1)
Μόλις ενημερώθηκα για τη δήλωση του Άρθουρ Σκάργκιλ σχετικά με την αηδιαστική (αλλά καθόλου αναπάντεχη) συμπαράταξη του Κόρμπιν με εκείνους από το Εργατικό Κόμμα και το ευρύτερο κατεστημένο που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποκλείσουν τη «μη συμφωνία», δηλαδή το μοναδικό ενδεχόμενο αποτέλεσμα της κρίσης του Μπρέξιτ —την οποία σκόπιμα δημιούργησαν οι ελίτ— που τους τρομάζει πραγματικά. Συμφωνώ απόλυτα ότι η στάση του Κόρμπιν είναι πράξη προδοσίας τόσο της σοσιαλιστικής αρχής όσο και της δημοκρατικής ψήφου του Βρετανικού λαού που ψήφισε υπέρ του Μπρέξιτ. Θα πρόσθετα ότι είναι και μια προδοσία του αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση που εκτυλίσσεται σε όλη την Ευρώπη αυτή τη στιγμή, όπως δείχνει ιδιαίτερα το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα την ίδια βάρβαρη κρατική καταστολή, όπως αντίστοιχα είχε αντιμετωπίσει και το κίνημα των μεταλλωρύχων στη δεκαετία του ‘80, η οποία οδήγησε στην κατάρρευση του εργατικού κινήματος αλλά και της Αριστεράς γενικότερα. Ο στόχος των ελίτ σήμερα είναι παρόμοιος: Να συντρίψει τα κινήματα για την εθνική κυριαρχία, η οποία αποτελεί την προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση. Τα κινήματα αυτά, ξεκινώντας από το Μπρέξιτ, έχουν φουντώσει σε όλη την Ευρώπη και πέραν αυτής, εμπνέοντας παντού τα θύματα της παγκοσμιοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου