Μια άλλη μορφή από τους κρατουμένους του δεσμωτηρίου αναμορφωτηρίου του Τίργου Όκνα, ξεχωριστή μορφή, όχι εξ αιτίας της αγιότητας, αλλά της τραγικότητάς της, ήταν ο Εβραίος πάστορας Richard Wurmbrand.
Μια μέρα ανακοινώθηκε η άφιξη στο Τίργου Όκνα μιας καινούργιας κλούβας. Από την εξώπορτα ακόμη του δεσμωτηρίου ακούγονταν φοβερές κραυγές, που μας τρόμαζαν.
Αναρωτιόμασταν: Τι μπορεί να είναι αυτό; Επί τέλους εμφανίστηκε η αξιοθρήνητη συνοδεία. Ήταν δύο κουρελιασμένοι και σιδηροδέσμιοι κρατούμενοι, που μόλις έσερναν τα κόκκαλά τους και τα ράκη τους. Ο ένας ξαπλωμένος σ’ ένα φορείο και ο άλλος υποβασταζόμενος από δύο άντρες. Αυτός o τελευταίος ούρλιαζε πολύ φοβερά. Ήταν ένας ψηλός, ξανθός σημίτης. Ο Εβραίος W.
Φορούσε ένα μπλε κοστούμι, πού ήταν βρόμικο από το πύον που έτρεχε από τις πληγές, που υπήρχαν από τις αλυσίδες γύρω από το λαιμό του. Το άσπρο πουκάμισό του είχε σαπίσει, το ίδιο και τα ρούχα του. Ήταν αξύριστος και γεμάτος βρομιά. Το πρόσωπο και τα χέρια του ήταν καλυμμένα μ’ ένα στρώμα σαν δέρμα από αίμα, πύον και βρομιά. Είχε -όπως μάθαμε αργότερα- και «σπήλαια» και στα δύο πνευμόνια, κρύα αποστήματα στις πλευρές και στις ωμοπλάτες, τα όποια επίσης έβγαζαν πύον. Μόλις έκανε ένα βήμα, κουνιόταν και μια σπασμένη πλευρά του, και ο άνθρωπος ούρλιαζε φοβερά. Μεταξύ των κραυγών του ξεχωρίσαμε τις λέξεις: Ιησού, Ιησού!
Αυτός ο άνθρωπος προερχόταν από τη δεύτερη κάβα της Ασφάλειας του Κράτους, όπου είχε κρατηθεί επί δύο έτη. Όταν αποδείχθηκε ότι γρήγορα θα πεθάνει, μεταφέρθηκε για μια «ανθρωπιστική κηδεία» στο σανατόριο του Τίργου Όκνα. Βλέποντας εμείς τη σοβαρή κατάστασή του, τον πήγαμε σ’ ένα δωμάτιο προσωρινά. Στην αρχή μετακομίστηκε εκεί ο W., για να τον φροντίζει ύστερα ήρθα κι εγώ, διότι η κούραση ήταν εξαντλητική. Ο W. δεν πίστευε ότι θα ζήσει, αλλά μας έλεγε να τον βγάλουμε στην αυλή για να κηρύξει τον Κύριο.
Αυτός ο άνθρωπος προερχόταν από τη δεύτερη κάβα της Ασφάλειας του Κράτους, όπου είχε κρατηθεί επί δύο έτη. Όταν αποδείχθηκε ότι γρήγορα θα πεθάνει, μεταφέρθηκε για μια «ανθρωπιστική κηδεία» στο σανατόριο του Τίργου Όκνα. Βλέποντας εμείς τη σοβαρή κατάστασή του, τον πήγαμε σ’ ένα δωμάτιο προσωρινά. Στην αρχή μετακομίστηκε εκεί ο W., για να τον φροντίζει ύστερα ήρθα κι εγώ, διότι η κούραση ήταν εξαντλητική. Ο W. δεν πίστευε ότι θα ζήσει, αλλά μας έλεγε να τον βγάλουμε στην αυλή για να κηρύξει τον Κύριο.
- Με πληροφόρησαν ότι είσαι χριστιανός, είπε ο W.
- Ξέρω ότι είστε προτεστάντης πάστορας, απάντησε ο Βαλέριος.
- Αλλά πως μπορεί ένας Ρουμάνος εθνικόφρονας να είναι χριστιανός; Ο Χριστός έκανε αδέλφια όλα τα έθνη. Επομένως πως μπορεί να συμβιβαστεί στο ίδιο πρόσωπο ένας χριστιανός και ένας εθνικόφρονας;
- Ο κύριος πάστορας είναι Εβραίος. Δεν επιθυμεί την σωτηρία των Εβραίων; Άρα δεν αγάπησε ο Κύριος και το λαό των Εβραίων;
- Ασφαλώς, απάντησε ο W. Ο Κύριος γεννήθηκε από το αίμα του Δαβίδ κι εγώ προέρχομαι από το αίμα του Ισραήλ και αγαπώ το έθνος μου, για την σωτηρία του οποίου ο ίδιος ο Χριστός δάκρυσε.
- Τότε καταλαβαίνω ότι ο κύριος πάστορας είναι ένας εθνικόφρονας. Οι Ρουμάνοι είναι και αυτοί εθνικόφρονες. Εμείς έχουμε γεννηθεί κατά φύσιν Ρουμάνοι, αλλά δια της χάριτος και της αληθείας είμαστε χριστιανοί. Ο εθνικισμός των Ρουμάνων δεν είναι σοβινιστικός, ούτε ιμπεριαλιστικός, ούτε ρατσιστικός, αλλά προκύπτει αυθόρμητα από το συνδυασμό της πίστεως και της ιδιαιτερότητας της ζωής μας. Εμείς κατευθυνόμαστε μαζί με όλους τους Ορθοδόξους στην πορεία του Χριστού, προς την Ανάσταση.
- Βλέπω ότι αγαπάς το έθνος σου, είπε ο W.
- Εμείς αγαπάμε το έθνος μας, αλλά και όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Επιθυμούμε από καρδίας να γίνουν οι Εβραίοι χριστιανοί, αλλά αυτό εξαρτάται από τούς ίδιους, όχι από εμάς. Έχετε όλη την αγάπη μας εν Χριστώ, αλλά λυπούμαστε όταν ένας Εβραίος γίνεται μεν χριστιανός, αλλά, αντί να έλθει κατευθείαν στην πηγή της Αλήθειας, στον Χριστό καν στη Χάρη, παρεκκλίνει λίγο, γίνεται λιγάκι αιρετικός, έχει γκρίνια για κάτι και παραμένει λίγο έξω από τον Θεό.
Ο W. του απάντησε:
- Εσείς είστε πολύ τυχεροί, διότι έχετε γεννηθεί χριστιανοί και, όταν πλησιάσετε στον Χριστό, ξέρετε από πού να μπείτε, αλλά εμείς... εγώ είμαι Εβραίος εδώ και εκατοντάδες γενεές, και οι πρόγονοί μου ήταν εχθροί του Χριστού, έτσι που, όταν τον βρήκα, έπρεπε να βρω τη λύση του πιο θλιβερού διλήμματος, από ποια πόρτα να μπω!
- Καταλαβαίνουμε το δράμα του κυρίου πάστορα. Αλλά αν αναζητείτε αληθινά την ορθή πίστη, θα τη βρείτε στην Ορθοδοξία. Μάλλον γι’ αυτό το λόγο συναντηθήκαμε εδώ....
- Θέλεις να με κάνεις ορθόδοξο;
- Είναι μια άγια εντολή!
- Πραγματικά η σημερινή μας συνάντηση είναι εκπληκτική!
- Και θέλουμε να καρποφορήσει, κατέληξε ο Βαλέριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου