Πολιτικές εμμονές

Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά,

Στις 20/3/24,στις 13.29 το μεσημέρι, κατέπεσε ένα ακόμη αεροσκάφος της ΠΑ, F16.Συμφώνως με δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι το 16ο αεροπλάνο αυτού του τύπου που χάνει η χώρα. Ευτυχώς ο νεαρός επισμηναγός, χειριστής του μονοθεσίου αεροσκάφους, κατάφερε διατηρώντας την ψυχραιμία του ,να εκτοξευθεί και να διασωθεί, άνευ τραυματισμών. Συχνά ασχολούνται οι του ημερησίου τύπου, με το  να εκθειάζουν τις εκπληκτικές ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Τα αεροπορικά ατυχήματα όμως είναι αρκετά, οι αδικοχαμένοι χειριστές  πολλοί και με δεδομένη την εξαιρετική εκπαίδευσή τους, πρέπει να αναζητηθεί η αιτία των πτώσεων αλλά και των απωλειών των αεροσκαφών. Οι πολιτικά υπεύθυνοι κάποια στιγμή ,πρέπει να ενημερώσουν τον Ελληνικό λαό, για το τι πραγματικά συμβαίνει. Ο ζωντανός πλούτος της Πολεμικής αεροπορίας, οι χειριστές, δεν είναι  αναλώσιμοι.

Ο Ερντογάν βρυχάται

Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος ηγέτης, ευρισκόμενος σε προεκλογική περίοδο δημοτικών εκλογών, εξέφρασε την άποψη, ότι κακώς οι Τούρκοι κατά την εισβολή στην Κύπρο το 1974 δεν κατέλαβαν όλο το νησί, παρά μόνον το Νότιο τμήμα του. Λογικά ,μετά από τέτοιες απειλητικές δηλώσεις, θα περίμενε κάποιος ,απάντηση από τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών. Το όλο εγειρόμενο υπό του Σουλτάνου θέμα, έχει να κάνει με την άποψή του για τον Ελληνικό εθνικό κορμό και προδίδει τις επιδιώξεις του. Οι πάντοτε χρήσιμοι σε τέτοιες περιπτώσεις, ειρηνόφιλοι, οι γνωστοί και ως επαϊοντες της εξωτερικής πολιτικής και των θεμάτων καλής γειτνιάσεως με την Τουρκία, πρίν αλέκτορα φωνήσαι τρις, ξεκίνησαν την διχαστική για το έθνος προπαγάνδα. «Οι συνομιλίες, πρέπει να συνεχισθούν με την γείτονα» είπε ο γνωστός καθηγητής, «χωριστά απ’ αυτές που αφορούν, το Κυπριακό».Η πρωθυπουργική αδελφή φρόντισε, ως «γνώστρια του θέματος και έμπειρη υπουργός των εξωτερικών» κατά δήλωσή της, να υπενθυμίσει ότι «αυτή είναι πάγια αρχή του Ερντογάν, να χρησιμοποιεί εθνικιστικές κορώνες, για να συσπειρώνει το δεξιό του ακροατήριο, δεδομένου ότι δημοσκοπικά φαίνεται να προηγείται ο Ιμάμογλου στις δημοτικές εκλογές». Ενημέρωσε δε σε κάθε τόνο, ότι το 25% του τουρκικού κοινοβουλίου, αποτελείται από ακροδεξιούς εθνικιστές. Το ότι πάντοτε φροντίζει να ερμηνεύει με την δική της «εμπειρία και γνώση» δημοσίως, τις ακραίες συμπεριφορές του Ερντογάν, δημιουργεί προβληματισμό. Άλλωστε γνωρίζει ίσως καλύτερα απ’ όλους, ότι η Τουρκία ως χώρα, έχει μία δομημένη και με μακρόπνοο σχεδιασμό εξωτερική πολιτική, σε αντίθεση με την χώρα μας, που η εξωτερική πολιτική αποφασίζεται και σερβίρεται από την νύν κυβέρνηση, σε οικογενειακά δείπνα στα Χανιά, κατά περίπτωση και όχι πάντοτε από τον οικοδεσπότη. Εν προκειμένω λοιπόν, όπως και για την αποδοχή του εθνοπροδοτικού σχεδίου Ανάν, αλλά και του Σκοπιανού ζητήματος, οι θέσεις της παύουν να έχουν την αντικειμενικότητα της ειδήμονος, εκφράζουν δε την εμμονή της στην ανοχή της Ελλάδος στις Τουρκικές προκλήσεις, προκειμένου να συνεχισθεί η «ειρηνική και φιλική συνύπαρξη των δύο λαών» Υπό τον μανδύα ενός δήθεν ρεαλισμού, προπαγανδίζει την διάσπαση του εθνικού κορμού. Από την μία πλευρά ο γνωστός καθηγητής  και από την άλλη «η γνωρίζουσα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τα θέματα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων», προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο τα μύχια θέλω τους, ως σωστές θέσεις, ασκώντας πολιτική κατευνασμού.

Το ότι ο Α.Σαμαράς κατ’ επανάληψη έχει τονίσει ,ότι με πειρατές δεν πρέπει να γίνεται διάλογος, διότι ο διάλογος προϋποθέτει αλληλοσεβασμό των διαλεγομένων μελών, εσκεμμένως αγνοείται από τους έχοντες την ευθύνη για την εξωτερική πολιτική της χώρας, σημαίνει πολλά. Άλλωστε η διάσταση απόψεων της πρωθυπουργικής αδελφής με τον πρώην πρωθυπουργό, δεν εξαντλείται στον Ελληνοτουρκικό διάλογο, αλλά υπάρχει και στο θέμα των Σκοπίων, για το οποίο η πρωθυπουργική αδελφή ισχυρίζεται ότι «είναι μία καλή συμφωνία αυτή του κ.Κοτζιά και ότι πηγαίνουμε μπροστά μέσω αυτής». Είναι  αξιοσημείωτο, ότι η τηλεόραση της ΕΡΤ, όπως και το ραδιόφωνο, έδωσαν χώρο και χρόνο στους δύο προαναφερομένους, αμέσως μετά τις προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν για να εκφράσουν τις απόψεις τους και φυσικά να δράσουν κατευναστικά για τους ανησυχούντες Έλληνες. Επικαλούμενοι το διεθνές δίκαιο, τον άβουλο ΟΗΕ και την νέα πρόεδρό του, δημιουργούν συνθήκες σμικρύνσεως της Ελλάδος. Προφανώς η αύξηση των λαθρομεταναστευτικών ροών από την γείτονα προς την Ελλάδα, δεν απασχολεί κανέναν εκ των δύο «εμπείρων της εξωτερικής πολιτικής». Επαναπαυμένοι στον φράχτη που γίνεται, προσπαθούν να κάνουν το γκρί λευκό, με επικοινωνιακού τύπου ανακοινώσεις περί μειώσεως αυτών, αγνοώντας την δύσκολη θέση στην οποίαν ευρίσκονται οι κάτοικοι του Έβρου και των νησιών. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η πολυπράγμων βουλευτής ως πρόεδρος της επιτροπής αναπτύξεως της Θράκης δεν άφησε το στίγμα της, έστω και με μία ρεαλιστική αναπτυξιακή πρόταση. Εκτός αν οι εκατοντάδες ανεμογεννήτριες στα βουνά και στην θάλασσα της Θράκης, άνευ ανταποδοτικών για τον τόπο τελών, αποτελούν δική της αναπτυξιακή πρόταση. Την ίδια ώρα βεβαίως ο Σουλτάνος, ιδρύει πανεπιστήμια και βιομηχανίες απέναντι από τον μισοεγκαταλελειμμένο Έβρο, δίδοντας ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση στην περιοχή του, κάτι που αποφεύγει να κάνει η Ελληνική κυβέρνηση.

 Ο πρωθυπουργός, δηλώνων και ο ίδιος ρεαλιστής, κατά την παραλαβή τριών νέων ελικοπτέρων για το ΠΝ είπε: «Παρά την ηρεμία που επικρατεί τώρα στο Αιγαίο, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι εξ ανατολών γείτονες ,επιταχύνουν το δικό τους εξοπλιστικό πρόγραμμα. Επιβάλλονται συνεπώς οι προσεγγίσεις, όμως σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπονται οι ψευδαισθήσεις και όλοι οφείλουμε να είμαστε προσηνείς αλλά ποτέ αφελείς, μένοντας προσηλωμένοι στην πυξίδα που δείχνει το διεθνές δίκαιο την ειρήνη και συνεργασία».

Αυτό που δεν εξηγεί κανείς εκ των προαναφερθέντων «ειδημόνων», είναι από πού προκύπτει ο επιβαλλόμενος μονομερής σεβασμός των Ελλήνων στο Διεθνές Δίκαιο, ως ακολουθουμένη πρακτική. Δεν λένε επίσης, από πού αντλούν το δικαίωμα για υποχωρητικές θέσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Προφανώς λησμονούν, ότι εκπροσωπούν τον Ελληνικό λαό και μόνον ως εντολοδόχοι του επιτρέπεται να αποφασίζουν. Οι εμμονές  και οι δεσμεύσεις ,οικογενειακές ή ιδεοληπτικές δεν αφορούν τον λαό.