Γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά,
Πέρασε ένας χρόνος, από τότε που συνέβη η σύγκρουση μεταξύ δύο σιδηροδρομικών συρμών, στην κοιλάδα των Τεμπών. Οι 57 ανασυρθέντες νεκροί του ατυχήματος, οι εκατό και πλέον τραυματισθέντες, αλλά και αυτοί που δεν ευρέθησαν ανάμεσα στους καθ’οιονδήποτε τρόπο καταμετρηθέντες, συνηγορούν για ένα μεγάλο θανατηφόρο ατύχημα με πολλούς εμπλεκομένους υπευθύνους.
Οι συγγενείς των θυμάτων, προσπάθησαν κατά την διάρκεια αυτού του χρόνου, να κρατήσουν στην επικαιρότητα και να μην «κουκουλωθεί» το συγκεκριμένο θέμα και απαιτούν να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Το ζητούν διαρκώς με παρεμβάσεις τόσο εντός του Ελλαδικού χώρου ,όσο και με προσφυγή στα αρμόδια όργανα και επιτροπές της Ε.Ε.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης στην Δικαιοσύνη.
Προκαλεί θλίψη το γεγονός, ότι και στο συγκεκριμένο ατύχημα, φαίνεται να έχει αρθεί η εμπιστοσύνη των συγγενών των θυμάτων αλλά και των τραυματισθέντων, στην Δικαιοσύνη. Ο λόγος είναι η κατά καιρούς πολιτικές παρεμβάσεις στην λειτουργία της, αλλά και οι αποφάσεις της σε προηγούμενα συγκλονιστικά γεγονότα, για τα οποία αμφισβητείται η αμεροληψία της και η ορθή απόδοση ευθυνών και ποινών στους έχοντες πραγματική ευθύνη. Το ότι σε μία Δημοκρατική χώρα, έχει τρωθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την Δικαιοσύνη, είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστο και ανησυχητικό. Πρώτον, διότι δεν υπήρξε τόσο ανεξάρτητη, όσο όφειλε να είναι και δεύτερον διότι η ζυγαριά της, έπαψε να είναι ακριβής. Συμβαίνει δηλαδή, η τρίτη εκ του Συντάγματος απορρέουσα εξουσία, να νοσεί σοβαρά. Τόσο σοβαρά, ώστε οι έχοντες ανάγκη των δικαιοδοσιών της, και των αποφάσεών της, να αμφισβητούν τις αποφάσεις της και τις περίεργες πολλές φορές, ερμηνείες των νόμων. Άλλωστε οι περιπτώσεις υψηλοβάθμων δικαστικών εμπλεκομένων σε έκνομες πράξεις που αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια, δείχνουν ότι το καταφύγιο των αδικημένων ,έπαψε να είναι ασφαλές.
Λειτουργία των άλλων εξουσιών
Μία νοσούσα όμως Δικαιοσύνη, προϋποθέτει κενά και στην λειτουργία των άλλων δύο Εξουσιών. Μή εύληπτοι νόμοι, παρέχοντες την δυνατότητα διαφορετικών ερμηνειών, δίδουν την ευκαιρία για δικαστικές αποφάσεις «άδικες» και αμφισβητούμενες. Κατ’ακολουθίαν, η Εκτελεστική εξουσία, μη υπαρχούσης μιάς αδιαβλήτου Δικαιοσύνης, παρακάμπτει τους νόμους ή απλώς αγνοεί εσκεμμένα κάποιες λεπτομέρειές τους και πράττει κατά περίπτωση, ευνοώντας κάποιους και αδικώντας κάποιους άλλους. Εναγκαλισμένοι δε οι παράγοντες, τόσο της Νομοθετικής, όσο και της Εκτελεστικής εξουσίας, με τα ΜΜΕ, τους ολιγάρχες που τα διαθέτουν, τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις τους, δημιουργούν ένα νοσηρό σύμπλεγμα ανομιών και παρατυπιών. Οι δημιουργοί αυτού του συμπλέγματος, που εσκεμμένα του επέτρεψαν να γιγαντωθεί, εκβιάζουν και αλληλοεκβιάζονται, στηρίζουν και υποσκάπτουν ,καιροσκοπούν και καταδυναστεύουν τον λαό, ο οποίος ζεί υπό καθεστώς Δημοκρατίας μεν ως προς τον τύπο, κοινοβουλευτικής δικτατορίας δε, ως προς τις μεθοδεύσεις πειθούς των πολιτών και λήψεως αποφάσεων. Η λεγομένη Τετάρτη εξουσία, σφιχτά εναγκαλισμένη με το επιχειρηματικό κεφάλαιο, λειτουργεί χάριν αυτού, μέσω αυτού και προς το συμφέρον του, μη ανταποκρινομένη στον
πραγματικό της ρόλο, δηλαδή στον έλεγχο λειτουργίας των τριών εξουσιών. Αποτελεί κοινή αντίληψη των Ελλήνων, ότι λειτουργεί έκνομα πολλές φορές, προσπαθώντας να στηρίξει και μόνον αιτήματα μη έχοντα σχέση με την διαχρονικά αποδεκτή αλήθεια. Η γιγάντωση της με τα πέραν κάθε αντικειμενικής κρίσεως αποκυήματά της, τα οποία επιβάλλει, μέσω των μέσων που διαθέτει, γεννά την ανάγκη προστασίας των τριών εκ του Συντάγματος απορρεόντων εξουσιών. Η ηθική τους αποκατάσταση είναι δύσκολο έργο και απαιτεί την συνεργασία αποφασισμένων πολιτών και πολιτικών του αμέσου μέλλοντος.
Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Δυστυχώς, το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, ευρίσκεται στην δύνη γεγονότων, παραγόντων μετά των συμφερόντων τους και ευαλώτων πολιτικών, οι οποίοι εκχωρούν χάριν της προσωπικής τους οικονομικής και κοινωνικής ανελίξεως, περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, προκειμένου να πλουτίσουν οι μεριμνούντες για την επικοινωνιακή τους κάλυψη και προβολή, μιντιάρχες. Τα καθημερινά συμβαίνοντα γεγονότα πολλά και πολλές φορές κολάσιμα, αντιμετωπίζονται από τα ΜΜΕ ως φυσιολογικά, χειραγωγούντα την Δικαιοσύνη και αποκοιμίζοντα τον Ελληνικό λαό.
Κάποια τέτοια γεγονότα, κάνουν τους έχοντες υποστεί απώλειες από το τραγικό δυστύχημα των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, να προβληματίζονται για το ορθόν της αποδόσεως Δικαιοσύνης, αλλά να μιλούν ακόμη και για συγκάλυψη. Τα δε υπέρογκα ποσά που εζητήθησαν ως εγγύηση από το δικαστήριο και εδόθησαν, από κατηγορουμένους της υποθέσεως, οδηγούν σε περίεργους συνειρμούς για τον τρόπο κτήσεώς τους. Περίεργες βεβαίως είναι και οι κινήσεις «δημοσιογραφικές», συγκεκριμένου συγκροτήματος ΜΜΕ, που μέχρι πρότινος στήριζε την κυβέρνηση και ιδιαιτέρως τον πρωθυπουργό, επέβαλε δικούς του ανθρώπους μέσω αυτού σε υπουργικές θέσεις ή ακόμη εξέλεξε και βουλευτές και τώρα αποστασιοποιείται. Βεβαίως η δημοσιογραφική δεοντολογία τελεί εν ανυπαρξία, στα δημοσιογραφικά δημιουργήματα, τα έχοντα αποστάσεις από την αλήθεια, την είδηση και την περιγραφή πραγματικών γεγονότων ,εδώ και χρόνια.
Ομολογουμένως η τακτική των προωθήσεων θέσεων και αιτημάτων μέσω εκβιασμών, είναι παλαιά, τελευταία όμως δυστυχώς αποτελεί κύριο τρόπο τακτοποιήσεως οικονομικών και άλλων συμφερόντων. Αυτό που μένει να φανεί είναι μετά και την κατατεθείσα πρόταση μομφής προς την κυβέρνηση, από την αντιπολίτευση, τι μέλλει γενέσθαι, δεδομένου ότι καταψηφίσθηκε. Εν ολίγοις ,αναμένεται να γίνει σαφές, ποιά από τα διακινούμενα σενάρια για τους υπευθύνους του ατυχήματος έχουν βάση αληθείας, πόσο και ποιοί είναι αναμεμειγμένοι σ’αυτό πέραν του προσωπικού του ΟΣΕ, γιατί καλύπτεται ο έχων την ευθύνη λόγω πρωθυπουργικής αναθέσεως, για τα έργα του οργανισμού υφυπουργός, πόσο επηρεάζουν αυτά την πραγματική απόδοση της δικαιοσύνης. Το ερώτημα ποιος κυβερνά αυτήν την χώρα, παραμένει διαρκές, δεδομένου ότι είναι πλέον γνωστό, ότι οι υπουργοί και υφυπουργοί, είναι απλώς εντολοδόχοι και εκτελεστικά όργανα και τα κέντρα αποφάσεων ευρίσκονται μακριά από τα υπουργεία και έχουν οικογενειακή προέλευση και συνοχή.
Η εγρήγορση όλων των υγειών δυνάμεων του Έθνους, είναι επιβεβλημένη όσο ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου