Γράφει ο Mέτοικος
Η περιπλάνηση στις συνεχείς λεκτικές καταγραμμένες εκφράσεις αλλά και ιδεολογικές απόψεις της «πρώτης φοράς Αριστεράς», θα αποτελέσουν στην πολιτική ιστοριογραφία έναν μεγάλο τόμο ανεκδοτολογίας, μαζί με τις γελοιογραφίες, τα τουϊτερ, τις «στραβές» και τα «παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού.
Η ταυτότητα αυτής της περίεργης εποχής, της πρώτης φοράς αριστεράς, είναι η διεθνοποίηση της κωλοτούμπας, που μπήκε πλέον στα ξένα λεξικά ως «kolotouba», και θα ερμηνεύεται παράλληλα με τα γνωστά, «είπα-ξείπα», «μέσα-έξω», «πάνω-κάτω», «πέρα –δώθε», «ναι και όχι», «άλλα αντ΄άλλων», «κι έτσι κι αλλοιώς», «μονά –ζυγά», για να φθάσουν στην από αέρος «απεύθυνση» προς τους Τούρκους για «οικονομία σε βενζίνες και κηροζίνες»! Βέβαια κορυφαίος επίτιτλος θα είναι «πως το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ» μετά δακρύων στην «Κοιλάδα του ηθικού πλεονεκτήματος»!
Στη σειρά μπαίνει βέβαια και η κατάργηση του «Αϊνστάιν» και πάσης διάνοιας, μετά την κατάργηση της Αριστείας, για να ακολουθήσει πράγματι για πρώτη φορά με την Αριστερά, το συντροφικό τσιμπούσι στη βεράντα του μεγάρου Μαξίμου και την «ιστορική» σέλφι του Αλέξη με την Μυρσίνη, για να αποκαλυφθεί, για πρώτη φορά ότι στο ηθικό πλεονέκτημα έχασαν τον μπούσουλα, να παίρνει μια «συντρόφισσα» για 5,5 χρόνια τη σύνταξη της θανούσης μητέρας της!
«Η Φάρμα των ζώων» του Οργουελ» σε νεοαριστερή έκδοση!
Και έγινε το συμβάν, μεγάλη αριστερή είδηση σε όλον τον κόσμο, αλλά όχι μόνο για την παράνομη συνταξιοφιλία της συντρόφισσας, το τσιπουράδικο (πες΄ το τώρα ΟΥΖΕΡΙ το «απόσταγμα»!) στη βεράντα του Μαξίμου, την σέλφι με το φαρδύ χαμόγελο του Αλέξη, αλλά και το συμβολισμό, όπως αποκαλύφθηκε, της συμμετοχής στη λίστα του ευρωψηφοδελτίου της «Αριστερής ελίτ», μιας ελεγχόμενης συντρόφισσας για βαριά παρανομία. Το μόνο που δεν μαθεύτηκε ήταν από πιά συλλογικότητα και φράξια έπεσε το «συντροφικό μαχαίρωμα» που χάθηκε μέσα στην αντάρα της αριστερής προπαγάνδας για την παλιά Δεξιά, βάλε καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω.
Και έγινε το συμβάν, μεγάλη αριστερή είδηση σε όλον τον κόσμο, αλλά όχι μόνο για την παράνομη συνταξιοφιλία της συντρόφισσας, το τσιπουράδικο (πες΄ το τώρα ΟΥΖΕΡΙ το «απόσταγμα»!) στη βεράντα του Μαξίμου, την σέλφι με το φαρδύ χαμόγελο του Αλέξη, αλλά και το συμβολισμό, όπως αποκαλύφθηκε, της συμμετοχής στη λίστα του ευρωψηφοδελτίου της «Αριστερής ελίτ», μιας ελεγχόμενης συντρόφισσας για βαριά παρανομία. Το μόνο που δεν μαθεύτηκε ήταν από πιά συλλογικότητα και φράξια έπεσε το «συντροφικό μαχαίρωμα» που χάθηκε μέσα στην αντάρα της αριστερής προπαγάνδας για την παλιά Δεξιά, βάλε καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω.
Το τι ακολούθησε στο διαδίκτυο θα αποτελεί μια ιδιαίτερη σελίδα, για το ανήθικο πλέον πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Εκείνο όμως που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση, στους πολίτες που αυτή την εποχή επιβαρύνονται με φόρους και υφίστανται στερήσεις και δοκιμάζονται, από την «Ολιγαρκή αφθονία» ή την «άφθονη ολιγάρκεια», είναι οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε η παρανόμως εσοδεύουσα τη σύνταξη της θανούσης μητέρας της για 5,5 χρόνια, ήταν τα άλλα αντ΄ άλλων που δήλωσαν κάποιες πρόθυμες συντρόφισσες της Αριστεράς.
Μία από τις συνδαιτημόνισσες στο τσιμπούσι της βεράντας του Μαξίμου, και υποψήφια Ευρωβουλευτίνα, είπε ότι το τσιμπούσι ήταν προσφορά! Τίνος έχοντος περισσεύουν ευρωπούλες, δεν το είπαν. Το λένε όμως έτσι ανερυθρίαστα ότι το γλεντάνε επιδοτούμενοι, ή όπως οι ίδιοι αριστερά και δεξιά διακηρύσσουν «διαπλεκώμενοι» με την νέα φαυλότητα!
Μια άλλη συντρόφισσα στην πόλη μας είπε απλά «η συντρόφισσα διαγράφηκε από την ευρωλίστα και έληξε το θέμα»!. Και προσθέτει βαθυστόχαστα «οι άλλοι ας κοιτάξουν τα δικά τους με τους παιδεραστές»! Ο αριστερός πολιτικός πολιτισμός στο μεγαλείο του!
Ίσως έκανε λάθος η όλη αντιπολίτευση που καυτηρίασε τόσο έντονα την παράνομη για 5,5 χρόνια είσπραξη της σύνταξης της θανούσης μητέρας της συντρόφισσας. Έπρεπε να το παραβλέψουν και να αφήσουν να εκλεγεί η συντρόφισσα στην Ευρωβουλή για να μετρήσουν εκεί στην Ευρωβουλή το κατάντημα του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Νέας Αριστεράς και να φανεί και εκεί ποιούς στέλνει η Αριστερά στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αλλά επειδή οι δύο συντρόφισσες που εμφανίστηκαν έτσι πρόθυμα αυθόρμητα συνήγοροι στην παράνομη ομοτράπεζο, στη βεράντα, στη δικαιολογία της προσφοράς του τσιμπουσίου, σίγουρα θα είναι της γενιάς των αριστερών που απόλαυσαν χορταστικά τα «αγαθά» της Δεξιάς «διαπλοκής και φαυλότητας» της μεταπολίτευσης, μορφώθηκαν στα πανεπιστήμιά μας, διορίστηκαν σε θέσεις «αξιοκρατικά» ενώ γύρω κυριαρχούσε η διαφθορά και η «φαυλότητα», επιμορφώθηκαν στην αλλοδαπή, και απόκτησαν τίτλους πανεπιστημιακόυς, αλλά τους διέφυγε να διαβάσουν ή το αλησμόνησαν(!) στα σακίδια στις πορείες, τον
Πλάτωνα που δίδαξε ότι:
«πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία και ού σοφία φαίνεται».
«πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία και ού σοφία φαίνεται».
Και κάτι που λέγεται στην Πανεπιστημιακή παράδοση.
«Η πανεπιστημιακή τήβεννος είναι βαρύ ένδυμα, δεν είναι μπουφάν πορείας».
Από όλη αυτή την ιλαροτραγωδία και έκπτωση των συμβόλων της νέας Αριστεράς, βγαίνει ένα καίριο και επίκαιρο δραματικό ερώτημα.
«Η πανεπιστημιακή τήβεννος είναι βαρύ ένδυμα, δεν είναι μπουφάν πορείας».
Από όλη αυτή την ιλαροτραγωδία και έκπτωση των συμβόλων της νέας Αριστεράς, βγαίνει ένα καίριο και επίκαιρο δραματικό ερώτημα.
ΑΛΗΘΕΙΑ, όλοι αυτοί που δηλώνουν στεντώρεια «αριστεροί», «διανοούμενοι», «αγωνιστές», «ιδεολόγοι ΕΑΜίτες», «προοδευτικοί», «αγωνιστές του βουνού και της πόλης», «συλλογικότητες», «τάσεις και φράξιες», «πολιτικοί πρόσφυγες στην Τασκένδη και στον υπαρκτό σοσιαλισμό». Όλοι αυτοί και όσοι ομόδοξοι, ομόφρονες, παρασυρμένοι και πατριώτες, ΑΛΗΘΕΙΑ αυτή την ΑΡΙΣΤΕΡΑ θέλανε και θέλουνε; Τέτοια ΑΡΙΣΤΕΡΑ ονειρευτήκανε; Σε αυτή την ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα αφήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, τα όνειρά τους, τις προσδοκίες σας;
Η δική μας γαλάζια πατρίδα αξίζει μια καλύτερη τύχη
Γύρω μας άρχισαν να ακούγονται τα κοράκια να κράζουν
Τέτοιοι αριστεροί τραγουδούσαν στην κατοχή το σλαβικό
«Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρόφ»
Όσοι δεν το ξέρουν ας ρωτήσουν κάποιον που διαβάζει ακόμη ιστορία, ή ας κάνουν μια «απεύθυνση στο Πανεπιστήμιό μας.
Γύρω μας άρχισαν να ακούγονται τα κοράκια να κράζουν
Τέτοιοι αριστεροί τραγουδούσαν στην κατοχή το σλαβικό
«Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρόφ»
Όσοι δεν το ξέρουν ας ρωτήσουν κάποιον που διαβάζει ακόμη ιστορία, ή ας κάνουν μια «απεύθυνση στο Πανεπιστήμιό μας.
Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου