Γράφει ο Ραφαήλ Καλυβιώτης,
Πολιτικός Επιστήμονας Υπ. Διδάκτορας Γεωπολιτικής,
Συντονιστής Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών,
Συνιδρυτής της ενημερωτικής ιστοσελίδας newsfire.gr Διαχειριστής του πολιτικού καναλιού Right2thebone,
Όλοι όσοι με γνωρίζετε, ξέρετε ότι έχω στον πατριωτικό χώρο μία διαδρομή σχεδόν 20 ετών. Από τότε που μπήκε ο Γυμνασιάρχης στην τάξη του σχολείου και λίγο έως πολύ μας είπε ότι επί Τουρκοκρατίας περνούσαμε καλά με τους Τούρκους. Αυτό ήταν το δικό μου τραύμα. Η αναγνώριση ότι στην χώρα μας ξεκινά μία συντεταγμένη επιχείρηση εθνοαποδόμησης.
Πολλά ακολούθησαν από τότε. Η συμμετοχή μου στο επιστημονικό περιοδικό Νέα Πολιτική, στο Αντίβαρο όπου καταφέραμε να αποσύρουμε το βιβλίο ιστορίας της Ρεπούση, στην Βόρειο Ήπειρο για να στηρίξω τον Μπελέρη μέχρι και την ίδρυση του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών που οδήγησε στο διαδικτυακό μας κανάλι Right2thebone.
Εδώ και πολύ καιρό εγώ και οι συνεργάτες μου έχουμε καταβάλλει προσπάθειες και πρωτοβουλίες με στόχο την ένωση του Πατριωτικού χώρου. Δεν τα καταφέραμε για πολλούς και διαφόρους λόγους που έχουμε αναλύσει πλειστάκις. Ο λόγος μας όμως και το πνευματικό μας έργο είχε αντίκτυπο και με χαρά είδαμε να χαίρει αποδοχής στα κόμματα που συναποτελούν τον χώρο. Η έννοια της Παραταξιακής συνείδησης έχει αναπτυχθεί πρώτα σε αυτό εδώ το Συντηρητικό κέντρο ιδεών που έχουμε με κόπους και αγώνες δημιουργήσει.
Όμως οι δυνάμεις της εθνοαποδόμησης λειτουργούν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η Πατρίδα αντέχει. Η κλεψύδρα μας αδειάζει. Τα ιερά και τα όσια του Έθνους μας καταπατώνται με βάναυσο και αλαζονικό τρόπο. Η Συμφωνία Ελλάδας – Τουρκίας που οδηγεί στην Φινλανδοποίησή μας, ήτοι στην αποικιοποίησή μας, η νομιμοποίηση παρανόμων μεταναστών, η υπερψήφιση του γάμου και της υιοθεσίας εκ μέρους των ΛΟΑΤΚΙ, ο δημογραφικός σταδιακός θάνατος της Ελλάδας και η προσπάθεια ξεριζωμού των αγροτών μας από τα χωράφια είναι οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι. Τα ιερά μας χώματα μετατρέπονται σε θέατρο πειδρομής της woke ατζέντας.
Είναι αδύνατον πια να παραμείνω αμέτοχος. Ως νέος πατέρας δεν αντέχω το βάρος στην συνείδησή μου. Δεν θα μπορώ να κοιτάξω στα μάτια το παιδί μου σε λίγα χρόνια από τώρα όταν μου απευθύνει την ερώτηση: «μπαμπά εσύ όταν κατέρρεε η Ελλάδα τί έκανες»;
Αποφάσισα λοιπόν να συμμετέχω ενεργά και να είμαι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το κόμμα της «Νίκης».
Η απόφαση αυτή ήταν μονόδρομος.
Πρώτον διότι γνωρίζω τον Δημήτρη Νατσιό 18 χρόνια. Τον εμπιστεύομαι. Είναι ένας αγνός Πατριώτης. Το βλέμμα του και το πρόσωπό του είναι καθαρό. Είναι όμως και αποδεδειγμένα ένας Νικητής. Η απόσυρση του βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού της κ. Ρεπούση ήταν πρωτίστως δικό του έργο. Είναι η μόνη επιτυχημένη ακτιβιστική δράση του Πατριωτικού χώρου τα τελευταία πολλά χρόνια τώρα. Αλλά και η είσοδος της Νίκης στην Βουλή. Ήταν ένα θαύμα που κανένας δεν θα μπορούσε να πιστέψει ένα χρόνο πριν.
Γιατί τα πέτυχε αυτά ο Δημήτρης Νατσιός; Διότι βάζει το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Η Νίκη δεν είναι ένα προσωποπαγές κόμμα. Είναι ένα κόμμα της βάσης, ένα κίνημα των απλών, κανονικών και ευσεβών ανθρώπων. Και αυτό, πιστέψτε με, είναι αναζωογονητικό για έναν πολύπαθο χώρο όπως τον Πατριωτικό που συνταράσσεται από εγωισμούς και ιδιοτέλειες.
Η Νίκη είναι το μοναδικό κόμμα που διαθέτει πρόταση Πολιτισμού. Ο Ελληνορθόδοξος πολιτισμός, η Ρωμιοσύνη, είναι το μοναδικό πνευματικό εχέγγυο που μπορεί να οδηγήσει σε μία πραγματική επανεκκίνηση για τον λαό και όχι σε ένα Great Reset για τις ελίτ. Ελλάδα χωρίς Θεό και Ορθοδοξία είναι μία Ελλάδα χωρίς ψυχή.
Σε αυτές τις ευρωεκλογές το διακύβευμα είναι μεγάλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου