Για την ¨κατάργηση¨ του Πανεπιστημιακού ασύλου
Η ΔΑΚΕ Καθηγητών Ζακύνθου κρίνει σκόπιμο να γνωστοποιήσει τόσο στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς όσο και στην Ελληνική κοινωνία την διαφωνία της με την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Ζακύνθου σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο. Η απόφαση της ΕΛΜΕ ελήφθη κατά πλειοψηφία, καθώς ως παράταξη μειοψηφήσαμε.
Ως εκ τούτου, θεωρούμε πως η ελευθερία της διάδοσης των ιδεών προστατεύεται πλήρως από το Σύνταγμα για όλους, τους παρισταμένους εντός και εκτός των πανεπιστημιακών χώρων. Δεν χρειάζεται, επομένως, να αναπαράγουν ορισμένοι τα αυτονόητα. Στα Πανεπιστήμια, όμως, προστατεύονται επιπλέον δικαιώματα των πολιτών, τα οποία και διασυνδέονται άμεσα με τον ακαδημαϊκό χώρο. Πρόκειται για εκείνα που αφορούν κυρίαρχα στην διασφάλιση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, ήτοι στην ελευθερία της διδασκαλίας, στην ελευθερία της επιστημονικής έρευνας αλλά και στην ελευθερία της ενδοπανεπιστημιακής και, κατ’ επέκταση, δημόσιας κοινοποίησης των ερευνητικών πορισμάτων.
Το άσυλο, είναι πρόδηλο, ότι δεν παραβιάζεται στην περίπτωση κατά την οποία εισέλθουν, για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο αστυνομικές δυνάμεις για να διερευνήσουν μία εν γένει αξιόποινη πράξη. Στην πραγματικότητα, το άσυλο έχει ήδη παραβιαστεί κατά την εκδήλωση μίας τέτοιας παραβατικής –κατά τον νόμο- συμπεριφοράς. Αναρωριόμαστε, άλλωστε, εάν, για τους «πρώιμους υπερασπιστές» του ασύλου, χρήζουν «ασυλίας» επιλογές παρεμπόδισης του μαθήματος, βίαιες και αυταρχικές –λεκτικές και άλλες- «διαμαρτυρίες» συλλογικοτήτων, προσβλητικοί χαρακτηρισμοί που απευθύνονται σε διδάσκοντες πανεπιστημιακούς, διακίνηση ναρκωτικών, παρεμπόριο κοκ ;
Κατά την δική μας άποψη, η έννοια του «ασύλου» παραφράστηκε βάναυσα ιδιαιτέρως την τελευταία δεκαετία. Και, δυστυχώς, υποτιμήθηκε από ένα μικρό ποσοστό (3% όπως εκτιμά ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης και μέλος του προεδρείου της Συνόδου Πρυτάνεων, Οδυσσέας Ζώρας) φοιτητών (αν ήταν φοιτητές;), οι οποίοι προσέβλεπαν απλώς και μόνον να «γνωστοποιούν» εντός των Πανεπιστημίων τις ιδεολογικές καταβολές τους.
Προς επίρρωσιν, λοιπόν, των όσων σχετικά αναφέραμε, παραθέτουμε μερικές μόνο διαπιστώσεις-απόψεις έγκριτων πανεπιστημιακών διδασκάλων αναφορικά με την «εκτροπή» του ασύλου:
31/1/2018 Ανακοίνωση της ΠΟΣΔΕΠ για την εγκληματικότητα στα Πανεπιστήμια
«Με αφορμή το τελευταίο πρωτοφανές περιστατικό επίθεσης κατά της ζωής ανθρώπων στην Πανεπιστημιούπολη του ΕΚΠΑ, το οποίο προστίθεται σε μια σειρά άλλων εγκληματικών ενεργειών που λαμβάνουν χώρα και σε άλλα πανεπιστήμια, θα θέλαμε να δηλώσουμε τα εξής:
Η παράνομη δράση εγκληματικών ομάδων και ατόμων του κοινού ποινικού δικαίου μέσα στα Πανεπιστήμια συνεχώς διευρύνεται καθώς συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανείς να τους σταματήσει. Οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει, δεν έχουν τη δυνατότητα από το νόμο αλλά και τα ίδια μέσα και την επιχειρησιακή δυνατότητα να αντιμετωπίσουν την βία και την εγκληματικότητα στους χώρους των ιδρυμάτων, το οποίο άλλωστε είναι καθήκον και αρμοδιότητα της αστυνομίας. Επιπλέον, η δραματική υποχρηματοδότησή τους περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα φύλαξης των χώρων τους με ίδια μέσα.
Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση αυτών των λυπηρών φαινομένων που παρατηρούνται στους χώρους των Α.Ε.Ι. Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα των ιδεοληπτικών εμμονών και μιας παρωχημένης αντίληψης που διακατέχει την κυβέρνηση για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, τα οποία δεν της επιτρέπουν να κατανοήσει και συνεπώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης δράσης εγκληματικών αλλά και τραμπούκικων ομάδων στους χώρους των πανεπιστημίων. Η επαναφορά της έννοιας του ασύλου, το μόνο που κατάφερε είναι η πλήρης αποθράσυνση των εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου αλλά και ομάδων που προσπαθούν με τη βία να επιβάλουν τις απόψεις τους.
Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουν όλοι (κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος, κοινωνία, ΜΜΕ κλπ) ότι η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια, την οποία προασπίζει το ακαδημαικό άσυλο, δεν κινδυνεύει πλέον εδώ και πολλές δεκαετίες από την «επέμβαση δημόσιας δύναμης» αλλά αντίθετα από μειοψηφίες ατόμων οι οποίες προσπαθούν να επιβάλουν διά της βίας την άποψή τους και από ομάδες εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου που δρουν ανεξέλεγκτα στους χώρους των ιδρυμάτων;
Στηρίζουμε τις προσπάθειες των συναδέλφων μας και του Πρύτανη του ΕΚΠΑ, αλλά και των οργάνων διοίκησης όλων των Πανεπιστημίων (Πρυτανικές αρχές, Σύγκλητοι κλπ) για την προστασία της ελευθερίας του λόγου, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και κυρίως την προστασία της ζωής των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και της δημόσιας περιουσίας του Πανεπιστημίου.
Αυτά τα φαινόμενα είναι πάντα καταδικαστέα και οι άνθρωποι που τα προκαλούν ενεργούν ως εχθροί του δημόσιου Πανεπιστημίου και της Δημοκρατίας. Η καταδίκη από μόνη της όμως δεν αρκεί. Ολόκληρη η Πανεπιστημιακή κοινότητα και η ελληνική κοινωνία αλλά πρωτίστως η κυβέρνηση θα πρέπει να δείξει μηδενική ανοχή σε αυτά τα φαινόμενα και σε αυτούς που τα δημιουργούν. Καλούμε για άλλη μια φορά την κυβέρνηση να αντιληφθεί επιτέλους το μέγεθος του προβλήματος, να αναλάβει τις ευθύνες της για την κατάσταση που επικρατεί στους πανεπιστημιακούς χώρους και να προστατεύσει, ως οφείλει, τη ζωή των φοιτητών, του προσωπικού και της δημόσιας περιουσίας των πανεπιστημίων.
Με εκτίμηση,
Ο Πρόεδρος
Στάθης Ευσταθόπουλος
Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
Ο Γραμματέας
Χαράλαμπος Φείδας
Καθηγητής Α.Π.Θ»
«….Το προνόμιο του πανεπιστημιακού ασύλου που επικαλούνται για να καλύψουν κάθε παραβατικότητα, αγνοούν οι παρανομούντες, ότι δεν αφορά στους φοιτητές, ούτε την προστασία επιλήψιμης διαγωγής εντός του πανεπιστημιακού χώρου. Το άσυλο συστήθηκε ήδη στην αρχή της Αναγέννησης για να παραχωρήσει στους καθηγητές απόλυτη ελευθερία στην επιλογή του προγράμματος διδασκαλίας τους, απαγορεύοντας κάθε εκκλησιαστική ή πολιτική παρέμβαση και ανάμειξη. Καιρός λοιπόν να καταργηθεί το κακώς εννοούμενο σήμερα άσυλο, για να μπορέσουν τα πανεπιστήμιά μας να βρουν τον βηματισμό για την απρόσκοπτη διάδοση της γνώσης και την άσκηση της έρευνας. Ο πολιτισμός μετριέται στις μέρες μας με το ποιόν του πανεπιστημίου κάθε χώρας και η ποιότητα του πανεπιστημίου προϋποθέτει τον σεβασμό και την αγαστή σχέση με την κοινωνία που το δημιούργησε και το συντηρεί. Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι να μοιράζεσαι τη γνώση, όπως μοιράζεσαι το ψωμί. Είναι επικίνδυνος εχθρός του πολιτισμού, όποιος εμποδίζει τη δημιουργία και την μοιρασιά της γνώσης που παράγει το πανεπιστήμιο.
26/6/2019
Ελένη Αρβελέρ, Θάνος Βερέμης, Μαριέττα Γιαννάκου, Άννα Διαμαντοπούλου, Νικηφόρος Διαμαντούρος.
Και οι παραπάνω, λοιπόν, επισημάνσεις έγκριτων πανεπιστημιακών διδασκάλων φαίνεται ότι «υπερκαλύπτουν» με τον πλέον πειστικό τρόπο την προφανή «υπαρξιακή» αγωνία (κυρίως) της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, εκείνης που φαντασιώνεται τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία μας ως εφαλτήριο κινήματος και εξέγερσης. Τους υπενθυμίζουμε πως οι μαθητές, οι φοιτητές -τα παιδιά μας- δεν μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία προκειμένου να αναδειχθούν σε «στρατιώτες» ιδεοληπτικών κινημάτων και ιδεολογικά «άμορφων» συλλογικοτήτων. Άλλωστε, με τα δημοκρατικά ήθη δεν συνάδουν οι κινηματίες και οι επαναστάτες. Πόσω μάλλον εκείνοι με τις κουκούλες και με τα καδρόνια, οι οποίοι έχαιραν μέχρι πρότινος την ασυλία της ατιμωρησίας! Εκείνοι που προσέδωσαν στην παραβατικότητα «επαναστατικό» χαρακτήρα. Εκείνοι που φιλοδοξούν να προσδώσουν στην βία και στην ανομία ιδεολογικό πρόσημο… Εκείνοι που στρατηγικός στόχος τους δεν είναι άλλος, παρά η υποβάθμιση κάθε Δημόσιου Σχολείου, κάθε Πανεπιστημίου, κάθε συνιστώσας προόδου και ανάπτυξης του τόπου μας.
Η ανοχή είναι ενοχή.
Ζάκυνθος 10/8/2019
Δ.Α.Κ.Ε ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου