Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος. Συγγραφέας
Χαράς ευαγγέλια στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Αύξηση στο βασικό μισθό, έξοδος στις αγορές. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι το μεγάλο «ατού» του Αλέξη Τσίπρα είναι η οικονομία. Τι, όχι; Μήπως και τα δυο χαρμόσυνα γεγονότα υποκρύπτουν καλά σχεδιασμένες προεκλογικές απατεωνιές; Μήπως η πραγματική εικόνα και κυρίως η προοπτική της ελληνικής οικονομίας είναι πολύ πιο εύθραυστη και επισφαλής όπως εδώ κι πολύ καιρό επεσήμανα;
Θα ξεπεράσω το γεγονός ότι η αύξηση του 8% στο βασικό μισθό επί της ουσίας καλύπτει την επιβάρυνση που θα προκύψει από την μείωση του αφορολόγητου το 2020. Το σκεπτικό τους είναι προφανές. Εμείς δεν θα είμαστε κυβέρνηση όταν ισχύσει η νέα έμμεση αφαίμαξη των χαμηλών εισοδημάτων και θα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι προεκλογικά υποσχόμασταν την ανάκληση της απόφασης. Ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να την πετύχουμε για λόγους που έχω ήδη εξηγήσει (προσαρμογή του αφορολόγητου στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο και μείωση του αντίστοιχη με αυτή που υπέστη το μέσο εισόδημα στην Ελλάδα). Η νέα κυβέρνηση κι η αδυναμία της να διαπραγματευτεί θα φταίνε που τα οφέλη από την μισθολογική αύξηση δεν φτάνουν στην τσέπη σας!
Το τραγικό είναι ότι σε ένα τόσο σημαντικό θέμα για την διαβίωση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, και κυρίως των νέων ανθρώπων που τους θερίζει η υψηλή ανεργία, προσεγγίζεται χωρίς επιστημονική επάρκεια, αποκλειστικά με επίκεντρο τον προεκλογικό λαϊκισμό. Χαμηλές αναπτυξιακές πτήσεις των τελευταίων,επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας, δυσκολίες στην χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και την διαχείριση των κόκκινων δανείων τους, εκτίναξη των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Αυτή είναι η ακριβής αποτύπωση των δεδομένων. Κι αυτή δεν αποδεικνύει αντίστοιχη αύξηση της ανά μονάδα παραγωγικότητας που να δικαιολογεί άμεσες μισθολογικές βελτιώσεις.
Αν οι επιχειρήσεις αναγκαστούν μέσα στο 2019 να επιβαρυνθούν με αυξημένο συνολικό κόστος εργασίας, αν συμπεριλάβουμε και την αντίστοιχη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, το πιθανότερο είναι να οδηγηθούν σε απολύσεις, «μαύρη» εργασία, χρήση πλασματικής μερικής απασχόλησης για να καλυφθούν θέσεις μόνιμου προσωπικού. Η ανευθυνότητα και ο καιροσκοπισμός του… πενηντάρικου ίσως να εξασφαλίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ λίγες παραπάνω ψήφους, θα πνίξουν όμως τις ελάχιστες αναπτυξιακές ανάσες.
Δεν έφτανε όμως η μια απατεωνιά. Για να «ισχυροποιηθεί» κι άλλο το πρωθυπουργικό «ατού» επιχειρήθηκε έξοδος στις αγορές. Λίγο νωρίτερα μάλιστα από τον Μάρτιο που αρχικά είχε προγραμματιστεί. Καλό το χρηματοδοτικό μαξιλάρι κι επιτρέπει στο ΣΥΡΙΖΑ να πάει απερίσπαστος στις εκλογές όμως υπάρχουν εκδόσεις ομολόγων που πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν. Κι αν οι δυνατότητες για αξιοποίηση της έκδοσης εντόκων γραμματίων έχουν εξαντληθεί, τα εναπομείναντα 2.5 δισ. από το ομόλογο Σαμαρά έπρεπε να αναζητηθούν από τις κεφαλαιαγορές.
Υπό τις τωρινές συνθήκες δεν περίμενε κανείς τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον πέρα του στοχευμένου από τον διεθνή χρηματοπιστωτικό τομέα. Ούτε χαίρεται κανείς που ενώ το 2014 τα επιτόκια μας, αν και σχετικά υψηλά δεν απείχαν ιδιαίτερα από αυτά άλλων χωρών σε προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως η Πορτογαλία και η Κύπρος, τώρα είναι πολλαπλάσια. Σε αυτό ακριβώς αποτυπώνεται η κυβερνητική, οικονομική αποτυχία. Στο ό,τι πέντε χρόνια μετά έχουμε μείνει πολλά βήματα πίσω. Άλλωστε οι οίκοι αξιολόγησης δεν θεωρούν ακόμη αξιόπιστη επιλογή τα ομόλογα μας.
Έχουμε δρόμο για να επανέλθουμε πλήρως στην χρηματοδοτική ομαλότητα και τίποτε από όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν το επόμενο διάστημα δεν προμηνύει μια τέτοια εξέλιξη. Τα τελευταία χρόνια το χρέος μας αυξήθηκε αντί να μειωθεί, λόγω της σημαντικής επιβράδυνσης στην άνοδο του ΑΕΠ και της μη άμεσης επίδρασης των παραμετρικών βελτιώσεων στην αποπληρωμή του. Η πιθανή εκλογική αναταραχή μέχρι τις αρχές του 2020 και η συνέχιση των κεφαλαιακών ελέγχων μόνο υπέρβαση των αναπτυξιακών στόχων δεν εξασφαλίζουν. Όλα οδηγούν στο χειρότερο δυνατό σενάριο της αδυναμίας έκδοσης 10ετούς ομολόγου, σύντομα, με ό,τι αυτό θα σημαίνει για τη συνολική πορεία της χώρας.
Με απατεωνιές και μισές αλήθειες κανείς δεν ωφελήθηκε σε πορεία χρόνου. Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ η εξουσία είναι εργαλείο χειραγώγησης και επιβολής κι όσο το διαθέτουν θα το χρησιμοποιούν αποκλειστικά με αυτό το γνώμονα. Ακόμη κι αν αυτό μας σπρώχνει ξανά στην άκρη του γκρεμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου