«Αυτός που δεν μπορεί να συγχωρέσει τους άλλους, γκρεμίζει τις γέφυρες που θα χρειαστεί ο ίδιος για να περάσει .Γιατί κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να τον συγχωρούν…»
της Ιωάννας Τοπούζη
Ξημερώνει Μεγάλη Εβδομάδα για τους Ορθοδόξους και προβληματίστηκα ποιο θα ήταν το θέμα του άρθρου. Τα ερεθίσματα και οι εικόνες δεκάδες, όμως έκλεισα τα μάτια και αναζήτησα μέσα μου, τι είναι πραγματικά Πάσχα για μένα. Τι είναι αυτό που μας οδηγεί στην Ανάσταση, στη νίκη του κακού, στην Ελευθερία.
Η πιο δυνατή στιγμή, του Θείου δράματος είναι η τελευταία πράξη Αγάπης του Θεανθρώπου για εκείνους που τον σταύρωσαν. Είναι η στιγμή που η Αγάπη και η συγχώρεση δεν είναι απλά μια ηθική θεωρία, γίνεται ουσία…
«''Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι''
Είναι η υπέρβαση του νόμου της ανταποδόσεως του κακού και το πέρασμα στην αγάπη, στην αμνησικακία. Είναι η ανταπόδοση καλού στο κακό, η συγχώρεση. Είναι το τελευταίο μονοπάτι που οδηγεί στην Ανάσταση… Στην προσωπική Ανάσταση του καθενός… Η ύψιστη μορφή αγάπης και μια από τις σημαντικότερες αρετές του ανθρώπου. Μια πράξη απελευθέρωσης του εαυτού μας από όλα τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να μας δημιουργήσει το λάθος κάποιου άλλου… Η απελευθέρωση της ψυχής μας, από το θυμό, το μίσος, την οργή, τον φθόνο…
Τι είναι συγχώρεση, πως το καταφέρνω…
Η λέξη μόνη της μας οδηγεί… Συν-χωρώ, σημαίνει σημαίνει «δίνω χώρο» ή «χωράμε και οι δυο μαζί» είτε «βρίσκεις χώρο μέσα μου» στο μυαλό και στη σκέψη μου. Χώρο συναισθηματικό μέσα μου ώστε να κατανοήσω το γεγονός που με πλήγωσε , ό,τι συνέβη… Να εξετάσω και την άλλη άποψη και να μπορέσω να την αποδεχτώ…
Συγχωρώ σημαίνει αποδέχομαι, παύω να βάζω την καρδιά μου μπρος και να αντιστέκομαι στη ροή των γεγονότων. Άσχετα με το αν συμφωνούμε ή όχι, στη ζωή μας τα γεγονότα τρέχουν και πολλές φορές δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να προλάβουμε ή να αλλάξει. Όσο επώδυνη κι αν είναι μια τέτοια αλήθεια, ο πόνος μειώνεται αν την αποδεχτούμε γρηγορότερα…
Φυσικά το να μπορώ να συγχωρώ αυτούς που με βλάπτουν συναισθηματικά, δεν σημαίνει ότι τους κρατώ στη ζωή μου ή τους επαναφέρω σε αυτήν με κάποιο τρόπο. Σημαίνει ότι με απελευθερώνω από κάθε αρνητικό συναίσθημα και κάνω μέσα μου χώρο στην αγάπη. Σημαίνει απλά ότι δεν επιθυμώ το κακό τους…
Τι είναι, όμως, αυτό που καθιστά τόσο δύσκολη τη συγχώρεση;
Πολλοί πιστεύουν ότι όσοι συγχωρούν είναι ευάλωτοι και αφήνουν τον εαυτό τους ανοιχτό και εκτεθειμένο σε νέες πληγές, σε νέες προδοσίες.. Με το να μη συγχωρούμε θεωρούμε πως προστατευόμαστε, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, μιας και επιτρέπουμε στο θυμό και την πικρία να μας εξουσιάζουν και να μας πληγώνουν βαρύτερα, καθιστώντας μας ακόμα πιο αδύναμους, πιο πληγωμένους.
«Αυτός που δεν μπορεί να συγχωρέσει τους άλλους, γκρεμίζει τις γέφυρες που θα χρειαστεί ο ίδιος για να περάσει .Γιατί κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να τον συγχωρούν…» Thomas Fuller Άγγλος στοχαστής.
Η συγχώρεση είναι η ταύτιση με τον άλλο. Η στροφή προς τον ίδιο μου τον εαυτό, κοιτώντας με θάρρος τα πάθη, τα λάθη και τις αδυναμίες μου. Να δω πραγματικά ποιος είμαι, να δω με ειλικρίνεια τις αδυναμίες μου και να μπορέσω να αποδεχτώ τα λάθη και τις αδυναμίες του άλλου. Χρειάζεται δύναμη και αυτογνωσία η συγχώρεση.
Συγχωρώ δεν σημαίνει ξεχνώ…
Συγχωρώ, αδειάζω το χώρο στην καρδιά μου από καθετί αρνητικό που με πληγώνει. Μπορεί να μου πάρει χρόνο, σχεδόν πάντα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, δυστυχώς δεν καταφέρνουμε να γίνουμε Χριστοί. Απαλλάσσω στο παρόν την αποθήκη της ψυχής μου από όλα τα πράγματα που αποθηκευτήκαν μέσα της στο παρελθόν. Κι όλο αυτό είναι μια πράξη αγάπης για τους ανθρώπους και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Μια γνώση που η θύμηση της θα με οδηγήσει στο μέλλον.
Παραμονές Μεγάλης Εβδομάδας λοιπόν μια ευκαιρία να δούμε μέσα μας πιο καθαρά. Μια αφορμή για προσωπικό απολογισμό, ένα ερέθισμα για βελτίωση του εαυτού μας. Ακόμη και για αυτούς που δεν πιστεύουν ο Χριστός είναι μια πνευματική μορφή που ενέπνευσε πολλούς πνευματικούς καθοδηγητές στο πέρασμα των χρόνων. Το δίδαγμα της συγχώρεσης την ώρα που ήταν στο Σταυρό είναι μια πράξη δώρο στην Ανθρωπότητα. Είναι η υπέρβαση του κακού, το κλειδί για την Ανάσταση.
Ο τρόπος να μου πει ότι η συγχώρεση είναι μια συνειδητή και επίπονη διαδικασία. Θέλει γενναιότητα και πληρότητα. Θέλει αγάπη για εμένα τον ίδιο πρώτα, να προσπαθώ για μια καθαρή καρδιά. Αγάπη για τους άλλους, να τους κατανοώ και να τους αποδέχομαι. Να μάθω να προσπερνώ χωρίς να με πληγώνω παραπάνω από όσο με πλήγωσαν. Να αδειάσω την ψυχή μου από το παρελθόν και να κάνω χώρο για ανθρώπους που θα έρθουν στο μέλλον.
Αν είχα την καρδιά μου γεμάτη με τόση πίκρα, τόσο θυμό, για όλες αυτές τις προδοσίες, δεν θα είχα χώρο για όλα αυτά τα όμορφα που βρήκα μπροστά μου. Αν κρατάμε μέσα μας καθετί που μας λερώνει, κάθε σκουπίδι , που θα βάλουμε τους εκλεκτούς να καθίσουν; Άνοιξε την καρδιά σου και πέτα κάθε κακό, αποδέξου και συγχώρεσε… κάνε χώρο για τα καλυτέρα που είναι μπροστά, ετοίμασε τον εαυτό σου για μια Ανάσταση που θα σου επιστρέφει την αγάπη που χαρίζεις… Η συγχώρεση είναι η ύψιστη πράξη αγάπης, πρωτίστως για τον ίδιο μας τον εαυτό.
«Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς είναι θεϊκό.» Alexander Pope
Καλή Ανάσταση…
https://voiceinformation.blogspot.com/2019/04/blog-post_7626.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου