Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά,
Αμέσως μετά την ψήφιση του αθλίου νόμου, για τον γάμο και την τεκνοθεσία παιδιών από ομοφυλοφίλους, ξεκίνησε ένα νέο κυβερνητικό και φυσικά μιντιακό αφήγημα. Αφορά σε οικογένεια με γονείς και έξι παιδιά, που διαμένουν στην περιοχή της ορεινής Κορινθίας, σε σπίτια κατασκευασμένα με λάσπη και άχυρα. Η εν λόγω οικογένεια χαρακτηρίσθηκε ως οικογένεια «παλαιοχριστιανών» και οι μεταδιδόμενες πληροφορίες θέλουν να υπάρχουν αδελφές κοινότητες και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Η εν λόγω οικογένεια, ζεί άνευ ηλεκτρικού ρεύματος και τρεχούμενου νερού, καλλιεργεί την γή και θρέφεται από τα δικά της παραγόμενα προϊόντα, ενώ συγχρόνως διαθέτει και κοπάδι προβάτων. Στις εικόνες που παρουσίασαν τα τηλεοπτικά δίκτυα, υπήρχαν χώροι τακτοποιημένοι, υπόγειοι και υπέργειοι, διαθέτοντες μέχρι και βιβλιοθήκη πλήρη βιβλίων. Η κουζίνα ήτο ημϊυπαίθριος, όπως πρίν λίγες δεκαετίες σε πολλές περιοχές της χώρας και η όλη εικόνα, ξένισε τους ευγενείς κατοίκους των μεγαλουπόλεων που ελησμόνησαν προφανώς, τον τρόπο που διαβιούσαν οι πρόγονοί τους. Ο πατέρας της οικογενείας συνελήφθη, διότι δεν παρακολουθούσε ο δεκατετράχρονος γιός του την υποχρεωτική σχολική εκπαίδευση, αλλά ήτο βοσκός του μικρού κοπαδιού της οικογενείας. Παραλλήλως με αυτές τις πληροφορίες για το «περίεργο» του προκύψαντος θέματος, εδίδοντο καθημερινώς και άλλες, ουσιαστικές ή άνευ σημασίας, προκειμένου να γκριζάρει η παρουσία της περιέργου αυτής οικογενείας. Μία από αυτές σημαντική, έλεγε ότι ο πατέρας ήτο δημοτικός εν ενεργεία υπάλληλος, ο οποίος εργάζονταν διαδικτυακά, δεδομένου δε ότι ήτο πλασματική η εργασία που προσέφερε τα τελευταία 3-4 χρόνια, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος της πόλεως που εργάζονταν, τον απέλυσε.
Είναι βέβαιο ,ότι υπάρχει υπερβάλλων ζήλος των ΜΜΕ ως προς την περιγραφή της παρουσιάσεως των δεδομένων, ανάλογος αυτού της στηρίξεως της μειοψηφίας των σεξουαλικώς παρεκκλινόντων πολιτών και του νομοσχεδίου που τους αφορούσε.
Το μεγάλο ζητούμενο για την εισαγγελική αρχή είναι η μη παρακολούθηση του εφήβου υιού της οικογενείας, των μαθημάτων της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως. Όντως, οι γονείς του εφήβου φέρουν ευθύνη για την παραμέληση του παιδιού τους. Όπως άλλωστε φέρουν ευθύνη και οι γονείς της γνωστής ευλώτου ομάδος συμπολιτών μας, που παρά του ότι εισπράττουν οικογενειακά επιδόματα και επιδόματα για τα παιδιά τους, δεν συμμορφούνται με τους νόμους της πολιτείας, δεν παρακολουθούν τα παιδιά τους την υποχρεωτική εκπαίδευση, επιδίδονται σε πολλές νομικώς κολάσιμες πράξεις και φυσικά οι γονείς τους τελούν υπό διαρκή ασυλία, η δε μιντιακή ευαισθησία τελεί εν υπνώσει.
Σε ένα κράτος δικαίου, θα εφαρμόζονταν τα ίδια μέτρα, τόσο για τον ονομασθέντα από τα ΜΜΕ «παλαιοχριστιανό», όσο και τους παραβάτες γονείς της γνωστής ευαλώτου κατ’ εξακολούθηση παραβατικής ομάδος. Προφανώς όμως ο εθισμός των πολιτών στην διαρκή παραβατικότητα των ενηλίκων και ανηλίκων της συγκεκριμένης ομάδος , δεν επιτρέπει την ενασχόληση των διαμορφωτών της κοινής γνώμης με αυτούς.
Εκτός αυτού, η όλη τεκμηρίωση της παραβατικότητος της οικογενείας των «παλαιοχριστιανών», αναδεικνύει την απουσία του λεγομένου κοινωνικού κράτος. Ενός κράτους που η παρουσία του έχει να κάνει μόνον με επιδοματική πολιτική, άνευ ελέγχου του τελικού προορισμού των επιδομάτων και της λελογισμένης αξιοποιήσεώς τους. Διότι η αναζήτηση ευθυνών μόνον από τον πατέρα και όχι από τις κοινωνικές υπηρεσίες αλλά και τους εκπαιδευτικούς του παιδιού ,της περιοχής που ενεφανίσθη για τελευταία φορά στο σχολείο, δείχνει έλλειψη εν τοις πράγμασι ενδιαφέροντος καθώς και νοσηρή οικογενειακή πολιτική.Ίσως η εισαγγελική προσοχή να πρέπει να στραφεί και σ’ αυτές τις ομάδες των δημοσίων λειτουργών, εάν αμέλησαν το καθήκον τους. Σε μία ευνομουμένη πολιτεία, με το δημογραφικό να αποτελεί το μείζον θέμα της Εθνικής επιβιώσεως, η συγκεκριμένη οικογένεια όπως και κάθε άλλη πολύτεκνος, θα ευρίσκετο υπό την πλήρη προστασία των κοινωνικών υπηρεσιών, η δε μόρφωση των παιδιών της, θα είχε αναληφθεί εξ ολοκλήρου από το κράτος. Δυστυχώς η Ελλάδα απέχει πολύ του να αποκτήσει κοινωνικό κράτος, παρά τις πολλές κατά καιρούς εξαγγελίες. Άλλως, δεδομένων των μεγάλων ποσών που διατίθενται για την κοινωνική στήριξη των ευαλώτων ομάδων και την προσπάθεια ενσωματώσεώς τους, μέσω της επιδοματικής πολιτικής θα έπρεπε τουλάχιστον, να υπήρχαν κάποια απτά αποτελέσματα. Το ότι υπάρχουν περιοχές γκέτο στην Αττική αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, όπου οι έκνομες πράξεις αποτελούν την επαγγελματική ενασχόληση των μελών της ομάδος, δεν τιμά την χώρα και δείχνει αποτυχία των ακριβοπληρωμένων επί δεκαετίες προγραμμάτων εντάξεως.
Η γράφουσα ευρέθη την Παρασκευή 23/2 σε περιοχή του νομού Ροδόπης, όπου την ημέρα της λαϊκής αγοράς, στις 10-12 το πρωϊ ,υπήρχαν παιδιά ηλικιακής ομάδος μαθητών δημοτικού και γυμνασίου, που εργάζονταν μαζί με τους γονείς τους ,σε πάγκους της αγοράς. Η συνομιλία με τους γονείς τους δεν εγίνετο στην Ελληνική γλώσσα. Δεν υπήρξε όμως κανένα αστυνομικό όργανο, να προσαγάγει τους γονείς, ούτε καν να γίνει κάποια παρατήρηση. Συμφώνως δε με άλλους αγοραστές, το φαινόμενο της παρουσίας παιδιών σχολικής ηλικίας στην λαϊκή είναι διαρκές Δυστυχώς ως κοινωνικό κράτος, η πατρίδα μας δεν έχει να επιδείξει έργο, ως κράτος δικαίου δε, λειτουργεί αποσπασματικά και κατά περίπτωση. Αυτή είναι μία θλιβερή διαπίστωση, η οποία δεν τιμά κανένα Έλληνα πολίτη, πόσο μάλλον πολιτικό,μετέχοντα σε κυβερνητικό σχήμα. Η σκέψη ότι εψηφίσθη ένας νόμος για ελάχιστα παιδιά, αγνώστου ακριβούς αριθμού και τρόπου κτίσεως από ομοφυλόφιλους γονείς, ενώ τα μείζονα και ουσιαστικά θέματα ,μένουν ανέγγιχτα, υπάρχοντος «υπουργείου κοινωνικής συνοχής και οικογενείας» γεμίζει θλίψη. Απαίτηση όλων είναι η διαρκής φροντίδα των παιδιών και των οικογενειών τους παντί τρόπω και δή των παιδιών των πολυτέκνων οικογενειών, ώστε να ευημερούν με τον τρόπο που επιλέγουν οι γονείς τους, τη προστασία της πολιτείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου